Hashimoto a miesiączka

Jak rozpoznać chorobę Hashimoto? Przyczyny i objawy

Zanim przyjrzymy się bliżej związkowi między Hashimoto a okresem, warto wspomnieć o czynnikach sprawczych i możliwych objawach choroby. Na rozwój ChH mają wpływ: 

• uwarunkowania genetyczne, 
• nadmiar jodu, 
• silny i przewlekły stres,
• niedobór selenu,
• niektóre leki (np. terapia cytokinami, sole litu),
• promieniowanie radioaktywne, 
• przewlekłe problemy psychiczne, 
• częste infekcje,
• inne choroby autoimmunologiczne,
• płeć i wiek (na Hashimoto najczęściej chorują kobiety między 30. a 50.r.ż.).

Jakie symptomy powinny być dla nas sygnałem, iż nasza tarczyca nie do końca dobrze funkcjonuje? 

• wzmożona senność,
• zmęczenie,
• wzrost masy ciała,
• opuchlizna na twarzy,
• częste uczucie zimna,
• sucha i łuszcząca się skóra,
• łamliwe paznokcie,
• nadmierna utrata włosów,
• zaburzenia miesiączkowania,
• spadek libido,
• obniżony nastrój,
• problemy z koncentracją i pamięcią,
• problemy trawienne (np. zaparcia, wzdęcia, rzadsze wypróżnianie).

W ramach działań diagnostycznych wykonuje się badania laboratoryjne, takie jak:

• ocena stężenia TSH, fT4, fT3
• ocena stężenia aTPO i aTG we krwi.

Pomocne w rozpoznaniu tego problemu endokrynologicznego jest również badanie USG tarczycy, która uwidacznia hipoechogeniczność (obniżoną echogeniczność) miąższu gruczołu, która może świadczyć o toczącym się stanie zapalnym.

Choroba Hashimoto a cykl miesiączkowy

Chorobę Hashimoto (inaczej przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy) odkrył w 1912 roku japoński chirurg, od którego nazwiska wzięła się nazwa schorzenia. ChH ma przewlekły charakter, z upływem lat coraz bardziej niszczy tarczycę i zmniejsza produkcję dwóch ważnych hormonów:

• tyroksyny (T4 normy u osoby dorosłej: 9,5–20 pg/ml),
• trójjodotyronina (T3 normy u osoby dorosłej: 1,5–4,0 ng/l). 

T4 i T3 regulują metabolizm i oddziałują na pracę wielu tkanek oraz narządów. W związku z rozwojem choroby Hashimoto gruczoł ten nie funkcjonuje prawidłowo i cierpi na tym wiele układów w tym układ rozrodczy. 

Jaki jest związek między chorobą Hashimoto a cyklem miesiączkowym? Jak podkreśla wielu lekarzy endokrynologów, przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy może być przyczyną nieregularnych miesiączek i wydłużenia cykli. Dlaczego tak się dzieje?

Hashimoto a brak okresu - co robić w takiej sytuacji?

Jednym z powikłań przewlekłego limfocytowego zapalenia tarczycy może być brak miesiączki. Co robić, gdy mamy zdiagnozowaną chorobę Hashimoto i brak okresu? Należy niezwłocznie udać się do specjalisty, który na podstawie odpowiednich badań diagnostycznych i wywiadu medycznego ustali przyczynę tego typu nieprawidłowości. Wiedz, że opóźnienie krwawień nie zawsze jest powiązane z ChH. Inny czynnikiem sprawczym zahamowania okresu może być:

• silny stres, 
• gwałtowny spadek masy ciała, 
• niedożywienie, 
• niedokrwistość, 
• wyczerpanie fizyczne, 
• menopauza,
• ciąża,
• zrośnięcie jamy macicy,
• zespół policystycznych jajników,
• polipy i mięśniaki macicy,
• nadczynność tarczycy

Należy zaznaczyć, iż unormowanie zaburzonej równowagi hormonalnej w organizmie kobiety chorej na Hashimoto wymaga ścisłej współpracy lekarza endokrynologa i ginekologa.

Warto wspomnieć, iż Hashimoto wpływa niedoczynność tarczycy (to jedna z głównych przyczyn schorzenia). Niedoczynność tego gruczołu może mieć również związek z:

• innymi schorzeniami zapalnymi, 
• niedoborem/brakiem TSH (warto dodać, iż TSH w ciąży powinno wynosić 0,4-4,0 Umi/l), 
• usunięciem gruczołu tarczyc,
• stosowaniem niektórych leków.

Leczenie Hashimoto i dietoterapia

Osoby chore na Hashimoto muszą przyjmować odpowiednio dobrane leki, które pozwalają wyrównać poziom hormonów (tzw. leczenie substytucyjne). Pacjenci przyjmują syntetyczną tyroksynę (w postaci L-tyroksyny) codziennie rano na czczo - około 30 minut przed pierwszym posiłkiem. Niestety obecnie nie możemy zaoferować chorym leczenia przyczynowego. Jednak uzupełniająco warto stosować też dietoterapię opartą na produktach przeciwzapalanych, które mają korzystny wpływ na tarczycę. Dieta przy Hashimoto powinna być opracowana przez doświadczonego dietetyka klinicznego. Bardzo ważne jest tutaj zadbanie o prawidłową podaż jodu oraz białka. Powinno się ograniczyć spożycie cukrów prostych, unikać żywności wysokoprzetworzonej (dania instant, fast food). Zalecane jest ograniczenie warzyw kapustnych, soi, alkoholu, wędlin przetworzonych, parówek i konserw.

W razie wystąpienia problemów z menstruacją należy udać się do lekarza pierwszego kontaktu lub ginekologa, który zleci odpowiednie badania (m.in. krwi i USG) i skieruje pacjentkę do odpowiedniego specjalisty.