Preparaty na grzybicę paznokci — najlepsze leki bez recepty

Czym właściwie jest grzybica paznokci?

Grzybica paznokci (onychomikoza) to zakażenie wywoływane przez chorobotwórcze grzyby. Najczęstszymi winowajcami są dermatofity — np. Trichophyton rubrum, rzadziej drożdżaki lub pleśnie. Płytka lub łożysko paznokci zostaje stopniowo zasiedlana przez patogen, co w konsekwencji niszczy jej strukturę. Schorzenie to dotyczy zarówno kobiet, jak i mężczyzn.

Objawy grzybicy paznokci

Najczęściej obserwowane objawy to:

• zmiana koloru paznokcia — żółte, brązowe lub białe przebarwienia;
• kruszenie lub rozwarstwianie się paznokci;
• zgrubienie płytki paznokcia, odkształcenia lub pofalowania;
• onycholiza — oddzielanie się płytki paznokciowej od łożyska;
• nieprzyjemny zapach;
• ból i stan zapalny dookoła paznokcia — w zaawansowanych przypadkach.

Grzybica rozwija się zazwyczaj tylko na jednym paznokciu, ale trzeba pamiętać o tym, że nie jest to reguła.

Jak dochodzi do zarażenia grzybicą paznokci?

Do zakażenia dochodzi najczęściej w wyniku bezpośredniego kontaktu z zarodnikami grzybów. Mogą one przebywać na różnych powierzchniach, obuwiu, ręcznikach. Jakie sytuacje sprzyjają zarażenia grzybicą?

• Przebywanie na basenach, w saunach, korzystanie z publicznych pryszniców.
• Noszenie sportowego obuwia przez długi czas, pożyczanie butów, noszenie niezdezynfekowanego obuwia np. na kręgielni, lodowisku.
• Korzystanie z ręcznika, pumeksu, pilniczka lub cążek do paznokci zarażonej osoby.
• Wykonywanie manicure lub pedicure nieodkażonymi przyrządami.

Jakie czynniki zwiększają ryzyko rozwoju grzybów?

• Nadmierna potliwość stóp.
• Cukrzyca i zaburzenia krążenia.
• Noszenie ciasnych, nieprzewiewnych butów.
• Przebyte urazy paznokci.

Leczenie grzybicy paznokci

Leczenie jest procesem długotrwałym i trudnym, z uwagi na powolny wzrost paznokcia. Drobnoustroje wnikają w jego strukturę, a keratyna, z której jest zbudowany, może stanowić barierę dla przenikania leków. 

Leczenie miejscowe

Leczenie miejscowe stosuje się, gdy zmiany nie są mocno zaawansowane i nie sięgają macierzy, a ograniczone są jedynie do płytki paznokciowej. Preparaty miejscowe penetrują płytkę paznokcia i działają bezpośrednio na chorobotwórczy patogen.

Dostępne preparaty stosowane w leczeniu miejscowym zawierają w swoim składzie substancje czynne takie jak:

• Amorolfina — hamuje wytwarzanie ergosterolu — substancji wchodzącej w skład błony komórkowej grzybów. Amorolfinę dostaniemy w postaci lakieru do paznokci pod nazwami: Amorolak, Funtrol, Myconolak, Perlid.
• Cyklopiroks — poza działaniem przeciwgrzybiczym, wykazuje także działanie przeciwbakteryjne. Dostępny jest np. w preparacie Pirolam, w formie lakieru do paznokci, żelu, roztworu i zawiesiny do stosowania miejscowego. 
• Bifonazol — podobnie jak amorolfina, hamuje syntezę ergosterolu. Preparaty z bifonazolem dostępne są formie kremu na grzybicę pod nazwami takimi jak Steper pro, Bifonazol Aristo, Canespor (w połączeniu z mocznikiem).
• Mikonazol — tak jak jego poprzednicy (amorolfina i bifonazol) blokuje syntezę ergosterolu, hamując w ten sposób rozwój grzybicy. Dostępny w postaci kremu np. jako Mikonazol VP.

Jak długo należy stosować preparaty przeciwgrzybicze, aby było skuteczne? To zależy od wskazań producenta, przy czym często przyjmuje się, że przez minimum 6-12 miesięcy. Warto pamiętać także o zasadach takich jak:

1. Skrócenie i spiłowanie paznokcia przed aplikacją produktu. Nie używanie tego samego pilnika ani cążków do chorych i zdrowych paznokci, ani niepożyczanie ich innym osobom.
2. Nakładanie lek regularnie — w zależności od zaleceń, codziennie lub kilka razy w tygodniu, a jeżeli lakier uległ usunięciu z paznokcia — nałożenie go ponownie.

Ponadto, jeśli równocześnie rozwinęła się grzybica skóry, jednocześnie należy leczyć również to schorzenie. W przypadku grzybicy stóp należy zdezynfekować buty i skarpety specjalnymi preparatami. W trakcie terapii powinno się także unikać malowania paznokci lakierami nieleczniczymi.

Leki doustne

Jeśli zmiany chorobowe nie ustępują po 6-12 miesiącach lub nasilają się, warto skonsultować się z lekarzem. Lekarz może podjąć decyzję o konieczności rozpoczęcia doustnej terapii przeciwgrzybiczej. Jest ona skuteczniejsza, ale może powodować działania niepożądane, z tego względu ograniczona jest jedynie do leczenia zaawansowanych przypadków. Doustne leki przeciwgrzybicze to np. terbinafina i itrakonazol.

Obydwa z nich zaburzają wytwarzanie ergosterolu. Skutki uboczne, które mogą powodować to m.in. nudności, wymioty, biegunka, zaparcia, uczucie pełności, przemijające zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych lub niewydolność wątroby, ból i zawroty głowy, reakcje alergiczne.

Terbinafina jest dostępna np. jako preparat Lamisil, Myconafine, Zelefion, z kolei itrakonazol — Itrax, Orungal, Trioxal. 

Preparaty i leki na grzybicę bez recepty

Leki przeciwgrzybicze do stosowania miejscowego powszechnie dostępne są bez recepty. W przypadku zauważenia charakterystycznych objawów, jeśli nie są one mocno rozwinięte, to od nich warto rozpocząć terapię. Bez recepty możemy dostać:

• Amorolak, Funtrol, Undofen Amorolfina (amorolfina)
• Pirolam (cyklopiroks)
• Mikonazol VP (mikonazol)

FAQ — najczęściej zadawane pytania