Neoparin

Neoparin — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Neoparin należy do grupy leków heparyny drobnocząsteczkowe. Za mechanizm działania preparatu odpowiada enoksaparyna sodowa. Działanie leku polega na zapobieganiu powiększaniu się istniejących zakrzepów krwi oraz zapobieganiu powstawaniu nowych zakrzepów we krwi pacjenta. Lek przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych.

Stosowanie leku Neoparin musi być zgodne z zaleceniami lekarza. Preparat przepisuje się w:

• leczeniu zakrzepów krwi już występujących u pacjenta;
• zapobieganiu tworzeniu się skrzepów w rurkach dializatora (u osób z ciężkimi zaburzeniami czynności nerek);
• zapobieganiu tworzeniu się zakrzepów krwi w takich przypadkach jak: w przebieg ostrej choroby z ograniczonymi możliwościami poruszania się pacjenta, przed oraz po zabiegu chirurgicznym, w niestabilnej dławicy piersiowej, powstawanie zakrzepów w krążącej krwi podczas choroby nowotworowej;
• leczeniu zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej z wyłączeniem zatorowości płucnej, gdzie prawdopodobny jest zabieg chirurgiczny lub leczenie trombolityczne;
• przedłużone leczenie zakrzepicy żył głębokich i zatorowości płucnej i zapobieganie ich nawrotom w chorobie nowotworowej;
• leczeniu zawału serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI);
• leczeniu świeżego zawału serca z uniesieniem odcinka ST (NSTEMI).

Neoparin — cena, refundacja

Lek dostępny jest w pięciu różnych dawkach. Cena Neoparin zależy od marży narzuconej przez daną aptekę, wybranego wariantu opakowania oraz stopnia refundacji. Koszt zakupu preparatu Neoparin w ramach stuprocentowej odpłatności to:

• Neoparin (20 mg/0,2 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 42,60 PLN;
• Neoparin (40 mg/0,4 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 87,45 PLN;
• Neoparin (60 mg/0,6 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 126,05 PLN;
• Neoparin (80 mg/0,8 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 164,40 PLN;
• Neoparin (100 mg/1 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 202,25 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami refundacyjnymi lek nieodpłatnie otrzymują pacjenci poniżej 18. i powyżej 65. roku życia oraz kobiety w ciąży we wszystkich wskazaniach medycznych wymienionych w decyzji. Ponadto Neoparin w ramach znacznej refundacji mogą kupić pozostali pacjenci we wszystkich zarejestrowanych wskazaniach. Wówczas cena leku wynosi:

• Neoparin (20 mg/0,2 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 11,450 PLN;
• Neoparin (40 mg/0,4 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 21,95 PLN;
• Neoparin (60 mg/0,6 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 26,15 PLN;
• Neoparin (80 mg/0,8 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 31,20 PLN;
• Neoparin (100 mg/1 ml, 10 ampułko-strzykawek) - 35,80 PLN.

Neoparin — zamienniki lub podobne leki

Na ten moment nie ma na rynku leków, które traktowane byłyby jako zamienniki roztworu Neoparin i zawierały taką samą substancję czynną w tej samej postaci.

Do podobnych leków zaliczane są m.in.: Exacyl i Vessel Due F. To lekarz podejmuje decyzję o przepisaniu dowolnego z tych leków, mając na uwadze bezpieczeństwo pacjenta i skuteczność prowadzonej terapii.

Neoparin — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem i substancją czynną leku Neoparin jest enoksaparyna sodowa. Jako substancja pomocnicza została wykorzystana woda do wstrzykiwań.

Neoparin — jak dawkować?

Roztwór do wstrzykiwań Neoparin należy przyjmować zgodnie ze wskazaniami lekarza i instrukcją dołączoną do opakowania. Standardowo preparat ten podawany jest bezpośrednio przez pielęgniarkę lub lekarza, ponieważ lek należy wstrzykiwać bardzo uważnie. Jeżeli pacjent wróci do domu po zabiegu, to Neoparin może podawać samodzielnie. Lek podaje się zazwyczaj we wstrzyknięciach podskórnych i nie wolno aplikować go domięśniowo.

Dawkowanie leku Neoparin jest ustalane indywidualnie w zależności od realnych potrzeb pacjenta i wskazania medycznego. Poniżej standardowe postępowanie w zależności od wskazania medycznego:

• zapobieganie tworzenia się zakrzepów we krwi po zabiegach chirurgicznych oraz w okresie ograniczonych możliwości poruszania się pacjenta z powodu choroby: 2000 j.m. (20 mg) lub 4000 j.m. (40 mg) każdego dnia, w przypadku zabiegu chirurgicznego wstrzyknięcie leku wykonuje się 2 lub 12 godzin przed zabiegiem;
• leczenie zakrzepów we krwi pacjenta: 150 j.m. (1,5 mg) na każdy kilogram masy ciała raz dziennie lub 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała dwa razy na dobę;
• po zawale mięśnia sercowego typu NSTEMI: 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin;
• po zawale mięśnia sercowego typu STEMI u osób poniżej 75. roku życia: początkowa dawka 3000 j.m. (30 mg) podana dożylnie oraz 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin podskórnie;
• po zawale mięśnia sercowego typu STEMI u osób powyżej 75. roku życia: (0,75 mg) na każdy kilogram masy ciała co 12 godzin przy maksymalnej dawce dobowej 7500 j.m. (75 mg);
• zapobieganie tworzeniu się skrzepów krwi w rurkach dializatora: 100 j.m. (1 mg) na każdy kilogram masy ciała.

Przed samodzielnym wstrzyknięciem leku Neoparin należy sprawdzić, czy nie upłynął termin ważności leku. Ponadto nie należy wstrzykiwać leku, jeżeli pacjent zauważy jakiekolwiek zmiany w wyglądzie preparatu.

Instrukcja zastosowania leku Neoparin

• Lek należy wstrzykiwać na przemian w prawą i lewą stronę brzucha. Każda ampułko-strzykawka może być użyta tylko raz. Upewnij się, że planowana dawka leku jest Ci dobrze znana i właśnie taka znajduje się w ampułko-strzykawce.
• Przed aplikacją preparatu dokładnie umyj ręce oraz miejsce, gdzie będzie wstrzykiwany lek, a następnie je osusz.
• Najwygodniej aplikuje się lek w pozycji leżącej lub siedzącej.
• Należy ostrożnie zdjąć osłonkę z igły i nie naciskać na tłoczek w celu usunięcia pęcherzyków powietrza przed wstrzyknięciem leku, ponieważ może to spowodować utratę części leku. Jedną ręką delikatnie ściska się skórę, tworząc fałd, a następnie podaje się lek.
• Igła musi być skierowana do dołu pod kątem 90º.
• Nie należy pocierać miejsca wstrzyknięcia, ponieważ może to zwiększyć ryzyko wystąpienia sińca.

Nie wolno przyjmować większej niż zalecana dawki leku. Nie poprawia to skuteczności leku Neoparin i może powodować skutki uboczne związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

Neoparin — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Preparat Neoparin może być stosowany w okresie ciąży oraz podczas karmienia piersią, jednak tylko na wyraźne polecenie lekarza i pod jego kontrolą. Korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. U kobiet z mechaniczną zastawką serca występuje podwyższone ryzyko powstawania zakrzepów krwi.

Jeżeli kobieta w okresie laktacji przyjmuje lek Neoparin, to powinna przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa, ponieważ może on wywoływać objawy niepożądane ze strony dziecka.

Neoparin — działania niepożądane

Jeżeli pacjent stosuje lek Neoparin zgodnie z zaleceniami lekarza, to maleje ryzyko występowania działań niepożądanych. Te jednak mogą się pojawić. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i skala nasilenia skutków ubocznych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu i stanu chorego. Jeżeli u pacjenta występuje nasilone krwawienie, to należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Należy natychmiast przerwać stosowanie preparatu Neoparin, jeżeli wystąpią takie objawy niepożądane jak:

• ciężka reakcja alergiczna (trudności z oddychaniem, obrzęk jamy ustnej, gardła, warg);
• rozległa wysypka ze zgrubieniami pod skórą i pęcherzami o kolorze czerwonym, której towarzyszy gorączka (objawy ostrej uogólnionej osutki krostkowej);
• oznaki zablokowania naczynia krwionośnego przez zakrzep krwi (duszność, omdlenie, ból w klatce piersiowej, zaczerwienienie, obrzęk w jednej z kończyn dolnych, kurczowy ból);
• ciemnoczerwone plamy pod skórą lub bolesna wysypka.

Inne odnotowywane dotychczas skutki uboczne to m.in.:

• podwyższona aktywność enzymów wątrobowych;
• krwawienie;
• swędząca i zaczerwieniona skóra;
• obniżona liczba krwinek czerwonych;
• bóle głowy;
• wysypka skórna;
• różowe plamy na skórze;
• skłonność do powstawania siniaków;
• podwyższona liczba płytek krwi;
• uczucie tkliwości i obrzęku w żołądku;
• zażółcenie skóry lub oczu oraz ciemniejsze zabarwienie moczu;
• nagły nasilony ból głowy;
• wypadanie włosów;
• osteoporoza;
• podwyższona liczba eozynofili we krwi;
• podwyższony poziom potasu we krwi;
• stwardnienie lub guzek w miejscu podania leku;
• i inne.

Wszystkie potencjalne działania niepożądane wraz z częstotliwością ich występowania zostały wymienione w ulotce dołączonej do leku. Wszelkie niepokojące objawy należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Neoparin — przeciwwskazania i środki ostrożności przed zastosowaniem leku

O możliwości zastosowania leku Neoparin decyduje lekarz. Podstawowym przeciwwskazaniem jest sytuacja, gdy u pacjenta stwierdzono uczulenie na substancję czynną, jakikolwiek inny składnik, heparynę lub inne heparyny drobnocząsteczkowe (np.: tinzaparyna, nadroparyna, dalteparyna). Inne przeciwwskazania to przede wszystkim:

• nasilone krwawienie;
• stan medyczny związany z podwyższonym ryzykiem krwawienia (np.: niedawno przebyty zabieg chirurgiczny oka lub mózgu, wrzody żołądka);
• przebyty udar krwotoczny;
• planowane wykonanie znieczulenia podpajęczynówkowego lub zewnątrzoponowego bądź nakłucie lędźwiowe.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność. Przede wszystkim leku Neoparin nie można stosować zamiennie z innymi środkami zawierającymi heparyny drobnocząsteczkowe. Inne powody do zachowania wzmożonej ostrożności to m.in.:

• niedawno przebyty udar mózgu;
• wrzody żołądka (obecnie lub w przeszłości);
• nadciśnienie tętnicze;
• wszczepiona zastawka serca;
• cukrzyca;
• problemy dotyczące naczyń krwionośnych w oku (retinopatia cukrzycowa);
• choroby wątroby;
• choroby nerek;
• nadwaga lub niedowaga;
• podwyższone stężenie potasu we krwi;
• podeszły wiek;
• stosowanie leków mogących powodować krwawienia.

Każdy przypadek powinien podlegać indywidualnej ocenie lekarza prowadzącego. To podstawa do tego, aby zachować najwyższe standardy bezpieczeństwa prowadzonej terapii.

Neoparin — interakcje z innymi lekami

Zawarta w leku Neoparin enoksaparyna sodowa może wchodzić w interakcje z innymi lekami. W związku z tym pacjent powinien poinformować lekarza prowadzącego o wszystkich stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości lekach. Przede wszystkim preparatu nie można łączyć z innymi heparynami drobnocząsteczkowymi w ramach ich zamiennego stosowania. Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić na takie środki farmakologiczne jak:

• niesteroidowe leki przeciwzapalne (np.: diklofenak, ibuprofen, ketorolak);
• leki zwiększające stężenie potasu we krwi (np.: leki moczopędne, sole potasu, niektóre leki stosowane w chorobach serca);
• lei stosowane w leczeniu astmy (np.: deksametazon, prednizolon);
• leki stosowane w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów;
• warfaryna (stosowana w celu rozrzedzenia krwi);
• aspiryna (kwas acetylosalicylowy);
• klopidogrel;
• inne leki przeciwzakrzepowe;
• wstrzyknięcia dekstranu (preparat krwiozastępczy).

Wszystkie te substancje wraz z potencjalnymi interakcjami zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania przez producenta. Obowiązkiem pacjenta jest zapoznanie się z nią oraz skonsultowanie ewentualnych wątpliwości z lekarzem lub farmaceutą.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)