Sympramol

Sympramol — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Preparat Sympramol to lek o działaniu przeciwlękowym i uspokajającym. Klasyfikowany jest jako trójpierścieniowy lek przeciwdepresyjny. Ma postać tabletek drażowanych i dostępny jest tylko na receptę. Substancja czynna leku Sympramol to opipramol w postaci dichlorowodorku. Wykazuje on skuteczne działanie przeciwdepresyjne w postaci łagodzenia stanów lękowych. Sympramol uspokaja oraz redukuje objawy złego samopoczucia i przygnębienia. Preparat wskazany jest do stosowania u osób dorosłych, młodzieży i dzieci powyżej 6. roku życia pod kontrolą lekarską.

Wskazania do stosowania leku Sympramol to:

• zaburzenia lęków uogólnionych (lęk objawiający się nadmiernym i niekontrolowanym martwieniem się o sprawy codzienne);
• zaburzenia występujące pod postacią somatyczną.

O wdrożeniu preparatu w terapii decyduje lekarz prowadzący. Należy postępować zgodnie z jego wskazaniami.

Sympramol — ile kosztuje? Czy podlega refundacji?

Cena leku Sympramol zależy od marży narzuconej przez daną aptekę oraz wybranego wariantu opakowania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek ten nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Uśrednione ceny leku to:

• Sympramol 50 mg (20 tabletek) - 10,90 PLN;
• Sympramol 50 mg (60 tabletek) - 28,05 PLN;
• Sympramol 50 mg (90 tabletek) - 40,00 PLN.

Sympramol — zamienniki lub podobne leki

Zamiennikiem leku Sympramol 50 mg jest Pramolan. O możliwości zastosowania dowolnego z nich decyduje lekarz prowadzący. Podobne preparaty klasyfikowane jako trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne to m.in.: amitryptylina, dezypramina, imipramina, klomipramina, nortryptylina i doksepina.

Sympramol — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku jest substancja czynna dichlorowodorek opipramolu. Pozostałe składniki to: laktoza jednowodna, skrobia kukurydziana, celuloza mikrokrystaliczna, powidon K30, stearynian magnezu, talk, szelak, sacharoza, węglan wapnia, fuma arabska, kaolin lekki (biała glinka), tlenek żelaza czerwony E172, dwutlenek tytanu E171, benzoesan sodu E211, Opaglos 6000 NS (wosk biały, wosk żółty Carnauba).

Sympramol — jak dawkować?

Stosowanie leku Sympramol powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza. Dawkowanie ustalane jest indywidualnie i zależy od predyspozycji organizmu. Tabletkę leku Sympramol trzeba połykać w całości i należy popijać płynem (wodą, sokiem owocowym). Lek należy przyjmować regularnie.

Standardowe dawkowanie u osób dorosłych to 4 tabletki na dobę przyjmowane według schematu: 50 mg dichlorowodorku opipramolu rano (1 tabletka), 50 mg dichlorowodorku opipramolu w południe (1 tabletka) i 100 mg dichlorowodorku opipramolu (2 tabletki). Daje to dobową dawkę na poziomie 200 mg. Lekarz powinien kontrolować reakcję organizmu i może zmodyfikować dawkowanie. Jeżeli jest to wystarczające, to można dawkę dobową zmniejszyć do 1-2 tabletek Sympramol przyjmowanych raz na dobę. Jeżeli dawkowanie jest zbyt małe, to rekomenduje się podawanie dawki 2 tabletek przyjmowanych trzy razy na dobę, co daje 300 mg dichlorowodorku opipramolu przyjmowanych w ciągu doby.

U dzieci powyżej 6. roku życia rekomenduje się podawanie dawki około 3 mg dichlorowodorku opipramolu na kilogram masy ciała. O dokładnym dawkowaniu decyduje lekarz, który powinien charakteryzować się niezbędnym doświadczeniem.

Czas trwania leczenia ustalany jest indywidualnie. Działanie leku obserwuje się dopiero po kilku tygodniach. Zalecany średni czas leczenia wynosi 1-2 miesiące, jednak lekarz może zdecydować o jego wydłużeniu. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Sympramol. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

Sympramol — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Lek Sympramol nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Lekarz może podjąć decyzje o wdrożeniu preparatu u kobiet w ciąży, szczególnie w pierwszym trymestrze, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.

Prepartu nie wolno stosować u kobiet karmiących, ponieważ substancja czynna w niewielkich ilościach przenika do mleka matki i może powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli konieczne jest wdrożenie tego leku w tej grupie pacjentek, to należy zaprzestać karmienia piersią ze względów bezpieczeństwa.

Sympramol — możliwe działania niepożądane

Podczas terapii z lekiem Sympramol mogą występować działanie niepożądane. Ich rodzaj oraz nasilenie zależą od indywidualnych predyspozycji pacjenta, oraz jego stanu zdrowia. Dotychczas odnotowywane skutki uboczne to m.in.:

• uczucie suchości w ustach;
• uczucie zatkanego nosa;
• zmęczenie;
• obniżone ciśnienie krwi (niedociśnienie);
• spadek ciśnienia krwi podczas zmiany pozycji na stojącą (niedociśnienie ortostatyczne);
• zaburzenia seksualne u mężczyzn (p.: impotencja, zaburzenia wytrysku);
• zaburzenia rytmu serca (np.: kołatanie serca, częstoskurcz);
• przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;
• skórne reakcje alergiczne (np.: pokrzywka, wysypka);
• zaparcia;
• wzmożone pragnienie;
• zaburzenia w oddawaniu moczu;
• niewyraźne widzenie (zaburzenia akomodacji oka);
• drżenia;
• zaburzenia snu;
• zaburzenia smaku;
• zmiany morfologii krwi;
• nasilenie istniejącej niewydolności serca;
• zwiększenie masy ciała;
• ciężkie zaburzenie czynności wątroby (nawet przewlekłe uszkodzenie wątroby);
• zatrzymanie moczu;
• zaburzenia koordynacji ruchów;
• zaburzenia czucia dotyczące skóry;
• zapaść sercowo-naczyniowa;
• obrzęki;
• niedrożność jelita;
• splątania i majaczenie
• utrata białych krwinek we krwi;
• choroby nerwów obwodowych;
• i inne.

Wszystkie obserwowane dotychczas skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Jeżeli wystąpią jakiekolwiek objawy niepożądane niewymienione w ulotce lub te wymienione, to należy powiadomić o tym lekarza prowadzącego.

Sympramol — ważne przed zastosowaniem

Przed zastosowaniem leku Sympramol należy dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania przez producenta. Prepartu nie wolno stosować w przypadku uczulenia na dichlorowodorek opipramolu lub jakikolwiek inny składnik. Przeciwwskazaniami do przyjmowania Sympramol są także:

• ostre zatrzymanie moczu;
• niedrożność porażenna jelita;
• rozrost gruczołu krokowego z zaleganiem moczu;
• jaskra z wąskim kątem przesączania (nieleczona);
• wybrane uszkodzenia serca (np.: nadkomorowe lub komorowe zaburzenia przewodzenia, lub blok przedsionkowo-komorowy wyższego stopnia);
• ostre splątanie (dezorientacja), pobudzenie z omamami i sporadycznie występujące ciężkie zaburzenia fizyczne;
• ostre zatrucie alkoholem, lekami przeciwbólowymi, nasennymi lub psychotropowymi;
• jednoczesne przyjmowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAO).

Każdy przypadek powinien być ustalany indywidualnie. Szczególną ostrożność podczas terapii należy zachować u pacjentów, u których występują takie stany jak m.in.:

• rozrost gruczołu krokowego bez zalegania moczu;
• choroby wątroby;
• choroby nerek;
• zaburzenia wytwarzania krwinek;
• uszkodzenie serca;
• niedostateczne zaopatrzenie mózgu w krew (niewydolność naczyń mózgowych);
• zwiększone predyspozycje do występowania drgawek (np.: uszkodzenia mózgu różnego pochodzenia, alkoholizmu, padaczki).

Sympramol — interakcje z innymi lekami

Zawarty w leku Sympramol dichlorowodorek opipramolu może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi. Przede wszystkim nie powinno się jednocześnie przyjmować inhibitorów monoaminooksydazy (MAO). Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić na takie preparaty jak:

• leki stosowane w leczeniu niektórych zaburzeń psychicznych (np.: neuroleptyki);
• niektóre leki nasenne;
• niektóre leki uspokajające;
• niektóre leki przeciwbólowe;
• leki antycholinergiczne (leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona);
• leki na nadciśnienie tętnicze (leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi, np.: beta-adrenolityki);
• leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np.: leki przeciwarytmiczne klasy IC);
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;
• leki wpływające na enzymy wątrobowe;
• leki stosowane w leczeniu drgawek padaczkowych;
• niektóre leki stosowane w leczeniu depresji (zwłaszcza w przypadku inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny).

Wszystkie te substancje wraz z potencjalnymi interakcjami zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania produktu leczniczego. To lekarz decyduje o możliwości łączenia ze sobą wybranych preparatów.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)