Insulinooporność a cukrzyca – jakie jest ryzyko rozwoju i jakie są objawy?

Czy insulinooporność to cukrzyca?

Insulinoporność a cukrzyca - czym się różni? Insulinooporność jest określana jako stan zmniejszonej wrażliwości tkanek na działanie insuliny, co ma bezpośredni wpływ na na regulację stężenia glukozy w ludzkim organizmie. Taki stan może prowadzić do rozwoju cukrzycy. Cukrzyca jest związana ze zmniejszoną wrażliwością trzustki na działanie insuliny.

Warto zacząć diagnostykę i wykonać badania na insulinooporność, których wyniki zostaną zinterpretowane przez lekarza. Jakie badania na insulinooporność należy wykonać i co oznaczają wyniki? W diagnostyce insulinooporności należy oznaczyć: 
  

• poziom glukozy na czczo,   
• poziom insuliny na czczo oraz  
• wykonać doustny test obciążenia glukozą (OGTT).  

  
Lekarze zalecają pogłębioną diagnostykę w oparciu o profil lipidowy oznaczenie stężenia kwasu moczowego, enzymów wątrobowych, homocesteiny, a także poziomu witaminy D3 i witaminy B12. Ocena modelu homeostazy oporności na insulinę, czyli badanie HOMA-IR to kolejne pomocne badanie przy diagnostyce insulinooporności. Jeżeli wynik badania HOMA-IR wynosi powyżej 2,5 wówczas można stwierdzić insulinooporność. 
  
W diagnostyce cukrzycy, podobnie jak w diagnostyce insulinooporności należy wykonać kilka podstawowych badań, tm.in. test obciążenia glukozą, czyli tzw. krzywą cukrzycową. Wyniki warto skonsultować ze specjalistą, który je zinterpretuje i wyjaśni dalsze postępowanie.  

Dieta przy insulinooporności jest niezwykle ważna w walce z tym zaburzeniem. Dieta przy insulinooporności – co jeść, a czego unikać? Dieta przy insulinooporności powinna być oparta o tzw. indeks glikemiczny, który dzieli produkty na 3 kategorie – produkty o niskim, średnim i wysokim indeksie glikemicznym. Dietę przy insulinooporności warto skomponować w oparciu o produkty o niskim indeksie glikemicznym. Czasami można pozwolić sobie na włączenie kilku produktów o średnim indeksie glikemicznym. Jadłospis oraz zasady żywienia powinny zostać opracowane przez dietetyka klinicznego, który wyjaśni na czym polega taka dieta i skomponuje Twoje codzienne menu. 

Wiele osób z rozpoznaną insulinoopornością zmaga się z nadprogramowymi kilogramami. Jak schudnąć przy insulinooporności? Dzięki przestrzeganiu kilku prostych porad i zasad żywienia będzie to możliwe. Osoby zmagające się z tym zaburzeniem metabolicznym powinny zacząć od zmiany diety, którą skomponuje doświadczony dietetyk kliniczny. 

Regularne posiłki w oparciu o produkty z niskim indeksem glikemicznym oraz osiągnięcie deficytu kalorycznego to dwie podstawowe zasady, których należy przestrzegać. Należy sięgać po produkty o niskim indeksie glikemicznym, do których zaliczamy świeże owoce i warzywa – najlepiej sezonowe, a jeśli nie jest to możliwe - mrożonki są również dobrym rozwiązaniem. Produkty pełnoziarniste, rośliny strączkowe, gruboziarniste kasze, ryby, pestki oraz oleje tłoczone na zimno, to produktu które powinny stanowić podstawę Twojej diety. Włączenie codziennej aktywności fizycznej, która będzie sprawiała Ci przyjemność, to kolejny krok w walce o wymarzoną sylwetkę.

Żywność wysokoprzetworzona taka jak jedzenie typu fast food, tłuste mięso, słodycze, słodzone napoje oraz produkty zawierające w swoim składzie mąkę pszenną takie jak białe pieczywo czy ciasta, to produkty których należy unikać przy rozpoznanej insulinooporności.

Insulinooporność a alkohol – jak wpływa na organizm? Spożywanie alkoholu przy insulinooporności również nie jest wskazane. Alkohol powoduje hamowanie uwalniania glukozy z wątroby, co oznacza że jego spożywanie może prowadzić do rozwoju hipoglikemii. Picie alkoholu nie jest wskazane w przypadku osób z podwyższonym poziomem trójglicerydów, który często jest rozpoznawany u pacjentów z insulinoopornością.

Insulinooporność w ciąży, to coraz częstszy problem, z którym zmaga się coraz więcej przyszłych mam. Insulinooporność a ciąża – jakie ryzyko dla matki i dziecka? Właściwe postępowanie z tym zaburzeniem metabolicznym powinno rozpocząć się od działań profilaktycznych, dzięki którym ciężarne byłyby w pełni świadome następstw tego schorzenia. Jedną z najpoważniejszych konsekwencji nieleczonej lub niewłaściwie leczonej insulinooporności może być cukrzyca ciężarnych, której wystąpienie może rzutować na pojawienie się tego schorzenia w przyszłości u jeszcze nienarodzonego dziecka. 

Ciąża to niezwykle ważny czas dla każdej przyszłej mamy, w którym kluczowe jest właściwe odżywanie, które ma wpływ na dostarczenie niezbędnych substancji do zapewnienia prawidłowego rozwoju płodu. Z tego właśnie względu zmiany powinny rozpocząć się od modyfikacji codziennego jadłospisu oraz wyeliminowaniu błędów żywieniowych pod nadzorem doświadczonego dietetyka klinicznego. Rozpoczęcie uprawiania regularnej aktywności fizycznej to również istotny element zmian. Warto zacząć nawet od codziennych spacerów, ważne jest to, żeby codziennie się ruszać, co usprawni procesy trawienne i pomoże w walce ze zbędnymi kilogramami.

Czym się różni insulinooporność od cukrzycy?

Cukrzyca a insulinooporność – czym się różnią? Insulinooporność jest zaburzeniem metabolicznym związanym ze zmniejszoną wrażliwością tkanek na działanie insuliny, co przekłada się na regulację stężenia glukozy w ludzkim organizmie. Insulinooporność może nie tylko prowadzić do rozwoju cukrzycy, ale również może być podłożem predysponującym do wystąpienia innych schorzeń takich jak, np. nadciśnienie tętnicze, otyłość czy zespół policystycznych jajników. 

Cukrzyca jest chorobą metaboliczną, która charakteryzuje się hiperglikemią, która jest związana z zaburzeniem produkcji, wydzielania lub działania insuliny. Nieleczona cukrzyca prowadzi do przewlekłej hiperglikemii, która prowadzi do zaburzenia czynności i niewydolności różnych narządów, zwłaszcza uszkodzenia wzroku, nerek, a nawet mięśnia sercowego. 

Dobrze postawiona diagnoza zarówno w przypadku insulinooporności, jak i cukrzycy nie doprowadzi do przykrych skutków. Ważne jest, żeby być zarówno pod opieką lekarza specjalisty (diabetologa) oraz dietetyka klinicznego. Warto polegać na wiedzy lekarza, stosować się do jego zaleceń oraz przestrzegać zaleceń dietetycznych.