Trądzik torbielowaty — przyczyny, objawy i leczenie

Trądzik torbielowaty — przyczyny

Główna przyczyna trądziku torbielowatego leży w zwiększonej aktywności gruczołów łojowych, które wydzielają nadmiar sebum. Ten z kolei powoduje rogowacenie naskórka, a co za tym idzie — zapchanie porów, czyli kanałów wyprowadzających łój na zewnętrzną warstwę skóry. W wyniku tego tworzą się zaskórniki, które, choć niegroźne, są doskonałą pożywką dla bakterii, które w efekcie powodują stan zapalny.

Przyczyny trądziku torbielowatego leżą zatem głównie w zaburzeniach gospodarki hormonalnej, podobnie jak trądzik hormonalny, choć jego podłoże może być również uwarunkowane genetycznie. Częściej dotyka mężczyzn niż kobiety, ponieważ za powstawanie torbieli odpowiedzialne są androgeny — męskie hormony płciowe. Nadmierna aktywność gruczołów łojowych najczęściej występuje w okresie dojrzewania, ale może również pojawić się u osób dorosłych.

Co jeszcze wpływa na rozwój trądziku torbielowatego?

• nadmierna potliwość,
• niewłaściwa higiena skóry,
• stres,
• niewłaściwa dieta,
• niektóre leki.

Trądzik torbielowaty — jak wygląda?

Trądzik torbielowaty to poważna choroba skóry. Podobnie jak trądzik grudkowy charakteryzuje się powstawaniem zmian skórnych (torbieli), wypełnionych ropą i otoczonych czerwoną obwódką. Objawia się także bolesnymi, twardymi guzkami, wyczuwalnymi pod skórą, które występują pojedynczo lub łączą się w większe obszary zajęte stanem zapalnym. Najczęściej pojawia się na twarzy, pod pachami i na pośladkach, czasem pojawia się również trądzik na plecach. Zmiany skórne w początkowym stadium choroby zazwyczaj są niewielkie, jednak z czasem mogą osiągać nawet kilka centymetrów. Zobacz również, jakie objawy ma trądzik odwrócony i trądzik zaskórnikowy.

Trądzik guzkowo-torbielowaty wymaga leczenia pod kontrolą dermatologa i może trwać nawet kilka miesięcy. Jego najczęstszym powikłaniem są blizny potrądzikowe, podobne do śladów po ospie wietrznej. Ich powstawanie wynika głównie ze złych nawyków higienicznych, takich jak rozdrapywanie czy wyciskanie ropni oraz częste dotykanie miejsc objętych stanem zapalnym. Wpływ na tworzenie się blizn mogą mieć również niewłaściwie dobrane metody leczenia (lub całkowity ich brak) powstałych zmian skórnych.

Trądzik torbielowaty — jakie badania?

Badania, które warto wykonać w diagnostyce trądziku torbielowatego:

• stężenie androgenów we krwi (u mężczyzn) i progesteronu (u kobiet),
• hormony — prolaktyna, FSH i LH (folitropina i lutropin), kortyzol, testosteron,
• pakiet tarczycowy — TSH, FT3, FT4, antyTG, antyTPO,
• poziom cholesterolu,
• glukoza i insulina,
• próby wątrobowe — ALT, AspAT, bilirubina,
• cynk,
• histamina,
• witamina D3.

Trądzik torbielowaty — leczenie

Trądzik torbielowaty wymaga konsultacji dermatologa, który w oparciu o stadium zaawansowania choroby wdroży odpowiednie leczenie.

Leczenie trądziku torbielowatego opiera się przede wszystkim na przyjmowaniu leków na trądzik doustnych, głównie antybiotyków z grupy tetracyklin, które łagodzą stan zapalny skóry i hamują rozwój bakterii. Często przyjmuje je się razem z retinoidami, czyli pochodnymi witaminy A. Ich zadanie polega na zmniejszeniu aktywności gruczołów łojowych, a oprócz tego mają działanie przeciwzapalne. Niekiedy lekarz wdraża również terapię leczenia środkami antykoncepcyjnymi, aby wyregulować zaburzenia gospodarki hormonalnej.

Zaawansowane stadia trądziku torbielowatego wymagają interwencji chirurgicznej, podczas której lekarz nacina powstałe zmiany i usuwa zakażoną treść, która się w nich znajduje. Natomiast u osób, u których trądzik wystąpił ponownie, konieczne jest leczenie przyczyny, aby zapobiec kolejnym nawrotom choroby.

W przypadku łagodnych zmian skórnych stosuje się najczęściej kurację miejscową, czyli na miejsca objęte stanem zapalnym nakłada się preparaty z lekami przeciwłojotokowymi i przeciwzapalnymi oraz kosmetyki do cery trądzikowej, które łagodzą stan zapalny i oczyszczają skórę twarzy.  Pomocna może okazać się zmiana trybu życia — aktywność fizyczna, zbilansowana dieta, rzucenie palenia i walka ze stresem.

Oprócz farmakologicznego leczenia trądziku torbielowatego należy pamiętać o zachowaniu właściwej higieny zmian skórnych (ropni nie wolno wyciskać ani zdrapywać). Bakterie, które wnikają w głąb skóry, prowadzą do nasilenia stanu zapalnego, co może skutkować późniejszym tworzeniem się przebarwień i blizn. Trądzik torbielowaty jest poważną chorobą skóry, a jego leczenie może trwać nawet kilka miesięcy.

Trądzik torbielowaty — domowe sposoby

Czy istnieją domowe sposoby na walkę z trądzikiem torbielowatym? Okazuje się, że z pomocą przychodzą naturalne składniki, takie jak olej kokosowy czy miód pszczeli, które mają działanie przeciwzapalne i przeciwbakteryjne. Pełen właściwości nawilżających i regenerujących jest także aloes, który zmniejsza podrażnienia i oczyszcza skórę, zmniejszając stan zapalny. Pomocne jest także stosowanie maści ichtiolowej, która natłuszcza skórę i sprawia, że gromadząca się w zmianach skórnych wypływa na zewnątrz.

Należy pamiętać także o oczyszczaniu skóry, jednak powstałych zmian skórnych nie należy przemywać spirytusem. Warto zaopatrzyć się też w dostępne bez recepty suplementy wspomagające walkę z trądzikiem i kosmetyki do cery trądzikowej.