Trioxal

Trioxal — co to za lek, dla kogo jest przeznaczony?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Trioxal to lek przeciwgrzybiczy. Swoje działanie zawdzięcza substancji czynnej itrakonazolowi, która jest pochodną triazolu. Substancja ta wykazuje szerokie i skuteczne działanie. Pomaga organizmowi w zwalczaniu zakażenia grzybiczego. Ze względu na skład i działanie lek Trioxal dostępny jest tylko na receptę. Ma postać kapsułek twardych. Wskazany jest do stosowania u osób dorosłych. Lekarz może wdrożyć go u dzieci, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.

Podstawowe wskazania do stosowania leku Trioxal to:

• zakażenia narządów płciowych: grzybica pochwy i sromu;

• grzybice paznokci wywołane przez dermatofity i (lub) drożdżaki;

• zakażenia skóry, błony śluzowej lub oczu: łupież pstry, grzybica skóry, ciężkie lub nawrotowe łojotokowe zapalenie skóry, grzybicze zakażenie rogówki, kandydoza jamy ustnej;

• grzybice układowe (grzybice różnych narządów i tkanek): kryptokokoza, w tym kryptokokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, u pacjentów z kryptokokozą i osłabioną odpornością oraz u wszystkich pacjentów z kryptokokozą ośrodkowego układu nerwowego, blastomikoza, histoplazmoza, aspergiloza układowa, kandydoza układowa, parakokcydioidomikoza, sporotrychoza, rzadko występujące grzybicze zakażenia układowe lub tropikalne zakażenia grzybicze.

Ile kosztuje lek Trioxal? Cena, refundacja

Preparat Trioxal dostępny jest w trzech opakowaniach, które różnią się ilością kapsułek twardych. W każdym wariancie stężenie substancji czynnej w pojedynczej tabletce to 100 mg. Cena leku Trioxal zależy od marży narzuconej przez daną aptekę, wybranego opakowania oraz poziomu refundacji. Uśredniona cena przy pełnej odpłatności to:

• Trioxal (100 mg, 4 kapsułki twarde) - 15,10 PLN;

• Trioxal (100 mg, 15 kapsułek twardych) - 50,60 PLN;

• Trioxal (100 mg, 28 kapsułek twardych) - 85,85 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Trioxal podlega całościowej lub częściowej refundacji w opakowaniach zawierających 4 i 28 kapsułek. Za darmo otrzymują go pacjenci w wieku poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. Ponadto w ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci we wszystkich wskazaniach oraz dodatkowo w: zakażeniach grzybiczych u pacjentów po przeszczepieniu szpiku. Wówczas cena leku po refundacji to:

• Trioxal (100 mg, 4 kapsułki twarde) - 9,50 PLN;

• Trioxal (100 mg, 28 kapsułek twardych) - 46,50 PLN.

Trioxal — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Trioxal jest itrakonazol. Pozostałe substancje w kapsułkach twardych to: sacharoza ziarenka (skrobia kukurydziana, sacharoza, woda oczyszczona), poloksamer 188, hypromeloza, żółcień chinolinowa E104, indygokarmina E132, dwutlenek tytanu E171, żelatyna, woda oczyszczona.

Trioxal — dawkowanie

Stosowanie i dawkowanie leki Trioxal ustalane jest indywidualnie. Dawkę dobiera się do predyspozycji pacjenta, rodzaju zakażenia oraz jego nasilenia.

Standardowe dawkowanie u osób dorosłych wygląda następująco:

• grzybica pochwy i sromu: 200 mg 2 razy na dobę przez dzień lub 200 mg raz na dobę przez 3 dni;

• łupież pstry: 200 mg raz na dobę przez 7 dni;

• grzybica skóry: 200 mg raz na dobę przez 7 dni lub 100 mg raz na dobę przez 15 dni;

• łojotokowe zapalenie skóry: 200 mg raz na dobę przez 7 dni (dodatkowo po upływie miesiąca jako leczenie podtrzymujące można stosować itrakonazol w dawce 200 mg na dobę przez pierwsze dwa dni w kolejnych miesiącach);

• kandydoza jamy ustnej: 100 mg raz na dobę przez 15 dni;

• zakażenie okolic o zwiększonym rogowaceniu naskórka (grzybic podeszwy stóp i dłoni): 200 mg 2 razy na dobę przez 7 dni lub 100 mg raz na dobę przez 30 dni;

• grzybicze zapalenie rogówki: 200 mg raz na dobę przez 21 dni;

• grzybica paznokci stóp oraz paznokci rąk w leczeniu ciągłym: 200 mg raz na dobę przez 3 miesiące;

• kandydoza układowa: 100 mg - 200 mg raz na dobę przez 3-7 miesięcy;

• aspergiloza: 200 mg raz na dobę przez 2-5 miesięcy;

• blastomikoza: 100 mg - 200 mg 2 razy na dobę przez 6 miesięcy;

• histoplazmowa: 200 mg raz na dobę lub 200 mg 2 razy na dobę przez 8 miesięcy;

• parakokcydiodiomikoza: 100 mg raz na dobę przez 6 miesięcy;

• sporotrychoza limfatyczno-skórna i skórna: 100 mg raz na dobę przez 3 miesiące;

• chromomikoza: 100 mg - 200 mg raz na dobę przez 6 miesięcy;

• kryptokokoza (bez zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych): 200 mg raz na dobę przez 2-12 miesięcy;

• kryptotokowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych: 200 mg 2 razy na dobę przez 2-12 miesięcy.

Ponadto lek Trioxal podawany jest w cyklicznym leczeniu grzybicy paznokci. Harmonogram leczenia ustalany jest przez lekarza prowadzącego, który pod uwagę bierze m.in. lokalizację zakażenia oraz jego nasilenie. Ze względów bezpieczeństwa leku nie podaje się u osób poniżej 18. roku życia. Lekarz może podjąć taką decyzję, jednak korzyści z tym związane muszą przewyższać ewentualne ryzyko.

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane.

Trioxal — w ciąży i okresie karmienia

Przeciwwskazane jest stosowanie leki Trioxal u kobiet w ciąży lub planujących ciążę. Wyjątek stanowią przypadki zagrożenia życia, dla których podanie preparatu Trioxal daje więcej korzyści, niż zagrożeń dla płodu. Ze względów bezpieczeństwa leku nie podaje się również u kobiet w wieku rozrodczym, jeżeli nie stosują one skutecznej antykoncepcji. Substancja czynna itrokonazol może przenikać do mleka matki. Lekarz podejmie decyzję, czy w trakcie terapii u kobiet w okresie karmienia piersią karmienie jest dozwolone. Ze względów bezpieczeństwa rekomenduje się przerwanie karmienia piersią.

Trioxal — możliwe skutki uboczne stosowania leku Trioxal

Podczas leczenia mogą występować skutki uboczne. Ich rodzaj i nasilenie zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Odnotowywane do tej pory działania niepożądane to m.in.:

• nudności;

• ból brzucha;

• ból głowy;

• zapalenie zatok;

• zapalenie błony śluzowej nosa;

• zakażenia górnych dróg oddechowych;

• nadwrażliwość;

• mała liczba białych krwinek;

• niedoczulica;

• zaburzenia smaku;

• parestezje (mrowienie, zaburzenia czucia, pieczenia na skórze, mrowienie);

• zaparcia;

• biegunka;

• szum w uszach;

• wzdęcia;

• niestrawność;

• nieprawidłowa czynność wątroby;

• wymioty;

• duże stężenie bilirubiny we krwi;

• pokrzywka;

• wysypka;

• świąd;

• zaburzenia erekcji;

• zaburzenia miesiączkowania;

• obrzęk;

• wielomocz;

• przemijająca lub trwała utrata słuchu;

• zapalenie trzustki;

• duszność;

• zaburzenia widzenia;

• hipertriglicerydemia (duże stężenie tłuszczy we krwi);

• zespół choroby posurowiczej;

• obrzęk naczynioruchowy;

• zastoinowa niewydolność serca;

• ciężka hepatotoksyczność (ciężkie uszkodzenie wątroby);

• zwiększone stężenie enzymu fosfokinazy kreatynowej we krwi;

• nadwrażliwość na światło;

• łysienie;

• leukoklastyczne zapalenie naczyń (zapalenie małych naczyń skórnych);

• ostra uogólniona osutka krostkowa;

• rumień wielopostaciowy;

• złuszczające zapalenie skóry;

• zespół Stevensa-Jognsona;

• toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka);

• niedociśnienie tętnicze (u dzieci i młodzieży);

• zaburzenia czynności wątroby (u dzieci i młodzieży).

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Trioxal — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Trioxal należy dokładnie skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazane jest stosowanie leku w takich stanach jak:

• nadwrażliwość na itrakonazol lub jakikolwiek inny składnik;

• ciąża (z wyjątkiem przypadków zagrożenia życia), wiek rozrodczy bez stosowania skutecznej antykoncepcji;

• zaburzenia czynności komór serca (np.: zastoinowa niewydolność serca z takimi objawami jak m.in.: nieoczekiwane zwiększenie masy ciała, spłycenie oddechu, obrzęk kończyn lub brzucha, budzenie się w nocy z brakiem tchu, silne uczucie zmęczenia — z wyjątkiem leczenia zagrażających życiu i innych ciężkich zakażeń).

Każdy przypadek powinien być indywidualnie zdiagnozowany przez lekarza. Szczególne środki ostrożności zachowuje się u pacjentów, u których występowały lub występują:

• choroba nerek;

• choroba wątroby;

• reakcje alergiczne na inne leki przeciwgrzybicze;

• choroba serca;

• osłabiona odporność (Np. z powodu neutropenii, po przeszczepieniu narządów lub AIDS);

• przyjmowanie innych środków medycznych.

Należy poinformować lekarza, jeżeli u pacjenta po przyjęciu leku Trioxal wystąpią takie objawy jak:

• duszność, obrzęk nóg, niewyjaśniony przyrost masy ciała, duszności w nocy i budzenie się, nietypowe uczucie zmęczenia (potencjalne objawy zastoinowej niewydolności serca);

• brak łaknienia, uczucie zmęczenia, wymioty, nudności, odbarwienie kału, ciemna barwa moczu, zażółcenie skóry lub oczu, ból brzucha (potencjalne objawy zapalenia wątroby);

• mrowienie, osłabienie czucia, zaburzenia czucia, zawroty głowy, ból głowy, osłabienie siły w kończynach (potencjalne objawy neuropatii);

• objawy utraty słuchu;

• wysypka, pokrzywka, świąd, trudności z oddychaniem, obrzęk twarzy (objawy ciężkiej reakcji alergicznej);

• uogólniona wysypka ze złuszczaniem skóry i pęcherzami w jamie ustnej, oczach i na narządach płciowych, wysypka z małymi krostami (ciężkie reakcje skórne);

• podwójne widzenie, niewyraźne widzenie, nietrzymanie moczu, zbyt częste oddawanie moczu, dzwonienie w uszach.

Wszelkie wątpliwości skonsultuj z lekarzem prowadzącym.

Trioxal — interakcje z innymi lekami

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Itrakonazol może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Preparatu Trioxal nie powinno się stosować z takimi środkami farmakologicznymi jak:

• niektóre leki stosowane w leczeniu dławicy piersiowej lub wysokiego ciśnienia tętniczego (np.: lerkanidypina, nizoldypina, beprydyl, felodypina, ranolazyna, iwabradyna, eplerenon);

• niektóre leki stosowane w alergii (np.: asteimzol, terfenadyna, mizolastyna);

• niektóre leki nasenne (np.: triazolam, midazolam doustny);

• niektóre leku zmniejszające stężenie cholesterolu (np.: lowastatyna, symwastatyna);

• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychotycznych (np.: pimozyd, lurazydon,sertyndol);

• niektóre leki stosowane w leczeniu silnego bólu lub uzależnienia (np.: metadon, lewacetylmetadol);

• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca (np.: dromedaron, dyzopiramid, dofetylid, chinidyna);

• alkaloidy sporyszu stosowane do kontroli krwawienia i utrzymania skurczu macicy po porodzie (np.: metylergometryna, egometryna);

• alkaloidy sporyszu stosowane w leczeniu bólów migrenowych (np.: ergotamina, dihydroegotamina);

• irynotekan (lek przeciwnowotworowy);

• halofantryna (lek przeciwmalaryczny);

• kolchicyna (lek stosowany w leczeniu dny moczanowej);

• cyzapryd (lek stosowany w zaburzeniach motoryki przewodu pokarmowego).

Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić na takie środki jak:

• niektóre leki stosowane w leczeniu raka (np.: nilotynib, dasatynib, trabektedin, busulfan, bortezomib, iksabepilon, erlotynib, docetaksel, trymetreksat, lapatynib, alkaloidy barwinka);

• niektóre antybiotyki (np.: klarytromycyna, cyprofloksacyna, erytromycyna);

• niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń HIV i AIDS (np.: inhibitory proteazy, indynawir, duranawir, rytonawir, sakwinawir, fosamprenawir, marawirok);

• niektóre leki działające na serce i naczynia krwionośne (np.: nadolol, digoksyna, leki z grupy antagonistów wapnia);

• leki osłabiające krzepliwość krwi (np.: cylostazol, kumaryny, dabigatran);

• niektóre leki stosowane w leczeniu psychoz (np.: haloperydol, arypoprazol, rysperydon, kwetiapina);

• niektóre leki stosowane w leczeniu nudności i wymiotów: (np.: domperydon, aprepitant);

• niektóre leki stosowane w leczeniu cukrzycy (np.: saksagliptyna, repaglinid);

• niektóre leki stosowane w leczeniu lęku lub nasenne (np.: perospiron, buspiron, midazolam, ramelteon, brotyzolam, alprazolan);

• niektóre leki stosowane w leczeniu zaburzeń erekcji (np.: tadalafil, syldenafil, wardenafil);

• niektóre leki stosowane w leczeniu zapalenia pęcherza moczowego (np.: imidafenacyna, tolterodyna, solifenacyna, fezoterodyna);

• niektóre leki stosowane w leczeniu małego stężenia sodu we krwi (np.: tolwaptan, mozawaptan);

• ebastyna (lek przeciwalergiczny);

• prazykwantel (lek przeciwpasożytniczy);

• meloksyka (lek stosowany w zapaleniu stawów i bólu);

• reboksetyna (lek przeciwdepresyjny);

• eletryptan (lek stosowany w leczeniu bólów migrenowych);

• alitretynoina podawana doustnie (lek stosowany w leczeniu wyprysku);

• cynakalcet (lek stosowany w nadczynności przytarczyc);

• atorwastatyna (lek zmniejszający stężenie cholesterolu);

• ewerolimus (lek podawany po przeszczepieniu narządów);

• rywaroksaban (lek zmniejszający krzepliwość krwi);

• ryfabutyna (lek przeciwgruźliczy);

• aliskiren (lek stosowany w nadciśnieniu tętniczym);

• tamsulozyna (lek stosowany w leczeniu nietrzymania moczu u mężczyzn);

• fentanyl (silny lek przeciwbólowy);

• karbamazepina (lek przeciwpadaczkowy);

• salmeterol (lek stosowany w astmie oskrzelowej);

• cyklezonid, budezonid, metyloprednizolon, deksametazon, flutykazon; (stosowane w leczeniu stanów zapalnych, astmy i alergii);

• takrolimus, cyklosporyna, syrolimus, temsyrolimus (podawane po przeszczepieniu narządów).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego przyjmowania wybranych leków decyduje lekarz prowadzący.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)