Wypełnij wywiad, opłać konsultację, kod do
Lek Concor cor zaliczany jest do grona beta-adrenolityków. Wszystko dlatego, że jego substancją czynną jest bisoprololu fumaran. Substancja ta wchłania się do organizmu i oddziałuje na impulsy nerwowe ze szczególnym uwzględnieniem tych, które zachodzą w sercu. Dzięki temu możliwe jest spowolnienie akcji serca i zwiększenie jego wydajności. Inna nazwa dla tej grupy preparatów medycznych to beta-blokery.
W aptece dostępne są opakowania Concor cor o różnej zawartości substancji czynnej i różnej ilości tabletek powlekanych w blistrze. Standardowe rodzaje leku to:
Concor cor 1,25 mg
Concor cor 2,5 mg
Concor cor 5 mg
O przepisaniu określonej dawki substancji czynnej decyduje lekarz prowadzący pacjenta. Decyzja ta podejmowana jest na podstawie przeprowadzonych badań medycznych i stanu zdrowia pacjenta.
Jak już wspomniano, podstawową substancją zawartą w preparacie Concor cor jest bisoprololu fumaran. To substancja aktywna, która odpowiada za mechanizm działania leku. Ponadto w tabletce znajdują się takie substancje pomocnicze jak: krzemionka koloidalna bezwodna, stearynian magnezu, krospowidon, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, bezwodny wodorofosforan wapnia, celuloza mikrokrystaliczna, dwutlenek tytanu, makrogol, talk, hypromeloza, dimetykon.
Pacjent powinien dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania przez producenta, w tym ze składem preparatu. Lek nie może być stosowany przez osoby, które wykazują nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek inny składnik Concor cor.
Podstawowe wskazanie do zastosowania w terapii leku Concor cor to leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca, w której obserwuje się osłabioną czynność kurczową lewej komory. Lek stosuje się w skojarzeniu z lekami moczopędnymi, inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), a także sporadycznie z glikozydami naparstnicy. Te ostatnie wchodzą do terapii tylko wtedy, gdy istnieje taka konieczność. Lek Concor cor przeznaczony jest do stosowania długotrwałego.
Po zażyciu tabletki do organizmu dostaje się bisoprolol. Jego zadaniem jest zablokowanie określonego typu receptorów adrenergicznych typu beta. Odpowiadają one za uwalnianie adrenaliny i noradrenaliny. Po zablokowaniu pewnego typu receptorów możliwe jest zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, a także ograniczenie skurczu naczyń krwionośnych. Jednocześnie prowadzi to do obniżenia ciśnienia tętniczego oraz zmniejszenia objętości wyrzutowej serca. Specyfika działania leku polega na tym, że wybiórczo wybiera blokowane receptory. Dzięki temu istnieje tylko minimalne ryzyko, że zażywanie leku spowoduje skurcz oskrzeli i zwężenie dróg oddechowych.
Leczenie z wykorzystaniem Concor cor może prowadzić tylko doświadczony lekarz. Wszystko dlatego, że wymaga to odpowiedniego wyczucia. Tabletkę należy przyjmować rano i popić niewielką ilością płynu. Preparat może być przyjmowany podczas spożywania posiłku, a tabletki nie należy żuć.
Pierwszą fazą leczenia jest ustalanie odpowiedniej dawki dla pacjenta. Standardowo dawkowanie wówczas stopniowo się zwiększa, jeżeli jest dobrze tolerowana przez organizm. Harmonogram zwiększania dawek leku przy idealnym przebiegu leczenia niewydolności serca wygląda następująco:
1,25 mg raz na dobę przez pierwszy tydzień;
2,5 mg raz na dobę przez drugi tydzień;
3,75 mg raz na dobę przez trzeci tydzień;
5 mg raz na dobę przez kolejne cztery tygodnie;
7,5 mg raz na dobę przez kolejne cztery tygodnie;
10 mg raz na dobę w ramach leczenia podtrzymującego.
Ważne, że maksymalna dawka w fazie jej doboru wynosi 10 mg raz na dobę na pacjenta. Na przestrzeni całej tej fazy osoba chora powinna pozostawać pod kontrolą lekarską i przeprowadzać niezbędne badania medyczne.
Może dojść do sytuacji, że standardowo rekomendowana dawka jest źle tolerowana przez pacjenta. Wówczas lekarz może podjąć decyzję o jej modyfikacji i stopniowym zmniejszeniu. Dotyczy to również leczenia podtrzymującego. W skrajnych przypadkach rekomenduje się zaprzestanie przyjmowania leku Concor cor i ponowne rozpoczęcie lub też zmianę preparatu.
Jeżeli dojdzie do pominięcia dawki leku, to nie należy jej nadrabiać. Pod żadnym pozorem nie wolno stosować podwójnej dawki leku, ponieważ grozi to przedawkowaniem. Terapia powinna być prowadzona zgodnie z harmonogramem, ale z pominięciem jednej tabletki.
Pozostający w leczeniu pacjent nie może przerwać terapii we własnym zakresie. O konieczności przerwania leczenia zawsze decyduje lekarz prowadzący. Zaniechanie przyjmowania preparatu może spowodować niebezpieczną reakcję organizmu w postaci zaostrzenia objawów niewydolności serca.
Lek Concor cor zaliczany jest do grona beta-adrenolityków. Wszystko dlatego, że jego substancją czynną jest bisoprololu fumaran. Substancja ta wchłania się do organizmu i oddziałuje na impulsy nerwowe ze szczególnym uwzględnieniem tych, które zachodzą w sercu. Dzięki temu możliwe jest spowolnienie akcji serca i zwiększenie jego wydajności. Inna nazwa dla tej grupy preparatów medycznych to beta-blokery.
W aptece dostępne są opakowania Concor cor o różnej zawartości substancji czynnej i różnej ilości tabletek powlekanych w blistrze. Standardowe rodzaje leku to:
Concor cor 1,25 mg
Concor cor 2,5 mg
Concor cor 5 mg
O przepisaniu określonej dawki substancji czynnej decyduje lekarz prowadzący pacjenta. Decyzja ta podejmowana jest na podstawie przeprowadzonych badań medycznych i stanu zdrowia pacjenta.
Jak już wspomniano, podstawową substancją zawartą w preparacie Concor cor jest bisoprololu fumaran. To substancja aktywna, która odpowiada za mechanizm działania leku. Ponadto w tabletce znajdują się takie substancje pomocnicze jak: krzemionka koloidalna bezwodna, stearynian magnezu, krospowidon, skrobia kukurydziana, skrobia żelowana, bezwodny wodorofosforan wapnia, celuloza mikrokrystaliczna, dwutlenek tytanu, makrogol, talk, hypromeloza, dimetykon.
Pacjent powinien dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania przez producenta, w tym ze składem preparatu. Lek nie może być stosowany przez osoby, które wykazują nadwrażliwość na substancję czynną lub którykolwiek inny składnik Concor cor.
Podstawowe wskazanie do zastosowania w terapii leku Concor cor to leczenie stabilnej przewlekłej niewydolności serca, w której obserwuje się osłabioną czynność kurczową lewej komory. Lek stosuje się w skojarzeniu z lekami moczopędnymi, inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE), a także sporadycznie z glikozydami naparstnicy. Te ostatnie wchodzą do terapii tylko wtedy, gdy istnieje taka konieczność. Lek Concor cor przeznaczony jest do stosowania długotrwałego.
Po zażyciu tabletki do organizmu dostaje się bisoprolol. Jego zadaniem jest zablokowanie określonego typu receptorów adrenergicznych typu beta. Odpowiadają one za uwalnianie adrenaliny i noradrenaliny. Po zablokowaniu pewnego typu receptorów możliwe jest zmniejszenie częstotliwości rytmu serca, a także ograniczenie skurczu naczyń krwionośnych. Jednocześnie prowadzi to do obniżenia ciśnienia tętniczego oraz zmniejszenia objętości wyrzutowej serca. Specyfika działania leku polega na tym, że wybiórczo wybiera blokowane receptory. Dzięki temu istnieje tylko minimalne ryzyko, że zażywanie leku spowoduje skurcz oskrzeli i zwężenie dróg oddechowych.
Leczenie z wykorzystaniem Concor cor może prowadzić tylko doświadczony lekarz. Wszystko dlatego, że wymaga to odpowiedniego wyczucia. Tabletkę należy przyjmować rano i popić niewielką ilością płynu. Preparat może być przyjmowany podczas spożywania posiłku, a tabletki nie należy żuć.
Pierwszą fazą leczenia jest ustalanie odpowiedniej dawki dla pacjenta. Standardowo dawkowanie wówczas stopniowo się zwiększa, jeżeli jest dobrze tolerowana przez organizm. Harmonogram zwiększania dawek leku przy idealnym przebiegu leczenia niewydolności serca wygląda następująco:
1,25 mg raz na dobę przez pierwszy tydzień;
2,5 mg raz na dobę przez drugi tydzień;
3,75 mg raz na dobę przez trzeci tydzień;
5 mg raz na dobę przez kolejne cztery tygodnie;
7,5 mg raz na dobę przez kolejne cztery tygodnie;
10 mg raz na dobę w ramach leczenia podtrzymującego.
Ważne, że maksymalna dawka w fazie jej doboru wynosi 10 mg raz na dobę na pacjenta. Na przestrzeni całej tej fazy osoba chora powinna pozostawać pod kontrolą lekarską i przeprowadzać niezbędne badania medyczne.
Może dojść do sytuacji, że standardowo rekomendowana dawka jest źle tolerowana przez pacjenta. Wówczas lekarz może podjąć decyzję o jej modyfikacji i stopniowym zmniejszeniu. Dotyczy to również leczenia podtrzymującego. W skrajnych przypadkach rekomenduje się zaprzestanie przyjmowania leku Concor cor i ponowne rozpoczęcie lub też zmianę preparatu.
Jeżeli dojdzie do pominięcia dawki leku, to nie należy jej nadrabiać. Pod żadnym pozorem nie wolno stosować podwójnej dawki leku, ponieważ grozi to przedawkowaniem. Terapia powinna być prowadzona zgodnie z harmonogramem, ale z pominięciem jednej tabletki.
Pozostający w leczeniu pacjent nie może przerwać terapii we własnym zakresie. O konieczności przerwania leczenia zawsze decyduje lekarz prowadzący. Zaniechanie przyjmowania preparatu może spowodować niebezpieczną reakcję organizmu w postaci zaostrzenia objawów niewydolności serca.
W trakcie prowadzenia terapii może zdarzyć się przyjęcie większej niż zalecana dawki leku. W przypadku przedawkowania należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. To on podejmie decyzję w zakresie dalszego postępowania. Charakterystyczne objawy dla przedawkowania Concor cor to m.in.: zawroty głowy, trudności w oddychaniu, zwolnienie czynności serca, drgawki i spadek ciśnienia krwi.
Ze względu na specyfikę działania leku i skład Concor cor, istnieją określone przeciwwskazania do jego przyjmowania. To przede wszystkim:
reakcje alergiczne na substancję czynną lub jakikolwiek inny składnik leku;
poważne zaburzenia krążenia krwi w kończynach;
ciężka astma oskrzelowa;
ostra niewydolność serca;
nieleczony guz chromochłonny;
nasilenie niewydolności serca;
kwasica metaboliczna;
zwolnienie czynności serca (i jego objawy);
wstrząs kardiogenny;
objawy niskiego ciśnienia tętniczego;
ciąża i okres karmienia piersią;
i inne schorzenia.
Lek jest przeciwwskazany również u pacjentów z ciężką przewlekłą obturacyjną chorobą płuc (POChP). W związku z tym pacjent powinien dokładnie skonsultować swoją sytuację zdrowotną z lekarzem, a także zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania.
Wobec wybranych pacjentów należy zachować szczególną ostrożność w trakcie prowadzonej terapii. Do tej grupy osób zaliczają się przede wszystkim chorzy na:
niewydolność nerek;
niewydolność wątroby;
lżejszą astmę oskrzelową;
zaburzenia czynności tarczycy;
cukrzycę;
zaburzenia krążenia;
zaburzenia dotyczące wątroby i nerek;
łuszczące się zmiany skórne.
Ponadto do grupy ryzyka warto dodać: osoby starsze, dzieci, a także prowadzące ścisłą głodówkę. W ich przypadku może dochodzić do niepokojących objawów wraz ze zwiększaniem dawki leku, dlatego pacjent powinien pozostawać pod szczególną kontrolą lekarską. Jednocześnie nie zaleca się stosowania leku przez dzieci i młodzież, chyba że lekarz prowadzący podejmie inną decyzję.
Jak inne preparaty medyczne, tak i Concor cor może powodować działania niepożądane. Nie występują u każdego pacjenta i jest to zależne m.in. od stanu zdrowia osoby chorej, stopnia niewydolności serca, a także indywidualnych predyspozycji organizmu. Do przykładowych skutków ubocznych zaliczane są m.in.:
wolna czynność serca (bradykardia);
niskie ciśnienie tętnicze;
zawroty głowy;
ból głowy;
osłabienie mięśni i ogólne osłabienie organizmu;
zaburzenia słuchu;
zaburzenia snu;
zmęczenie;
zapalenie wątroby;
zapalenie spojówek;
zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;
zwiększenie stężenia trójglicerydów;
niedociśnienie ortostatyczne;
zaburzenia przewodzenia przedsionkowo-komorowego;
zaburzenia funkcji seksualnych;
nasilenie objawów łuszczycy;
zaburzenia rytmu serca;
kurcze mięśni;
drętwienia kończyn;
chorobę obturacyjną płuc;
niedociśnienie tętnicze;
nasilenie objawów chromania przestankowego;
i inne.
Wszystkie potencjalne działania niepożądane wymienione są w ulotce dołączonej do opakowania. Występują one z różną częstotliwością oraz z różnym nasileniem.
Pacjent ma obowiązek poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych obecnie, w niedalekiej przeszłości lub planowanych w przyszłości lekach. Wszystko dlatego, że Concor cor może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi, zmieniać ich działanie, a także nasilać je lub osłabiać.
Podczas stosowania Concor cor nie należy przyjmować takich preparatów jak:
antagoniści wapnia z grupy diltiazemu i werapamilu;
leki przeciwarytmiczne klasy I (np.: dizopiramid, chinidyna, fenytoina, lidokaina, flekainid, propafenon);
antagoniści wapnia z grupy dihydropirydyny;
leki przeciwnadciśnieniowe o działaniu ośrodkowym (np.: metylodopa, klonidyna, rylmenidyna, moksonidyna);
leki przeciwarytmiczne klasy III (np. amiodaron);
insulina;
doustne leki przeciwcukrzycowe;
beta-blokery stosowane miejscowo;
leki parasympatykomimetyczne;
glikozydy naparsynicy (z wyjątkiem wskazania lekarza);
niesteroidowe leki przeciwzapalne;
preparaty do znieczulenia ogólnego;
leki sympatykomimetyczne;
inhibitory monoaminooksydazy;
pochodne ergotaminy;
meflochina;
ryfampicyna.
Preparat te nie powinien być przyjmowany przez kobiety w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. W przypadku ciężarnych substancja czynna może negatywnie wpływać na rozwój dziecka i powodować komplikacje zdrowotne, a także realne zagrożenie dla płodu. Substancja czynna ma również zdolność do przenikania do mleka ludzkiego. W związku z tym podczas terapii nie można karmić piersią. Wszystko po to, aby zminimalizować ryzyko niepokojących objawów ze strony dziecka.
Lek Concor cor powoduje różnego rodzaju skutki uboczne i jest różnie tolerowany przez pacjentów. W niektórych przypadkach może wpływać to na ograniczoną zdolność do prowadzenia pojazdów, a także obsługi maszyn. W związku tym należy zachować szczególną ostrożność i w przypadku niepokojących sygnałów, zrezygnować z tego rodzaju aktywności. Te mogą pojawić się zwłaszcza w czasie zwiększania dawki.