Venlectine

Venlectine — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczna Venlectine należy do leków przeciwdepresyjnych. Za jego działanie odpowiada substancja czynna wenlafaksyna. Należy ona do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Środek ma postać kapsułek o przedłużonym uwalnianiu i dostępny jest tylko na podstawie ważnej recepty.

Mechanizm działania wenlafaksyny polega na nasilaniu aktywności wybranych neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Dzieje się tak na skutek hamowania wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny oraz w niewielkim stopniu dopaminy. Dzięki temu wydłuża się czas działania neuroprzekaźników w synapsie. Efektem tego jest działanie uspokajające i przeciwdepresyjne.

Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Venlectine to:

• leczenie depresji;

• leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych;

• leczenie fobii społecznej;

• leczenie lęku napadowego (napadów paniki);

• leczenie innych zaburzeń lękowych.

O zasadności stosowania leku Venlectine decyduje lekarz prowadzący i pacjent powinien stosować się do jego zaleceń.

Venlectine — cena, refundacja

Preparat Venlectine dostępny jest w trzech wariantach opakowania. Jego cena zależy od kilku czynników. Pod uwagę brane są: marża apteki, wariant opakowania i poziom refundacji. Uśredniona cena leku Venlectine przy pełnej odpłatności to:

• Venlectine (37,5 mg, 28 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu) - 12,70 PLN;

• Venlectine (75 mg, 28 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu) - 24,20 PLN;

• Venlectine (150 mg, 28 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu) - 45,60 PLN.

Zgodnie z obecnymi przepisami lek ten podlega całościowej lub częściowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach medycznych wymienionych w decyzji. W ramach częściowej refundacji mogą nabyć go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak: upośledzenie umysłowe, choroby psychiczne, neuropatia w obrębie twarzy, neuralgia i bólowa polineuropatia cukrzycowa. Wówczas uśredniona cena leku po refundacji to:

• Venlectine (37,5 mg, 28 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu) - 5,05 PLN;

• Venlectine (75 mg, 28 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu) - 8,90 PLN;

• Venlectine (150 mg, 28 kapsułek o przedłużonym uwalnianiu) - 15,05 PLN.

Venlectine — zamienniki lub podobne leki

Na rynku dostępne są zamienniki leku Venlectine. Zawierają one taką samą substancję czynną w tej samej postaci. Zaliczane są do nich m.in.: Alventa, Faxolet ER, Efevelon SR, Prefaxine, Oriven, Efectin ER, Faxigen XL czy Lafactin. O możliwości stosowania wybranego z tych leków decyduje lekarz prowadzący.

Venlectine — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Venlectine jest substancja czynna wenlafaksyna. Oprócz niej w kapsułkach znajdują się: stearynian magnezu, hypromeloza, laurylosiarczan sodu, Eudragit RS 100, otoczka tabletki Eudragit E 100 oraz otoczka kapsułki: dwutlenek tytanu E171 i żelatyna (w Venlectine 37,5 mg), dwutlenek tytanu E171, żelatyna i tlenek żelaza czerwony (Venlectine 75 mg) oraz żelatyna, indygokarmin, erytrozyna i dwutlenek tytanu E171 (Venlectine 150 mg).

Venlectine — dawkowanie, stosowanie leku

Dawkowanie leku Venlectine ustalane jest indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta, rodzaju choroby i nasilenia jej objawów. W przypadku wątpliwości należy skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Kapsułki należy przyjmować z posiłkiem codziennie o tej samej porze. Można to robić rano lub wieczorem. Połyka się je w całości, popijając niewielką ilością wody.

Standardowe dawkowanie leku u osób dorosłych wygląda następująco:

• zalecana dawka początkowa to 75 mg na dobę (z wyjątkiem lęku napadowego, gdzie wynosi 37,5 mg);

• dawka podtrzymująca jest stopniowo zwiększana;

• maksymalna dawka dobowa w przypadku depresji to 375 mg na dobę;

• maksymalna dawka dobowa w leczeniu uogólnionych zaburzeń lękowych, fobii społecznej i lęku napadowego to 225 mg na dobę.

Nie wolno stosować większej, niże zalecana dawki leku Venlectine. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. Ponadto dawkowanie u osób z zaburzeniami czynności wątroby i nerek może być inne, jeżeli wymaga tego stan pacjenta. Odstawianie leku powinno przebiegać stopniowo pod kontrolą lekarza, ponieważ mogą pojawić się objawy odstawienia leku.

Venlectine — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Co do zasady leku Venlectine nie powinno się stosować u kobiet w ciąży. Lekarz może podjąć taką decyzję, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Przyjmowanie kapsułek Venlectine w ciąży zwiększa ryzyko wystąpienia u dziecka ciężkiego stanu w postaci przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków. Ponadto u dziecka mogą występować: trudności w oddychaniu i nieprawidłowe pobieranie pokarmu. Ze strony pacjentki zwiększa się ryzyko poważnego krwotoku z pochwy, zwłaszcza gdy stwierdzono u pacjentki zaburzenia krzepnięcia krwi.

Substancja czynna wenlafaksyna przenika do mleka matki i może powodować działania niepożądane ze strony dziecka. W związku z tym leku nie podaje się u kobiet karmiących. Jeżeli jest to konieczne, to ze względów bezpieczeństwa kobieta powinna przerwać karmienie piersią.

Venlectine — możliwe skutki uboczne stosowania leku Venlectine

Podczas terapii mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Należy odstawić lek Venlectine i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią takie objawy jak:

• obrzęk twarzy, warg, języka, gardła, rąk lub stóp i swędząca wysypka (pokrzywka);

• trudności w przełykaniu lub oddychaniu, sapanie, ucisk w klatce piersiowej;

• objawy zespołu serotoninowego z najcięższą postacią przypominającą złośliwy zespół neuroleptyczny;

• swędzenie, ciężka wysypka, pokrzywka;

• ból mięśni o nieznanym pochodzeniu, osłabienie, tkliwość (potencjalne objawy rabdomiolizy);

• wysoka gorączka, drżenie, dreszcze, ból głowy, poty, objawy grypopodobne.

Do tego należy poinformować lekarza, jeżeli wystąpią:

• sapanie, kaszel, duszność, wysoka gorączka;

• zaburzenia pracy serca (np.: przyspieszone lub nieregularne tętno, podwyższone ciśnienie krwi);

• zaburzenia układu nerwowego (zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, uczucie mrowienia, napady padaczkowe, drgawki);

• zaburzenia oczu (np.: rozszerzenie źrenic, niewyraźne widzenie);

• zaburzenia psychiczne (np.: nadmierna ruchliwość i euforia);

• wydłużony czas krwawienia (np. w przypadku skaleczenia się);

• objawy odstawienia leku;

• swędzenie, żółty kolor skóry lub białkówek oczu, ciemny kolor moczu (mogą wskazywać na zapalenie wątroby).

Ponadto w trakcie leczenia odnotowywano takie skutki uboczne jak:

• nadmierne pocenie się;

• ból głowy;

• zawroty głowy;

• suchość w jamie ustnej;

• nudności;

• ziewanie;

• biegunka, wymioty, zaparcia;

• zmniejszenie apetytu;

• osłabienie, dreszcze, zmęczenie;

• problemy z oddawaniem moczu, zwiększona częstość oddawania moczu;

• zaburzenia krwawienia miesiączkowego;

• zmniejszenie popędu płciowego, zaburzenia erekcji, zaburzenia wytrysku, brak orgazmu;

• uczucie odseparowania od samego siebie, stan splątania, senność, bezsenność, nietypowe sny, nerwowość;

• mrowienie, zwiększone napięcie mięśniowe, drżenie;

• osłabione widzenie;

• dzwonienie w uszach;

• zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi;

• uczucie kołatania serca, nagłe zaczerwienienie, zwiększenie ciśnienia krwi;

• zaburzenia smaku;

• zgrzytanie zębami;

• mimowolne ruchy mięśni, zaburzenia koordynacji i równowagi;

• niepokój psychoruchowy;

• omamy, uczucie oderwania od rzeczywistości, łagodne podwyższenie nastroju, poburzenie, apatia;

• siniaki, nadmierna utrata włosów;

• krwawienie z przewodu pokarmowego;

• zmniejszenie masy ciała, zwiększenie masy ciała;

• zaburzenia orgazmu u kobiet;

• zatrzymanie moczu;

• reakcje anafilaktyczne;

• myśli o samookaleczeniu lub o popełnieniu samobójstwa;

• zawroty głowy z uczuciem wirowania;

• suchy kaszel, duszność, gorączka i eozynofilia płucna;

• nadmierne zatrzymanie wody w organizmie;

• bardzo silny ból brzucha;

• nietrzymanie moczu;

• zmniejszenie stężenia sodu;

• zmniejszenie ciśnienia krwi;

• zapalenie trzustki;

• i inne.

Stosowanie leku Venlectine zgodnie z zaleceniami lekarza zmniejsza ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Wszystkie te działania wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Venlectine — przeciwwskazania, środki ostrożności przed zastosowaniem leku Venlectine

Przed zastosowaniem leku Venlectine należy skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Przyjmowanie leku Venlectine przeciwwskazane jest w sytuacjach, gdy u pacjenta występują:

• uczulenie na wenlafaksynę lub jakikolwiek inny składnik preparatu;

• jednoczesne przyjmowanie leków z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy (IMAO) obecnie lub w ciągu ostatnich dwóch tygodni (zwiększa to ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego).

Ponadto w trakcie leczenia należy zachować szczególne środki ostrożności. Zwłaszcza wymaga to pacjentów, u których występują lub występowały:

• wysokie ciśnienie krwi;

• choroba oczu (np. niektóre rodzaje jaskry, w tym podwyższone ciśnienie w gałce ocznej);

• choroby serca;

• napady drgawek (padaczka);

• zaburzenia rytmu serca;

• zmniejszone stężenie sodu we krwi (hiponatremia);

• zwiększona skłonność do siniaków lub do krwawień (zaburzenia krwawienia);

• zachowania agresywne;

• cukrzyca;

• mania lub zaburzenia dwubiegunowe (u pacjenta lub kogoś z jego bliskiej rodziny);

• przyjmowanie leków zwiększających ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego lub objawów podobnych do złośliwego zespołu neuroleptycznego;

• myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych, fobii społecznej (po przyjęciu leku Venlectine).

Dodatkowo w trakcie leczenia mogą pojawiać się zaburzenia czynności seksualnych uczucie niepokoju, niezdolności do usiedzenia w jednym miejscu czy ustania w miejscu. Należy zgłosić to lekarzowi. Ze względów bezpieczeństwa w trakcie terapii nie powinno się spożywać alkoholu.

Venlectine — interakcje z innymi lekami

Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że wenlafaksyna może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Przede wszystkim preparatu Venlectine nie wolno łączyć z nieodwracalnymi inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Może to powodować zwiększone ryzyko zespołu serotoninowego.

Ponadto szczególną uwagę należy zachować przy takich środkach farmakologicznych jak:

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;

• inne inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI);

• selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI);

• leki zawierające lit;

• tryptany (stosowane w migrenowych bólach głowy);

• leki zawierające moklobemid;

• preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;

• leki przeciwpsychotyczne (p.: tiorydazyna);

• leki przeciwarytmiczne (np.: chinidyna, amiodaron, dofetylid, sotalol);

• leki przeciwhistaminowe (stosowane w leczeniu alergii);

• antybiotyki (np.: moksyfloksacyna, erytromycyna);

• doustne środki antykoncepcyjne;

• sybutramina (stosowana w odchudzaniu);

• fentanyl, tramadol, petydyna, tapentadol, pentazocyna (stosowane w leczeniu silnego bólu);

• linezolid (antybiotyk);

• metadon (stosowany w leczeniu uzależnienia od leków opioidowych lub silnego bólu);

• dekstrometorfan (stosowany w leczeniu kaszlu);

• tryptodan (stosowany w problemach ze snem i w depresji);

• błękit metylenowy (stosowany w leczeniu wysokiego stężenia methemoglobiny we krwi);

• haloperydol, rysperydon (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych);

• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy);

• metoprolol (lek beta-adrenolityczny).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. To lekarz decyduje o możliwości łączenia ze sobą wybranych środków. W przypadku wątpliwości warto ponownie się z nim skontaktować.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)