Siofor

Siofor — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Siofok to doustny lek przeciwcukrzycowy z grupy środków hipoglikemizujących. Ich działanie polega na tym, że zmniejszają stężenie glukozy we krwi. Ze względu na swój skład i działanie Sofor dostępny jest tylko na receptę. Ma postać tabletek powlekanych i stosuje się go u pacjentów powyżej 10. roku życia z zachowaniem środków ostrożności.

Za działanie leku odpowiada zawarta w nim substancja czynna metformina. To pochodna biguanidu. Po dostaniu się do organizmu zmniejsza wątrobowe wytwarzanie glukozy. Takie działanie osiąga się poprzez hamowanie procesów glukoneogenezy i glikogenolizy oraz jednoczesne zwiększenie obwodowego wychwytu glukozy, oraz jej zużycia. Ponadto metformina opóźnia jelitowe wchłanianie glukozy oraz nasila wewnątrzkomórkową syntezę glikogenu. To działanie przekłada się bezpośrednio na obniżenie stężenia glukozy we krwi.

Metformina wpływa korzystnie na metabolizm lipidów, przez co zmniejsza stężenie cholesterolu całkowitego, cholesterolu LDL i triglicerydów. Jednocześnie lek nie pobudza wydzielania insuliny, przez co nie zwiększa ryzyka wystąpienia hipoglikemii.

Tabletki Siofor stosuje się w leczeniu pacjentów z cukrzycą typu 2 (zwaną cukrzycą insulinoniezależną) po niepowodzeniu leczenia dietą oraz w zapobieganiu cukrzycy typu 2 u pacjentów ze stanem przedcukrzycowym.

Siofor — cena, refundacja

Cena leki Siofor zależy od marży narzuconej przez daną aptekę, wybranego wariantu opakowania oraz stopnia refundacji. Poniżej uśrednione ceny preparatu przy pełnej odpłatności:

• Siofor 500 (30 tabletek powlekanych) - 5,10 PLN;
• Siofor 500 (60 tabletek powlekanych) - 8,55 PLN;
• Siofor 500 (90 tabletek powlekanych) - 12,40 PLN;
• Siofor 500 (120 tabletek powlekanych) - 16,15 PLN;
• Siofor 850 (30 tabletek powlekanych) - 7,40 PLN;
• Siofor 850 (60 tabletek powlekanych) - 13,90 PLN;
• Siofor 850 (90 tabletek powlekanych) - 20,30 PLN;
• Siofor 850 (120 tabletek powlekanych) - 26,60 PLN;
• Siofor 1000 (30 tabletek powlekanych) - 8,55 PLN;
• Siofor 1000 (60 tabletek powlekanych) - 16,15 PLN;
• Siofor 1000 (90 tabletek powlekanych) - 23,55 PLN;
• Siofor 1000 (120 tabletek powlekanych) - 30,60 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Siofor podlega refundacji. Preparat w każdym wariancie opakowania za darmo otrzymują pacjenci poniżej 18. i powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. Ponadto w ramach częściowej odpłatności lek mogą nabyć pozostali pacjenci we wskazaniach takich jak: cukrzyca i zespoły insulinooporności. Wówczas uśredniona cena leku po refundacji to:

• Siofor 500 (30 tabletek powlekanych) - 4,40 PLN;
• Siofor 500 (60 tabletek powlekanych) - 3,95 PLN;
• Siofor 500 (90 tabletek powlekanych) - 3,90 PLN;
• Siofor 500 (120 tabletek powlekanych) - 3,80 PLN;
• Siofor 850 (30 tabletek powlekanych) - 4,00 PLN;
• Siofor 850 (60 tabletek powlekanych) - 3,85 PLN;
• Siofor 850 (90 tabletek powlekanych) - 4,50 PLN;
• Siofor 850 (120 tabletek powlekanych) - 5,55 PLN;
• Siofor 1000 (30 tabletek powlekanych) - 3,95 PLN;
• Siofor 1000 (60 tabletek powlekanych) - 3,80 PLN;
• Siofor 1000 (90 tabletek powlekanych) - 5,00 PLN;
• Siofor 1000 (120 tabletek powlekanych) - 6,40 PLN.

Siofor — zamienniki lub podobne leki

Na rynku dostępne są leki posiadające taką samą substancję czynną w tej samej postaci. Wśród zamienników dla Siofor wymieniane są m.in.: Metifor, Metformin i Metformax. Dawkę substancji czynnej dobiera się zgodnie z zaleceniami lekarza.

Siofor — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Siofor jest substancja czynna metformina w postaci chlorowodorku. Substancje pomocnicze w tabletkach powlekanych Siofor to: powidon, stearynian magnezu, hypromeloza, makrogol 6000, dwutlenek tytanu E171.

Siofor — dawkowanie, stosowanie leku

Dawkowanie leku ustalane jest indywidualnie na podstawie pomiaru stężenia glukozy we krwi i stanu zdrowia pacjenta. Pod uwagę bierze się również jego wiek i inne uwarunkowania. Obowiązkiem pacjenta jest stosowanie metforminy zgodnie z zaleceniami lekarza i z zachowaniem szczególnych środków ostrożności. Tabletki należy połykać w całości, popijając szklanką wody. Lek przyjmuje się w czasie posiłku lub bezpośrednio po nim.

Lek powinno się przyjmować jako uzupełnienie do regularnych ćwiczeń fizycznych i stosowania zdrowej diety. Standardowa dawka początkowa zalecana u osób dorosłych z prawidłową czynnością nerek przy cukrzycy wynosi 1000-1500 mg metforminy na dobę w 2-3 dawkach podzielonych.

W cięższych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie metforminy w dawce 1700-2550 mg na dobę, co daje 2-3 tabletki 850 mg. Następnie rekomenduje się powolne zwiększanie dawki w zależności od tolerancji organizmu.

Maksymalna zalecana dawka dobowa to 3000 mg metforminy. Nie wolno jej przekraczać. W przypadku pacjentów, u których występują zaburzenia czynności nerek, wskazane może być zmniejszenie standardowej dawki. U osób dorosłych lek Siofor podaje się w monoterapii lub w skojarzeniu z innymi doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi.

Siofor stosuje się również w monoterapii w zapobieganiu wystąpienia cukrzycy w stanie przedcukrzycowym u osób dorosłych z prawidłową czynnością nerek. Wówczas standardowa dawka początkowa wynosi 500-850 mg raz na dobę w czasie posiłku lub po nim. Następnie dwukrotnie się ją zwiększa.

U dzieci i młodzieży powyżej 10. roku życia standardowa dawka początkowa to 500 mg lub 850 mg na dobę. W tej grupie pacjentów maksymalna dawka wynosi 200 mg w 2-3 dawkach podzielonych. W przypadku dzieci w wieku 10-12 lat lek podaje się tylko wtedy, gdy jest to uzasadnione i nie ma innej alternatywy. Ponadto u pacjentów w tym wieku lek podaje się w monoterapii lub w skojarzeniu z insuliną.

Nie wolno przyjmować większej niż zalecana dawki leku. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować skutki uboczne związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

Siofor — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

O możliwości zastosowania leku Siofor u kobiet w ciąży decyduje lekarz prowadzący. W tej grupie pacjentek leczenie cukrzycy wymaga podawania insuliny.

Nie zaleca się leczenia metforminą u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli lekarz zdecyduje się na taki krok, to pacjentka musi przerwać karmienie piersią ze względu bezpieczeństwa. Substancja czynna może przenikać do mleka matki i powodować działania niepożądane ze strony dziecka.

Siofor — możliwe skutki uboczne stosowania leku Siofor

W trakcie terapii mogą pojawić się skutki uboczne. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu pacjenta. Należy natychmiast przerwać przyjmowanie leku i skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią objawy kwasicy mleczanowej, w tym m.in.: ból brzucha (ból w jamie brzusznej), wymioty, ogólne złe samopoczucie, skurcze mięśni, zmniejszenie temperatury ciała, spowolnienie akcji serca, trudności w oddychaniu.

Inne odnotowywane działania niepożądane to m.in.:

• zaburzenia ze strony przewodu pokarmowego (np.: nudności, wymioty, ból brzucha, biegunka, utrata apetytu);
• zaburzenia smaku;
• zmniejszone lub niskie stężenie witaminy B12 we krwi;
• nieprawidłowe wyniki badań czynności wątroby;
• zapalenie wątroby;
• reakcje skórne (np.: rumień, pokrzywka, swędzenie skóry).

Wszystkie odnotowywane skutki uboczne wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie niepokojące symptomy należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Siofor — ważne przed zastosowaniem

Przed zastosowaniem leku Siofor należy dokładnie skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania przez producenta. Przeciwwskazania do przyjmowania tabletek Siofor to:

• uczulenie na substancję czynną lub jakikolwiek inny składnik leku;
• zaburzenia czynności wątroby;
• zaburzenia czynności nerek (np.: znacznie zmniejszona czynność nerek);
• odwodnienie z powodu długotrwałej biegunki lub powtarzających się wymiotów;
• niewyrównana cukrzyca (np.: ciężka hiperglikemia);
• kwasica mleczanowa lub zwiększone ryzyko kwasicy mleczanowej;
• nagłe zmniejszenie masy ciała;
• biegunka, wymioty, nudności;
• ciężkie zakażenia wpływające na płuca, nerki lub oskrzela;
• ostra niewydolność serca;
• przebyte niedawno: zawał mięśnia sercowego, ciężkie zaburzenia krążenia lub trudności z oddychaniem;
• nadużywanie alkoholu.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności, aby zredukować ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej i innych działań niepożądanych. Dotyczy to pacjentów, u których planowane jest:

• wykonanie badania wymagającego wstrzyknięcia do krwiobiegu środka kontrastującego zawierającego jod;
• wykonanie badania radiologicznego;
• przeprowadzenie dużego zabiegu chirurgicznego.

W trakcie leczenia lekiem Siofor należy kontrolować czynność nerek pacjentów minimum raz w roku. Większa częstotliwość wymagana jest u pacjentów w podeszłym wieku oraz w przypadku zaburzeń czynności wątroby lub nerek. Każdy przypadek rozpatrywany jest indywidualnie.

Czy Siofor wchodzi w interakcje z innymi lekami?

Lekarz powinien mieć pełną wiedzę na temat wszystkich przyjmowanych przez pacjenta obecnie oraz w niedalekiej przeszłości środkach farmakologicznych. Jest to związane z tym, że zawarta w Siofor metformina może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Przerwanie przyjmowania leku jest nakazane wtedy, gdy pacjent musi przyjąć do krwiobiegu środek kontrastowy zawierający jod.

Ponadto szczególną uwagę należy zwrócić na takie preparaty jak:

• wybrane leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia tętniczego krwi (antagoniści receptora angiotensyny II i inhibitory ACE);
• leki moczopędne (leki zwiększające wytwarzanie moczu);
• kortykosteroidy (stosowane w leczeniu różnych jednostek chorobowych, w tym m.in.: astmy i ciężkiego zapalenia skóry);
• leki stosowane w leczeniu bólu i stanu zapalnego (np.: niesteroidowe leki przeciwzapalne NLPZ i inhibitory COX-2);
• agoniści receptorów beta-2 adrenergicznych (stosowane w leczeniu astmy);
• inne leki przeciwcukrzycowe;
• leki wpływające na zmianę stężenia metforminy we krwi (np.: dolutegrawir, ranolazyna, ryfampicyna, werapamil, cynetydyna, izawukonazol, olaparyb, kryzotynib, wandetanib i inne).

O możliwości łączenia wybranych leków decyduje lekarz prowadzący. Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Pacjent powinien się z nią dokładnie zapoznać.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)