Zapalenie pęcherza po stosunku: jak zapobiegać?

Zapalenie pęcherza moczowego po stosunku — przyczyny

Zapalenie pęcherza moczowego po stosunku płciowym jest spowodowane w większości przypadków przeniesieniem bakterii z okolic odbytu do ujścia cewki moczowej, które następnie przedostają się do pęcherza, namnażają i wywołują tam stan zapalny. Do bakterii odpowiedzialnych za rozwój zakażenia należy przede wszystkim Escherichia coli, gdyż odpowiada za nawet 90% zapaleń. Rzadziej infekcje wywołują bakterie z rodzaju Klebsiella, Proteus czy Staphylococcus saprophyticus.

Zapalenie pęcherza po stosunku u kobiet

Na zapalenie pęcherza dużo bardziej narażone są kobiety. Wynika to z bliskości anatomicznej cewki moczowej i odbytu, w którym bakterie są fizjologicznie obecne, a stosunek płciowy sprzyja ich migracji do cewki. Dodatkowym czynnikiem ryzyka jest stosowanie hormonalnych środków antykoncepcyjnych, a także częstotliwość i intensywność odbywanych stosunków.

Warto wiedzieć, że do zapalenia pęcherza moczowego może dojść również po stosunku w prezerwatywie, gdyż tak rozwój infekcji związany jest z wniknięciem bakterii z odbytu w okolice cewki moczowej, a niekoniecznie z wzajemnym zakażeniem przez partnerów. Dlatego też największy odsetek zachorowań obserwuje się u kobiet aktywnych seksualnie, a zdecydowanie rzadziej u mężczyzn.

Zapalenie pęcherza po stosunku u mężczyzn

Do zapalenia pęcherza moczowego u mężczyzn dochodzi bardzo rzadko, gdyż męska cewka moczowa jest zdecydowanie dłuższa niż u kobiet, a to stanowi ograniczenie dla migracji bakterii do pęcherza.

W przeciwieństwie do pań, u przedstawicieli płci męskiej stosowanie prezerwatyw praktycznie całkowicie eliminuje ryzyko rozwoju zakażenia układu moczowego przez bakterie E. Coli po stosunku. Mężczyźni zaś częściej chorują na rzeżączkowe zapalenie cewki moczowej, które powstaje na skutek zakażenia drobnoustrojami przenoszonymi drogą płciową.

Objawy zapalenia pęcherza moczowego

W przypadku zakażenia w obrębie pęcherza moczowego symptomy pojawiają się zwykle nagle i mogą być mniej lub bardziej nasilone. Charakterystyczne objawy to:

• częste oddawanie moczu;

• ból pęcherza;

• parcie na mocz;

• ból i pieczenie cewki moczowej, szczególnie w trakcie oddawania moczu;

• ból podbrzusza;

• niekiedy obecność krwi w moczu;

• nieprzyjemny zapach moczu

U niektórych osób zapaleniu towarzyszą poważniejsze dolegliwości, takie jak: gorączka, wymioty, ból w okolicy lędźwiowej, powiększenie węzłów chłonnych i ogólne złe samopoczucie. W takim wypadku należy skonsultować się z lekarzem, gdyż może to wskazywać na odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Zapalenie pęcherza po stosunku — do jakiego lekarza się udać?

W sytuacji podejrzenia zapalenia pęcherza moczowego chory powinien zgłosić się w pierwszej kolejności do lekarza rodzinnego, gdyż w większości przypadków taka wizyta jest wystarczająca, aby uzyskać odpowiednią diagnozę i zalecenia terapeutyczne. Wskazaniem do konsultacji u nefrologa lub urologa są natomiast powikłane, lub nawracające stany zapalne.

Jak leczyć zapalenie pęcherza po stosunku płciowym?

Zapalenie pęcherza to bakteryjne zakażenie układu moczowego, a więc podstawą leczenia jest antybiotykoterapia, trwająca najczęściej od 3 do 7 dni, która dobierana jest przez lekarza.

W terapii niepowikłanych stanów zapalnych pęcherza stosuje się w pierwszej kolejności furazydynę, kotrimoksazol, trimetoprim czy fosfomycynę. W drugim rzucie leczenia lekarze przepisują amoksycylinę z kwasem klawulanowym, cefaklor, a także ciprofloksacynę.

Nawracające zapalenie pęcherza to częsty problem dotykający płci żeńskiej i w takim wypadku niezbędne jest wykonanie posiewu moczu i celowanej antybiotykoterapii. Jednak niezależnie od leczenia należy pamiętać o działaniach profilaktycznych, które mogą znacząco wspomóc pracę układu moczowego.

Warto uzupełnić dietę preparatami z żurawiną lub sokiem z tych owoców, które hamują przyleganie bakterii do błony śluzowej dróg moczowych. Ponadto u kobiet po menopauzie stosuje się niekiedy dopochwowe kremy z estrogenami, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo nawrotów infekcji.

Zapalenie pęcherza po stosunku płciowym — jak zapobiegać?

Zapobieganie zapaleniu pęcherza moczowego po stosunku wymaga zmiany pewnych nawyków, zwłaszcza u osób, które regularnie zmagają się z tym problemem. Do najważniejszych kroków, które należy podjąć, aby skutecznie chronić się przed zapaleniem pęcherza po współżyciu, należą:

• właściwa higiena okolic intymnych — dokładne mycie przed i po zbliżeniu;

• oddawanie moczu zaraz po każdym stosunku płciowym, co pomaga w usunięciu bakterii, które mogły dostać się do cewki moczowej;

• picie dużych ilości wody w ciągu dnia, aby wypłukać ewentualne drobnoustroje z dróg moczowych;

• przestrzeganie zasad prawidłowego podcierania się w toalecie — od przodu do tyłu, aby uniemożliwić przeniesienie bakterii z odbytu w okolicę ujścia cewki moczowej.

Jak odróżnić infekcję intymną od zapalenia pęcherza?

Odróżnienie infekcji intymnej od zapalenia pęcherza moczowego czasem sprawia kobietom kłopot, gdyż niektóre objawy tych stanów chorobowych mogą być podobne, np. pieczenie i dyskomfort w okolicach intymnych. Jednak istnieje kilka kluczowych różnic, które pomogą w określeniu, z jakim problemem się stykamy.

W przypadku zapalenia pęcherza głównym symptomem jest ból i pieczenie podczas oddawania moczu, a także ciągłe parcie na mocz. Czasem ta dolegliwość wiąże się też z bólem w podbrzuszu oraz zmianami w wyglądzie moczu, ale należy zauważyć, że przy infekcji pęcherza nie obserwuje się raczej świądu ani żadnych niepokojących wydzielin.

Z kolei infekcje intymne, zarówno grzybicze, jak i bakteryjne manifestują się głównie silnym świądem, pieczeniem oraz zmianą konsystencji, koloru i zapachu wydzieliny z pochwy. Jeśli stan zapalny wywołany jest przez grzyby, śluz staje się biały i serowaty, natomiast bakterie powodują wydzielanie śluzu o charakterystycznym rybim zapachu. Rzadszym objawem jest ból przy mikcji, jednak może się on pojawić z powodu podrażnienia zewnętrznych narządów płciowych.

W przypadku jakichkolwiek wątpliwości wskazany jest kontakt z lekarzem, w celu ustalenia właściwej przyczyny powstałych objawów.