Wypełnij wywiad, opłać konsultację, kod do
Ze względu na swój skład preparat Spasmolina dostępny jest tylko na receptę. Stosuje się go w leczeniu stanów skuteczności działania leku oraz przeciwskurczowo w zespole jelita drażliwego. Lek przeznaczony jest do stosowania u pacjentów powyżej 12. roku życia.
|
Dostępność: |
na receptę |
|
Wskazania: |
leczenie stanów skurczowych mięśni gładkich, przeciwskurczowo w zespole jelita drażliwego, bolesnym miesiączkowaniu i bolesnej uchyłkowatości jelita grubego |
|
Postać: |
kapsułki twarde |
|
Dawka: |
60 mg |
|
Substancja czynna: |
alweryna w postaci cytrynianu |
Zgodnie z klasyfikacją medyczną Spasmolina to lek działający rozkurczowo na mięśnie gładkie. Substancją czynną leku jest alweryna w postaci cytrynianu. Po dostaniu się do organizmu hamuje ona aktywność enzymu fosfodiesterazy. Wpływa to do zwiększenia stężenia cAMP i dalszej kaskady wewnątrzkomórkowych reakcji. W efekcie obserwuje się rozkurcz komórki mięśniowej. Jednocześnie preparat może być stosowany u pacjentów z rozrostem gruczołu krokowego oraz chorych na jaskrę.
Substancja czynna wchłaniana jest z przewodu pokarmowego i najwyższe stężenie obserwuje po około 60-90 minutach po podaniu doustnym. Ze względu na skład i działanie lek Spasmolina dostępny jest tylko na receptę. Przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych oraz młodzieży powyżej 12. roku życia.
Lek Spasmolina stosuje się:
O zastosowaniu leku Spasmolina decyduje lekarz prowadzący.
Uśredniona cena preparatu Spasmolina to:
Spasmolina (60 mg, 20 kapsułek) - 25,00 PLN.
Obecnie preparat Spasmolina dostępny jest tylko w jednym wariancie opakowania. Jego cena zależy od marży narzuconej przez daną aptekę. Lek nie jest refundowany na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta.
Substancją czynną leku Spasmolina jest alweryna w postaci cytrynianu. Pozostałe składniki preparatu to: sorbitol, żelatyn, stearynian magnezu, żółcień chinolinowa E104, dwutlenek tytanu E171, żółcień pomarańczowa E110.
Dawkowanie leku ustalane jest przez lekarza prowadzącego. W przypadku wątpliwości należy ponownie się z nim skontaktować. Kapsułki należy połykać w całości, popijając odpowiednią ilością płynu (np. szklanką wody). Lek należy przyjmować w stałych odstępach czasu. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Spasmolina. Nie wpływa to na poprawę skuteczności terapii i może powodować działania niepożądane. Po zażyciu większej dawki należy przerwać podawanie leku i niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.
Standardowe dawkowanie leku Spasmolina to:
Nie zaleca się stosowania leku Spasmolina u kobiet w ciąży. Lekarz może podjąć taką decyzję, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Lek nie jest wskazany u kobiet w okresie karmienia piersią. Substancja czynna może przenikać do mleka matki i powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli stosowanie preparatu jest konieczne w tej grupie pacjentów, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.
W trakcie przyjmowania leku Spasmolina mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Do tej pory obserwowano takie działania niepożądane jak m.in.:
uczucie suchości w ustach;
obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.
Częstość powyżej wskazanych objawów jest nieznana. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.
Przed zastosowaniem leku Spasmolina należy zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania oraz skonsultować się z lekarzem. Przeciwwskazane jest stosowanie preparatu:
Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność. Obejmuje to pacjentów, u których występowały lub występują:
Wszelkie wątpliwości w zakresie bezpieczeństwa stosowania leku Spasmolina należy omówić z lekarzem lub farmaceutą.
Obowiązkiem pacjenta jest poinformowanie lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że cytrynian alweryny może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Jeżeli lekarz ma taką wiedzę, to jest w stanie jeszcze lepiej określić bezpieczeństwo łączenia ze sobą różnych leków.