Lamilept

Lamilept — działanie, przeznaczenie

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Lamilept to bloker kanałów sodowych należących do leków przeciwpadaczkowych. Ma postać tabletek i dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Substancją czynną tabletek Lamilept jest lamotrygina. Wykazuje ona skuteczne działanie w leczeniu padaczki oraz leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Działanie tego leku w leczeniu padaczki polega na hamowaniu impulsów w mózgu wywołujących napady padaczkowe. W przypadku osób dorosłych i młodzieży powyżej 13. roku życia środek stosuje się w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami w leczeniu padaczki oraz leczeniu napadów padaczkowych związanych z taką chorobą zespół jak Lennox-Gaustaut. W przypadku pacjentów w wieku 2-12 lat lek ten podaje się tylko w skojarzeniu z innymi lekami w leczeniu padaczki i napadów padaczkowych przy zespole Lennox-Gaustaut, a także w monoterapii przy leczeniu typowych napadów nieświadomości w padaczce.

Lamilept stosuje się również w chorobie afektywnej dwubiegunowej (psychozie maniakalno-depresyjnej). Charakteryzuje się ona na zmianę występującymi skrajnymi wahaniami nastroju, w tym okresami depresji i okresami manii. W tym wskazaniu lek podaje się u pacjentów dorosłych w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi lekami zapobiegającymi depresji.

Lamilept — ile kosztuje? Czy jest refundowany?

Cena leku Lamilept zależy od kilku czynników. Obecnie środek dostępny jest w czterech wariantach opakowania. Dwa z nich podlegają całościowej lub częściowej refundacji. Uśredniona cena preparatu Lamilept przy pełnej odpłatności to:

• Lamilept (25 mg, 30 tabletek w trzech blistrach po 10) - 7,05 PLN;
• Lamilept (50 mg, 30 tabletek w trzech blistrach po 10) - 13,60 PLN;
• Lamilept (100 mg, 30 tabletek) - 25,35 PLN;
• Lamilept (100 mg, 30 tabletek w trzech blistrach po 10) - 25,50 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami refundacji podlegają opakowania leku z tabletkami zawierającymi 100 mg substancji czynnej. Za darmo otrzymują je pacjenci w wieku poniżej 18. i powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji, a także kobiety w ciąży. W ramach częściowej odpłatności mogą kupić go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak: choroba afektywna dwubiegunowa, neuropatia w obrębie twarzy, neuralgia w obrębie twarzy oraz stan po epizodzie padaczkowym indukowanym przerzutami w obrębie OUN. Wówczas uśredniona cena leku po refundacji to:

• Lamilept (100 mg, 30 tabletek) - 9,60 PLN;
• Lamilept (100 mg, 30 tabletek w trzech blistrach po 10) - 9,70 PLN.

Lamilept — zamienniki lub podobne leki

Wśród zamienników leku Lamilept dostępnych na receptę wymieniane są takie preparaty jak Lamitrin S i Symla. Do podobnych preparatów należą m.in.: Lamictal, Lamitrin, Lamotrix, Epitrigine 50 mg, Epitrigine 100 mg, Epitrigine 200 mg, Verpin, Lamotrigine Farmax, Lamotrigine Aurobindo, Lamotrigine Arrow 25 mg, Lamotrigine Arrow 50 mg czy Lamotrigine Arrow 100 mg.

Lamilept — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku jest substancja czynna lamotrygina. Pozostałe składniki tabletek to: celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, powidon K-30, skrobia żelowana kukurydziana, stearynian magnezu, karboksymetyloskrobia sodowa (typ A) i krzemionka koloidalna bezwodna. Dodatkowo w tabletkach 100 mg znajduje się żółcień pomarańczowa FCF E110.

Lamilept — jak dawkować?

Stosowanie leku Lamilept ustalane jest indywidualnie w zależności od wskazania medycznego i stanu pacjenta. Ten powinien postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. Tabletki należy połykać w całości, popijając wodą. Lek przyjmuje się raz na dobę lub dwa razy na dobę. Decyduje o tym lekarz. Tabletki można stosować z jedzeniem lub bez niego.

Standardowo początkowe dawki lamotryginy są niewielkie. Następnie stopniowo zwiększa się je w ciągu kilku tygodni. Zwiększenie dawki lamotryginy ma na celu ustalenie skutecznej dawki dla danego pacjenta. Pacjent nie powinien stosować większej dawki leku, ponieważ nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

W przypadku osób dorosłych i dzieci w wieku powyżej 13. roku życia lekarze stosują dawki podtrzymujące lamotryginy na poziomie 100-400 mg na dobę. W leczeniu napadów padaczkowych częściowych i uogólnionych, napadów toniczno-klonicznych oraz związanych z zespołem Lennoxa i Gastauta możliwe jest stosowanie leku w skojarzeniu z induktorami glukuronidacji lamotryginy (np.: fenytoina, karbamazepina, prymidon, fenobarbital) bez walproinianu. Wówczas dawkowanie Lamilept może się różnić. Szczegóły w tym zakresie przedstawi Ci lekarz prowadzący. Za każdym razem dawki podtrzymujące należy dostosować do indywidualnej sytuacji pacjenta.

U pacjentów w wieku 2-12 lat dawka zależy od masy ciała. Zwykle jest to od 1 mg do 15 mg na każdy kilogram masy ciała. Maksymalna dawka podtrzymująca w tej grupie pacjentów to 200 mg na dobę. W mononterapii w leczeniu typowych napadów świadomości w tej grupie pacjentów stosuje się początkowo 0,3 mg/kg mc przez kolejne 2 tyg. Następnie 0,6 mg/kg mc przez kolejne 2 tyg. Następnie dawkę można zwiększać co 1-2 tyg. o najwyżej 0,6 mg/kg mc do maksymalnej dawki 200 mg na dobę (1–15 mg/kg mc).

Lamilept — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Stosowanie leku Lamilept w okresie ciąży nie jest przeciwwskazane, jednak należy zachować szczególną ostrożność. Jeżeli kobieta zajdzie w ciążę, to nie powinna przerywać leczenia bez konsultacji z lekarzem. Ten jednak w trakcie terapii zaleci przyjmowanie kwasu foliowego oraz wykonywanie badań krwi. Wymagane może też być dostosowanie dobowej dawki lamotryginy do potrzeb pacjentki. Przyjmowanie tabletek Lamilept w pierwszym trymestrze ciąży zwiększa nieznacznie ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u dziecka, w tym m.in. rozszczepu warg i podniebienia.

Lamotrygina przenika do mleka matki i może powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Oznacza to, że w okresie karmienia piersią nie powinno się stosować leku Lamilept. Jeżeli jest to konieczne, to kobieta powinna przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Lamilept — możliwe skutki uboczne

W trakcie terapii u pacjenta mogą pojawiać się działania niepożądane, w tym również u pacjentów prawidłowo przyjmujących podtrzymujące dawki lamotryginy. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Ich rodzaj i nasilenie zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Jeżeli u pacjenta wystąpi reakcja alergiczna lub inne objawy potencjalnie zagrażające życiu, to należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Do tego typu objawów należą:

• owrzodzenie jamy ustnej, nosa, gardła lub narządów płciowych;
• wysoka temperatura ciała oraz objawy przypominające senność lub grypę;
• zaczerwienienie skóry lub wysypka skórna, które mogą rozwinąć się w takie stany jak: wysypka z pęcherzami i złuszczaniem naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół nadwrażliwości polekowej z eozynofilią oraz objawami ogólnoustrojowymi;
• ból gardła lub częściej występujące infekcje;
• powiększenie węzłów chłonnych pod pachami, w obrębie szyi i w pachwinach lub obrzęk twarzy;
• zapalenie spojówek (opuchnięte oczy), ból w jamie ustnej;
• niespodziewanie występujące krwawienie lub sinienie, niebieskie zabarwienie palców;
• zwiększenie niektórych białych krwinek (eozynofilia);
• zwiększenie enzymów wątrobowych widoczne w badaniach krwi;
• objawy narządowe w tym dotyczące nerek i wątroby;
• limfohistiocytoza hemofagocytarna.

Ponadto w trakcie leczenia odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• wysypka skórna;
• ból głowy;
• nudności lub wymioty;
• trudności z zasypianiem (bezsenność);
• uczucie pobudzenia;
• drżenie;
• zawroty głowy;
• uczucie senności;
• agresja lub drażliwość;
• biegunka;
• uczucie zmęczenia;
• suchość w jamie ustnej;
• ból pleców, stawów lub ból w jakimkolwiek innym miejscu;
• podwójne lub niewyraźne widzenie;
• niezborność ruchów;
• brak koordynacji psychoruchowej;
• przerzedzenie włosów lub nietypowa utrata włosów (łysienie);
• fotowrażliwość (wysypka lub oparzenie skórna na skutek światła słonecznego lub sztucznego);
• swędzenie oczu z towarzyszącą wydzieliną (zapalenie spojówek);
• szybkie i mimowolne ruchy gałek ocznych (oczopląs);
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
• dezorientacja;
• uczucie chwiejności lub braku stabilności w trakcie poruszania się;
• zmiany w wynikach badań krwi;
• poważne zaburzenia krzepnięcia krwi;
• zwiększenie częstości napadów padaczkowych;
• nasilenie objawów choroby u pacjentów z chorobą Parkinsona;
• reakcje tocznio-podobna;
• mimowolne i powtarzające się ruchy ciała, dźwięki lub słowa;
• mimowolne skurcze mięśni dotyczące oczu, głowy, tułowia (choreoatetoza);
• uogólnione powiększenie węzłów chłonnych;
• jednoczesne zapalenie nerek i oka (cewkowo-śródmiąższowe zapalenie nerek i zapalenie błony naczyniowej oka);
• osłabiona odporność spowodowana mniejszym stężeniem we krwi przeciwciał;
• choroby kości (np.: osteoporoza, osteopenia) i złamania;
• koszmary senne;
• chłoniak rzekomy (czerwone guzki lub plamy na skórze).

Wszystkie te skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania opisano w ulotce dołączonej do opakowania. Należy zachować najwyższe środki bezpieczeństwa stosowania lamotryginy i wszelkie objawy niepożądane zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Lamilept — przeciwwskazania, środki ostrożności

Stosowanie leku Lamilept jest przeciwwskazane w przypadku uczulenia na lamotryginę lub jakikolwiek inny składnik preparatu oraz u dzieci poniżej 2. roku życia. Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów, u których występują lub występowały takie stany jak:

• jakakolwiek choroba nerek;
• zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych po zastosowaniu lamotryginy;
• wysypka po zastosowaniu lamotryginy lub innych leków przeciwpadaczkowych oraz na chorobę afektywną dwubiegunową;
• obecne przyjmowanie innego leku zawierającego lamotryginę;
• wysypka lub oparzenie słoneczne w wyniku światła słonecznego, lub sztucznego po zastosowaniu lamotryginy;
• zespół Brugadów lub inna choroba serca;
• myśli o samookaleczeniu lub samobójstwie po zastosowaniu lamotryginy;

W niewielkiej grupie pacjentów po zastosowaniu leku Lamilept może pojawić się reakcja alergiczna (w tym ciężka reakcja alergiczna), która może prowadzić do znacznego pogorszenia się stanu klinicznego. Jej skutkiem mogą być m.in.: zespół nadwrażliwości polekowej z eozynofilią oraz objawami ogólnoustrojowymi, martwica toksyczno-rozpływna naskórka czy zespół Stevensa-Johnsona. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Innym negatywnym objawem może być bardzo ciężka reakcja ze strony układu immunologicznego, czyli limfohistiocytoza hemofagocytarna. Wraz z nią pojawiają się: stan splątania, wysoka gorączka, wysypka, drżenia, zaburzenia czynności mózgu i inne objawy neurologiczne. W takiej sytuacji również należy natychmiast skontaktować się z lekarzem.

Lamilept — interakcje z innymi lekami

Obowiązkiem pacjenta jest poinformowanie lekarza o wszystkich stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości lekach. Jest to związane z tym, że preparat Lamilept może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Na podstawie skojarzeń lekarzowi łatwiej będzie o wskazania odpowiedniej dla pacjenta dawki leku Lamilept. Szczególną uwagę należy zwrócić na takie preparaty jak:

• inne leki przeciwpadaczkowe (np.: lewetyracetam, gabapentyna, felbamat, oksykarbazepina, zonisamid, topiramat, pregabalina);
• hormoidalne środki antykoncepcyjne;
• leki stosowane w leczeniu zakażenia wirusem HIV (np.: atazanawir z rytonawirem oraz lopinawir z rytonawirem);
• antybiotyk ryfampicyna;
• rysperydon (stosowany w leczeniu zaburzeń psychicznych);
• karbamazepina (stosowana w leczeniu padaczki i zaburzeń psychicznych);
• prymidon, fenytoina, fenobarbital (stosowany w leczeniu padaczki);
• walproinian (stosowany w leczeniu padaczki i zaburzeń psychicznych);
• paracetamol (stosowany w leczeniu bólu i gorączki);
• bupropion (stosowany w leczeniu uzależnienia od nikotyny oraz w leczeniu zaburzeń psychicznych);
• aripiprazol, olanzapina, lit (stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych).

Wszystkie te substancje wraz z potencjalnymi interakcjami opisano w ulotce dołączonej do produktu leczniczego. Warto dokładnie się z nią zapoznać.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)