Tisercin

Tisercin — działanie, przeznaczenie

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Tisercin to lek neuroleptyczny, który należy do grupy pochodnych tenotiazyny. Ma postać tabletek powlekanych i dostępny jest tylko na receptę. Za jego działanie odpowiada substancja czynna lewomepromazyna. Wykazuje ona umiarkowanie silne działanie przeciwpsychotyczne, przeciwdepresyjne, uspokajające, przeciwhistaminowe, przeciwwymiotne, antycholinergiczne i antyadrenergiczne. Do tego podwyższa próg bólowy i powoduje efekt amnestyczny.

Mechanizm działania lewomepromazyny polega na hamowaniu czynności receptorów dopaminergicznych w ośrodkowym układzie nerwowym oraz wykazuje aktywność wobec innych układów neuroprzekaźnikowych.

Lek Tisercin przeznaczony jest do stosowania doustnego u pacjentów powyżej 12. roku życia. Podstawowe wskazania medyczne do jego przyjmowania to:

• choroby psychiczne przebiegające z pobudzeniem ruchowym i psychoruchowym;

• zespoły lękowe (w małych dawkach);

• wspomagająco przy niektórych towarzyszących objawach padaczki, niedorozwoju umysłowego, w depresji z niepokojem;

• zespoły paranoidalne (schizofrenia);

• zaburzenia snu (raz na dobę przed snem);

• nasilenie działania przeciwbólowego;

• przygotowanie i pogłębienie znieczulenia ogólnego.

O zasadności stosowania leku decyduje lekarz prowadzący.

Tisercin — ile kosztuje? Czy jest refundowany?

W aptece dostępny jest jeden wariant opakowania leku Tisercin. Znajdziesz w nim 50 tabletek powlekanych. Cena leku zależy od marży narzuconej przez daną aptekę oraz stopnia refundacji. Przy pełnej odpłatności jest to średnio:

• Tisercin (25 mg, 50 tabletek powlekanych) - 11,95 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami preparat Tisercin podlega całościowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia, a także pozostali chorzy we wskazaniach: choroby umysłowe lub upośledzenie umysłowe.

Tisercin — zamienniki lub podobne leki

Na ten moment nie ma zamienników dla leku Tisercin. Na rynku próżno szukać również podobnych preparatów.

Tisercin — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Tisercin jest substancja czynna lewomepromazyna. Pozostałe składniki to: powidon K-25, karboksymetyloskrobia sodowa, stearynian magnezu, skrobia ziemniaczana, celuloza mikrokrystaliczna, laktoza jednowodna, hypromeloza, dimetykon, dwutlenek tytanu.

Tisercin — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Tisercin ustalane jest indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta. Ten powinien postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. Po przyjęciu pierwszej dawki leku rekomenduje się zachowanie pozycji siedzącej przez minimum 30 minut, ponieważ lek może powodować działanie obniżające ciśnienie krwi w przypadku zmiany pozycji.

Terapię rozpoczyna się od małych dawek. Następnie z czasem można je stopniowo zwiększać, w zależności od tolerancji pacjenta na lek. Po uzyskaniu efektów leczenia dawkę należy zmniejszyć do ustalanej indywidualnie dawki podtrzymującej. Zazwyczaj przy psychozach dawka początkowa wynosi 25-50 mg (1-2 tabletki powlekane) na dobę w dwóch dawkach podzielonych. Maksymalna dawka dobowa wynosi 150-250 mg na dobę w 2-3 dawkach podzielonych.

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Nie wpływa to korzystnie na skuteczność terapii i może powodować przedawkowanie leku Tisercin oraz działania niepożądane.

Tisercin — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Pacjentki w ciąży nie powinny stosować tabletek Tisercin. Największe ryzyko występuje w ostatnim trymestrze ciąży. Wówczas u noworodka mogą pojawić się takie objawy jak: wzmożone napięcie mięśni, obniżone napięcie mięśni, drżenie, senność, zaburzenia oddychania, zaburzenia karmienia, pobudzenie. Lekarz może podjąć decyzję o wdrożeniu preparatu w terapii, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.

Zabronione jest stosowanie leku Tisercin u kobiet w okresie karmienia piersią. Substancja czynna przenika do mleka matki i może powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli wdrożenie preparatu jest konieczne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Tisercin — możliwe skutki uboczne

Podczas leczenia lekiem Tisercin mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Odnotowywane do tej pory skutki uboczne, to m.in.:

• niedobór witamin;

• zmniejszenie masy ciała;

• spadek ciśnienia krwi przy zmianie pozycji ciała na stojącą (powoduje to: osłabienie, zawroty głowy, omdlenia);

• pancytopenia (zmniejszenie liczby wszystkich elementów morfotycznych krwi);

• leukopenia (zmniejszenie liczby białych krwinek);

• agranulocytoza (znaczne zmniejszenie liczby białych krwinek powodujące zwiększenie podatności na infekcje);

• eozynofilia (zwiększenie liczby ciałek krwi zwanych eozynofilami;

• trombocytopenia (zmniejszenie liczby płytek krwi);

• reakcje rzekomoanaflikatyczne (groźna reakcja alergiczna);

• obrzęki obwodowe;

• obrzęk kostek;

• zwiększona szybkość sedymentacji erytrocytów

• nietolerancja glukozy i wysoki poziom cukru we krwi;

• nawrót objawów psychotycznych, katatonia (zaburzenie ruchu), dezorientacja, splątanie, niewyraźna mowa, senność, omamy wzrokowe);

• obrzęk gardła;

• niski poziom sodu we krwi

• napady padaczkowe, objawy pozapiramidowe, zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, objawy odstawienia;

• nieprawidłowy zapis EKG, szybkie bicie serca, niemiarowe bicie serca, migotanie, zatrzymanie akcji serca, nagła śmierć;

• złogi w soczewce i rogówce, retinopatia barwnikowa;

• trudności z oddawaniem moczu, zmiana zabarwienia moczu, zaburzenia oddawania moczu;

• ciężkie zapalenie skóry, rumień, pokrzywka, wzrost pigmentacji skóry, nadwrażliwość na światło;

• bolesna i długotrwała erekcja (priapizm);

• uszkodzenie wątroby (żółtaczka, zastój żółci);

• martwicze zapalenie jelit;

• zakrzepy krwi;

• mlekotok, zaburzenia miesiączkowania, rzadko nieprawidłowe skurcze macicy;

• złośliwy zespół neuroleptyczny;

• zespół odstawienia u noworodków.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Tisercin — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed rozpoczęciem stosowania leku Tisercin należy skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Podstawowe przeciwwskazania to:

• uczulenie na lewomepromazynę lub jakąkolwiek substancję pomocniczą preparatu;

• uczulenia na leki o podobnym działaniu (np.: pipotiazyna, fluflenazyna, tiorydazyna, chloropromazyna, trifluperazyna);

• jaskra z wąskim kątem przesączania;

• choroba Parkinsona;

• problemy w oddawaniu moczu;

• poważne problemy z sercem (np.: niewydolność serca, kardiomiopatia);

• choroba układu krwiotwórczego;

• niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie tętnicze);

• zaburzenia przemiany porfiryn;

• ciężkie zaburzenia czynności nerek;

• ciężkie zaburzenia czynności wątroby;

• stwardnienie rozsiane;

• miastenia (patologiczne osłabienie mięśni);

• porażenie połowicze (całkowity niedowład lewej lub prawej strony ciała);

• karmienie piersią;

• wiek poniżej 12. roku życia;

• przyjmowanie takich leków jak: leki z grupy inhibitorów MAO, leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi (hipotensyjne), znaczące ilości leków działających depresyjnie na ośrodkowy układ nerwowy (leki narkotyczne, leki nasenne, alkohol).

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność. Każdy przypadek powinien być indywidualnie zdiagnozowany przez lekarza prowadzącego. Ostrożności muszą być pacjenci, u których występowały lub występują:

• cukrzyca;

• zwiększone ryzyko wystąpienia cukrzycy;

• choroba układu krążenia (np.: zaburzenia krążenia, niemiarowość, niedociśnienie);

• upośledzenie czynności wątroby;

• upośledzenie czynności nerek;

• padaczka;

• przebyty udar lub zwiększone ryzyko udaru;

• zakrzepy u pacjenta lub kogoś z bliskiej rodziny;

• inne choroby ośrodkowego układu nerwowego;

• niewyjaśniona gorączka z dodatkowymi objawami (np.: niekontrolowane skurcze mięśni, sztywność, nieregularne bicie serca, niestabilne ciśnienie krwi, kołatanie serca, splątanie z silnym pobudzeniem) po przyjęciu leku Tisercin;

• nadwrażliwość (obrzęk warg, gardła lub ust powodujący trudności w oddychaniu i przełykaniu) po przyjęciu leku Tisercin;

• podeszły wiek z otępieniem.

Do tego przed rozpoczęciem leczenia oraz w jego trakcie należy regularnie kontrolować u pacjenta takie parametry jak:

• czynność wątroby;

• ciśnienie tętnicze krwi (zwłaszcza u pacjentów z zaburzeniami krążenia);

• EKG;

• morfologia krwi z rozmazem w przypadku gorączki, podejrzenia leukopenii lub agranulocytozy, zapalenia gardła.

• pomiar stężenia potasu w surowicy.

Tisercin — interakcje z innymi lekami. Z czym nie łączyć Tisercinu?

Poinformuj lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przyszłości. Substancja czynna lewomepromazyna może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Nie należy jednocześnie stosować tabletek Tisercin oraz takich leków jak:

• wybrane leki przeciwdepresyjne (np.: inhibitory MAO: moklobemid, selegilina);

• leki stosowane w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi.

Ponadto ostrożność należy zachować przy takich preparatach medycznych jak:

• leki przeciwcukrzycowe (w tym doustne leki przeciwcukrzycowe);

• leki oddziałujące na ośrodkowy układ nerwowy (np.: leki nasenne, leki uspokajające, leki przeciwpadaczkowe, leki do znieczulenia ogólnego, silne preparaty przeciwbólowe, leki z grupy amfetamin);

• wybrane leki stosowane w leczeniu nieregularnego bicia serca lub chorób serca;

• wybrane antybiotyki (makrolidowe);

• leki stosowane w alergiach (leki przeciwhistaminowe);

• leki stosowane w leczeniu zakażeń grzybiczych;

• niektóre leki zwiększające produkcję i wydzielanie moczu;

• leki zwiększające wrażliwość skóry na działanie promieni słonecznych;

• lewodopa (stosowana w leczeniu Parkinsona);

• epinefryna (stosowana w leczeniu alergii);

• deferoksamina (stosowany do usuwania nadmiaru żelaza lub aluminium z organizmu);

• cyzapryd.

Lek Tisercin może powodować niedobór witaminy C, dlatego należy podawać witaminę C uzupełniająco. O możliwości łączenia ze sobą wybranych środków farmakologicznych decyduje lekarz, które zadaniem jest zadbać o bezpieczeństwo prowadzonej terapii.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)