Emanera

Emanera - co to za lek?

Emanera to inhibitor pompy protonowej, w którego składzie znajduje się substancja czynna ezomeprazol. Ma ona postać dwuwodnej soli magnezowej. Lek ten stosuje się m.in. w celu zmniejszenia wydzielania kwasu żołądkowego, a także w leczeniu objawowy choroby refluksowej przełyku. Ze względu na swój skład i działanie, preparat ten dostępny jest w ograniczonej sprzedaży tylko na receptę.

Lek ma postać kapsułek dojelitowych twardych. W zależności od wybranego wariantu jedna kapsułka może mieć 20 mg lub 40 mg substancji czynnej. Pojedyncze opakowanie zawiera: 24, 56 lub 84 kapsułki.

Cena

Cena leku zależy od wybranego wariantu oraz marży narzuconej przez daną aptekę. Poniżej podajemy uśrednione ceny opakowań Emanera w wersji pełnopłatnej:

• Emanera 20 mg (28 kapsułek) - około 9 PLN:
• Emanera 20 mg (56 kapsułek) - około 17 PLN;
• Emanera 20 mg (84 kapsułki) - około 24,5 PLN;
• Emanera 40 mg (28 kapsułek) - około 17 PLN;
• Emanera 40 mg (56 kapsułek) - około 32 PLN:
• Emanera 40 mg (84 kapsułki) - około 46 PLN.

Refundacja

Kapsułki dojelitowe twarde Emanera podlegają refundacji na poziomie 50% we wszystkich swoich wariantach. Refundacja obejmuje wszystkie medyczne wskazania, które są zgodne z przepisami obowiązującymi od dnia 1 lipca 2023 roku.

Skład leku

Podstawowym składnikiem leku jest substancja czynna ezomeprazol w postaci dwuwodnej soli magnezowej. Pojedyncza kapsułka zawiera 20 mg lub 40 mg tej substancji. Ponadto w każdej kapsułce znajdują się takie substancje pomocnicze jak: skrobia kukurydziana, sacharoza, laurylosiarczan sodu, powidon K30, makrogol 3000, dwutlenek tytanu (E 171), alkohol poliwinylowy, makrogol 6000, ciężki węglan magnezu, talk, kwasu metakrylowego i etylu akrylanu kopolimer (1:1), dyspersja 30%, polysorbat 80 w peletkach, żelatyna, czerwony tlenek żelaza (E 172).

W jakim celu stosuje się lek Emanera?

Lek Emanera wpływa na zmniejszone wydzielanie kwasu solnego w żołądku. To główny cel przyjmowania tych tabletek dojelitowych twardych. To niezwykle ważne, ponieważ ograniczona produkcja kwasu solnego w żołądku wskazana jest w leczeniu wielu jednostek chorobowych. To sprawia, że preparat Emanera rekomendowany jest przy wielu schorzeniach.

Podstawowe wskazania kliniczne to przyjmowania leku Emanera u osób dorosłych to:

• choroba refluksowa przełyku;
• leczenie objawowe choroby w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku;
• leczenie nadżerek w przebiegu refluksowego zapalenia przełyku;
• zapobieganie nawrotom refluksowego zapalenia przełyku;
• długotrwałe leczenie pacjentów z zaleczonym zapaleniem przełyku;
• leczenie wrzodów żołądka związanych z zakażeniem Helicobacter pylori w skojarzeniu z antybiotykami;
• zapobieganie wrzodom żołądka;
• zapobieganie nawrotom wrzodu trawiennego;
• leczenie wrzodów dwunastnicy współistniejących z zakażeniem Helicobacter pylori;
• objawowe leczenie choroby wrzodowej dwunastnicy wywołanej niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi;
• objawowe leczenie choroby wrzodowej żołądka wywołanej niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ);
• zapobieganie tworzeniu się wrzodów u pacjentów, u których zalecane jest stosowanie długotrwałego leczenia NLPZ;
• przedłużone leczenie zapobiegające ponownemu krwawieniu z wrzodów trawiennych;
• zmniejszenie dużej ilości kwasu solnego w żołądku, wywołanej przez guz w trzustce.

W przypadku młodzieży powyżej 12. roku życia preparat Emanera stosuje się przy:

• chorobie refluksowej przełyku;
• chorobie wrzodowej żołądka i górnej części jelita.

Emanera - działanie leku

Substancją odpowiedzialną za działanie leku jest ezomeprazol. Po dostaniu się do organizmu pacjenta odpowiada za blokowanie ATP-azy K+/H+ w komórkach okładzinowych żołądka. Konsekwencją tego jest skuteczne zmniejszenie wydzielania kwasu solnego w żołądku i jednocześnie zmniejszenie kwasowości soku żołądkowego. Takiego działania wymaga leczenie pacjentów z różnymi problemami medycznymi.

Emanera - dawkowanie u dorosłych

Za każdym razem rekomendowana dawka dla osoby dorosłej ustalana jest indywidualnie przez lekarza. Zależy to od rodzaju choroby, stopnia jej zaawansowania oraz predyspozycji organizmu osoby chorej.

Poniżej przedstawiamy rekomendowane dawki dla osób dorosłych z podziałem na konkretne wskazanie medyczne:

• leczenie objawowe choroby refluksowej przełyku ze zgagą: 40 mg raz na dobę przez cztery tygodnie przy niewielkim uszkodzeniu przełyku i 20 mg raz na dobę po wyleczeniu przełyku lub wtedy, gdy nie był uszkodzony;
• leczenie wrzodów żołądka związanych z leczeniem NLPZ: 20 mg raz na dobę przez 4-8 tygodni;
• leczenie choroby wrzodowej wywołanej zakażeniem Helicobacter pylori: 20 mg raz na dobę przez tydzień wraz z odpowiednim leczeniem przeciwbakteryjnym;
• zapobieganie wrzodom żołądka podczas terapii NLPZ: 20 mg raz na dobę;
• leczenie nadmiaru kwasu w żołądku wywołanego przez guz w trzustce: 40 mg dwa razy na dobę;
• przedłużone leczenie w celu zapobiegania nawrotom krwawienia z wrzodów: 40 mg raz na dobę przez cztery tygodnie.

Maksymalna dawka dobowa wynosi 80 mg.

Emanera - dawkowanie u dzieci

Lek nie powinien być stosowany u dzieci poniżej 12. roku życia. W przypadku pacjentów powyżej 12. roku życia zazwyczaj stosuje się następujące dawkowanie:

• leczenie zgagi wywołanej chorobą refluksową przełyku: 40 mg raz na dobę przez cztery tygodnie przy niewielkim uszkodzeniu przełyku i 20 mg raz na dobę po wyleczeniu przełyku lub wtedy, gdy nie był uszkodzony;
• leczenie choroby wrzodowej wywołanej zakażeniem Helicobacter pylori: 20 mg dwa razy na dobę przez tydzień.

Emanera - jak długo stosować?

Preparat Emanera należy stosować zgodnie z zaleceniami lekarza co do czasu trwania leczenia. To lekarz odpowiada za kontrolę pacjenta i jego zdrowie. W określonych przypadkach lek ten przyjmuje się długotrwale. Dotyczy to zapobiegania nawrotom wrzodów, krwawienia wrzodów i objawów choroby refluksowej przełyku.

Emanera - przeciwskazania i środki ostrożności

Oczywiście istnieją określone przeciwwskazania do stosowania leku Emanera. Przede wszystkim nie może być on stosowany u pacjentów, u których występują:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub którąkolwiek substancję pomocniczą;
• uczulenie na inne leki z grupy inhibitorów pompy protonowej;
• HIV z jednoczesnym przyjmowaniem nelfinawiru.

Szczególne środki ostrożności w trakcie terapii należy zachować u pacjentów, którzy zmagają się z:

• ciężką niewydolnością wątroby;
• ciężką chorobą nerek;
• niedoborem witaminy B12.

Dodatkowo uwagi wymagają pacjenci, którzy mają wykonać stężenie chromograniny A (specyficzne badanie krwi) lub w przeszłości wystąpiła u nich reakcja skórna na lek o podobnym działaniu do preparatu Emanera.

Emanera - możliwe skutki uboczne

Jak każdy inny lek, tak i Emanera może powodować działania niepożądane. Nie występują one u każdego pacjenta. Rodzaj i poziom nasilenia negatywnych objawów zależy od indywidualnych predyspozycji pacjenta. Jeżeli w trakcie terapii pojawią się niepokojące skutki uboczne, to należy niezwłocznie poinformować o nich lekarza prowadzącego. Działania niepożądane dzieli się ze względu na ich częstotliwość.

Częste:

• wymioty;
• nudności;
• ból głowy;
• łagodne polipy żołądka;
• objawy ze strony przewodu pokarmowego (np.: zaparcia, biegunka, bóle brzucha, wzdęcia).

Niezbyt częste:

• suchość w jamie ustnej;
• zaburzenia snu;
• obrzęk stóp i kostek;
• zawroty głowy pochodzenia błędnikowego (wirowanie);
• zawroty głowy;
• senność;
• uczucie mrowienia;
• złamanie kości biodrowej, kości nadgarstka lub kręgosłupa;
• wysypka skórna;
• swędzenie skóry;
• zmiany w wynikach badań krwi;
• zaburzenia czynności wątroby.

Rzadkie:

• zaburzenia smaku;
• zaburzenia wzroku;
• uczucie pobudzenia, przygnębienia lub dezorientacji;
• zmniejszone stężenie sodu we krwi;
• zapalenie jamy ustnej;
• zaburzenia krwi;
• zakażenia grzybicze jelit (tzw. pleśniawka);
• utrata włosów;
• nasilone pocenie się;
• złe samopoczucie;
• bóle stawów i mięśni;
• brak energii;
• wysypka skórna po kontakcie ze światłem słonecznym;
• choroby wątroby;
• skurcz oskrzeli (zadyszka lub duszność).

Bardzo rzadkie:

• powiększenie piersi u mężczyzn;
• agresja;
• ciężkie choroby wątroby (łącznie z ciężką niewydolnością wątroby);
• zapalenie mózgu;
• omamy;
• ciężkie choroby nerek;
• osłabienie siły mięśniowej;
• ciężka wysypka, pęcherze i łuszcząca się skóra;
• zaburzenia liczby krwinek.

Każdy niepokojący symptom warto skonsultować z lekarzem prowadzącym.

Emanera z innymi lekami

Lekarz prowadzący powinien wiedzieć o wszystkich przyjmowanych przez pacjenta obecnie lub w niedalekiej przeszłości lekach. Wszystko dlatego, że Emanera może wchodzić w interakcje z innymi lekami i zmieniać ich działanie.

Przede wszystkim przeciwwskazane jest jednoczesne przyjmowanie nelfinawiru, stosowanego w leczeniu HIV. Ponadto szczególnie należy poinformować lekarza, jeżeli pacjent zażywa jeden z medykamentów z poniższej listy:

• leki stosowane w leczeniu depresji (klomipramina, imipramina, cytalopram);
• erlotynib, metotreksat (leki na raka);
• digoksyna (leczenie zaburzeń serca);
• atazanawir (leczenie zakażeń HIV);
• leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych (worykonazol, itrakonazol, ketokonazol);
• takrolimus (lek stosowany po przeszczepach narządów);
• fenytoina (leczenie epilepsji);
• diazepam (leczenie stanów lękowych i epilepsji);
• leki stosowane do rozrzedzania krwi (np. warfaryna);
• cyzapryd (leczenie niestrawności i zgagi);
• cylostazol (leczenie chromania przestankowego);
• klopidogrel (lek przeciwzakrzepowy);
• ryfampicyna (leczenie gruźlicy);
• ziele dziurawca.

Szczegółowy wykaz leków i możliwych interakcji znajduje się na ulotce dołączonej do opakowania przez producenta.

Przechowywanie leku

Lek Emanera należy przechowywać w miejscu niedostępnym i niewidocznym dla dzieci, a także w oryginalnym opakowaniu. Preparat należy chronić przed działaniem wilgoci i wysokiej temperatury przekraczającej 25°C.

FAQ