Dexaven

Dexaven — jak działa? Dla kogo jest przeznaczony?

Roztwór do wstrzykiwań Dexaven to preparat do stosowania ogólnego, który w swoim składzie zawiera substancję czynną deksametazon. To syntetyczny glikokortykosteroid, który charakteryzuje się długotrwałym i silnym działaniem przeciwzapalnym, immunosupresyjnym i przeciwalergicznym.

Mechanizm działania leku polega na pobudzaniu lub hamowaniu ekspresji genów w komórce, które odgrywają rolę w procesach zapalnych i immunologicznych. Prowadzi to do łagodzenia objawów choroby podstawowej w wielu schorzeniach. Preparat ten wykazuje duża skuteczność w leczeniu ostrych stanów zagrożenia życia oraz w profilaktyce objawowej przy terapii przeciwnowotworowej.

Dexaven dostępny jest tylko na receptę i może być stosowany tylko pod kontrolą lekarza. Przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych oraz młodzieży powyżej 12. roku życia i masie ciała przekraczającej 40 kilogramów. Dexaven stosowany jest także jako preparat zmniejszający objawy stanu zapalnego przy różnych chorobach i ceniony jest za swoje długotrwałe działanie przeciwzapalne.

Podstawowe wskazania medyczne do stosowania roztworu do wstrzykiwań Dexaven to:

• leczenie w nagłych sytuacjach zagrażających życiu, w których wskazane jest podanie glikokortykosteroidów (w tym m.in.: obrzęk mózgu, ostre odczyny uczuleniowe, obrzęk krtani i strun głosowych, wstrząs anafilaktyczny, wstrząs o różnej etiologii oraz ciężkie stany spastyczne oskrzeli takie jak: dychawica oskrzelowa w przebiegu zakażenia, stan astmatyczny, przełomy w chorobie Addisona czy też przewlekły nieżyt oskrzeli);
• profilaktyka i leczenie powikłań zabiegów chirurgicznych, w tym m.in.: nudności i wymiotów;
• profilaktyka nudności i wymiotów indukowanych chemio- lub radioterapią oraz innych objawów niepożądanych i powikłań związanych bezpośrednio z terapią przeciwnowotworową, na które skutecznie działają glikokortykosteroidy;
• leczenie COVID-19 u osób dorosłych i młodzież powyżej 12. roku życia i masie ciała przekraczającej 40 kilogramów.

Dexaven — cena, refundacja

Cena leku Dexaven zależy od marży narzuconej przez daną aptekę oraz od wybranego wariantu opakowania. Obecnie preparat ten nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego oraz wieku pacjenta. Uśredniona cena leku Dexaven w dostępnych wariantach to:

• Dexaven (roztwór do wstrzykiwań, 10 ampułek, 1 ml) - 67,00 PLN;
• Dexaven (roztwór do wstrzykiwań, 10 ampułek, 2 ml) - 76,00 PLN.

Dexaven — zamienniki lub podobne leki

Jako zamienniki leku Dexaven wymieniane są takie preparaty jak: Dexamethasone Krka, Dexamethasone Kalceks, Demezon i Dexamethasone Phosphate SF. Do podobnych leków należą m.in.: Dexaprotext i Dexafree.

Dexaven — pełny skład leku

Substancją czynną leku jest deksametazon w postaci deksametazonu sodu fosforanu. Ponadto w preparacie znajdują się takie substancje pomocnicze jak: edetynian disodu, chlorek benzalkonowy, siarczyn sodu, diwodorofosforan dwuwodny sodu, fosforan dwunastowodny sodu, azot, woda do wstrzykiwań.

Dexaven — jak stosować lek?

Preparat Dexaven powinien być stosowany zgodnie z zaleceniami lekarza. To on decyduje o odpowiedniej dawce w zależności od stanu chorego. Nie wolno przyjmować większej niż zalecana dawki leku Dexaven. Nie wpływa to na poprawę skuteczności prowadzonej terapii i może powodować poważne objawy związane z przedawkowaniem substancji czynnej. Lek podawany jest:

• domięśniowo;
• dożylnie;
• we wlewie drogą dożylną.

Czas trwania leczenia zależy od stanu chorego i leczonego schorzenia. Standardowo terapię rozpoczyna się od większych dawek, po czym stopniowo się je zmniejsza. Rekomenduje się stosowanie możliwie najmniejszej dawki, która wykazuje skuteczne działanie lecznicze.

U osób dorosłych zazwyczaj stosuje się dawkę 4-16 mg na dobę. W skrajnych przypadkach może to być 32 mg na dobę i jest to maksymalna dawka. W leczeniu obrzęku mózgu przyjmuje się dawkę 10 mg dożylnie, a następnie 4 mg domięśniowo co sześć godzin, aż objawy ustąpią. Leczenie choroby COVID-19 wymaga zastosowania dożylnie dawki 6 mg raz na dobę przez okres 10 dni.

Przy profilaktyce nudności i wymiotów indukowanych chemio- lub radioterapią oraz innych działań niepożądanych i powikłań związanych z prowadzoną terapią przeciwnowotworową zazwyczaj stosuje się dawkę na poziomie 8-20 mg przed podaniem chemioterapii. W profilaktyce i leczeniu powikłań zabiegów chirurgicznych standardowa dawka to 4-5 mg podanego dożylnie.

Dexaven — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Nie powinno się przyjmować leku Dexaven w okresie ciąży oraz w czasie karmienia piersią. Lek ten może negatywnie wpływać na rozwój dziecka. Ponadto glikokortykosteroidy przenikają do mleka matki i pomogą powodować poważne działania niepożądane ze strony karmionego dziecka, w tym m.in. upośledzać jego wzrost.

Jeżeli lekarz podejmie taką decyzję, to lek Dexaven może być stosowany w tej grupie pacjentek, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Kobiety w okresie laktacji w trakcie terapii muszą przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Dexaven — możliwe skutki uboczne stosowania leku Dexaven

Zazwyczaj produkt leczniczy stosowany krótkotrwale jest dobrze tolerowany przez organizm. Większe ryzyko wystąpienia działań niepożądanych występuje przy długotrwałej terapii. Ich rodzaj oraz skala nasilenia zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu.

Do odnotowywanych dotychczas skutków ubocznych należą m.in.:

• zaburzenia endokrynologiczne: objawy zespołu Cushinga, zaburzenia miesiączkowania, wtórne zahamowanie czynności osi przysadkowo-nadnerczowej, ujawnienie się utajonej cukrzycy i wzrost zapotrzebowania na doustne leki przeciwcukrzycowe lub insulinę u chorych, zahamowanie wzrostu u dzieci, zmniejszenie tolerancji węglowodanów;
• zaburzenia układu nerwowego: zapalenie nerwów, napady drgawek, sytuacje zwiększenia ciśnienia wewnątrzczaszkowego, parestezje;
• zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: ścieńczenie skóry, zaburzenia gojenia ran, rumień na twarzy, wykwity trądzikopodobne, alergiczne zapalenie skóry, obrzęk naczynioruchowy, pokrzywka, hirsutyzm, rozstępy skórne, wybroczyny i wylewy krwawe;
• zaburzenia żołądka i jelit: utrata łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, zwiększony apetyt, zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała, podrażnienie żołądka, wzdęcie brzucha, perforacja jelita cienkiego i grubego, zapalenie przełyku z owrzodzeniami, zapalenie trzustki;
• zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: miopatia posteroidowa, niedoczynność kory nadnerczy, samoistne złamania, osłabienie mięśni, jałowa martwica głowy kości udowej i ramiennej, osteroporoza;
• zaburzenia psychiczne: omamy, psychozy, euforia, zawroty głowy, bóle głowy, objawy rzekomego guza mózgu, zmiany nastroju, bezseność;
• zaburzenia metabolizmu i odżywiania: zaburzenia tolerancji glukozy, retencja sodu, utrata potasu, retencja płynów, hipokalcemia, alkaloza hipokaliemiczna, ujemny bilans azotowy spowodowany nasilonym katabolizmem białek;
• zaburzenia oka: wytrzeszcz, zwiększone ciśnenie śródgałkowe, uszkodzenie nerwu wzrokowego, zaburzenia widzenia, utrata wzroku, zaostrzenie choroby grzybiczej i wirusowej oka, nieostre widzenie, zaćma podtorebkowa tylnej cześci soczewki, jaskra wtórna;
• zaburzenia serca: omdlenia, nasilenie nadciśnienia tętniczego, nagłe zatrzymanie krążenia, nadciśnienie tętnicze, zastoinowa niewydolność krązenia, pękniecie serca, arytmie, zmiany EKG;
• zaburzenia naczyniowe: martwicze zapalenie naczyń, miażdżyca naczyń, zakrzepowe zapalenie żył, hipercholesterolemia, zatory tłuszczowe, zakrzepy z zatorami.

Wszystkie potencjalne skutki uboczne zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Dexaven — przeciwwskazania, środki ostrożności

Lek Dexaven można stosować tylko zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego i pod jego kontrolą. Podstawowym przeciwwskazaniem do podawania preparatu jest nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek składnik pomocniczy. Ponadto roztworu Dexaven nie można podawać u pacjentów, u których występują obecnie układowe zakażenia i nie wdrożono jeszcze na nie leczenia.

Preparatu nie można stosować domięśniowo, jeżeli występuje samoistna plamica małopłytkowa. Ponadto nie można podawać go dostawowo w przypadku takich schorzeń jak:

• bakteryjnego zapalenia stawów;
• zakażenie w obrębie lub w bezpośrednim sąsiedztwie stawu;
• zwapnienie okołostawowe;
• zerwanie ścięgna;
• staw Charcotta;
• pozanaczyniowa martwica kości;
• niestabilność stawów wymagająca leczenia;
• skaza krwotoczna (spowodowana przez leki przeciwzakrzepowe lub samoistna).

Przeciwwskazane jest także podawanie leku Dexaven nasiękowo, jeżeli występuje zakażenie w miejscu podania i nie stosuje się leczenia przyczynowego.

W trakcie terapii lekiem Dexaven należy zachowywać szczególne środki ostrożności i postępować zgodnie z wytycznymi lekarza. Jeżeli w trakcie terapii wystąpią niepokojące objawy niepożądane, to należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Szczególną uwagę należy zwrócić w przypadku pacjentów, u których występują:

• aktywny lub utajony wrzód trawienny;
• zakażenie ropne;
• zastoinowa niewydolność krążenia;
• nadciśnienie tętnicze;
• osteoporoza;
• uszkodzenie lub marskość wątroby;
• przebyta gruźlica;
• cukrzyca;
• padaczka;
• niewydolność nerek;
• ciężka psychoza maniakalno-depresyjna;
• owrzodzenie żołądka;
• owrzodzenie błony śluzowej przewodu pokarmowego;
• niedoczynność tarczycy;
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego;
• predyspozycja do zakrzepowego zapalenia żył;
• jaskra;
• świeża anastomoza jelitowa;
• uchyłkowatość jelit;
• opryszczka oka zagrażająca perforacją rogówki;
• miastenia.

Wszystkie przeciwwskazania i wskazania do zachowania ostrożności zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania przez producenta.

Dexaven — interakcje z innymi lekami

Obowiązkiem pacjenta jest poinformowanie lekarza o wszystkich przyjmowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości lekach. Jest to związane z tym, że Dexaven może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie.

Szczególną uwagę należy zwrócić na takie środki farmakologiczne jak:

• ryfampicyna (lek przeciwgruźliczy);
• fenobarbital (lek nasenny);
• fenytoina (lek przeciwarytmiczny i przeciwdrgawkowy);
• efedryna (składnik preparatów na przeziębienie);
• prymidon (lek stosowany w leczeniu padaczki);
• ryfambutyna (lek bakteriobójczy);
• fenylobutazon (lek przeciwzapalny i przeciwbólowy);
• karbamazepina (lek stosowany w leczeniu padaczki);
• aminoglutetimid (lek stosowany w leczeniu przeciwnowotworowym);
• acetazolamid (lek stosowany w leczeniu padaczki, jaskry);
• karbenoksolon (lek stosowany w leczeniu choroby wrzodowej);
• prazykwantel (lek stosowany w leczeniu zakażeń pasożytniczych);
• protyrelina;
• kumaryny (doustne leki przeciwzakrzepowe);
• fluorochinolony;
• steroidy anaboliczne;
• glikozydy nasercowe;
• niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ);
• doustne leki antykoncepcyjne;
• salicylany;
• estrogeny;
• ketokonazol, itrakonazol i inne produkty zawierające substancje hamujące CYP3A4;
• leki przeczyszczające;
• leki moczopędne (diuretyki).

Wszystkie te substancje wraz z możliwymi interakcjami zostały opisane w ulotce produktu leczniczego Dexaven. Pacjent powinien dokładnie się z nią zapoznać, a wszelkie wątpliwości skonsultować z lekarzem lub farmaceutą.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)