Padaczka

Co to jest padaczka?

Padaczka to nic innego, jak choroba mózgu, powodująca zaburzenie pewnych komórek nerwowych w obrębie tego narządu. Charakteryzuje się całym szeregiem symptomów psychicznych oraz somatycznych, pojawiających się poprzez zmiany morfologiczne oraz metaboliczne w mózgu danej osoby.

Podstawowym objawem występowania tego schorzenia są napady padaczkowe. Występują one w niejednorodnych grupach i mogą mieć bardzo różne objawy. Nie każde zaburzenia świadomości traktowane są od razu jako padaczka – do konkretnej diagnozy niezbędny będzie pogłębiony wywiad oraz diagnostyka pacjenta.

Padaczka wynika ze stanu fizjologicznego części, a w niektórych przypadkach nawet całości mózgu. Krótkotrwałe zaburzenie układu nerwowego, które nie ma jasnej przyczyny, może być objawem napadów padaczkowych.

Padaczka - jak często występuje?

Według przeprowadzonych badań wynika, że na padaczkę choruje około 1 % społeczeństwa, co oznacza, że cierpi na nią nawet 50 milionów ludzi. Warto zauważyć, że padaczka może wystąpić u każdego – bez względu na jego wiek, chociaż najczęściej napady padaczkowe zdarzają się u dzieci do pierwszego roku życia oraz u osób, które przekroczyły 65 rok życia.

Padaczka - przyczyny

Trudno jednoznacznie stwierdzić, dlaczego padaczka występuje u danej osoby. U większości pacjentów nie da się wskazać, jakie właściwie są przyczyny padaczki. W Polsce większość chorych doznała napadu na skutek urazu głowy. Spośród najczęściej wymienianych przyczyn pojawienia się padaczki wskazuje się na nowotwory, udary oraz krwotoki podpajęczynówkowe. Napady mogą pojawić się również na skutek zapalenia mózgu oraz zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych oraz z uwagi na uwarunkowania genetyczne.

Jak zostało wspomniane wcześniej, choroba ta może być związana także z urazem głowy – nawet takim, który pojawił się w okresie okołoporodowym. Padaczka u dzieci nie ma zazwyczaj ustalonej przyczyny – nazywa się ją zatem padaczką idiopatyczną. U dorosłych z kolei najczęściej mamy do czynienia z padaczką wywołaną w związku z inną chorobą bądź nadużywaniem alkoholu.

Co wywołuje atak padaczki?

Padaczka występuje na skutek zaburzeń w czynności bioelektrycznej mózgu, które mogą rozprzestrzenić się na cały ten organ. Warto jeszcze dodać, że rozpoznanie padaczki i czynnika genetycznego, którą za nią odpowiada, nie jest wcale proste. Obciążenie genetyczne wykazuje się poprzez przeprowadzanie szczegółowych wywiadów z członkami rodziny oraz ich dokładną diagnostykę. Czynniki genetyczne mogą jednak zmniejszać się w stopniach pokrewieństwa, dlatego wykazanie jakiegoś podobieństwa jest naprawdę trudne.

Objawy padaczki

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych objawów padaczki są napady drgawkowe. Dzielą się one na różne rodzaje, różniące się przede wszystkim czasem trwania.

Napad padaczkowy - co to jest?

Napadem nazywamy reakcję organizmu, wywołaną przez nieprawidłowe wyładowania bioelektryczne grupy komórek nerwowych, które znajdują się w mózgu. Aktywują one układy strukturalno-czynnościowe w mózgu, które zaburzają czynności całego ciała.

Napady epilepsji mogą przebiegać w zupełnie różny sposób – w zależności od tego, jakiego rodzaju jest atak oraz co konkretnie go wywołuje. Niezależnie od tych czynników warto pamiętać, że większość napadów padaczkowych trwa naprawdę krótko – zazwyczaj od kilku sekund do trzech minut. W przypadku, gdy mamy do czynienia z dużo dłuższym napadem, możemy mówić o stanie padaczkowym bądź zaburzeniach pracy mózgu. Niezbędne będzie wykonanie niezbędnych badań, które pozwolą wykluczyć chorobę neurologiczną czy guz mózgu.

Oprócz standardowych objawów, które charakterystyczne są dla danego rodzaju ataku, padaczce mogą towarzyszyć takiego dolegliwości, jak przyspieszenie akcji serca oraz pocenie się. Często dochodzi także do mimowolnego oddania moczu, skurczu mięśni bądź ich wiotczenia.

Napady padaczkowe - klasyfikacja

Rodzajów ataków padaczkowych jest dużo, zatem ich klasyfikacja nie jest wcale łatwe. Charakteryzuje się je z reguły biorąc pod uwagę nie tylko miejsce ogniska wyładowań, ale również towarzyszące napadowi objawy.

Napady toniczno-kloniczne

Napady padaczkowe duże, zwane również napadami toniczno-klonicznymi, zdarzają się gdy pacjent całkowicie traci przytomność. W takiej sytuacji upada, a jego mięśnie gwałtownie się napinają. Napady toniczne są bardzo silne – w czasie ataku osoba taka może odginać głowę do tyłu i przestać całkowicie oddychać. Drgawki są tak silnie, że mogą doprowadzić do przegryzienia języka czy mimowolnego oddania moczu bądź kału. Odpowiednie zabezpieczenie osoby przechodzącej taki atak jest niezbędne – w przeciwnym razie może dojść do poważnego urazu głowy na skutek niezwykle silnych drgawek, jakie będą przechodziły przez ciało.

Napady miokloniczne

Kolejnym rodzajem napadu padaczkowego są te, w czasie których pacjent nie traci przytomności – chodzi wówczas jedynie do skurczów mięśni. Napady miokloniczne są często poprzedzone utratą świadomości.

Napady atoniczne

Jeśli pacjent – oprócz stracenia przytomności, ma również zwiotczałe mięśnie oraz upada, to występują u niego napady atoniczne. Taki stan może być niebezpieczny dla zdrowia osoby chorej – istnieje bowiem duże ryzyko urazu głowy.

Napady bezdrgawkowe

Napady bezdrgawkowe zdarzają się równie często. W takiej sytuacji pacjent po prostu zastyga w powietrzu – na przykład wykonując zwykłą, codzienną czynność. Osoby takie tracą kontakt z otoczeniem, ale stan ten nie trwa zazwyczaj długo.

Atak a zagrożenie życia

Warto wspomnieć, że napady padaczkowe, które trwają powyżej trzydziestu minut bądź składają się z serii ataków praktycznie bez żadnej przerwy są sytuacją niebezpieczną i stanowiącą zagrożenie dla zdrowia i życia takiej osoby! W wyniku długiego napadu padaczkowego może bowiem dojść do niedotlenienia mózgu, co z kolei prowadzi automatycznie do jego obrzęku. Stan taki jest bardzo niebezpieczny i może być przyczyną śmierci pacjenta.

Pojedyncze ataki padaczkowe – nawet, jeśli są długie, nie stanowią bezpośredniego zagrożenia dla osoby, która ich doświadcza. Sytuacja jednak może być ryzykowna wówczas, gdy atak nastąpi w niezbyt sprzyjających okolicznościach – na przykład w czasie prowadzenia pojazdu czy posługiwania się ostrym narzędziem.

Rodzaje napadów padaczki

Napady padaczkowe dzielimy głównie z uwagi na obszar występowania, z którym mamy do czynienia. Wyróżnia się wobec tego napady częściowe oraz uogólnione.

Napady częściowe biorą swój początek w wybranym obszarze mózgu, po czym znikają bądź rozprzestrzeniają się na cały narząd. Wówczas mowa o klinicznym napadzie padaczkowym wtórnie uogólnionym. Napady częściowe mogą być proste – towarzyszą im wówczas objawy autonomiczne oraz ruchowe i zaburzenia psychiczne. W przypadku złożonych napadów częściowych początek ataku jest prosty, ale pacjent traci po jakimś czasie przytomność.

Istnieją również napady ogniskowe, które charakteryzują się brakiem zaburzeń świadomości. W miejsce takiego stanu może pojawić się natomiast niedowład rożnych części ciała – na przykład niedowład ponapadowy (zwany również porażeniem Todda), który przechodzi samoczynnie w ciągu dwudziestu czterech godzin. W niektórych przypadkach mogą pojawić się również napady czuciowe i zmysłowe. W czasie napadu pacjenci odczuwają wówczas nieprzyjemne smaki i zapachy, a także doznają bólu i drętwienia różnych części ciała.

Innym typem napadów są ataki zwane wegetatywnymi. Stan taki charakteryzuje się przede wszystkim uciskiem gardła, blednięciem bądź zaczerwienieniem, a także poceniem się. Pacjenci mogą również doznawać napadów psychicznych o podłożu intelektualnym – mowa tu o natrętnych myślach czy omamach, których trudno się pozbyć.

Napady uogólnione to wspomniane już wcześniej napady kloniczne, miokloniczne oraz atoniczne. Tego typu ataki czasem się ze sobą łączą, przez co objawy są bardziej rozbudowane. Napad uogólniony może być niebezpieczny dla zdrowia i życia pacjenta – na przykład, jeśli przebywa on w nie do końca komfortowych warunkach. Tego typu ataki wiążą się czasem z utratą świadomości, która może być niebezpieczna – na przykład w czasie prowadzenia pojazdu czy też pracy na wysokościach.

Napady drgawkowe

Przy niektórych rodzajach napadu padaczkowego dochodzi do utraty świadomości z wystąpieniem drgawek. Warto jednak pamiętać o tym, że za tego typu stan niekoniecznie musi odpowiadać padaczka. Istnieją przyczyny pozamózgowe napadu, na przykład silnie odczuwany ból, stres, długotrwałe przebywanie w pozycji stojącej, spadek ciśnienia tętniczego krwi, a także niewydolność krążenia czy zaburzenia rytmu serca. Utraty przytomności, do której dochodzą drgawki gorączkowe, spodziewać się można również przy toksycznym uszkodzeniu wątroby oraz niewydolności wielonarządowej.

Podobny do większości napadów padaczkowych stan nie musi wcale oznaczać, że mamy do czynienia z tą chorobą. Utrata przytomności może jednak każdorazowo doprowadzić do zatrzymania krążenia, co jest bardzo niebezpieczną sytuacją. Objawy takie mogą również mieć związek z chorobą neurologiczną, zatem konieczna będzie konsultacja ze specjalistą. Dobrze zebrany wywiad oraz badania laboratoryjne na pewno pozwolą ustalić konkretne przyczyny związane z utratą przytomności.

Zdarza się, że objawy wskazujące na któryś z ataków padaczki – najczęściej napad toniczno-kloniczny, związany jest tak naprawdę z zaburzeniami psychicznymi. Psychogenne napady padaczkowe powinny być szybko zdiagnozowane, a przyjmowanie leków może pomóc w zwalczeniu tego typu dolegliwości.

Napady nieświadomości

Wiele napadów padaczkowych związanych jest ściśle z utratą przytomności. Taki napad padaczki – zwłaszcza, jeśli trwa dłużej niż pół godziny, jest bardzo niebezpieczny. W przypadku utraty świadomości należy podjąć wszelkie kroki do tego, by stworzyć pacjentowi komfort. Pierwsza pomoc jest w tym wypadku absolutnie wskazana!

W przypadku, gdy występuje pojedynczy napad padaczkowy, chory po jakimś czasie wraca do stanu sprzed napadu, nawet jeśli chwilowo utracił świadomość. Tego typu napady nie są z reguły groźne.

Napady nieświadomości, które nie wiążą się z utratą przytomności, występują zazwyczaj u dzieci. To trwające zaledwie kilkanaście sekund wyłączenie się z otoczenia czy rozmowy, które wygląda jak zwykłe zamyślenie się – i to bez wyraźnej przyczyny. Dziecko po takim czasie wraca do wykonywanej wcześniej czynności bądź kontynuuje temat tak, jakby zupełnie nic się nie stało. Osoba taka jest najczęściej jest nieświadoma tego, że właśnie doświadczyła ataku padaczki. W momencie, gdy pacjent nie poddaje się leczeniu padaczki tego typu sytuacje mogą się powtarzać i występować nawet kilka razy w ciągu dnia.

Omawiane utraty świadomości dotyczą również osób dorosłych. Stan taki występuje w czasie napadów ogniskowych. Charakteryzuje się on tym, że chory przerywa na dosłownie moment wykonywaną czynność i pozostaje zupełnie wyłączony. Zdarza się, że patrzy jedynie w jeden punkt i nie nawiązuje żadnego kontaktu ze swoim otoczeniem. Napadowi takiemu nie towarzyszą drgawki czy upadek – raczej zdarzają się automatycznie wykonywane ruchy, które przypominają szukanie czegoś. Zaraz po ustąpieniu napadu chory wraca do wykonywanego wcześniej zajęcia. Zwykle następuje wówczas trwająca chwilę dezorientacja, jednak mija ona stosunkowo szybko.

Czym jest stan padaczkowy?

Napad padaczkowy, który utrzymuje się dłużej niż trzydzieści minut bądź jest serią kilku ataków bez jednej przerwy, zwany jest również stanem padaczkowym. Zazwyczaj zdarza się on u osób, które w przeszłości doświadczyły już ataku padaczki. Sytuacja ta wiąże się nieodzownie z utratą świadomości i może być naprawdę niebezpieczna. Podczas takiego ataku padaczki chory może doznać między innymi poważnego urazu głowy.

Stany padaczkowe mogą pojawiać się również wtedy, gdy pacjent nie stosuje się do zaleceń bądź zmienia dawki leków. Leczenie farmakologiczne jest bardzo istotne i może wpłynąć nie tylko na częstość napadów padaczkowych, ale również na całkowite wyeliminowanie problemu. Warto jednak od razu dodać, że padaczka wymaga przyjmowania leków ściśle według zaleceń lekarza – wszelkie odstępstwo od dawki czy rodzaju leku może uniemożliwić leczenie padaczki.

Spożywanie alkoholu w większych ilościach czy poważne zatrucia – takie sytuacje również mogą doprowadzić do tego, że pojawi się napad padaczkowy. Atak padaczki wywołany alkoholem może być bardzo groźny, gdyż w wielu przypadkach powoduje on poważne zaburzenia oddechowo-krążeniowe. Te z kolei kończą się niedotlenieniem mózgu, co jest już stanem zagrażającym życiu.

Stany padaczkowe są bardzo poważnym zagrożeniem wśród chorych na padaczkę. Według przeprowadzonych badan, śmiertelność pacjentów ze stanem padaczkowym sięga aż 80 %. Pacjenci z tym schorzeniem powinni jak najszybciej znaleźć się pod opieką lekarza specjalisty, a najlepiej poddać się pełnej hospitalizacji.

Pierwsza pomoc w napadzie padaczki - co robić?

Napad padaczkowy – w przypadku, gdy mamy do czynienia z ostrym atakiem, może wyglądać dość przerażająco. Warto zatem zapoznać się z zasadami pierwszej pomocy, którą jako obserwatorzy możemy udzielić osobie, u której wystąpiły napady. Pomoc taka ma na celu jedynie zminimalizowanie ryzyka urazu, do którego może dojść podczas ataku.

Mając w swoim otoczeniu osobę chorą na padaczkę, która właśnie dostała ataku, należy przede wszystkim usunąć wszelkie przedmioty, które mogą doprowadzić jej zranienia. Warto również przytrzymać głowę lub podłożyć pod nią miękki przedmiot, na przykład poduszkę. Jeżeli istnieje taka możliwość, dobrze byłoby również ułożyć chorego w pozycji bocznej, która gwarantuje bezpieczeństwo i uniemożliwi zadławienie się.

Nie można w żadnym razie próbować przytrzymywać kończyn bądź samej głowy osoby doświadczającej ataku padaczki. Tego typu działanie może poważnie uszkodzić kończyny oraz kręgosłup chorego.

Rozpoznanie padaczki

Wymienione wyżej objawy ataku czy symptomy, które zwiastują zaburzenia świadomości mogą być bardzo subtelne, przez co trudno je wychwycić. Diagnoza padaczki jest zatem dość skomplikowana. Podstawą do stwierdzenia takich zmian chorobowych jest przede wszystkim szczegółowy wywiad z pacjentem. Samo rozpoznanie dolegliwości to już połowa sukcesu. Uzgodnienie, który wariant padaczki dominuje u danej osoby, z pewnością pomoże w ustaleniu najbardziej odpowiedniej formy leczenia.

Badania EEG

Pacjenci, u których zdarzają się napady nieświadomości, powinni być przede wszystkim poddane badaniu EEG. Taki zapis to popularna metoda diagnostyczna, pozwalająca zbadać bioelektryczne czynności mózgu. Aby wykonać tego typu badanie, na głowie pacjenta z podejrzeniem padaczki umieszcza się elektrody, za pomocą których rejestruje się aktywność mózgu oraz zmiany potencjału elektrycznego na powierzchni skóry. Niezbędny do wykonania tego badania jest encefalograf.

Warto od razu dodać, że prawidłowy zapis uzyskany w badaniu nie oznacza wcale, że padaczka jest wykluczona. Najbardziej szczegółowy zapis EEG uzyskuje się podczas napadu; jednak w przypadku, gdy pacjent na skutek ataku straci przytomność, wyniki badania mogą nie oddawać faktycznego stanu mózgu danej osoby.

Diagnostyka - inne badania

Diagnozę padaczki można postawić również na podstawie tomografii komputerowej; pomocny będzie jeszcze rezonans magnetyczny. Metody te pozwalają na szybkie poznanie przyczyny zaburzeń oraz zlokalizowanie nie tylko ich miejsca, ale również charakteru. Nieprawidłowe wyładowania bioelektryczne mogą również wyjść w wynikach badania SPECT. Diagnoza taka dotyczy przede wszystkim przepływu mózgowego, który uzyskuje się przy użyciu radioaktywnie znakowanych cząstek. Badanie powinno być przeprowadzane podczas napadu chorego – w tym czasie przepływ mózgowy jest znacznie większy niż w innych okolicznościach. Przy pomocy badania SPECT można również z łatwością poznać lokalizację wszystkich ognisk padaczkowych.

W diagnostyce padaczki wykorzystuje się również badanie PET, czyli pozytonową emisję tomograficzną. Zazwyczaj wykorzystuje się ją do tego, by wykryć w organizmie nawet najmniejsze zmiany nowotworowe. Może ona również pomóc w diagnostyce zmian w mózgu, które odpowiednio wcześniej wykryte, mogą zapobiec wystąpieniu udaru mózgu. Znalezienie ognisk padaczkowych w przypadku tego badania jest bardzo proste. PET pozwala bowiem na określenie całego metabolizmu mózgu jedynie przy pomocy tlenu oraz glukozy.

Leczenie padaczki

Leczenie stanu padaczkowego ma na celu przede wszystkim umożliwienie choremu funkcjonowanie i wykonywanie codziennych czynności. Lekarze zazwyczaj skupiają nię na tym, by łagodzić objawy napadów padaczkowych bądź całkowicie je wyeliminować. Wprowadzanie leków przeciwpadaczkowych ma dwa główne cele. Pierwszy z nich to podnoszenie progu drgawkowego, drugi z kolei skupia się na ograniczeniu rozprzestrzeniania się ognisk wyładowań na inne obszary mózgu, dzięki czemu napady toniczne i napady kloniczne mogą zostać wyeliminowane.

Leczenie farmakologiczne powinno być oczywiście zlecone przez lekarza. Dobrania leków przeciwpadaczkowych dokonuje się na podstawie wywiadu oraz rodzaju ataku, z jakim pacjent ma do czynienia najczęściej. Jeśli wybrany lek nie działa, wówczas wdrażany jest inny.

W terapii padaczki niezwykle ważne jest to, by przyjmowane leki przeciwpadaczkowe były brane w odpowiednich porach. Skuteczność całego leczenia możliwa jest jedynie wtedy, gdy leki będą stosowane zgodnie z zaleceniami specjalisty.

Leczenie chirurgiczne

Jeżeli leczenie przy pomocy leków przeciwpadaczkowych zawodzi, niezbędne będzie wprowadzenie działań bardziej zaawansowanych. Leczenie chirurgiczne padaczki to zabieg na tkance mózgowej, który ma na celu wyeliminowanie bądź przynajmniej zmniejszenie częstotliwości ataków padaczkowych. Nie ma jednak pewności, że przeprowadzony zabieg rzeczywiście zadziała – zwłaszcza, jeśli występuje klika ognisk wyładowań w różnych obszarach mózgu.

Istnieje również możliwość leczenia neurochirurgicznego. W przypadku występowania napadów częściowych wykonuje się na przykład lobektomię skroniową lub resekcje pozaskroniowe. Możliwe jest też usunięcie jednej półkuli mózgu, ale tego typu operacje wykonywane są w ciężkich klinicznie przypadkach oraz w momencie porażenia mózgowego. W napadach częściowych bądź tonicznych przecina się ciało modzelowate, co może przynieść pozytywny skutek dla pacjenta.

Niestety, leczenie operacyjne nie zawsze jest skuteczne. Zdarza się również tak, że operacja wiąże się po prostu ze zbyt wysokim ryzykiem. Niedawno wprowadzono jednak kolejną metodę leczenia padaczki, która może pomóc pacjentom niekwalifikującym się do operacji bądź tym, u których zawiodło leczenie farmakologiczne.

Stymulacja nerwu błędnego

VNS, czyli Vagus Nerve Stimalution to terapia oparta na przekazywaniu impulsów elektrycznych do nerwu błędnego z lewej strony półkuli. Cały mechanizm działa nie tylko przeciwpadaczkowo, ale również przeciwdepresyjnie. Wpływ stymulacji nerwu błędnego na szlaki nerwowe prowadzące do układu noradrenergicznego oraz serotoninergicznego nie jest jeszcze do końca zbadany, ale terapia taka przynosi spodziewane efekty.

Stymulacja nerwu błędnego możliwa jest po wykonaniu zabiegu chirurgicznego w celu wszczepienia stymulatora. Elektrodę umieszcza się w lewej okolicy szyi i przymocowuje do lewego nerwu błędnego. Następnie jest ona podskórnie przeprowadzana w okolicę klatki piersiowej, gdzie łączy się ją z generatorem impulsów – czyli swego rodzaju baterią.

Urządzenie jest programowane w ten sposób, by generować cykliczne impulsy elektryczne wraz z pięciominutowymi przerwami. Muszą mieć one określone natężenie oraz częstotliwość. Żywotność baterii stymulatora ocenia się wstępnie na około dziesięć lat; po upływie tego czasu niezbędne będzie wymienienie generatora impulsów.

Wizyta u specjalisty

Padaczka to stan chorobowy, który koniecznie należy diagnozować u specjalisty. Występowanie napadów padaczkowych może być bowiem niebezpieczne dla zdrowia i życia, a każda utrata przytomności może skutkować urazem głowy i innymi, równie poważnymi zagrożeniami.

W leczeniu padaczki niezbędne będzie przeprowadzenie wnikliwych badań oraz szczegółowego wywiadu z pacjentem. Specjalista taki z pewnością orientuje się w tym, jakie są rodzaje padaczki i będzie mógł wskazać odpowiednie dla danej osoby leczenie. W planowaniu ewentualnej farmakoterapii niezbędna jest również informacja o rodzaju napadu, z jakim pacjent ma najczęściej do czynienia. Skierowanie na leczenie chirurgiczne czy też przepisanie leków z pewnością pomoże przynajmniej częściowo pozbyć się niekomfortowych dolegliwości.

Osoby, które z rozmaitych względów nie mogą stawić się na wizytę u swojego lekarza, mogą skorzystać z naszej oferty porad internetowych. Padaczka wymaga oczywiście przeprowadzenia szeregu szczegółowych badań, jednak mogą być one zlecone jedynie przez specjalistę.

Oferta porad online skierowana jest do każdego, kto chce skorzystać z takiej opcji. W czasie takiej internetowej wizyty specjalista nie tylko przeprowadzi z pacjentem szczegółowy wywiad, ale również wskaże mu najlepsze metody leczenia. Porada internetowa nie trwa wcale długo i pozwoli na znalezienie najbardziej odpowiedniej dla danej osoby metody leczenia.

Recepta online

Pacjenci korzystający z porady przez internet mogą również uzyskać odpowiednią receptę. Podawanie leków przeciwpadaczkowych może skutecznie wyeliminować niepokojące dolegliwości bądź przynajmniej częściowo je usunąć. Warto jednak pamiętać, że wszelkie przepisane leki należy przyjmować nie tylko w odpowiednich dawkach, ale również o stałych porach dnia. Samodzielne zmienianie dawki czy nie stosowanie się do zaleceń lekarza może stanowić poważne zagrożenie dla życia i zdrowia pacjenta.

Korzystanie z naszej ofert wizyt przez internet jest doskonałym rozwiązaniem dla każdego! Porada taka jest szybka i przyjemna, a co ważniejsze – pozwala na znalezienie skutecznego rozwiązania dla pojawiających się problemów. Nasi specjaliści to osoby o ogromnym doświadczeniu i ugruntowanej wiedzy, zatem z pewnością będą w stanie doradzić korzystne rozwiązanie dla każdego. Wystawione przez nich recepty upoważniają pacjenta do wykupienia leków, mogących przynieść natychmiastową ulgę.