Nexpram

Nexpram — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Nexpram należy do grupy leków przeciwdepresyjnych oznaczanych jako inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). Substancja czynna leku Nexpram to escitalopram. Jego działanie polega na hamowaniu procesu wychwytu zwrotnego serotoniny. W efekcie wydłuża się cas działania serotoniny w synapsie oraz czas pobudzenia komórki odbiorczej. Ponadto obserwuje się wzrost częstotliwości wysyłania impulsów nerwowych. Prowadzi to do uspokojenia pacjenta oraz do zredukowania negatywnych objawów depresji i innych zaburzeń o podłożu psychicznym.

Ze względu na skład i działanie lek Nexpram dostępny jest tylko na receptę i przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych.

Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Nexpram to leczenie:

• depresji (w tym dużych epizodów depresyjnych);
• zespołu lęku napadowego z agorafobią lub bez niej;
• zespołu lęku społecznego (fobii społecznej);
• zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego;
• zaburzenia lękowego uogólnionego.

O zasadności wdrożenia preparatu Nexpram w terapii decyduje lekarz prowadzący.

Nexpram — ile kosztuje? Czy podlega refundacji?

Uśredniona cena tabletek Nexpram to:

• Nexpram (10 mg, 28 tabletek powlekanych) - 16,40 PLN;
• Nexpram (20 mg, 28 tabletek powlekanych) - 27,05 PLN.

Obecnie w aptece dostępne są dwa warianty opakowania leku Nexpram. Cena preparatu zależy od marży danej apteki i wybranego opakowania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek ten nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta.

Nexpram — zamienniki lub podobne leki

Jako zamienniki leku Nexpram traktowane są inne preparaty, które zawierają escitalopram w tej samej postaci i w tej samej dawce. Wśród nich znajdują się takie leki dostępne na receptę jak m.in.: Depralin, Betesda, Elicea, Aciprex, Escipram, Escitalopram Actavis, Escitalopram Aurovitas, Escitalopram Genoptim, Escitalopram Bluefish, Escitil, Lexapro czy Mozarin. O zastosowaniu dowolnego z nich decyduje lekarz prowadzący.

Nexpram — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem tabletek Nexpram jest substancja czynna escitalopram. Pozostałe substancje pomocnicze to: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, kopowidon K90-100, krzemionka koloidalna bezwodna, kroskarmeloza sodowa, celuloza mikrokrystaliczna krzemowana, stearynian magnezu i otoczka Opadry OY-S-58910 (hypromeloza, makrogol 400, talk, dwutlenek tytanu E171).

Nexpram — dawkowanie

Stosowanie i dawkowanie leku Nexpram ustalane jest indywidualnie w zależności od stanu klinicznego pacjenta i jego potrzeb. Należy zachować ostrożność i stosować się do zaleceń lekarza prowadzącego. Tabletki połyka się w całości, popijając wodą. Można przyjmować je podczas posiłków lub niezależnie od nich. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawka leku Nexpram, ponieważ nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

Standardowe dawkowanie różni się w zależności od wskazania medycznego i u osób dorosłych wygląda następująco:

• leczenie depresji: zwykle zalecana dawka leku wynosi 10 mg raz na dobę (lekarz może zwiększyć ją do dawki maksymalnej 20 mg na dobę);
• leczenie lęku społecznego (fobii społecznej): zwykle zalecana dawka leku wynosi 10 mg raz na dobę, w zależności od reakcji pacjenta można zmniejszyć ją do 5 mg na dobę lub zwiększyć do 20 mg na dobę;
• leczenie lęku napadowego: zwykle zalecana dawka leku wynosi 10 mg raz na dobę, w zależności od reakcji pacjenta można zmniejszyć ją do 5 mg na dobę lub zwiększyć do 20 mg na dobę;
• leczenie zaburzenia obsesyjno-kompulsyjnego: zwykle zalecana dawka leku wynosi 10 mg raz na dobę (lekarz może zwiększyć ją do dawki maksymalnej 20 mg na dobę);
• leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego: zwykle zalecana dawka leku wynosi 10 mg raz na dobę (lekarz może zwiększyć ją do dawki maksymalnej 20 mg na dobę).

W przypadku osób w podeszłym wieku oraz pacjentów z zaburzeniami nerek lub wątroby konieczne może być zmodyfikowanie dawkowania. Ustala się to indywidualnie. O długości trwania terapii decyduje lekarz.

Nexpram — czy można stosować w ciąży i okresie karmienia?

Jeżeli jest to możliwe, to leku Nexpram nie powinno się stosować u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. W przypadku kobiet w ciąży największe ryzyko występuje w ostatnim trymestrze. Wówczas u noworodka mogą pojawić się poważne objawy, w tym m.in.: napady drgawkowe, trudności w oddychaniu, sina barwa skóry, wahania ciepłoty ciała, wymioty, trudności w karmieniu, małe stężenie cukru we krwi, wzmożone odruchy, sztywność lub wiotkość mięśni, drażliwość, ciągły płacz, trudności w zasypianiu, letarg, senność. Może też pojawić się ciężkie powikłanie, czyli zespół przetrwałego nadciśnienia płucnego u noworodka. Wszelkie te objawy należy zgłosić lekarzowi. Korzyści związane ze stosowaniem leku Nexpram muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.

Substancja czynna może przenikać do mleka matki. W związku z tym leku nie podaje się u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to niezbędne, to kobieta musi przerwać karmienie ze względów bezpieczeństwa. Może to powodować działania niepożądane ze strony dziecka.

Nexpram — możliwe skutki uboczne

Podczas terapii z lekiem Nexpram mogą pojawiać się działania niepożądane. Nie dotyczą każdego pacjenta. Rodzaj i skala nasilenia skutków ubocznych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią u niego objawy z poniższej listy:

• obrzęk skóry, warg, języka lub twarzy, trudności w oddychaniu lub połykaniu (wskazują na reakcję alergiczną);
• nietypowe krwawienia, w tym krwawienia z przewodu pokarmowego;
• napady drgawkowe;
• szybkie, nieregularne bicie serca, omdlenia (mogą być objawy stanu torsades de pointes, który zagraża życiu);
• trudności w oddawaniu moczu;
• wysoka gorączka, pobudzenie, drżenie, dezorientacja, gwałtowne skurcze mięśni (mogą wskazywać na ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego);
• żółte zabarwienie białkówek oczu lub skóry (może sugerować zaburzenia czynności wątroby lub zapalenie wątroby);
• myśli i zachowania samobójcze.

Ponadto podczas przyjmowania leku Nexpram odnotowywano również takie skutki uboczne jak m.in.:

• bóle głowy;
• nudności;
• zwiększenie masy ciała lub zmniejszenie masy ciała;
• nasilone pocenie;
• zaburzenia seksualne (zaburzenia wzwodu, opóźnienie wytrysku, osłabienie popędu płciowego, trudności w osiąganiu orgazmu u kobiet);
• uczucie zmęczenia i gorączka;
• bóle mięśni i stawów;
• biegunka, wymioty, zaparcia, suchość błon śluzowych jamy ustnej;
• zmniejszenie łaknienia lub zwiększenie łaknienia;
• niepokój ruchowy, trudności w zasypianiu, nietypowe sny, zawroty głowy, drżenie, uczucie kłucia w obrębie skóry;
• zapalenie zatok (niedrożność nosa lub katar);
• zaburzenia smaku;
• zaburzenia snu;
• zaburzenia widzenia;
• omdlenia;
• pobudzenie, zgrzytanie zębami, stany splątania, napad lęku panicznego;
• wysypka, pokrzywka, swędzenie (świąd);
• szybkie bicie serca;
• nieregularne miesiączki;
• obfite krwawienia miesiączkowe;
• wypadanie włosów;
• rozszerzenie źrenic, dzwonienie w uszach (szumy uszne);
• krwawienie z nosa;
• wolne bicie serca;
• omamy, depersonalizacja, agresja;
• nieprawidłowe wyniki prób czynnościowych wątroby;
• zawroty tłowy po przyjęciu pozycji stojącej (niedociśnienie ortostatyczne);
• zmniejszenie stężenia sodu we krwi;
• nienaturalna aktywność i podekscytowanie;
• mlekotok u mężczyzn i kobiet poza okresem laktacji;
• zwiększenie ilości wydalanego moczu (nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego (ADH));
• priapizm (bolesna i utrzymująca się miesiączka);
• mimowolne ruchy mięśni;
• obrzęk naczynioruchowy.

Wszystkie działania niepożądane wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce, którą zawiera opakowanie leku Nexpram. Należy się z nią zapoznać. Wszelkie objawy niepożądane powinno się zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Nexpram — przeciwwskazania, środki ostrożności

Każdy przypadek powinien być indywidualnie zdiagnozowany. Pacjent powinien skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Stosowanie leku Nexpram jest przeciwwskazane, jeżeli u pacjenta występują:

• uczulenie na escitalopram lub jakikolwiek inny składnik preparatu;
• wrodzony nieprawidłowy rytm serca lub epizod nieprawidłowego rytmu serca widoczny w EKG;
• przyjmowanie innych leków należących do grupy inhibitorów MAO (np.: moklobemid, selegilina, linezolid);
• przyjmowanie leków stosowanych w leczeniu zaburzeń rytmu serca lub mogących wpływać na rytm serca.

Ponadto w określonych sytuacjach w trakcie terapii należy zachować ostrożność. Szczególnie wymagają tego pacjenci, u których występują lub występowały takie stany jak:

• zaburzenia czynności nerek;
• zaburzenia czynności wątroby;
• choroba niedokrwienna serca;
• padaczka (również wystąpienia napadów drgawkowych po raz pierwszy po zastosowaniu leku Nexpram);
• zwiększona skłonność do krwawień lub powstawania siniaków;
• zmniejszone stężenie sodu we krwi;
• cukrzyca;
• wolna spoczynkowa częstość pracy serca;
• niedobór elektrolitów z powodu przedłużającej się biegunki, wymiotów lub przyjmowania leków moczopędnych;
• zmniejszone stężenie potasu i magnezu we krwi (hipokaliemia, hipomagnezemia);
• schorzenia oczu, w tym wybrane rodzaje jaskry (zwiększone ciśnienie w oku);
• problemy z sercem lub przebyty niedawno zawał serca;
• szybkie lub nieregularne bicie serca, zapaść, zasłabnięcia lub zawroty głowy podczas wstawania;
• objawy wskazujące na zaburzenia czynności serca;
• zaburzenie serca zwane wydłużenie odstępu QT;
• leczenie elektrowstrząsami;
• leczenie innymi lekami działającymi pobudzająco na układ serotoninergiczny;
• myśli i zachowania samobójcze;
• nasilenie objawów depresji lub zaburzeń lękowych.

Wszelkie wątpliwości należy skonsultować z lekarzem prowadzącym.

Nexpram — interakcje z innymi lekami

Obowiązkiem pacjenta jest poinformowanie lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że escitalopram może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie.

Przeciwwskazane jest łączenie terapii lekiem Nexpram z takimi preparatami jak:

• leki należące do grupy inhibitorów MAO (np.: moklobemid stosowany w leczeniu depresji, selegilina stosowana w leczeniu choroby Parkinsona, antybiotyk linezolid);
• leki stosowane w zaburzeniach rytmu serca lub wpływające na rytm serca;
• leki przeciwarytmiczne klasy IA i III;
• leki przeciwpsychotyczne (np.: pimozyd, pochodne fenotiazyny, haloperydol);
• niektóre leki przeciwbakteryjne (np.: moksyfloksacyna, sparfloksacyna, pentamidyna, erytromycyna IV);
• niektóre leki przeciwhistaminowe (np.: mizolastyna, astemizol);
• leki przeciw malarii (halofantryna);
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne.

Ponadto należy zachować ostrożność przy stosowaniu takich leków jak:

• nieselektywne inhibitory monoaminooksydazy (IMAO, w tym zawierające: iproniazyd, fenelzyna, nialamid, izokarboksazyd, tranylcypromina);
• odwracalne, selektywne inhibitory monoaminooksydazy A (IMA;
• nieodwracalne inhibitory monoaminooksydazy B (IMAO-B);
• kwas acetylosalicylowy i niesteroidowe leki przeciwzapalne;
• preparaty zawierające ziele dziurawca;
• leki zmniejszające stężenie potasu i magnezu we krwi;
• neuroleptyki stosowane w leczeniu schizofrenii i psychozy;
• atypowe leki przeciwpsychotyczne;
• inne leki przeciwdepresyjne;
• leki przeciwzakrzepowe (np.: fenprokumon, dypirydamol, warfaryna);
• omperazol, ezomeprazol, lanzoprazol, cymetydyna (stosowane w leczeniu choroby wrzodowej żołądka);
• tyklopidyna (stosowana w celu zmniejszenia ryzyka udaru);
• fluwoksamina (lek przeciwdepresyjny);
• dezypramina i imipramina (stosowane w leczeniu depresji);
• tryptofan i lit (stosowane w leczeniu zaburzeń maniakalno-depresyjnych);
• flekamid, metoprolol, propafenon (stosowane w chorobach układu krążenia);
• rysperydon, tiorydazyna (leki przeciwpsychotyczne);
• nortryptylina, klomipramina (leki przeciwdepresyjne);
• meflochina (stosowana w leczeniu malarii);
• tramadol (stosowany w leczeniu silnego bólu);
• bupropion (stosowany w leczeniu depresji);
• sumatryptan i podobne leki (stosowane w leczeniu migreny).

Wszystkie te substancje wraz z potencjalnymi interakcjami zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości łączenia ze sobą wybranych leków decyduje lekarz prowadzący.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)