Preparat Parogen to lek przeciwdepresyjny w postaci tabletek powlekanych. Substancją czynną preparatu jest paroksetyna. Klasyfikuje się ją jako inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny. Lek dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Stosuje się go w leczeniu depresji oraz różnego rodzaju zaburzeń lękowych.
Parogen — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?
Lek Parogen zawiera w swoim składzie substancję czynną paroksetynę. Należy ona do grupy leków przeciwdepresyjnych oznaczanych jako inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Lek dostępny jest w postaci tabletek powlekanych, a w każdej z nich znajduje się 20 mg paroksetyny. Ze względu na swój skład i działanie Parogen dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji lekarskiej.
Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Parogen to depresja oraz zaburzenia lękowe, w tym m.in.: zespół natręctw, zespół lęku społecznego, zespół lęku napadowego, zespół lęku uogólnionego oraz zespół stresu pourazowego. Decyzję o wdrożeniu środka do terapii podejmuje lekarz prowadzący, a farmakologiczne leczenie depresji i zaburzeń lękowych powinno być prowadzone wspólnie z psychoterapią.
Mechanizm działania leku polega na tym, że paroksetyna hamuje wychwyt zwrotny serotoniny. Dzięki temu oddziałuje ona dłużej w synapsie i wydłuża się czas pobudzenia komórki odbierającej informację. Jednocześnie zwiększa się częstotliwość wysyłanych impulsów nerwowych. Efektem tego jest uspokojenie pacjenta i zredukowanie objawów związanych z wybranymi zaburzeniami psychicznymi.
Parogen — cena, refundacja
Obecnie lek Parogen można kupić w dwóch wariantach opakowań po 30 i 60 sztuk tabletek powlekanych. Cena preparatu zależy od marży narzuconej przez aptekę oraz stopnia refundacji. Standardowa cena całkowita leku w zależności od opakowania to średnio:
- Parogen (20 mg, 30 tabletek powlekanych) - 19,15 PLN;
- Parogen (20 mg, 60 tabletek powlekanych) - 36,80 PLN.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, lek Parogen podlega całościowej lub częściowej refundacji. Preparat za darmo otrzymują pacjenci powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji refundacyjnej. Z częściowej refundacji mogą skorzystać pacjenci w takich wskazaniach jak: upośledzenie umysłowe i choroby psychiczne. Wówczas cena leku to:
- Parogen (20 mg, 30 tabletek powlekanych) - 9,30 PLN;
- Parogen (20 mg, 60 tabletek powlekanych) - 17,05 PLN.
Parogen — zamienniki lub podobne leki
Na rynku dostępne są różne leki zawierające paroksetynę i wykazujące działanie zbliżone do środka Parogen. Wśród zamienników tego preparatu wymieniane są m.in.: Rexetin, Paroxinor, Paroxetine Aurovitas, Paroxetine Aurobindo, Paxtin 20, Paxtin 40, Seroxat i Paroxetine Teva. O możliwości zastosowania dowolnego z nich decyduje lekarz prowadzący. Pod uwagę bierze bezpieczeństwo pacjenta i skuteczność prowadzonej terapii.
Parogen — pełny skład leku
Podstawowym składnikiem leku Parogen jest substancja czynna paroksetyna. W każdej tabletce jest 20 mg paroksetyny w postaci bezwodnego chlorowodorku. Pozostałe składniki to: krzemionka koloidalna bezwodna, karboksymetyloskrobia sodowa, bezwodny wodorofosforan wapnia, stearynian magnezu, dwutlenek tytanu E171, talk oraz Eudragit E100: butylometakrylanu, (2-dimetyloaminoetylo) metakrylanu i metylometakrylanu kopolimer (1:2:1).
Parogen — dawkowanie leku
O konieczności zastosowania leku decyduje lekarz prowadzący. Pacjent powinien stosować się do jego zaleceń i nie przekraczać zalecanej dawki leku. Nie wpływa to poprawę skuteczności leczenia i może powodować objawy niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej.
Zalecana dawka leku różni się od schorzenia. W leczeniu depresji, zespołu lęku społecznego, zaburzenia lękowego uogólnionego i zespołu stresu pourazowego standardowa dawka początkowa to 10 mg, a następnie zalecana dawka podtrzymująca wynosi 20 mg na dobę. Przy tych wskazaniach maksymalna dawka dobowa to 50 mg.
W leczeniu zespołu natręctw dawka początkowa wynosi 20 mg, a dawka podtrzymująca 40 mg na dobę. Przy zespole lęku napadowego na początek przyjmuje się 10 mg, a następnie 40 mg na dobę. W obu wskazaniach medycznych maksymalna dawka dobowa wynosi 60 mg.
Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą i nie rozdrabniając ich. Lek przeciwdepresyjny Parogen stosuje się rano w czasie śniadania. O czasie trwania terapii decyduje lekarz. Pierwsze oznaki poprawy obserwuje się po kilku tygodniach. Preparat przeznaczony jest do stosowania długotrwałego. Zakończenie stosowania preparatu odbywa się stopniowo. Lekarz zaleci stopniowe zmniejszanie dawki, aby zredukować ryzyko wystąpienia skutków ubocznych związanych z nagłym odstawieniem substancji czynnej.
Parogen — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia
Nie zaleca się stosowania leku Parogen u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Pacjentka powinna dokładnie skonsultować się z lekarzem. Paroksetyna może negatywnie wpływać na rozwój nienarodzonego dziecka. Może również przenikać do mleka matki i powodować skutki uboczne po stronie karmionego dziecka. Jeżeli pacjentka musi przyjmować ten lek w okresie laktacji, to zaleca się zaprzestanie karmienia piersią ze względów bezpieczeństwa. Może zdarzyć się, że lekarz zaleci przyjmowanie tabletek powlekanych Parogen przez kobietę w ciąży, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.
Parogen — możliwe skutki uboczne stosowania leku Parogen
Podczas przyjmowania leku Parogen mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Rodzaj i skala nasilenia działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Dotychczas obserwowano takie skutki uboczne jak m.in.:
- bóle głowy;
- zaburzenia snu (np. koszmary, bezsenność, żywe sny);
- zawroty głowy;
- reakcje alergiczne;
- zatrzymanie moczu;
- zaburzenia widzenia;
- zaburzenia seksualne;
- zwiększenie masy ciała;
- drgawki;
- nietypowe siniaki i zwiększone ryzyko krwawienia;
- zmęczenie i osłabienie organizmu;
- niepokój ruchowy;
- splątanie i uczucie dezorientacji;
- rozsiana wysypka na skórze;
- bolesność oczu;
- zażółcenie skóry i białkówek oczu;
- zmniejszenie apetytu;
- objawy ze strony przewodu pokarmowego (np. biegunka);
- wymioty;
- zwiększenie stężenia cholesterolu;
- zaburzenia kontroli glikemii;
- zaburzenia koncentracji;
- myśli samobójcze i o samookaleczeniu się;
- przyspieszone bicie serca;
- rozszerzone źrenice;
- i inne.
Wszystkie potencjalne działania niepożądane wraz z częstotliwością występowania i wskazaniami do postępowania zostały wymienione na ulotce dołączonej do opakowania. Pacjent powinien dokładnie się z nią zapoznać.
Parogen — przeciwwskazania, środki ostrożności
Istnieją określone przeciwwskazania do przyjmowania leku Parogen. Przede wszystkim nie może być stosowany u osób z nadwrażliwością na substancję czynną lub jakikolwiek inny składnik leku. Inne przeciwwskazania to:
- przyjmowanie leków z grupy inhibitorów monomonoaminooksydazy (MAOI);
- przyjmowanie innych leków przeciwpsychotycznych;
- ciąża i okres karmienia piersią.
Ponadto szczególne środki ostrożności należy zachować wtedy, jeżeli u pacjenta występują takie stany jak:
- choroba nerek;
- choroba wątroby;
- problemy z sercem;
- epizody manii (kiedykolwiek w przeszłości);
- padaczka (lub napady padaczkowe w przeszłości);
- jaskra;
- niskie stężenie sodu we krwi;
- cukrzyca;
- stosowanie terapii elektrowstrząsami;
- krwawienia i przyjmowanie leków zwiększających ryzyko krwawienia;
- stosowanie tamoksyfenu w leczeniu raka piersi;
- wiek poniżej 18. roku życia.
Lekarz powinien kontrolować przyjmowanie leku Parogen i reagować w zależności od reakcji pacjenta na zażywaną dawkę.
Parogen — interakcje z innymi lekami
Pacjent ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości środkach farmakologicznych. Lek Parogen może wchodzić z nimi w interakcję i wzajemnie zmieniać swoje działanie. W wybranych przypadkach zwiększa się ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego i innych działań niepożądanych.
Przede wszystkim należy zwrócić uwagę na takie preparaty jak:
- opioidowe leki przeciwbólowe (np.: petydyna, tramadol, buprenorfina);
- leki przeciwpłytkowe (np.: klopidogrel);
- trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne i inne leki przeciwdepresyjne;
- niesteroidowe leki przeciwzapalne;
- inhibitory monoaminooksydazy (inhibitory MAO, w tym m.in.: chlorek metylotioniny i moklobemid);
- kwas acetylosalicylowy (aspiryna);
- tryptany;
- preparaty zawierające ziele dziurawca;
- tryptofan (suplement diety);
- fenantyl;
- leki przeciwpsychotyczne (np.: lit, perfenazyna, rypserydon, klozapina);
- warfaryna i inne leki przeciwzakrzepowe;
- procyklidyna;
- połączenie fozamprenawiru i rytonawiru;
- karbamazepina, fenytoina, atomoksetyna;
- leki stosowane w leczeniu nieregularnego bicia serca (np.: flekainid, propafenon);
- beta-adrenalityki (np.: metoprolol);
- linezolid;
- ryfampicyna;
- prawastatyna;
- suksametonium i miwakurium;
- tamoksyfen.
Wszystkie te środki zostały wymienione na ulotce dołączonej do opakowania przez producenta. Pacjent powinien dokładnie się z nią zapoznać, a ewentualne wątpliwości skonsultować z lekarzem lub farmaceutą.
FAQ — pytania o lek Parogen
Lek Parogen nie powinien być stosowany przez dzieci i młodzież poniżej 18. roku życia. W sporadycznych przypadkach lekarz może wdrożyć preparat w terapii, jednak wymaga to dostosowania indywidualnej dawki do pacjenta. Jest ona mniejsza niż w przypadku osób dorosłych.
Podczas terapii z lekiem Parogen nie należy pić alkoholu. Może on negatywnie wpływać na skuteczność leczenia oraz zwiększać ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Alkohol wpływa również na pogorszenie samopoczucia pacjenta.
Tabletki powlekane Parogen powinno się przyjmować rano do jedzenia. Należy połykać je w całości, popijając wodą.
Tak. Jednym z działań leku Parogen jest poprawa nastroju. W ten sposób redukuje on negatywne objawy związane z depresją i innymi zaburzeniami psychicznymi. Aby podtrzymać efekty leczenia, lek należy przyjmować długotrwale zgodnie z zaleceniami lekarza.
Standardowo terapia z lekiem Parogen trwa minimum kilka miesięcy. Lek przeznaczony jest do stosowania długotrwałego. O długości trwania terapii decyduje lekarz prowadzący, który powinien na bieżąco kontrolować stan pacjenta. Jeżeli po kilku miesiącach nie osiągnięto zadowalającego efektu leczenia, to konieczna może być zmiana stosowanego preparatu.
