Amizepin

Amizepin — co to za lek, dla kogo jest przeznaczony?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Amizepin należy do grupy leków przeciwpadaczkowych. Za jego działanie odpowiada substancja czynna karbamazepina. Lek ma postać tabletek do stosowania doustnego i dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Karbamazepina wykazuje działanie przeciwdrgawkowe oraz przeciwbólowe. Ponadto wpływa na regulację zaburzeń nastroju pacjenta.

Podstawowe wskazania do stosowania leku Amizepin to:

• leczenie niektórych rodzajów padaczki;

• leczenie bólu występującego w przebiegu wybranych chorób neurologicznych (np. neuralgia nerwu trójdzielnego);

• zapobieganie dwubiegunowym zaburzeniom nastroju (na przemian występujących epizodów depresji i manii) u pacjentów, którzy nie reagują na leczenie produktami litu.

Ile kosztuje lek Amizepin? Cena, refundacja

Obecnie lek Amizepin dostępny jest w jednym wariancie opakowania. Przy pełnej odpłatności jego uśredniona cena to:

• Amizepin (200 mg, 50 tabletek) - 14,70 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek ten podlega całościowej lub częściowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. i powyżej 65. roku życia oraz kobiety w ciąży we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. Do tego obowiązują dwa poziomu refundacji. Pozostali pacjenci we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji oraz takich jak: stan po epizodzie padaczkowym indukowanym przerzutami w obrębie OUN, neuralgia, ból neuropatyczny, ból u chorych z rozpoznaniem nowotworu w leczeniu wspomagających, płacą:

• Amizepin (200 mg, 50 tabletek) - 5,60 PLN.

We wskazaniach takich jak choroby psychiczne i upośledzenie umysłowe cena po refundacji to:

• Amizepin (200 mg, 50 tabletek) - 2,85 PLN.

Amizepin — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Amizepin jest substancja czynna karbamazepina. Pozostałe składniki tabletek to: stearynian magnezu, krzemionka koloidalna bezwodna, kroskarmeloza sodowa, celuloza mikrokrystaliczna.

Amizepin — stosowanie

Stosowanie i dawkowanie leku Amizepin powinno być zgodne z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie się z nim skonsultować. Dawkowanie zależy m.in. od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Zawsze dawkę karbamazepiny należy dostosować do realnych potrzeb pacjenta. Tabletki podaje się przed snem. Można dzielić je na dwie równe dawki i popija się je niewielką ilością płynu. Lek podaje się podczas posiłku lub między posiłkami. Poniżej standardowe dawkowanie.

Leczenie padaczki u osób dorosłych:

• dawka początkowa od 100 mg do 200 mg raz lub dwa razy na dobę;

• dawkę należy zwiększać stopniowo do 800-1200 mg na dobę w dawkach podzielonych (aż do uzyskania zadowalającego działania leczniczego);

• maksymalna dawka karbamazepiny u osób dorosłych to 1600-2000 mg na dobę w dawkach podzielonych.

Leczenie padaczki u dzieci i młodzieży:

• dzieci w wieku 5-10 lat: dawka 400-600 mg na dobę w dawkach podzielonych;

• dzieci 10-15 lat: 600-1000 mg na dobę w dawkach podzielonych;

• młodzież powyżej 15. roku życia: 800-1200 mg na dobę w dawkach podzielonych (stosuje się dawkowanie jak u osób dorosłych);

• maksymalna dawka dobowa u dzieci do 6. roku życia to 35 mg/kg masy ciała na dobę;

• maksymalna dawka dobowa u dzieci i młodzieży w wieku 6-15 lat to 1000 mg na dobę;

• maksymalna dawka dobowa u młodzieży powyżej 15. roku życia to 1200 mg na dobę.

Zaburzenia nastroju:

• standardowo podawana dawka to 400-600 mg na dobę, podawana w 2-3 dawkach podzielonych.

Neuralgia nerwu trójdzielnego:

• dawka początkowa to 200-400 mg na dobę;

• dawkę stopniowo zwiększa się aż do ustąpienia bólu (zazwyczaj 200 mg 3-4 razy na dobę);

• maksymalna zalecana dawka wynosi 1200 mg na dobę;

• następnie dawkę stopniowo zmniejsza się aż do uzyskania najmniejszej dawki podtrzymującej wykazującej skuteczne działanie;

• po ustąpieniu bólu należy próbować stopniowo zmniejszać dawkę i odstawić lek po kilku tygodniach.

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Może to doprowadzić do zwiększenia całkowitego stężenia karbamazepiny w osoczu i związanych z tym działań niepożądanych. Ponadto u pacjentów w podeszłym wieku oraz z zaburzeniami czynności wątroby i zaburzeniami czynności nerek wskazane może być zmodyfikowanie dawki leku. Z powodu interakcji między lekami oraz zróżnicowanej farmakokinetyki produktów przeciwpadaczkowych, należy szczególnie ostrożnie dobierać dawki leku u pacjentów w podeszłym wieku. Decyduje o tym lekarz prowadzący.

Amizepin — w ciąży i okresie karmienia

Nie powinno się stosować leku Amizepin u kobiet w ciąży lub podejrzewających ciążę. Lekarz może podjąć taką decyzję, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. U noworodka mogą pojawiać się wady wrodzone, w tym m.in.: wady wrodzone twarzy (np. rozszczepienie górnej wargi i podniebienia), wady cewy nerwowej (rozszczepienie kręgosłupa), wady głowy, wady wrodzone prącia związane z otwarciem cewki moczowej, wady palców, wady serca. Do tego mogą występować: problemy z rozwojem neurologicznym u dziecka lub krwotoki z pochwy u kobiety po porodzie. Podczas stosowania leku Amizepin należy przyjmować skuteczną antykoncepcję.

Karbamazepina może przenikać do mleka matki. W związku z tym leku Amizepin nie podaje się u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to niezbędne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa. Może to powodować działania niepożądane ze strony dziecka.

Amizepin — możliwe skutki uboczne stosowania leku Amizepin

Podczas stosowania leku Amizepin mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie skutków ubocznych zależy od indywidualnych predyspozycji organizmu. Jeżeli wystąpią ciężkie działania niepożądane, to należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem. Dotyczy to takich objawów jak:

• objawy zapalenia wątroby (żółte zabarwienie białkówek oczu lub skóry);

• letarg, drżenie mięśni, dezorientacja, znaczne nasilenie objawów padaczkowych, ból głowy, wymioty (mogą wskazywać na niskie stężenie sodu we krwi);

• wysypka plamista, zmęczenie, gorączka, brak apetytu, nudności (objawy tocznia rumieniowatego układowego);

• ciemne zabarwienie moczu (objawy porfirii lub zapalenia wątroby);

• nieregularne bicie serca, ból w klatce piersiowej;

• utrzymująca się gorączka, wysypka, ból gardła, pęcherze, owrzodzenia jamy ustnej, zwiększona skłonność do zakażeń (objawy agranulocytozy);

• obrzęki twarzy, języka, oczu, trudności w połykaniu, pokrzywka, świszczący oddech, skurcze w nadbrzuszu, ucisk w klatce piersiowej, zaburzenia świadomości, trudności w oddychaniu (objawy obrzęku naczynioruchowego lub ciężkiej reakcji alergicznej);

• skrócenie oddechy podczas wysiłku fizycznego, bóle głowy, zmęczenie, częste zakażenia przebiegające z gorączką, bladość skóry, ból gardła, dreszcze, owrzodzenie jamy ustnej, zwiększona skłonność do krwawień i siniaków, krwawienie z nosa (niedokrwistość aplastyczna, zmniejszenie liczby wszystkich krwinek, pancytopenia);

• ciężkie reakcje skórne (np.: toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona);

• omdlenie (objawy zaburzeń pracy serca, bloku AV, bradykardii);

• wysoka gorączka, sztywność mięśni, wysokie ciśnienie krwi, zaburzenia świadomości (objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego);

• sztywność karku, drgawki, zwiększenie liczby białych krwinek, nadwrażliwość na światło, bóle głowy, wymioty, nudności, gorączka (objawy zapalenia opon mózgowych);

• wymioty, brak apetytu, silny ból w nadbrzuszu (objawy zapalenia trzustki);

• krew w moczu, nadmiernie zmniejszona ilość oddawanego moczu (objawy choroby nerek);

• pęcherze na ustach, oczach i w jamie ustnej, wysypka, zaczerwienienie skóry, łuszczenie skóry połączone z gorączką, bóle ciała, bóle głowy, kaszel, dreszcze (objawy poważnej reakcji skórnej).

Ponadto odnotowywano takie skutki uboczne jak m.in.:

• zaburzenia koordynacji;

• alergiczne zapalenie skóry;

• zmiany wskaźników wątrobowych;

• zmniejszenie liczby białych krwinek;

• zawroty głowy;

• senność;

• nudności, wymioty;

• pokrzywka;

• eozynofilia (zwiększenie liczby jednego z rodzajów białych krwinek);

• trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi);

• zwiększenie masy ciała;

• podwójne widzenie;

• niewyraźne widzenie;

• ból głowy;

• zatrzymanie płynów;

• obrzęk;

• zwiększona aktywność fosfatazy zasadowej;

• suchość w ustach;

• zaczerwienienie i złuszczanie się skóry;

• oczopląs;

• nietypowe mimowolne ruchy;

• zwiększona aktywność aminotransferaz;

• powiększenie węzłów chłonnych;

• zahamowanie czynności szpiku kostnego;

• zwiększone stężenie mocznika;

• zmniejszenie gęstości mineralnej kości;

• zwiększenie stężenia prolaktyny;

• nasilenie choroby wieńcowej;

• zastoinowa niewydolność krążenia;

• niedobór kwasu foliowego;

• depresja;

• zapalenie jelita grubego;

• zaburzenia słuchu;

• zaburzenia przewodzenia w sercu;

• i inne.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Amizepin — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Amizepin należy zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania oraz skonsultować swoją sytuację z lekarzem. Przeciwwskazania do stosowania tabletek Amizepin to:

• uczulenie na karbamazepinę, inne podobne leki (np.: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne: dezypramina, amitryptylina, protryptylina) lub jakikolwiek inny składnik leku;

• blok przedsionkowo-komorowy serca;

• porfiria (zaburzenie w produkcji porfiryny);

• przebyte w przeszłości ciężkie choroby krwi (np.: niedokrwistość, zaburzenia czynności szpiku kostnego);

• jednoczesne przyjmowanie inhibitorów MAO (np.: selegiliny, fenelzyny i tranylcyprominy).

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności. Przede wszystkim dotyczy to pacjentów, u których występują lub występowały takie stany jak:

• choroba krwi (np. spowodowana stosowaniem innych leków);

• reakcja alergiczna na fenytoinę (lek przeciwdrgawkowy);

• zaburzenia składu krwi, w tym leukopenia (zmniejszona liczba białych krwinek) podczas stosowania innych leków;

• nadwrażliwość na okskarbazepinę lub inne leki;

• trudności w utrzymaniu moczu;

• zaburzenia psychiczne zwane psychozą (objawy: pobudzenie, dezorientacja);

• jaskra (podwyższone ciśnienie w gałce ocznej);

• choroby układu krążenia;

• choroby wątroby;

• choroby nerek;

• problemy z nerkami związane z niskim poziomem sodu we krwi lub przyjmowaniem leków moczopędnych;

• niedoczynność tarczycy.

W przypadku wystąpienia niepokojących ciężkich objawów niepożądanych należy skontaktować się z lekarzem. Podczas stosowania leku Amizepin odnotowywano m.in.: reakcje alergiczne, mieszane napady padaczkowe, ciężkie wysypki skórne (np.: toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, zespół Stevensa-Johnsona) czy agresywne zachowanie. Wszelkie wątpliwości w zakresie stosowania leku Amizepin skonsultuj z lekarzem prowadzącym.

Amizepin — interakcje z innymi lekami

Obowiązkiem pacjenta jest poinformowanie lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że Amizepin może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Szczególnie dotyczy to takich leków jak:

• hormonalne środki antykoncepcyjne (np.: zastrzyki, plastry, tabletki, implanty);

• leki przeciwbólowe i przeciwzapalne (np.: buprenorfina, metadon, dekstropropksyfen, tramadol, paracetamol);

• inne leki przeciwpadaczkowe (np.: prymidon, kwas walproinowy, wigabatryna, progabid, fosfenytoina, fenytoina, walpromid, enobarbital, okskarbazepina, klobazam, klonazepam, etosuksymid, lamotrygina, brywaracetam, zonisamid, topiramat, tiagabina);

• leki stosowane w depresji (np.: fluwoksamina, fluoksetyna, trazodon, bupropion, paroksetyna, mianseryna, cytalopram, nefazodon, sertralina, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne);

• leki przeciwhistaminowe (np. loratadyna);

• leki przeciwgrzybicze (np. azole: ketokonazol, itrakonazol, worykonazol, flukonazol);

• leki o działaniu androgennym (np. danazol);

• antybiotyki (np. antybiotyki makrolidowe, klarytromycyna, erytromycyna, ryfabutyna, doksycyklina, cyprofloksacyna);

• leki przeciwgruźlicze (np.: ryfampicyna, izoniazyd);

• leki przeciwpsychotyczne (np.: kwetiapina, olanzapina, haloperydol, klozapina, arypiprazol, paliperydon, rysperydon, bromperydol);

• leki przeciwlękowe (np. alprazolam);

• leki przeciwwirusowe (np.: stosowane w leczeniu zakażeń HIV: indynawir, rytonawir, sakwinawir);

• leki sercowo-naczyniowe (np.: diltiazem, werapamil, digoksyna, atorwastatyna, lowastatyna, iwabradyna, ceriwastatyna, antagoniści kanału wapniowego);

• leki nasenne i uspokajające (np. walnoktamid);

• leki stosowane w chorobie wrzodowej (np.: omeprazol, cymetydyna);

• leki przeciwzakrzepowe, doustne leki przeciwzakrzepowe (np.: warfaryna, dikumarol, acenokumarol);

• leki rozszerzające oskrzela i leki przeciwastmatyczne (np.: aminofilina, teofilina);

• leki przeciwnowotworowe (np.: cyklofosfamid, imatynib, lapatynib, doksorubicyna, cisplatyna);

• leki immunosupresyjne (np.: takrolimus, syrolimus, ewerolimus, cyklosporyna);

• leki stosowane w dermatologii (np. izotretynoina);

• leki przeciwwymiotne (np. aprepitant);

• leki przeciw robakom (np. albendazol);

• leki stosowane w chorobach tarczycy (np. lewotyroksyna);

• leki stosowane w zaburzeniach erekcji (np. tadalafil);

• kortykosteroidy (np.: deksametazon, prednizolon);

• nikotynamid;

• leki zawierające estrogeny lub progestageny;

• preparaty ziołowe zawierające ziele dziurawca.

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Lekarz podejmuje decyzję o możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków z tej listy z tabletkami Amizepin.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)