Bezsenność

Przy przewlekłej bezsenności lekarze często decydują się na przepisanie leków przeciwdepresyjnych. W trosce o zdrowie pacjenta wybierane są tylko takie preparaty, które zmniejszają ryzyko uzależnienia pacjenta i można stosować je trwale nawet przez lata. Podstawowe leki przeciwdepresyjne wykorzystywane w leczeniu zaburzeń snu to: mirtazapina, mianseryna, doksepina i trazodon. Przyjmuje się je w mniejszych dawkach i na kilka godzin przed snem, co odróżnia te preparaty od leków nasennych.

Bezsenność leczy się także z wykorzystaniem leków przeciwpsychotycznych. Do podstawowych zalicza się: kwetiapinę, chlorprotyksen, promazynę, olanzapinę, lewomepromazynę i prometazynę. Bezsenność przewlekła wymaga zażywania stosunkowo małych dawek (mniejsze niż przy zaburzeniach depresyjnych). Ich zażywanie może powodować jednak występowanie działań niepożądanych, dlatego przepisywane są dopiero wtedy, gdy inne, mniej szkodliwe preparaty uspokajające nie wykazują skuteczności. Do potencjalnych działań niepożądanych zalicza się: spadek ciśnienia tętniczego, przyrost masy ciała, drżenia, momenty sztywności ciała).

Kolejną grupą leków wykorzystywanych na zaburzenia snu są preparaty antyhistaminowe. Wybierane są przede wszystkim wtedy, gdy pacjent borykał się wcześniej z problemem uzależnienia od alkoholu lub narkotyków i bezsenność jest ich następstwem. Wykorzystanie w terapii leków przeciwhistaminowych sprawia, że unika się tzw. uzależnienia krzyżowego, które może się pojawić w przypadku regularnego zażywania leków nasennych po odstawieniu alkoholu lub innej używki.