Mirtagen

Mirtagen — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Mirtagen to lek przeciwdepresyjny. Ma postać tabletek ulegających rozpadowi w jamie ustnej. Substancją czynną leku jest mirtazapina. Ze względu na skład i działanie środek dostępny jest tylko na receptę po odbyciu konsultacji medycznej. Mechanizm działania substancji czynnej polega na blokowaniu odpowiednich receptorów adrenergicznych i serotoninergicznych. Dzięki temu redukuje się objawy depresyjne. Ponadto przeciwhistaminowe działanie leku nie jest wzmożone i wydaje się być równoważone przez nasilenie przekaźnictwa noradrenergicznego. Zwiększa to bezpieczeństwo terapii.

Przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych. W konkretnych przypadkach lek może być podawany pacjentom poniżej w 18. roku życia, jeżeli zdecyduje tak lekarz. Podstawowe wskazania przyjmowania leku Mirtagen to leczenie depresji. Preparat Mirtagen należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Mirtagen — ile kosztuje? Czy podlega refundacji?

Obecnie tabletki Mirtagen dostępne są w trzech wariantach opakowania. W każdym z nich znajduje się 30 tabletek o różnym stężeniu substancji czynnej: 15 mg, 30 mg, 45 mg. Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek ten nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Cena leku Mirtagen zależy m.in. od marży narzuconej przez aptekę. Średnio jest to:

• Mirtagen (15 mg, 30 tabletek) - 25,15 PLN;

• Mirtagen (30 mg, 30 tabletek) - 35,30 PLN;

• Mirtagen (45 mg, 30 tabletek) - 39,60 PLN.

Mirtagen — zamienniki lub podobne leki

Na rynku dostępne są leki, które zawierają taką samą substancję czynną w tej samej postaci. Wśród nich znajdują się m.in.: Mirtor, Mirtazapine Aurovitas, AuroMirta ORO, Remirta Oro, Mirzaten Q-Tab, Mirtastad Oro, Mirtazapine Aurobindo. Innym podobny lekiem jest Remirta. O możliwości ich stosowania decyduje lekarz prowadzący.

Mirtagen — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Mirtagen jest substancja czynna mirtazapina. Pozostałe składniki pomocnicze to: celuloza mikrokrystaliczna, mannitol E421, krospowidon, aspartan E951, krzemionka koloidalna bezwodna, stearynian magnezu, aromat mięty pieprzowej, aromat truskawkowo-guaranowy.

Mirtagen — dawkowanie

Dawkowanie i stosowanie leku ustalane jest indywidualnie. Należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Lek należy przyjmować codziennie o tej samej porze. Rekomenduje się przyjmowanie tabletek w jednej dawce tuż przed snem. Jeżeli lekarz zaleci stosowanie leku w dwóch dawkach, to stosuje się go rano i wieczorem przed snem. Preparat przeznaczony jest do przyjmowania doustnie.

Standardowa zalecana dawka początkowa wynosi 15 mg lub 30 mg na dobę. Po kilku dniach leczenia lekarz może zalecić zwiększenie dawki do 45 mg na dobę. Jego celem jest ustalenie optymalnej dawki, która pozwala na skuteczne kontrolowanie depresji. Indywidualnego dawkowania preparatu mogą wymagać pacjenci w podeszłym wieku, a także z chorobami nerek i wątroby. Należy kontynuować przyjmowanie leku tak długo, jak zaleci to lekarz.

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Nie wpływa to na skuteczność leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. Kończąc leczenie, lek należy odstawiać stopniowo zgodnie ze wskazówkami lekarza. Wszystko po to, aby zredukować ryzyko wystąpienia związanych z tym skutków ubocznych.

Mirtagen — czy można stosować w ciąży i okresie karmienia?

Na ten moment brak szczegółowych danych na temat bezpieczeństwa stosowania leku Mirtagen u kobiet w ciąży. W związku z tym należy zachować ostrożność. Jeżeli to możliwe, to nie należy podawać leku w tej grupie pacjentek. Lekarz może zalecić przyjmowanie leku Mirtagen w ciąży, jeżeli korzyści z tym związane znacznie przewyższają ewentualne ryzyko.

W przypadku przyjmowania przez pacjentkę leku Mirtagen należy monitorować reakcję noworodka. Stosowanie podobnych leków w czasie ciąży wpływa na zwiększenie ryzyka działań niepożądanych u noworodków, w tym m.in. przewlekłego nadciśnienia płucnego noworodków. Substancja czynna może przenikać do mleka matki. Jeżeli lek podawany jest kobiecie w okresie karmienia piersią, to warto je przerwać ze względów bezpieczeństwa.

Mirtagen — możliwe skutki uboczne

W czasie stosowania leku Mirtagen mogą występować działania niepożądane. Ich rodzaj i nasilenie zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Należy mieć na uwadze to, że lek upośledza sprawność psychofizyczną i może ograniczyć zdolność pacjenta do prowadzenia auta oraz obsługiwania maszyn specjalistycznych.

Należy przerwać przyjmowanie leku i natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią takie skutki uboczne jak m.in.:

• zapalenie trzustki;

• myśli o samookaleczeniu się lub samobójstwie, próby samobójcze;

• napady padaczkowe (drgawki);

• połączenie objawów takich jak: gorączka o nieznanej przyczynie, zwiększona częstość akcji serca, zaburzenia funkcji wątroby, biegunka, dreszcze, wzmożenie odruchów, skurcze mięśni, utrata przytomności, zmiany nastroju, niepokój (mogą wskazywać na zespół serotoninowy);

• żółte zabarwienie skóry lub białkówek oczu (może wskazywać na zaburzenia czynności wątroby, żółtaczkę);

• rozpad tkanki mięśniowej powodujący: ból mięśni, sztywność lub osłabienie, tkliwość, ciemne zabarwienie moczu (rabdomioliza);

• trudności w oddawaniu moczu lub opróżnianiu pęcherza;

• rozległa wysypka, wysoka gorączka, powiększenie węzłów chłonnych;

• czerwone zmiany skórne na tułowiu, owrzodzenie błony śluzowej jamy ustnej, nosa, gardła, oczu i narządów płciowych (objawy toksycznego odzielania się naskórka, zespołu Stevensa-Johnsona);

• objawy zakażenia (np.: wysoka gorączka, ból gardła, owrzodzenia jamy ustnej, zaburzenia wytwarzania krwinek, zahamowanie czynności szpiku kostnego, zmniejszenie liczby białych krwinek, niedokrwistość aplastyczna, małopłytkowość, eozynofilia);

• mniejsze stężenie sodu we krwi.

Ponadto obserwowano takie działania niepożądane jak m.in.:

• suchość w jamie ustnej;

• zwiększony apetyt, zwiększenie masy ciała;

• ból głowy;

• senność;

• bóle stawów, bóle mięśni;

• wysypka, wykwity skórne;

• wymioty;

• zaparcia;

• drgawki, drżenie;

• zawroty głowy;

• letarg;

• biegunka;

• dezorientacja;

• intensywne sny;

• problemy ze snem;

• problemy z pamięcią;

• uczucie lęku

• bóle pleców;

• opuchlizna;

• zawroty głowy;

• niedociśnienie ortostatyczne;

• koszmary senne;

• niskie ciśnienie krwi;

• nagląca potrzeba ruchu;

• agresywne zachowanie;

• drgawki kloniczne mięśni;

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych widoczne w badaniach krwi;

• nietypowe odczucia skórne: pieczenie, palenie, mrowienie;

• uczucie pobudzenia lub podniecenia (mania);

• omdlenia;

• zespół niespokojnych nóg;

• pobudzenie;

• trudności w mówieniu;

• przedłużony, bolesny wzwód prącia;

• zwiększone wydzielanie śliny;

• obrzęk jamy ustnej;

• zwiększona aktywność kinazy kreatynowej we krwi;

• małe stężenie sodu we krwi;

• nienaturalne odczucia w jamie ustnej: pieczenie, mrowienie, palenie;

• zwiększone stężenie hormonu prolaktyny we krwi;

• lunatykowanie.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Mirtagen — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Mirtagen należy zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania oraz skonsultować się z lekarzem prowadzącym. Nie należy stosować preparatu, jeżeli u pacjenta występują:

• uczulenie na mirtazapinę lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu;

• przyjmowanie obecnie lub w ciągu ostatnich dwóch tygodni leków z grupy zwanych inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO).

Ponadto w określonych przypadkach należy zachować ostrożność. Każdy pacjent powinien być indywidualnie zdiagnozowany przez lekarza prowadzącego. Ostrożności wymagają zwłaszcza pacjenci, u których:

• kiedykolwiek po zastosowaniu leków wystąpiły: ciężka wysypka skórna, łuszczenie skóry, nadżerki błony śluzowej jamy ustnej, pęcherze skórne;

• po zastosowaniu leku Mirtagen wystąpią ciężkie reakcje skórne (np. zespół Stevensa-Johnosna, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, reakcja polekowa);

• po zastosowaniu leku Mirtagen wystąpiły myśli samobójcze lub pogorszenie depresji.

Do tego należy skonsultować się z lekarzem, jeżeli u pacjenta występują lub występowały takie stany jak m.in.:

• choroby wątroby;

• choroby serca lub choroby serca w wywiadzie rodzinnym;

• drgawki (padaczka);

• choroby nerek;

• niskie ciśnienie krwi;

• cukrzyca;

• schizofrenia;

• zaburzenia afektywne dwubiegunowe;

• trudności w oddawaniu moczu;

• choroby oka;

• podeszły wiek.

Wszelkie wątpliwości w zakresie stosowania tego leku należy skonsultować z lekarzem prowadzącym.

Mirtagen — interakcje z innymi lekami

Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że mirtazapina może wchodzić w interakcje z innymi substancjami czynnymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Nie wolno łączyć tabletek Mirtagen z inhibitorami monoaminooksydazy (IMAO). Należą do nich m.in.: selegilina (stosowana w leczeniu choroby Parkinsona), moklobemid i tranylcypromina (leki przeciwdepresyjne). Pomiędzy tymi lekami musi wystąpić minimum 14 dni przerwy. Przy mniejszej przerwie Mirtagen może nasilać działanie leków uspokajających i IMAO.

Ponadto poinformuj lekarza o takich przyjmowanych lekach, jak:

• inne leki przeciwdepresyjne (np.: cytalopram, nefazodon)

• preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;

• leki przeciwbakteryjne (np. erytromycyna)

• leki stosowane w leczeniu zakażenia HIV i AIDS (np.: nelfinawir, rytonawir);

• leki przeciwgrzybicze (np. ketokonazol);

• leki stosowane w leczeniu wrzodów żołądka (np.: cymetydyna);

• tramadol (lek przeciwbólowy);

• tryptany i tryptofan (leki stosowane w leczeniu migreny);

• błękit metylenowy (stosowany w leczeniu wysokiego poziomu methemoglobiny we krwi);

• linezolid (antybiotyk);

• morfina i inne leki stosowane w leczeniu silnego bólu;

• cetyryzyna i podobne leki stosowane w leczeniu alergii;

• olanzapina i podobne leki stosowane w leczeniu schizofrenii;

• benzodiazepiny (np. diazepam, chlordiazepoksyd) i podobne leki stosowane w leczeniu lęku i bezsenności;

• warfaryna i inne leki przeciwzakrzepowe;

• karbamazepina i fenytoina (leki stosowane w leczeniu padaczki);

• ryfampicyna (lek stosowany w leczeniu gruźlicy);

• leki przeciwbakteryjne (np. erytromycyna).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków decyduje lekarz prowadzący.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)