Depakine Chrono

Depakine — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Depakine należy do grupy leków przeciwpadaczkowych. Ma postać proszku i rozpuszczalnika do sporządzania roztworu do wstrzykiwań lub syropu. Za działanie leku odpowiada substancja czynna walproinian sodu. Środek dostępny jest tylko na receptę po odbyciu konsultacji medycznej. O zasadności jego stosowania decyduje lekarz prowadzący. Walproinian sodu wykazuje działanie w ośrodkowym układzie nerwowym, które prowadzi do uspokojenia pacjenta. Środek ten działa przeciwdrgawkowo.

Podstawowe wskazania do stosowania leku Depakine to:

• stany padaczkowe, gdzie podawanie dożylne benzodiazepinów jest nieskuteczne;

• napady padaczkowe uogólnione, w tym: napady kloniczne, toniczne, toniczno-kloniczne, miokloniczne, nieświadomości i atomiczne;

• napady częściowe, które są lub nie są wtórnie uogólnione.

• napady drgawkowe, gdy leczenie doustne jest okresowo niedostępne;

• napady gromadne;

• profilaktycznie w związku z zabiegami neurochirurgicznymi głowy, gdy istnieje możliwość wystąpienia napadów drgawkowych.

Depakine — ile kosztuje? Czy podlega refundacji?

Lek Depakine dostępny jest w dwóch postaciach. Jego cena zależy od marży narzuconej przez daną aptekę oraz stopnia refundacji. Zgodnie z obowiązującymi przepisami preparat w postaci proszku nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Uśredniona cena leku Depakine w aptece to:

• Depakine (proszek i rozpuszczalnik do sporządzania roztworu do wstrzykiwań, 400 mg, 4 fiolki z proszkiem i 4 ampułki z rozpuszczalnikiem 4 ml - 240,00 PLN;

• Depakine (syrop, 288,2 mg/5 ml, 150 ml) - 16,20 PLN.

Preparat Depakine w postaci syropu podlega całościowej lub częściowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. W ramach częściowej odpłatności mogą kupić go pozostali pacjenci we wskazaniach: padaczka, neuralgia i neuropatia w obrębie twarzy. Wówczas cena leku po refundacji to:

• Depakine (syrop, 288,2 mg/5 ml, 150 ml) - 11,50 PLN.

Depakine — zamienniki lub podobne leki

Zamienniki leku Depakine zawierające tę samą substancję czynną. Należy dostosować to samo stężenie leku. Przykładem zamiennika jest Convulex. Do podobnych preparatów należą m.in.: Depakine Chrono 300 (w postaci tabletek powlekanych o przedłużonym uwalnianiu), Convulex 150, Convulex 300, Depakine Chronosphere 100, Depakine Chronosphere 250, Depakine Chronosphere 500, Depakine Chronosphere 750 czy Depakine Chronosphere 1000, Absenor, Convival Chrono, Valprolek 300 i Valprolek 500. O możliwości zastosowania wybranego z nich decyduje lekarz.

Depakine — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku w obu postaciach jest walproinian sodu. Substancje pomocnicze w syropie to: sacharoza, sorbitol, glicerol, p-hydroksybenzoesan propylu, p-hydroksybenzoesan metylu, zapach wiśniowy, kwas solny stężony, wodorotlenek sodu, woda oczyszczona. Substancją pomocniczą w rozpuszczalniku jest woda do wstrzykiwań.

Depakine — dawkowanie

Stosowanie leku Depakine powinno być zgodne z zaleceniami lekarza. U dziewcząt i kobiet w wieku rozrodczym niezbędny jest nadzór lekarza przy wprowadzaniu leku w leczeniu padaczki. To on decyduje o stawce i modyfikuje ją, aż do osiągnięcia średniej zalecanej dawki dla danej pacjentki. U pacjentów płci męskiej również wymagany jest nadzór lekarza.

Standardowe dawkowanie preparatu w wygląda następująco:

• niemowlęta i dzieci: 30 mg/kg masy ciała na dobę;

• młodzież i dorośli: 20-30 mg/kg masy ciała na dobę.

Lek w postaci syropu powinno się podawać podczas posiłków według schematu:

• u dzieci poniżej 1 roku życia w 2 dawkach podzielonych;

• u osób powyżej 1 roku życia w 3 dawkach podzielonych.

Lekarz powinien kontrolować wdrożenie leku aż do osiągnięcia dawki optymalnej, która pozwala kontrolować padaczkę i jednocześnie jest bezpieczna dla pacjenta. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Wówczas jest możliwe wystąpienie objawów przedawkowania. Takie objawy powoduje przyjęcie większej dawki leku: wypadanie włosów, pogorszone samopoczucie, ból brzucha, zaburzenia oddychania, zmniejszenie napięcia mięśniowego, zwężenie źrenic, ostra niewydolność układu krążeniowego, obniżenie ciśnienia tętniczego, kwasica metaboliczna itd. Po przedawkowaniu należy natychmiast skontaktować się z lekarzem lub udać się do najbliższego szpitala.

Depakine — czy można stosować w ciąży i okresie karmienia?

Leku Depakine nie powinno się stosować u kobiet w ciąży oraz kobiet w wieku rozrodczym, chyba że te stosują skuteczną metodę antykoncepcji. Stosowanie leku w tej grupie pacjentek zwiększa ryzyko wystąpienia wad wrodzonych ze strony dziecka. Wśród nich wymienia się m.in.: rozszczep kręgosłupa, wady rozwojowe twarzy i czaszki, nerek, serca, narządów płciowych, wady kończyn, w tym wady powodujące niepełnosprawność, problemy ze słuchem lub głuchota. Ponadto leku nie podaje się u kobiet w okresie karmienia piersią, ponieważ substancja przenika do mleka matki i może powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Lekarz może podjąć decyzję o wdrożeniu Depakine u kobiet w ciąży oraz karmiących, gdy nie ma innej bezpiecznej i skutecznej alternatywy, jednak należy mieć na uwadze związane z tym ryzyko.

Depakine — możliwe skutki uboczne

Podczas stosowania leku Depakine mogą pojawiać się działania niepożądane. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu pacjenta. Należy przerwać stosowanie leku Depakine i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią takie objawy jak:

• splątanie, osłabienie, zawroty łowy, wymioty, nudności (mogą wskazywać na obniżone stężenie sodu we krwi lub stan zwany „SIADH");

• śpiączka, letarg, encefalopatia (uszkodzenie mózgu);

• problemy z równowagą i koordynacją, poczucie zmniejszonej czujności połączone z wymiotami, ospałość (sugerują zwiększoną ilość amoniaku we krwi);

• wzrost liczby i nasilenie drgawek;

• reakcje alergiczne (np.: pęcherze z odwarstwieniem skóry, wysypka, objawy grypopodobne, gorączka, dreszcze, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona);

• opuchlizna wywołana alergią z bolesnymi, swędzącymi obrzękami (obrzęk naczynioruchowy);

• wysypka skórna, zmiany skórne z różowym pierścieniem i bladym środkiem (rumień wielopostaciowy);

• zespół z wysypką skórną, gorączką, powiększeniem węzłów chłonnych i możliwym uszkodzeniem innych narządów (DRESS);

• znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek lub niewydolność szpiku kostnego (zespół mielodysplastyczny);

• zaburzenia krzepnięcia krwi potwierdzone w badaniach;

• ból stawów, gorączka, wysypka, zmęczenie (objawy tocznia rumieniowatego układowego);

• niedoczynność tarczycy;

• ból i osłabienie mięśni (rozpad mięśni prążkowanych);

• choroby nerek (śródmiąższowe zapalenie nerek, niewydolność nerek);

• trudności w oddychaniu i ból z powodu zapalenia otoczki płucnej (wysięk opłucnowy);

• drżenia, zaburzenia chodu, sztywność mięśni, zaburzenie koordynacji ruchów ciała.

Ponadto w trakcie terapii odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• nudności;

• drżenie;

• osłabienie słuchu;

• zmniejszenie liczby czerwonych krwinek (niedokrwistość);

• zmniejszenie liczby płytek krwi (trombocytopenia);

• osłupienie, senność, zaburzenia pamięci, oczopląs, zawroty głowy, drgawki;

• nieregularne cykle miesiączkowe;

• nietrzymanie moczu;

• zwiększenie masy ciała;

• stan splątania, omamy, agresja, zaburzenia uwagi, pobudzenie;

• przemijające i zależne od dawki leku wypadanie włosów, zaburzenia paznokci i łożyska paznokcia;

• nieprawidłowości dotyczące dziąseł, zapalenie jamy ustnej;

• uczucie mrowienia i drętwienia dłoni lub stóp;

• zapalenie naczyń;

• obniżona temperatura ciała;

• brak miesiączki;

• znaczne zmniejszenie liczby leukocytów we krwi (leukopenia);

• znaczne zmniejszenie liczby komórek krwi (pancytopenia);

• zmniejszenie gęstości mineralnej kości, osteoporoza, osteopenia, złamania;

• nieprawidłowa struktura włosów, zmiany w kolorze włosów;

• hiperandrogenizm (nadmierne owłosienie typu męskiego, wirylizm, trądzik, łysienie typu męskiego i (lub) podwyższone stężenie androgenu);

• oddawanie dużej ilości moczu;

• niedobór biotyny lub niedobór biotynidazy;

• niedokrwistość makrocytowa;

• niepłodność męska;

• otyłość;

• przemijające otępienie;

• nietypowe zachowanie;

• zespół policystycznych jajników;

• mimowolne oddawanie moczu;

• zmniejszenie stężenia karnityny;

• i inne.

Wszystkie potencjalne skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Depakine — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Depakine należy skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazane jest stosowanie tego preparatu, jeżeli u pacjenta występują:

• nadwrażliwość na walproinian sodu lub jakikolwiek inny składnik leku;

• ostre i przewlekłe zapalenie wątroby;

• porfiria;

• przebyte ciężkie zapalenie wątroby (zwłaszcza polekowe);

• zaburzenia mitochondrialne wywołane mutacją genu jądrowego kodującego enzym mitochondrialny — polimerazę γ (POLG) (np. zespół Alpersa-Huttenlochera);

• zaburzenia cyklu mocznikowego i inne zaburzenia metaboliczne;

• niewyrównany pierwotny układowy niedobór karnityny;

• jednoczesne stosowanie meflochiny;

• ciąża (chyba że nie ma innego skutecznego leczenia);

• okres rozrodczy (chyba że pacjentka stosuje skuteczną metodę antykoncepcyjną).

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności. Należy natychmiast poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta w trakcie leczenia wystąpią:

• ostre bóle brzucha (może sugerować ciężkie zapalenie trzustki, które może skończyć się zgonem pacjenta);

• takie objawy jak: senność, brak apetytu, osłabienie, nawracające wymioty i bóle brzucha, żółtaczka, nawrót napadów padaczkowy;

• podejrzenie uszkodzenia wątroby;

• problemy z równowagą i koordynacją, poczucie zmniejszonej czujności lub ospałość, wymioty (mogą wskazywać na zwiększoną ilość amoniaku we krwi);

• agresywne zachowanie.

Dodatkowo należy poinformować lekarza przed rozpoczęciem terapii, jeżeli u pacjenta występują takie stany jak:

• ciąża lub jej planowanie (również kobiety w wieku rozrodczym nieplanujące ciąży);

• zaburzenia czynności nerek;

• układowy toczeń rumieniowaty;

• jakiekolwiek zaburzenia metaboliczne;

• planowany zabieg operacyjny;

• występowanie siniaków lub samoistnych krwawień;

• niedobór enzymu palmitoilotransferazy karnitynowej II, zwiększone ryzyko zaburzeń mięśniowych;

• wada genetyczna spowodowana przez zaburzenia mitochondrialne;

• niedostateczne spożycie karnityny;

• niedobór karnityny i jej przyjmowanie.

Wszelkie wątpliwości warto skonsultować z lekarzem prowadzącym jeszcze przed rozpoczęciem stosowania preparatu Depakine.

Depakine — interakcje z innymi lekami

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że walproinian sodu może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Zabronione jest jednoczesne przyjmowanie meflochiny. Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić na takie środki farmakologiczne jak:

• leki neuroleptyczne stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych (np.: olanzapina, kwetiapina);

• niektóre leki przeciwzakaźne, które zawierają piwalan (np.: adefowiru dipiwoksyl, piwanpicylina;

• inne leki przeciwpadaczkowe (np.: fenytina, fenobarbital, lamotrygina, prymidon, topiramat, felbamat, karbamazepina, rufinamid);

• benzodiazepiny stosowane w leczeniu bezsenności i zaburzeń lękowych;

• leki stosowane w leczeniu depresji (np. inhibitory MAO);

• salicylany (kwas acetylosalicylowy);

• leki przeciwzakrzepowe;

• leki zawierające estrogen (Depakine może zmniejszać skuteczność doustnych leków antykoncepcyjnych);

• karbapenemy (antybiotyki);

• kanabidiol stosowany w leczeniu padaczki i w innych wskazaniach);

• metotreksat stosowany w leczeniu raka oraz chorób zapalnych);

• zydowudyna, lopinawir, rytonawir stosowane w leczeniu HIV i AIDS;

• erytromycyna, ryfapicyna;

• cymetydyna stosowana w leczeniu owrzodzenia żołądka;

• cholestyramina stosowana do obniżenia stężenie cholesterolu we krwi);

• propofol stosowany do znieczulenia ogólnego;

• nimodypina;

• metamizol stosowany w leczeniu bólu i gorączki.

Przykładowe interakcje opisano w ulotce dołączonej do opakowania, jednak warto skonsultować się też z lekarzem prowadzącym. Jednym z niekorzystnych działań wybranych leków może być zmniejszenie stężenia kwasu walproinowego, co negatywnie wpływa na skuteczność leczenia. O możliwości stosowania ze sobą wybranych leków decyduje lekarz.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)