Preparat Arketis 20 mg to lek przeciwdepresyjny, który należy do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Za jego działanie odpowiada substancja czynna paroksetyna.
|
Dostępność:
|
na receptę
|
|
Wskazania:
|
depresja, napady lękowe
|
|
Postać:
|
tabletki
|
|
Dawka:
|
20 mg
|
|
Substancja czynna:
|
paroksetyna
|
Arketis — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?
Zgodnie z klasyfikacją medyczną Arketis 20 mg to lek przeciwdepresyjny z grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny. Substancją czynną preparatu jest paroksetyna. Jej działanie polega na hamowaniu procesu wychwytu zwrotnego serotoniny, dzięki czemu wydłuża się czas jej działania w synapsie oraz czas pobudzenia komórki odbiorczej. Zwiększa się częstotliwość wysyłania impulsów nerwowych. Dzięki temu lek wykazuje działanie przeciwdepresyjne i uspokajające. Lek Arketis 20 mg ma postać tabletek i dostępny jest tylko na receptę. Stosuje się go u pacjentów dorosłych oraz w wybranych przypadkach u osób poniżej 18. roku życia.
Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Arketis 20 mg to:
-
zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (nawracające natrętne myśli z niekontrolowanym zachowaniem);
-
fobia społeczna;
-
zaburzenia lękowe z napadami lęku (napady lęku, w tym spowodowane agorafobią);
-
zaburzenie stresowe pourazowe;
-
zaburzenie lękowe uogólnione.
O zasadności stosowania leku Arketis 20 mg decyduje lekarz prowadzący.
Arketis — ile kosztuje? Czy podlega refundacji?
Preparat Arketis 20 mg dostępny jest w jednym wariancie opakowania, które zawiera 30 tabletek. Przy pełnej odpłatności jego cena to:
Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Arketis 20 mg podlega częściowej lub całościowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. W ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak choroby psychiczne i upośledzenie umysłowe. Wówczas cena leku to:
Arketis — zamienniki lub podobne leki
Na rynku dostępne są zamienniki leku Arketis 20 mg. Należą do nich Arketis 10 mg i Seroxat. Inne podobne leki to m.in.: Parogen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Paxtin 20, Paxtin 40, Rexetin, Xetanor 20 mg, Dropax, Paroxetine Aurobindo, Paroxetine Teva.
Arketis — pełny skład leku
Podstawowym składnikiem leku Arketis 20 mg jest paroksetyna. Pozostałe substancje pomocnicze to: celuloza mikrokrystaliczna E460, kroskarmeloza sodowa E468, wodorofosforan wapnia dwuwodny E341, stearynian magnezu, krzemionka koloidalna bezwodna E551.
Arketis — dawkowanie
Stosowanie i dawkowanie leku ustalane jest indywidualnie przez lekarza prowadzącego. W razie wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem. Tabletki Arketis 20 mg najlepiej przyjmować codziennie rano podczas posiłku i o tej samej porze. Połyka się je w całości, popijając dużą ilością wody. Leku Arketis 20 mg nie wolno ssać, żuć ani trzymać długo w jamie ustnej.
Standardowe dawkowanie wygląda następująco:
-
leczenie depresji: dawka początkowa 20 mg, rekomendowana dawka dobowa 20 mg, maksymalna dawka dobowa 50 mg;
-
leczenie zaburzenia lękowego uogólnionego: dawka początkowa 20 mg, rekomendowana dawka dobowa 20 mg, maksymalna dawka dobowa 50 mg;
-
leczenie zaburzenia lękowego z napadami lęku: dawka początkowa 10 mg, rekomendowana dawka dobowa 40 mg, maksymalna dawka dobowa 60 mg;
-
leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych: dawka początkowa 20 mg, rekomendowana dawka dobowa 40 mg, maksymalna dawka dobowa 60 mg;
-
leczenie fobii społecznej: dawka początkowa 20 mg, rekomendowana dawka dobowa 20 mg, maksymalna dawka dobowa 50 mg;
-
leczenie zaburzenia stresowego pourazowego: dawka początkowa 20 mg, rekomendowana dawka dobowa 20 mg, maksymalna dawka dobowa 50 mg.
Leczenie należy rozpoczynać od mniejszych dawek. Jeżeli one nie są wystarczające, to lekarz może wskazać zwiększenie dawki dobowej. Osoby w podeszłym wieku, z zaburzeniami wątroby oraz z zaburzeniami czynności nerek mogą wymagać modyfikacji dawkowania.
Nie wolno przekraczać zalecanej dawki leku. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. Jeżeli po kilku tygodniach stosowania zalecanej dawki nie ma poprawy, to lekarz może zmienić lek.
Odstawianie leku powinno być prowadzone pod kontrolą lekarza, aby zredukować ryzyko wystąpienia objawów odstawienia. W przypadku wystąpienia objawów odstawienia należy natychmiast skontaktować się z lekarzem. Lek przeznaczony jest do stosowania długotrwałego. Leczenie depresji powinno trwać minimum 6 miesięcy, aby zapewnić ustąpienie objawów.
Arketis — czy można stosować w ciąży i okresie karmienia?
Nie powinno się stosować leku Arketis 20 mg u kobiet w okresie ciąży lub planujących ciążę. Podczas stosowania tego leku zwiększa się ryzyko wystąpienia wad wrodzonych u dziecka, w tym wad serca. Zwiększone niebezpieczeństwo występuje w ostatnim trymestrze. Wówczas może wystąpić zespół przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodków z takimi objawami jak: sine usta, trudności w oddychaniu, wymioty lub trudności w ssaniu, sina, zbyt ciepła lub zbyt zimna skóra, sztywność lub wiotkość mięśni, skrajne zmęczenie, ciągły płacz, problemy ze snem, drżenie, zdenerwowanie, drgawki (ataki padaczki), nasilenie odruchów. U kobiety istnieje ryzyko poważnego krwotoku z pochwy występującego po porodzie.
Substancja czynna paroksetyna może przenikać do mleka matki. W związku z tym należy unikać stosowania paroksetyny w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to wskazane, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa. Może to powodować działania niepożądane występujące u karmionego dziecka.
Arketis — możliwe skutki uboczne
U pacjentów przyjmujących leki takie jak Arketis 20 mg, mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie skutków ubocznych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem przy wystąpieniu takich działań niepożądanych jak:
-
trudności z oddawaniem moczu;
-
nietypowe siniaki lub krwawienia, krwawe wymioty, krew w kale;
-
uczucie zmęczenia, słabości, zdezorientowania, bóle mięśni, brak koordynacji ruchowej;
-
uczucie niepokoju, niemożność siedzenia w jednym miejscu;
-
napady drgawkowe;
-
reakcje alergiczne, w tym o ciężkim przebiegu, np.: czerwona i grudkowata wysypka, obrzęk powiek, twarzy, ust, jamy ustnej, języka, swędzenie, trudności w oddychaniu, trudności w połykaniu, utrata przytomności;
-
uczucie dezorientacji, niepokój, drżenie, pocenie się, dreszcze, omamy, nagłe skurcze mięśni, przyspieszony rytm serca (istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego);
-
ostra jaska (ból oczu i zaburzenia widzenia);
-
zapalenie okrężnicy (powodujące biegunkę);
-
myśli lub zachowania samobójcze, samookaleczenia.
Ponadto w trakcie terapii paroksetyną odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:
-
zmiany popędu płciowego lub czynności płciowych (np.: niemożność osiągnięcia orgazmu, obniżenie popędu płciowego, problemy z osiągnięciem wzwodu lub wytrysku);
-
mdłości (nudności);
-
ból głowy;
-
trudności ze snem, uczucie senności;
-
utrata apetytu;
-
zwiększenie poziomu cholesterolu we krwi;
-
zawroty głowy lub drżenie;
-
uczucie nienaturalnej słabości;
-
uczucie pobudzenia;
-
zaburzenia koncentracji;
-
ziewanie, suchość w ustach;
-
zwiększenie masy ciała;
-
pocenie się;
-
wymioty;
-
niewyraźne widzenie;
-
biegunka lub zaparcie;
-
wysypki skórne;
-
zmniejszenie liczby białych krwinek;
-
uczucie dezorientacji;
-
rozszerzone źrenice;
-
szybsze niż zwykle tętno;
-
krótkotrwały wzrost ciśnienia krwi lub krótkotrwały spadek ciśnienia krwi podczas nagłego wstawania;
-
halucynacje;
-
zatrzymanie moczu, niekontrolowane, mimowolne oddawanie moczu (nietrzymanie moczu);
-
pogorszenie kontroli poziomu cukru we krwi (u pacjentów z cukrzycą);
-
sztywność, brak ruchu, drżenie lub nieprawidłowe ruchy w obrębie jamy ustnej, lub języka;
-
spowolnione tętno;
-
nienaturalne wytwarzanie mleka u kobiet i mężczyzn;
-
zaburzenia miesiączkowania;
-
bóle stawów i mięśni;
-
uczucie niepokoju;
-
nadaktywność lub gonitwa myśli;
-
zmiana czynności wątroby (np. zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych);
-
ataki paniki;
-
bóle stawów i mięśni;
-
uczucie niepokoju;
-
uczucie oderwania od własnego ciała (depersonalizacja);
-
wzrost poziomu hormonu zwanego prolaktyną we krwi;
-
wrażliwość na światło słoneczne;
-
zmniejszenie liczby płytek krwi;
-
bolesny przedłużający się wzwód prącia;
-
problemy z wątroby mogące objawiać się żółtaczką;
-
rozległa wysypka z pęcherzami i łuszczącą skórą (toksyczna martwica naskórka);
-
rozległa wysypka z pęcherzami i łuszcząca skórą, zwłaszcza wokół ust, nosa, oczu i narządów płciowych (zespół Stevensa-Johnsona);
-
wysypka na skórze, wygląda jak małe tarcze (ciemny środek otoczony jaśniejszą strefą o ciemnym brzegu), rumień wielopostaciowy;
-
zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego;
-
zatrzymanie płynów lub wody;
-
zgrzytanie zębami;
-
ciężki krwotok z pochwy;
-
zwiększone ryzyko złamań kości;
-
szumy uszne;
-
agresja.
Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.
Arketis — przeciwwskazania, środki ostrożności
Przed zastosowaniem leku Arketis 20 mg należy skontaktować się z lekarzem oraz zapoznać z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazania do przyjmowania tego preparatu to:
-
uczulenie na paroksetynę lub jakikolwiek inny składnik leku;
-
przyjmowanie jednocześnie leku przeciwpsychotycznego zawierającego pimozyd lub tiorydazynę;
-
przyjmowanie leków zwanych inhibitorami monoaminooksydazy (MAO), w tym m.in. moklobemidu i błękitu metylenowego.
W określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności. Dotyczy to pacjentów, u których występują lub występowały:
-
zaburzenia nerek, zaburzenia wątroby, zaburzenia serca;
-
padaczka lub występujące w przeszłości napady drgawek;
-
cukrzyca;
-
stosowanie diety niskosodowej;
-
zaburzenia krzepnięcia krwi;
-
ciąża;
-
jaskra;
-
przyjmowanie innych leków, w tym leków rozrzedzających krew, leków przeciwpsychotycznych, trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych, leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych;
-
przyjmowanie tamoksyfenu w leczeniu raka piersi;
-
wiek poniżej 18. roku życia.
Wszelkie wątpliwości w zakresie stosowania leku Arketis 20 mg należy skonsultować z lekarzem prowadzącym.
Arketis — interakcje z innymi lekami
Obowiązkiem pacjenta jest poinformowanie lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że paroksetyna może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Szczególną uwagę należy zwrócić na:
-
inhibitory monoaminooksydazy (MAO), w tym m.in.: moklobemid, błękit metylenowy;
-
niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), w tym m.in.: etodolak, celekoksyb, meloksykam, diklofenak, ibuprofen, kwas acetylosalicylowy;
-
leki przeciwpsychotyczne (np.: pimozyd, tiorydazyna);
-
leki przeciwbólowe (np.: petydyna, tramadol);
-
tryptany, np. sumatryptan (stosowane w leczeniu migreny);
-
inne leki przeciwdepresyjne (np.: leki z grupy SSRI, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne: klomipramina, dezypramina, nortryptylina);
-
preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;
-
buprenorfina (lek przeciwbólowy oraz stosowany w uzależnieniu od opioidów);
-
tryptofan (suplementy diety);
-
fenantyl (stosowany podczas znieczulenia oraz w leczeniu bólu przewlekłego);
-
miwakurium i suksametonium (stosowane do znieczulenia ogólnego);
-
atomoksetyna (lek stosowany w leczeniu ADHD);
-
fenobarbital, walproinian sodu, fenytoina, karbamazepina (stosowane w leczeniu napadów drgawek lub padaczki);
-
połączenia rytonawiru i fosamprenawiru (stosowane w leczeniu zakażeń HIV);
-
linezolid (antybiotyk);
-
warfaryna i inne leki przeciwzakrzepowe;
-
procyklidyna (stosowana w leczeniu drżenia, w chorobie Parkinsona);
-
ryfampicyna (stosowana w leczeniu gruźlicy i trądu);
-
tamoksyfen (stosowany w leczeniu raka piersi);
-
prawastatyna (stosowana w leczeniu wysokiego stężenia cholesterolu);
-
metoprolol (beta-bloker stosowany w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi i chorób serca);
-
flekainid, propafenon i leki stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca.
Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości łączenia ze sobą wybranych leków decyduje lekarz prowadzący.
Należy unikać stosowania paroksetyny z powyższymi preparatami. O możliwości jednoczesnego stosowania paroksetyny z wybranymi z nich decyduje lekarz prowadzący.
Pytania pacjentów o lek (FAQ)
Lek Arketis 20 mg klasyfikowany jest jako preparat psychotropowy i stosuje się go w
leczeniu depresji i innych zaburzeń psychicznych.
Pierwsze wymierne efekty terapii widać po minimum 1-2 tygodniach stosowania zalecanej dawki leku Arketis 20 mg.
Jednym z działań niepożądanych leku Arketis 20 mg może być zwiększona senność. Nie dotyczy to każdego pacjenta.
Lek Arketis 20 mg powinno się stosować codziennie rano podczas posiłku.
W trakcie stosowania leku Arketis 20 mg nie należy spożywać alkoholu. Zwiększa to ryzyko wystąpienia działań niepożądanych oraz może osłabiać działanie leku.
Lek Arketis 20 mg należy odstawiać stopniowo zgodnie z zaleceniami lekarza, aby uniknąć wystąpienia objawów odstawienia. Polega to m.in. na przyjmowaniu zmniejszanej dawki leku co tydzień.
