Dulofor

Dulofor — co to za lek, dla kogo jest przeznaczony?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną kapsułki dojelitowe Dulofor to inhibitor zwrotnego wychwytu serotoniny (5-HT) i noradrenaliny. Za jego działanie odpowiada substancja czynna duloksetyna. Ze względu na skład i działanie środek Dulofor dostępny jest tylko na receptę. Substancja aktywna leku wpływa na hamowanie wychwytu serotoniny i noradrenaliny. Dzięki temu oddziałują one dłużej na ośrodek nerwowy. Prowadzi to do uspokojenia pacjenta oraz do redukcji objawów związanych z różnego rodzaju zaburzeniami psychicznymi. Preparat przeznaczony jest dla osób dorosłych.

Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Dulofor to:

• leczenie depresji;

• leczenie zaburzeń lękowych uogólnionych (nerwowość, przewlekłe uczucie lęku);

• leczenie bólu w neuropatii cukrzycowej (palący, przeszywający, rwący i silny ból).

O zasadności stosowania leku Dulofor decyduje lekarz prowadzący.

Ile kosztuje lek Dulofor? Cena, refundacja

Obecnie kapsułki dojelitowe Dulofor dostępne są w dwóch wariantach opakowania. Oba posiadają po 28 kapsułek, jednak w stężeniu 30 mg lub 60 mg substancji czynnej. Przy pełnej odpłatności cena leku wynosi:

• Dulofor (30 mg, 28 kapsułek) - 15,65 PLN;

• Dulofor (60 mg, 28 kapsułek) - 29,50 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Dulofor podlega całościowej lub częściowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci w wieku poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. Ponadto w ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pacjenci w takich wskazaniach jak: leczenie dużych zaburzeń depresyjnych, zaburzenia lękowe i adaptacyjne do ukończenia 18. roku życia. Wówczas cena leku po refundacji to:

• Dulofor (30 mg, 28 kapsułek) - 5,45 PLN;

• Dulofor (60 mg, 28 kapsułek) - 9,15 PLN.

Dulofor — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Dulofor jest duloksetyna. Pozostałe składniki w kapsułkach to: skrobia żelowana kukurydziana, powidon K30, tytanu dwutlenek E 171, octanobursztynian hypromelozy, stearylofumaran sodu, stearynian magnezu, talk, celuloza mikrokrystaliczna, hypromeloza, makrogol 4000, laktoza jednowodna, błękit brylantowy FCF E 133, żelatyna, żółcień chinolinowa E 104, czerwień Allura E 129, żółceń pomarańczowa E110, indygotyna, szelak, glikol propylenowy E 1520.

Dulofor — stosowanie

Stosowanie i dawkowanie leku Dulofor ustalane jest indywidualnie przez lekarza. Kapsułkę należy połykać w całości, popijając wodą.

Standardowa stosowana dawka leku Dulofor u osób dorosłych w leczeniu depresji i bólu w neuropatii cukrzycowej to 60 mg przyjmowane raz na dobę. W leczeniu zaburzeń lękowych uogólnionych stosuje się następująco schemat:

• dawka początkowa 30 mg raz na dobę;

• dawka podtrzymująca 60 mg raz na dobę;

• u niektórych pacjentów niezbędne jest zastosowanie dawki na poziomie 120 mg.

Zaleca się przyjmowanie leku Dulofor codziennie o tej samej porze, aby zwiększyć skuteczność jego działania. Terapię kontynuuje się tak długo, jak zaleci to lekarz prowadzący. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Dulofor. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Dulofor — w ciąży i okresie karmienia

Należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania leku Dulofor u kobiet w ciąży. Jeżeli pacjentka przyjmuje lek Dulofor i zajdzie w ciążę, to powinna niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Jeżeli jest to możliwe, to należy unikać tego typu preparatów w tym stanie. Stosowanie leku Dulofor u kobiety w ciąży powoduje zwiększone ryzyko ciężkich działań niepożądanych ze strony dziecka, w tym przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków. Ponadto u noworodka mogą wystąpić takie objawy jak: drżenie, wiotkość mięśni, problemy z oddychaniem, trudności w ssaniu, napady drgawek. U kobiety występuje zwiększone ryzyko wystąpienia poważnego krwotoku niedługo po porodzie.

Nie jest zalecane stosowanie leku Dulofor u kobiet w okresie karmienia piersią. Substancja czynna może przenikać do mleka matki i powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli lekarz zaleci stosowanie tego środka, to warto przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Dulofor — możliwe skutki uboczne stosowania leku Dulofor

Podczas terapii lekiem Dulofor mogą wystąpić działania niepożądane. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Skutki uboczne dzieli się ze względu na częstotliwość ich występowania.

Bardzo często zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć więcej niż 1 na 10 pacjentów):

• suchość w jamie ustnej;

• nudności;

• senność;

• ból głowy.

Często zgłaszane działania niepożądane (mogą dotyczyć do 1 na 10 pacjentów):

• zawroty głowy;

• nietypowe sny;

• lęk;

• drżenie mięśni;

• niewyraźne widzenie;

• zwiększenie ciśnienia tętniczego, nagłe zaczerwienienie skóry;

• szumy uszne;

• zmniejszony popęd płciowy;

• pobudzenie;

• zaburzenia snu;

• brak apetytu;

• biegunka;

• zwiększone pocenie, wysypka (swędząca);

• zmniejszenie masy ciała;

• bolesne oddawanie moczu, częste oddawanie moczu;

• upadki;

• wymioty;

• zgaga;

• ból brzucha;

• uczucie spowolnienia;

• kurcze mięśni, ból mięśni;

• problem z uzyskaniem erekcji;

• niemożność osiągnięcia orgazmu.

Inne odnotowywane skutki uboczne to m.in.:

• zaburzenia koncentracji;

• pogorszona jakość snu;

• zaburzenia smaku;

• senność, zaburzenia koordynacji ruchowej, niepokój;

• myśli samobójcze;

• zgrzytanie zębami;

• spadek motywacji;

• zapalenie gardła;

• rozszerzenie źrenic;

• sztywność i drganie mięśni;

• potrzeba oddawania moczu w nocy;

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;

• uczucie kołatania serca;

• wrażliwość na światło słoneczne;

• krwawienie z nosa;

• nieprawidłowe krwawienie z moczu;

• nieprawidłowy zapach moczu;

• zaburzenia chodu;

• zwiększenie masy ciała;

• zapalenie żołądka i jelit;

• zapalenie wątroby;

• potrzeba oddawania moczu w nocy;

• ból ucha;

• ból w klatce piersiowej;

• ból jąder lub moszny;

• pragnienie;

• dreszcze;

• stan pobudzenia maniakalnego;

• zespół nieprawidłowego wydzielania hormonu antydiuretycznego;

• odwodnienie organizmu;

• zmniejszenie czynności tarczycy;

• ciężka reakcja alergiczna;

• zwiększenie ciśnienia w oku;

• zespół serotoninowy;

• zapalenie jamy ustnej;

• małe stężenie sodu we krwi;

• niewydolność wątroby;

• zespół Stevensa-Johnsona;

• objawy menopauzy;

• skurcz mięśni żuchwy;

• nieprawidłowa mleczna wydzielina z piersi u mężczyzn lub kobiet;

• zapalenie naczyń krwionośnych skóry;

• i inne.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Dulofor — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Dulofor należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Ponadto warto zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Podstawowe przeciwwskazania do stosowania leku Dulofor to:

• uczulenie na duloksetynę lub jakikolwiek inny składnik leku;

• ciężka choroba nerek;

• choroba wątroby;

• przyjmowane obecnie lub w ostatnich 14 dniach: inhibitory monoaminooksydazy (IMAO);

• przyjmowanie obecnie fluwoksaminy, enoksacyny i cyprofloksacyny.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów, u których występowały lub występują:

• epizody manii (w przeszłości);

• napady padaczkowe (w przeszłości);

• choroba nerek;

• choroba afektywna dwubiegunowa;

• choroby oczu (np.: rodzaj jaskry, podwyższone ciśnienie w oku);

• zaburzenia krzepnięcia krwi;

• ryzyko wystąpienia zmniejszonego stężenia sodu;

• myśli samobójcze, pogłębienie depresji, stany lękowe;

• przyjmowanie takich leków jak: inne leki zawierające duloksetynę, inne leki przeciwdepresyjne, leki ziołowe zawierające ziele dziurawca zwyczajnego, leki mogące powodować uszkodzenie wątroby.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto skontaktować się z lekarzem. Należy zgłaszać mu również wszelkie niepokojące objawy niepożądane.

Dulofor — interakcje z innymi lekami

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie oraz w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że duloksetyna może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i powodować zmianę ich działania. Przede wszystkim kapsułek Dulofor nie wolno łączyć z takimi lekami jak:

• inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), w tym: linezolid (antybiotyk), moklobemid (lek przeciwdepresyjny);

• fluwoksamina, enoksacyna i cyprofloksacyna.

Ponadto należy zwrócić uwagę na takie preparaty jak:

• leki zwiększające stężenie serotoniny: tryptany, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np.: fluoksetyna, paroksetyna), trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np.: amitryptylina, klomipramina), selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny (np.: wenlafaksyna), preparaty zwierające ziele dziurawca zwyczajnego, tramadol, tryptofan, buprenorfina;

• leki powodujące senność (np.: silne leki przeciwbólowe, leki przeciwhistaminowe, leki przeciwpsychotyczne, benzodiazepiny, fenobarbital);

• doustne leki przeciwzakrzepowe;

• leki przeciwpłytkowe.

Wszystkie te substancje zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości łączenia ze sobą wybranych leków decyduje lekarz prowadzący.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)