Leki na łuszczycę - przegląd najlepszych leków na leczenie łuszczycy

Łuszczyca to jedna z tych chorób, która wpływa negatywnie nie tylko na kondycję fizyczną, ale także pewność siebie i stosunki międzyludzkie. To przewlekłe schorzenie dotyka miliony osób w każdym wieku i znacząco ogranicza codzienne funkcjonowanie, pogarsza samopoczucie, często prowadząc do depresji. Mimo że łuszczyca nie może być trwale wyleczona, postęp w medycynie i farmakologii pozwala znacząco złagodzić objawy, a tym samym umożliwia chorym odzyskać kontrolę nad swoim życiem. Jak więc leczyć łuszczycę? W naszym artykule przyjrzymy się bliżej różnym aspektom terapii łuszczycy, która zmienia oblicze walki z tym schorzeniem.

Leki na łuszczycę - przegląd najlepszych leków na leczenie łuszczycy
Dodano:
21 listopada, 2023
17:11
Autor:
Potrzebujesz recepty?
Zamów konsultację

Czym jest łuszczyca i jakie są objawy choroby?

Łuszczyca to niezakaźna choroba zapalna o charakterze przewlekłym, w której układ immunologiczny staje się nadmiernie aktywny, co prowadzi do patologicznego wzrostu komórek skóry. W wyniku zbyt intensywnego rogowacenia naskórka, na powierzchni ciała powstają specyficzne zmiany o charakterze rumieniowych wykwitów pokrytych srebrzystą łuską. Najczęściej lokalizują się one na skórze głowy, łokciach i kolanach oraz okolicy krzyżowej. Dokładne przyczyny łuszczycy nie są wciąż znane, ale naukowcy niewątpliwie wiążą rozwój choroby z czynnikami genetycznymi, immunologicznymi oraz środowiskowymi. Chorzy na łuszczycę są bardziej narażeni na wystąpienie innych poważnych schorzeń, takich jak: łuszczycowe zapalenie stawów, zawał serca, udar, a także depresja czy stany lękowe. Istnieje kilka typów łuszczycy, które różnią się wyglądem i lokalizacją patologicznych zmian:
  1. Łuszczyca zwyczajna (plackowata) - jest to najczęstszy typ łuszczycy, który dotyczy nawet 90% chorych. Charakteryzuje się występowaniem wypukłych, okrągłych i pokrytych łuską zmian na ciele, lokalizujących się głównie na nogach, kolanach i łokciach, ramionach, plecach i głowie, rzadziej w okolicach twarzy, na stopach, dłoniach i brzuchu.
  2. Łuszczyca krostkowa - wyróżnia się 2 postaci: uogólnioną, która jest jedną z najcięższych form łuszczycy oraz miejscową, lokalizującą się na dłoniach i stopach. Zmieniona skóra w tym rodzaju choroby jest czerwona, opuchnięta i pokryta wykwitami krostkowymi o podłożu rumieniowym z wydzieliną ropną.
  3. Łuszczyca wysiękowa - jaskrawoczerwone, błyszczące i pokryte łuską zmiany występują w fałdach skórnych, takich jak pachy, pachwiny, okolice pod biustem.
  4. Łuszczyca stawowa - w tym rodzaju łuszczycy oprócz typowych wykwitów skórnych występuje także przewlekłe zapalenie stawów, które niekiedy może prowadzić do trwałego inwalidztwa. Łuszczycowe zapalenie stawów obejmuje najczęściej dystalne stawy międzypaliczkowe.
  5. Łuszczyca paznokci - może współistnieć ze zmianami skórnymi lub być jedynym objawem. W tym rodzaju łuszczycy charakterystyczny jest objaw naparstka, czyli punktowe zagłębienia na płytce paznokciowej, a także objaw plamy olejowej - żółtawe przebarwienia prześwitujące przez płytkę.
  6. Łuszczyca kropelkowa - charakteryzuje się wykwitami w postaci niewielkich grudek na powierzchni ciała, najczęściej na czubku głowy, kończynach i tułowiu.
  7. Łuszczyca owłosionej skóry głowy - objawia się wyraźnie odgraniczonymi, czerwonymi plamami lub tarczkami pokrytymi błyszczącymi łuskami, którym w znacznym stopniu towarzyszy swędzenie. Zmiany skórne w większości lokalizują się na owłosionej skórze głowy, ale często pojawiają się także na karku, czole i uszach.

Objawy łuszczycy

Objawy łuszczycy i ich intensywność zależą od jej typu i mogą się różnić u poszczególnych osób. Pacjenci z tym schorzeniem często przechodzą przez 2 fazy - nawrotu i zaostrzenia symptomów, a następnie remisji, czyli ich ustąpienia. Charakterystyczny dla łuszczycy jest wykwit pierwotny, który pojawia się w początkowym etapie choroby. Jest to czerwonobrunatna grudka o średnicy 1-2 cm, która jest wyraźnie odgraniczona, a jej powierzchnia się złuszcza. Zmiany w pełni rozwinięte to kilkucentymetrowe blaszki łuszczycowe, pokryte srebrzystymi łuskami, ściśle przylegającymi do skóry. Nieprzyjemne objawy mogą także obejmować świąd, przesuszenie skóry, a niekiedy też drobne krwawienie, które powstaje na skutek zdrapania łuski (objaw Auspitza). W przypadku aktywnej postaci łuszczycy obserwuje się objaw Koebnera. Jest to odczyn izomorficzny, który polega na pojawieniu się wzdłuż linii zadrapania naskórka zmian łuszczycowych po około 6-12 dniach.

Leczenie łuszczycy

Leczenie łuszczycy zależy od rodzaju, stopnia nasilenia objawów oraz indywidualnych potrzeb pacjenta. Istnieją różne metody terapii łuszczycy, w tym leczenie miejscowe i ogólne. W leczeniu miejscowym stosowane są:
  • preparaty keratolityczne - leczenie zaczyna się od usunięcia łusek za pomocą substancji keratolitycznych, takich jak kwas salicylowy lub mocznik, które pomagają zmniejszyć ilość łusek i mają korzystny wpływ na przenikanie innych preparatów do głębszych warstw skóry;
  • preparaty dziegciowe - są stosowane u chorych z łuszczycą głównie w postaci maści, kremów i szamponów do miejscowego stosowania; działają zmiękczająco, co ułatwia usuwanie zrogowaciałych warstw naskórka; dziegieć wykazuje również działanie przeciwbakteryjne i przeciwzapalne;
  • cygnolina - działa złuszczająco oraz bakterio- i grzybobójczo i jest stosowana w tzw. leczeniu minutowym w stężeniach od 0,5-2%; preparat jest nanoszony na skórę na kilka minut, a następnie się go zmywa;
  • glikokortykosteroidy - preparaty te mają silne działanie przeciwzapalne, antyproliferacyjne i immunomodulujące, jednak ze względu na częste występowanie efektów niepożądanych, zawsze powinny być stosowane pod kontrolą lekarza;
  • analogi witaminy D3 - to substancje takie jak kalcypotriol i takalcytol, które dają dobre efekty terapeutyczne, a jednocześnie mniej jest skutków ubocznych w porównaniu z preparatami sterydowymi.
Leczenie ogólne stosuje się u pacjentów, gdy terapia miejscowa nie przynosi pożądanych rezultatów, a patologiczne zmiany zajmują ponad 10% powierzchni ciała. Do metod i leków wykorzystywanych w ogólnym leczeniu łuszczycy, należą:
  • fototerapia - polega na ekspozycji skóry na promieniowanie ultrafioletowe (UVB) wytwarzane przez specjalne lampy
  • fotochemioterapia (PUVA) - to bardzo skuteczna terapia polegająca na naświetlaniu zmian skórnych promieniowaniem UVA po podaniu psolarenu, czyli leku światłouwrażliwiającego;
  • metotreksat - najczęściej stosowany lek cytostatyczny w łuszczycy; terapia jednak wymaga częstych badań, ponieważ lek może prowadzić do powstania leukopenii, nadżerek w jamie ustnej, a także wpływać negatywnie na funkcje wątroby;
  • cyklosporyna A - lek immunosupresyjny stosowany w łuszczycy szczególnie rozległej i opornej na inne metody leczenia; hamuje proliferację komórek naskórka oraz aktywację limfocytów T; wymaga częstego monitorowania parametrów laboratoryjnych (kreatyniny i enzymów wątrobowych);
  • retinoidy - leki te są pochodną witaminy A, normalizują proliferację i różnicowanie keratynocytów oraz ograniczają stany zapalne; są to leki z wyboru w łuszczycy krostkowej, ale ze względu na działanie teratogenne nie mogą być stosowane u kobiet w wieku reprodukcyjnym, niestosujących antykoncepcji;
  • leki biologiczne - stosuje się je w umiarkowanych i ciężkich postaciach łuszczycy lub przy złej tolerancji i nieskuteczności leczenia innymi preparatami; terapia biologiczna opiera się na przeciwciałach monoklonalnych, które hamują działanie cytokin prozapalnych, głównie TNF-alfa.
Warto podkreślić, że leczenie łuszczycy powinno być dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta i rozważane z uwzględnieniem rodzaju i nasilenia objawów. Lekarz dermatolog przeprowadzi dokładną ocenę i ustali odpowiedni plan leczenia, monitorując skuteczność terapii oraz ewentualne skutki uboczne. Ważne jest również zapobieganie czynnikom wyzwalającym, takim jak stres oraz codzienna pielęgnacja suchej skóry.
Potrzebujesz recepty?
Zamów konsultację

Leki na łuszczycę

W leczeniu miejscowym łuszczycy stosuje się różnego rodzaju maści, kremy, pianki na skórę, żele oraz szampony na łuszczycę głowy, które zawierają substancje, takie jak:
  • glikokortykosteroidy;
  • niesteroidowe leki przeciwzapalne;
  • cygnolina (maści z cygnoliną przygotowywane są na zlecenie w aptece);
  • retinoidy;
  • pochodne witaminy A (np. takalcytol, kalcypotriol);
  • preparaty z dziegciem, kwasem salicylowym, mocznikiem.
Leki doustne wykorzystywane w terapii systemowej łuszczycy i łuszczycowego zapalenia stawów zawierają substancje, które wykazują m.in. działanie immunosupresyjne. Są to: metotreksat, cyklosporyna, sulfasalazyna, leflunomid, azatiopryna. W terapii biologicznej stosuje się leki należące do grupy inhibitorów TNF-alfa. Należą do nich: infliksymab, adalimumab, certolizumab, etanercept, golimumab. Najlepsze rezultaty w terapii łuszczycy można osiągnąć dzięki preparatom przepisywanym przez specjalistów na receptę. W zależności od rodzaju i nasilenia objawów mogą to być środki do stosowania miejscowego lub tabletki doustne. Skuteczne leki na receptę dostępne na rynku to m.in.:
  • Acitren;
  • Neotigason;
  • Cyclaid;
  • Equoral;
  • Sandimmun;
  • Neoral;
  • Betacal;
  • Duosone;
  • Daivobet;
  • Psotriol;
  • Clarelux;
  • Clobex;
  • Dermovate;
  • Clobederm;
  • Ovixan;
  • Ivoxel;
  • Edelan;
  • Curatoderm;
  • Bedicort;
  • Belosalic;
  • Salbetan.
Preparaty na łuszczycę dostępne w aptekach są dużo mniej skuteczne, ale odgrywają dużą rolę w odpowiedniej pielęgnacji zmienionej patologicznie skóry, a także pozytywnie wpływać na zmniejszenie stanu zapalnego i świądu. Środki dostępne do kupienia bez recepty to m.in.
  • Hydrocort Chema;
  • Hydrocortisonum Aflofarm;
  • Mediderm krem;
  • Mediderm szampon;
  • Paraderm Salic;
  • Paraderm Plus;
  • Paraderm Psoric N;
  • Linomag;
  • Cutis Ł;
  • Cerkoderm 10;
  • Psorin;
  • Hasceral;
  • Healpsorin Emolient Balm;
  • Squamax.

Nieleczona łuszczyca - konsekwencje

Konsekwencje nieleczenia łuszczycy mogą być mniej lub bardziej groźne w zależności od rodzaju choroby. Najcięższą komplikacją jest rozwinięcie erytrodermii łuszczycowej, w której nawet 90-100% powierzchni skóry jest zajęte przez patologiczne zmiany. Skóra przybiera kolor ognistej czerwieni, łuszczy się i jest bolesna. Tym objawom towarzyszy ogólne złe samopoczucie, wysoka gorączka z dreszczami, bóle i obrzęki stawów, a także zaburzenia pracy serca. Erytrodermia łuszczycowa to bardzo ciężki stan zapalny i zawsze wymaga hospitalizacji. Nieleczona łuszczyca może również zwiększać ryzyko rozwoju innych poważnych chorób, takich jak: reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Leśniowskiego-Crohna, choroby sercowo-naczyniowe, cukrzyca typu 2, przewlekła niewydolność nerek.

FAQ

W serwisie e-recepta.net staramy się by publikowane przez nas informację, były rzetelne i pochodziły ze sprawdzonych źródeł. Należy jednak pamiętać, że niniejszy artykuł nie jest poradą lekarską i nie może zastąpić konsultacji ze specjalistą. Potrzebujesz recepty?
Zamów konsultację

Źródła:

  1. Jabłońska S., Majewski S., Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2022.
  2. Rudnicka L., Olszewska M., Rakowska A., Sar-Pomian M., Współczesna Dermatologia Tom 1., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2022.
Udostępnij artykuł:
Nie ma jeszcze żadnych komentarzy, bądź pierwszy!
Napisz komentarz
kolejna wizyta -20%

Uzyskaj receptę online

kolejna wizyta -20%

Wybierz specjalizację

Potrzebujesz recepty?
Zamów konsultację