Lerivon

Lerivon — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną preparat Lerivon to czteropierścieniowy lek przeciwdepresyjny. W swoim składzie zawierają pochodną piperazynoazepiny mianserynę w postaci chlorowodorku. Działanie tej substancji polega na hamowaniu receptora a2-adrenergicznego oraz nasilaniu przemiany noradrenaliny w mózgu. Dzięki temu wykazuje skuteczne działanie: uspokajające i przeciwlękowe, a także korzystnie wpływa na jakość snu poprzez jego pogłębienie i wydłużenie. Jednocześnie lek Lerivon nie wykazuje negatywnego wpływu na układ sercowo-naczyniowy ani niemal nie działa cholinolitycznie.

Ze względu na skład i działanie lek Lerivon dostępny jest tylko na receptę i stosuje się go tylko u osób dorosłych. Podstawowe wskazanie do przyjmowania leku Lerivon to leczenie depresji o różnym podłożu w stanach, których wskazane jest leczenie farmakologiczne.

Lerivon — cena, refundacja

Cena leku Lerivon zależy od kilku czynników. Pod uwagę bierze się wariant opakowania, poziom refundacji oraz marżę narzuconą przez daną aptekę. Przy pełnej odpłatności cena leku Lerivon to:

• Lerivon (10 mg, 30 tabletek powlekanych) - 10,40 PLN;
• Lerivon (30 mg, 30 tabletek powlekanych) - 28,75 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Lerivon podlega całościowej lub częściowej refundacji. Preparat za darmo otrzymują pacjenci poniżej 18. i powyżej 65. roku życia. Ponadto w ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci we wskazaniach takich jak: choroby psychiczne lub upośledzenie umysłowe. Wówczas cena leku to:

• Lerivon (10 mg, 30 tabletek powlekanych) - 3,50 PLN;
• Lerivon (30 mg, 30 tabletek powlekanych) - 8,65 PLN.

Lerivon — zamienniki lub podobne leki

Na rynku dostępne są podobne leki do preparatu Lerivon. Dostępne są na receptę i o ich zastosowaniu decyduje lekarz. Należą do nich m.in.: Deprexolet, Minasec 30, Miansec i Miansegen.

Lerivon — pełny skład leku

Lek Lerivon zawiera substancję czynną mianseryny chlorowodorek. Pozostałe składniki pomocnicze tabletek to: skrobia ziemniaczana, stearynian magnezu, wodorofosforan dwuwodny wapnia, metyloceluloza, krzemionka koloidalna bezwodna, otoczka Opadry OY-S-28914 White (dwutlenek tytanu E171, makrogol 8000 i hypromeloza).

Lerivon — dawkowanie, stosowanie leku

Stosowanie i dawkowanie należy dostosować indywidualnie. Odpowiada za to lekarz prowadzący, który bierze pod uwagę stan pacjenta oraz predyspozycje jego organizmu. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Preparat nie jest w skazany u pacjentów poniżej 18. roku życia. Nie należy stosować leku Lerivon, jeżeli nie zaleci tego lekarz. Ponadto nie wolno przyjmować większej niż zalecana dawki leku Lerivon. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

Standardowo leczenie farmakologiczne rozpoczyna się od mniejszej dawki na poziomie 30 mg na dobę. Następnie dawkę należy zwiększać, aż do osiągnięcia właściwej reakcji pacjenta i dawki podtrzymującej. Po podaniu dawki początkowej należy odczekać, aż zobaczy się reakcję organizmu. Standardowa dawkowanie w leczeniu podtrzymującym wynosi od 60 do 90 mg na dobę. Zależy to m.in. od nasilenia objawów depresji. Tabletki należy przyjmować codziennie o tej samej porze, aby utrzymać pożądaną skuteczność terapii. Jeżeli to możliwe, to przyjmuje się pojedynczą dawkę przed snem.

U pacjentów w podeszłym wieku, a także z takimi stanami jak: zaburzenia czynności wątroby i zaburzenia czynności nerek wskazana może być modyfikacja dawkowania. Ustala to lekarz prowadzący.

Lerivon — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Nie powinno się stosować leku Lerivon u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Lekarz może podjąć taką decyzję, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Substancja czynna mianseryna może przenikać do mleka matki i powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli wdrożenie leku u kobiet w okresie laktacji jest niezbędne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa. Decyzję z tym zakresie podejmuje lekarz prowadzący.

Lerivon — możliwe skutki uboczne stosowania leku Lerivon

U pacjentów przyjmujących lek Lerivon mogą pojawiać się działania niepożądane. Nie dotyczą one każdej osoby. Rodzaj oraz nasilenie skutków ubocznych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Należy poinformować lekarza i przerwać przyjmowanie leku, jeżeli pojawią się takie objawy jak:

• zwiększenie masy ciała;
• ospałość lub senność;
• myśli o samookaleczeniu lub myśli samobójcze;
• zmniejszenie odporności organizmu poprzez niedobór białych krwinek.

Ponadto w trakcie leczenie odnotowywano takie działania niepożądane jak:

• hipomania;
• drgawki;
• zapalenie wątroby;
• bóle stawów;
• zwiększenie stężenia enzymów wątrobowych;
• obniżone ciśnienie krwi (zawroty głowy, mroczki, omdlenia po nagłej zmianie pozycji ciała);
• zespół niespokojnych nóg (uczucie pieczenia i mrowienie nóg);
• problemy ze snem;
• zwolnienie czynności serca po podaniu dawki początkowej;
• nagromadzenie się płynów (obrzęk okolicy kostek lub stóp);
• wysypka;
• zmiany rytmu serca (przyspieszone, nieregularne bicie serca) i omdlenia (mogą wskazywać na zaburzenia zwane „torsade de pointes", które zagrażają życiu);
• żółte zabarwienie oczu lub skóry (objawy zaburzenia czynności wątroby);
• złośliwy zespół neuroleptyczny (mimowolne ruchy, sztywność całego ciała, zwiększenie temperatury ciała).

Wszystkie te skutki uboczne zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie niepożądane działanie leku Lerivon należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Lerivon — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Lerivon należy dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania oraz skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu, jeżeli u pacjenta występują:

• uczulenie na mianseryną lub jakikolwiek inny składnik;
• ciężka niewydolność wątroby;
• mania (stan podniecenia i nadmiernej aktywności);
• przyjmowanie inhibitorów monoaminooksydazy (inhibitory MAO) w ciągu ostatnich 14 dni.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność, stosując lek Lerivon. Lek nie powinien być podawany u pacjentów poniżej 18. roku życia, ponieważ u nich występuje zwiększone ryzyko wystąpienia groźnych działań niepożądanych. Lekarz może jednak podjąć decyzję o wdrożeniu preparatu w tej grupie pacjentów z zachowaniem szczególnych środków ostrożności. Dodatkowo w trakcie terapii mogą pojawiać się myśli o samookaleczeniu, myśli samobójcze i nasilenie depresji. Wówczas należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Ostrożności wymagają też pacjenci, u których występowały lub występują:

• cukrzyca;
• padaczka (drgawki);
• nadciśnienie tętnicze;
• choroby nerek;
• choroby wątroby (np. żółtaczka);
• jaska (zwiększone ciśnienie w oku);
• choroby serca (zaburzenia rytmu serca, niedawny zawał serca, niewydolność serca);
• przyjmowanie leków powodujących zmiany rytmu serca;
• problemy z oddawaniem moczu;
• zmniejszenie liczby krwinek białych lub ich brak;
• choroby psychiczne (np.: hipomania u pacjentów z dwubiegunową chorobą afektywną).

Wszelkie wątpliwości należy konsultować z lekarzem prowadzącym.

Lerivon — interakcje z innymi lekami

Pacjent ma obowiązek poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie oraz w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że mianseryna może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Preparatu Lerivon nie można łączyć z inhibitorami monoaminooksydazy (inhibitory MAO). Należą do nich m.in.: tranylcypromina, moklobemid (leki przeciwdepresyjne), linezolid (antybiotyk), selegilina (stosowana w leczeniu choroby Parkinsona).

Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić na:

• leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna);
• leki przeciwpadaczkowe (np.: fenytoina, karbamazepina);
• leki powodujące zmianę rytmu serca (np. niektóre leki przeciwpsychotyczne, wybrane antybiotyki).

Wszystkie te substancje wraz z możliwymi interakcjami zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)