Rispolept

Rispolept — działanie, przeznaczenie

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Rispolept to atypowy lek przeciwpsychotyczny. Swoje działanie opiera na substancji czynnej rysperydonie, która jest pochodną benzizoksazolu. Mechanizm działania tej substancji polega na tym, że oddziałuje ona na określone receptory w mózgu. Między innymi wykazuje silne powinowactwo do receptorów serotoninowych (5-HT2), dopaminowych (D2), adrenergicznych (a1 i słabsze do a2) oraz histaminowych (H1). W konsekwencji dochodzi do zmniejszenia objawów wytwórczych schizofrenii, objawów zaburzeń afektywnych oraz pozapiramidowych działań niepożądanych.

Ze względu na skład i działanie lek Rispolept dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży pod kontrolą lekarską.

Preparat Rispolept stosuje się w:

• leczeniu schizofrenii;
• leczeniu epizodów maniakalnych;
• krótkotrwałym leczeniu długo utrzymującej się agresji w przebiegu zaburzeń zachowania u dzieci od 5. roku życia i młodzieży ze sprawnością intelektualną poniżej przeciętnej lub upośledzonych umysłowo;
• krótkotrwałym leczeniu agresji u osób z otępieniem w chorobie Alzheimera;
• leczeniu zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży.

Rispolept — ile kosztuje? Czy jest refundowany?

Cena leku Rispolept zależy od kilku czynników, w tym: marży apteki, wybranej postaci i wariantu opakowania oraz stopnia refundacji. Poniżej podano uśrednione ceny leku przy pełnej odpłatności:

• Rispolept (1 mg, 20 tabletek powlekanych) - 10,00 PLN:
• Rispolept (2 mg, 20 tabletek powlekanych) - 19,30 PLN;
• Rispolept (3 mg, 20 tabletek powlekanych) - 25,10 PLN;
• Rispolept (4 mg, 20 tabletek powlekanych) - 29,70 PLN;
• Rispolept (1 mg/ml, 30 ml, roztwór doustny) - 32,25 PLN;
• Rispolept (1 mg/ml, 100 ml, roztwór doustny) - 44,30 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Rispolept podlega całościowej lub częściowej refundacji we wskazaniach wymienionych w decyzji. Wyłączony z niej jest tylko Rispolept w postaci roztworu doustnego o pojemności 30 ml. Pozostałe opakowania leku nieodpłatnie mogą nabyć pacjenci poniżej 18. i powyżej 65. roku życia. W ramach częściowej refundacji lek mogą kupić pozostali pacjenci ze schizofrenią oraz zespołem Touretta. Wówczas cena leku po refundacji to:

• Rispolept (1 mg, 20 tabletek powlekanych) - 5,80 PLN:
• Rispolept (2 mg, 20 tabletek powlekanych) - 7,65 PLN;
• Rispolept (3 mg, 20 tabletek powlekanych) - 6,00 PLN;
• Rispolept (4 mg, 20 tabletek powlekanych) - 3,20 PLN;
• Rispolept (1 mg/ml, 100 ml, roztwór doustny) - 10,35 PLN.

Rispolept — zamienniki lub podobne leki

Na rynku dostępne są leki, które traktowane są jako zamienniki dla leku Rispolept. Posiadają one taką samą substancję czynną w tej samej postaci. Należą do nich m.in.: Ryspolit, Risperon, Orizon i Risperidon Viharm. Wszystkie z nich wydawane są na receptę.

Rispolept — pełny skład leku

Substancją czynną leku Rispolept jest rysperydon. W przypadku roztworu doustnego składniki pomocnicze, to: kwas benzoesowy E210, kwas winowy, wodorotlenek sodu i woda oczyszczona. W przypadku tabletek powlekanych substancje pomocnicze, to: laktoza jednowodna, celuloza mikrokrystaliczna, skrobia kukurydziana, stearynian magnezu, hypromeloza, laurylosiarczan sodu, krzemionka koloidalna bezwodna, glikol propylenowy, talk, dwutlenek tytanu, żółcień pomarańczowa S E10.

Rispolept — jak dawkować?

Dawkowanie leku Rispolept ustalane jest indywidualnie. Pacjent powinien postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. Poniżej podano standardowe dawkowanie leku w zależności od wieku pacjenta oraz schorzenia.

Standardowe dawkowanie u osób dorosłych w leczeniu schizofrenii to:

• dawka początkowa na poziomie 2 mg na dobę (od drugiego dnia może być 4 mg na dobę);
• docelowa dawka dobowa wynosi od 4 do 6 mg na dobę w jednej dawce lub w dwóch podzielonych.

Standardowe dawkowanie u osób dorosłych w leczeniu epizodów maniakalnych to:

• dawka początkowa na poziomie 2 mg na dobę;
• docelowa dawka dobowa wynosi od 1 do 6 mg na dobę w jednej dawce lub w dwóch podzielonych.

Standardowe dawkowanie u osób w podeszłym wieku w leczeniu schizofrenii i epizodów maniakalnych to:

• dawka początkowa na poziomie 0,5 mg 2 razy na dobę;
• docelowa dawka może wynosić 1-2 mg 2 razy na dobę.

W leczeniu długo utrzymującej się agresji u osób dorosłych z otępieniem w chorobie Alzheimera dawkowanie to:

• dawka początkowa na poziomie 0,25 mg 2 razy na dobę;
• docelowa dawka wynosi 0,5-1 mg 2 razy na dobę;
• czas trwania leczenia nie powinien być dłuższy niż 6 tygodni.

W przypadku pacjentów poniżej 18. roku życia lek stosuje się w leczeniu schizofrenii lub manii. Dawka ustalana jest na podstawie masy ciała dziecka. W przypadku dzieci o masie poniżej 50 kilogramów stosuje się:

• dawkę początkową 0,25 mg raz na dobę (można ją zwiększać co drugi dzień o 0,25 mg);
• dawkę podtrzymującą na poziomie 0,25-0,75 mg na dobę.

U dzieci o masie ciała powyżej 50 kilogramów stosuje się:

• dawkę początkową 0,5 mg raz na dobę (można ją zwiększać co drugi dzień o 0,5 mg);
• dawkę podtrzymująca na poziomie 0,5-1,5 mg na dobę.

Leku nie powinno się podawać pacjentom poniżej 5. roku życia. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości ponownie skonsultuj się z lekarzem.

Rispolept — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Leku Rispolept nie powinno stosować się u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. Jeżeli lekarz podejmie taką decyzję, to korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. U noworodków kobiet stosujących lek Rispolept w ostatnim trymestrze ciąży obserwowano niepokojące działania niepożądane, w tym m.in.: sztywność mięśni, drżenie, pobudzenie, trudności z oddychaniem, trudności z karmieniem.

Jeżeli środek przyjmuje kobieta w okresie karmienia piersią, to na czas terapii powinna zrezygnować z karmienia dziecka, ponieważ może to powodować działania niepożądane. Należy bezwzględnie stosować się do zaleceń lekarza.

Rispolept — możliwe skutki uboczne

W trakcie terapii lekiem Rispolept mogą pojawiać się działania niepożądane. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie skutków ubocznych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli u pacjenta występują takie skutki uboczne jak:

• późne dyskinezy (szarpiące lub drgające niekontrolowane ruchy twarzy, języka lub innych części ciała);
• nagła zmiana stanu psychicznego lub nagłe zwiotczenie, zdrętwienie twarzy, kończyn, zaburzenia wymowy (u pacjenta z otępieniem);
• gorączka, zesztywnienie mięśni, poty, obniżony poziom świadomości;
• przedłużona lub bolesna erekcja u mężczyzn;
• zakrzepy krwi w żyłach, zwłaszcza nóg;;
• ciężka reakcja alergiczna.

Ponadto w trakcie terapii odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• ból głowy;
• ból stawów;
• zesztywnienie stawów;
• zapalenie płuc;
• trudności z zasypianiem (lub budzenie się);
• uczucie senności;
• osłabienie czujności;
• parkinsonizm;
• objawy przeziębienia;
• zakażenie górnych dróg oddechowych;
• zakażenie dróg moczowych;
• zapalenie oskrzeli;
• objawy grypopodobne;
• przekrwienie dróg oddechowych;
• łojotokowe zapalenie skóry;
• zapalenie tkanki łącznej;
• zwiększenie aktywności aminotransferaz;
• niedociśnienie ortostatyczne;
• zapalenie spojówek;
• mimowolne oddawanie moczu;
• zaburzenia równowagi;
• zwiększone łzawienie;
• zachłystowe zapalenie płuc;
• osłabienie mięśni;
• obrzęk naczynioruchowy;
• przekrwienie płuc;
• niedokrwienie mózgu;
• nietrzymanie moczu;
• obrzęk stawów;
• zaburzenia erekcji;
• zapalenie trzustki;
• zaburzenia widzenia;
• zwiększenie masy ciała;
• zmniejszony lub zwiększony apetyt;
• zawroty głowy;
• przyspieszone bicie serca;
• migotanie przedsionków;
• skurcz mięśni;
• i inne.

Wszystkie potencjalne działania niepożądane wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do produktu leczniczego. Pacjent powinien się z nią zapoznać. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Rispolept — przeciwwskazania, środki ostrożności

Pacjent powinien dokładnie skonsultować się z lekarzem przed rozpoczęciem terapii. Przeciwwskazaniem do przyjmowania preparatu Rispolept jest uczulenie na substancję czynną lub jakikolwiek inny składnik.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności. Dotyczy to pacjentów, u których występują takie stany zdrowotne jak:

• mimowolne ruchy języka, ust lub twarzy (kiedykolwiek);
• złośliwy zespół neuroleptyczny (objawy: gorączka, obniżenie poziomu świadomości, poty, silne zesztywnienie mięśni);
• zaburzenia czynności serca;
• skłonność do niskiego ciśnienia krwi;
• przyjmowanie leków regulujących ciśnienie krwi;
• zwiększone ryzyko wystąpienia udaru (np.: wysokie ciśnienie krwi, zaburzenia naczyń mózgowych, zaburzenia sercowo-naczyniowe);
• padaczka;
• cukrzyca;
• choroba Parkinsona;
• otępienie;
• mała liczba białych krwinek;
• przedłużająca się lub bolesna erekcja u mężczyzn;
• nieprawidłowo duże stężenie hormonu prolaktyny we krwi;
• podejrzenie guza prolaktynozależnego;
• zaburzenia regulacji temperatury ciała lub przegrzewanie się;
• zaburzenia czynności wątroby;
• zaburzenia czynności nerek;
• zakrzepy krwi u pacjenta lub kogoś z jego bliskich krewnych.

Dodatkowe środki należy zachować w przypadku osób w podeszłym wieku z otępieniem (zwiększone ryzyko udaru) oraz młodzieży i dzieci. Terapia powinna być prowadzona z zachowaniem najwyższych standardów bezpieczeństwa. Lekarz może zlecić dodatkowe badania diagnostyczne, aby sprawdzić bezpieczeństwo stosowania leku Rispolept.

Rispolept — interakcje z innymi lekami

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich stosowanych obecnie oraz w niedalekiej przeszłości lekach. Wszystko po to, aby zadbać o bezpieczeństwo łączenia wybranych środków farmakologicznych. Substancja rysperydon może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie.

Szczególną uwagę należy zwrócić na takie preparaty jak:

• leki spowalniające pracę serca;
• leki przeciwhistaminowe (przeciwalergiczne);
• leki przeciwarytmiczne;
• niektóre leki przeciwdepresyjne (np.: paroksetyna, fluoksetyna, trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne);
• inne leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych;
• leki uspokajające oddziałujące na mózg (np.: benzodiazepiny);
• niektóre leki przeciwbólowe (opioidy);
• leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona (np. lewodopa);
• leki na nadciśnienie tętnicze (np. leki beta-adrenolityczne, werapamil)
• leki zmniejszające stężenie potasu we krwi (np.: leki moczopędne);
• leki zwiększające aktywność ośrodkowego układu nerwowego (np.: leki psychostymulujące);
• leki łagodzące obrzęki;
• ryfampicyna (stosowana w leczeniu niektórych zakażeń);
• fenobarbital;
• fenytoina, karbamazepina (leki na padaczkę);
• ranitydyna, cymetydyna (leki zmniejszające kwaśność soku żołądkowego);
• ketokomazol, itrakonazol (leki stosowane w zakażeniach grzybiczych);
• chinidyna (stosowana w leczeniu chorób serca);
• niektóre leki stosowane w leczeniu HIV/AIDS (np.: rytonawir);
• sertralina i fluwoksamina.

Wszystkie te substancje wraz z możliwymi interakcjami zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. Pacjent powinien dokładnie się z nią zapoznać przed rozpoczęciem leczenia.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)