Prefaxine

Prefaxine — działanie, przeznaczenie

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Prefaxine to lek przeciwdepresyjny. Ma postać kapsułek o przedłużonym uwalnianiu twardych. Dostępny jest tylko na receptę. Za działanie preparatu Prefaxine odpowiada substancja czynna wenlafaksyna. Wykazuje ona nieco inne działanie w porównaniu do tradycyjnych leków przeciwdepresyjnych. Polega ono na nasilaniu aktywności neuroprzekaźników w ośrodkowym układzie nerwowym. Dzięki temu hamuje się wychwyt zwrotny serotoniny, noradrenaliny i dopaminy. Prowadzi to do zwiększenia stężenia tych mediatorów oraz wzmocnienia ich oddziaływania. Dodatkowo substancja wenlafaksyna zmniejsza reaktywność receptorów ß-adrenergicznych. Prowadzi to do zmniejszenia objawów chorób o podłożu psychicznym.

Obecnie lek Prefaxine podaje się przede wszystkim osobom dorosłym. Na wyraźne wskazanie może być podawany również pacjentom poniżej 18. roku życia jednak z zachowaniem najwyższej ostrożności. Podstawowe wskazania do stosowania leku Prefaxine to:

• leczenie depresji u osób dorosłych;

• leczenie fobii społecznej;

• leczenie uogólnionych zaburzeń lękowych;

• leczenie lęku napadowego (napadów paniki);

• zapobieganie nawrotom epizodów dużej depresji.

Prefaxine — ile kosztuje? Czy jest refundowany?

Środek Prefaxine dostępny jest w trzech wariantach opakowania. Różnią się one stężeniem substancji czynnej w pojedynczej kapsułce. Uśredniona cena leku przy pełnej odpłatności to:

• Prefaxine (37,5 mg, 28 kapsułek) - 13,80 PLN;

• Prefaxine (75 mg, 28 kapsułek) - 26,50 PLN;

• Prefaxine (150 mg, 28 kapsułek) - 50,05 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Prefaxine podlega całościowej lub częściowej refundacji w każdym opakowaniu. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia we wszystkich wskazaniach wymienionych w decyzji. Ponadto w ramach częściowej odpłatności mogą nabyć go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak: choroby psychiczne, upośledzenie umysłowe, neuralgia, neuropatia w obrębie twarzy, bólowa polineuropatia cukrzycowa. Wówczas lek kosztuje średnio:

• Prefaxine (37,5 mg, 28 kapsułek) - 6,15 PLN;

• Prefaxine (75 mg, 28 kapsułek) - 11,20 PLN;

• Prefaxine (150 mg, 28 kapsułek) - 19,50 PLN.

Prefaxine — zamienniki lub podobne leki

Na rynku dostępne są zamienniki leku Prefaxine. Należą do nich m.in.: Efectin ER, Alventa, Lafactin, Venlectine, Oriven, Efevelon SR. Podobne leki, to m.in.: Faxigen XL, Faxolet ER, Symfaxin ER, Velaxin ER, Venlafaxine Aurovitas, Venlafaxine Bluefish, Venlectine, Olwexta, Venlafaxine Teva, Venlafaxine Vitama.

Prefaxine — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Prefaxine jest substancja czynna wenlafaksyna. Pozostałe składniki kapsułek mogą różnić się w zależności od wariantu leku i należą do nich: kopolimer amoniowego metakrylanu typ B, hypromeloza, stearynian magnezu, laurylosiarczan sodu, kopolimer metakrylanu butylu zasadowy 12,5%, dwutlenek tytanu E171, żelatyna, glikol propylenowy E1520, tlenek żelaza czarny E172, szelak, tlenek żelaza czerwony E172, erytrozyna E127, indygotyna I E132. Przed rozpoczęciem stosowania leku należy zapoznać się z jego ulotką i dokładnym składzie.

Prefaxine — jak dawkować?

Dawkowanie leku ustalane jest indywidualnie na podstawie potrzeb pacjenta, w tym wskazania medycznego. W przypadku wątpliwości należy ponownie skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą. Kapsułki należy stosować codziennie o podobnej porze. Kapsułki należy połykać w całości, popijając płynem. Nie wolno ich kruszyć, otwierać, żuć ani rozpuszczać.

W leczeniu depresji, fobii społecznej i uogólnionych zaburzeń lękowych standardowo stosuje się następujące dawkowanie:

• dawka początkowa 75 mg na dobę;

• jeżeli jest to konieczne, to dawkowanie należy zwiększać stopniowo do maksymalnej dawki dobowej 375 mg dla depresji i 225 mg dla fobii społecznej.

Nie wolno stosować większej niż zalecanej dawki leku Prefaxine. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej. Odstawianie leku powinno następować stopniowo pod kontrolą lekarza.

Prefaxine — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia

Nie powinno się stosować leku Prefaxine u kobiet w ciąży. Lekarz może jednak podjąć taką decyzję, jeżeli korzyści z tym związane znacznie przewyższają ewentualne ryzyko. Jest to związane z tym, że Prefaxine może powodować ryzyko dla nienarodzonego dziecka. Może wystąpić m.in. zespół przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka. Ponadto u dziecka mogą pojawiać się: trudności w oddychaniu, nieprawidłowe pobieranie pokarmu. Ze strony kobiety zwiększa się ryzyko poważnego krwotoku z pochwy tuż po porodzie.

Substancja czynna wenlafaksyna przenika do mleka matki. W związku z tym lek nie powinien być podawany u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to konieczne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa. Może to powodować działania niepożądane ze strony dziecka.

Prefaxine — możliwe skutki uboczne

W trakcie leczenia preparatem Prefaxine mogą występować działania niepożądane. Ich rodzaj i nasilenie zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Jeżeli wystąpi jakikolwiek z poniższych objawów, to należy natychmiast przerwać leczenie i skontaktować się z lekarzem:

• uczucie nerwowości lub niepokoju, uczucie pulsowania, zawroty głowy, nagłe czerwienienie skóry, uczucie ciepła;

• ucisk w klatce piersiowej, trudności w przełykaniu lub oddychaniu, świszczący oddech;

• obrzęk twarzy, rąk, gardła lub stóp;

• ciężka wysypka, pokrzywka, swędzenie;

• objawy zespołu serotoninowego: niepokój ruchowy, utrata koordynacji ruchowej, omamy, podwyższona temperatura ciała, nadreaktywność, szybkie zmiany ciśnienia tętniczego, przyspieszona czynność serca, nudności, śpiączka, wymioty.

Ponadto kontaktu z lekarzem wymagają takie działania niepożądane jak:

• zaburzenia pracy serca (przyspieszone lub nieregularne czynności serca, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi);

• kaszel, zadyszka, sapanie i wysoka temperatura;

• zaburzenia układu nerwowego (zawroty głowy, zaburzenia koordynacji ruchów, uczucie mrowienia, napady padaczkowe, drgawki);

• zaburzenia widzenia (np.: rozszerzenie źrenic, niewyraźne widzenie);

• czarne (smołowate) stolce lub krew w stolce;

• żółty kolor skóry lub białkówek oczu, ciemny kolor moczu (objawy zapalenia wątroby);

• objawy odstawienia leku;

• wydłużony czas krwawienia;

• zaburzenia psychiczne (np.: nadmierna ruchliwość i euforia).

Inne odnotowywane dotychczas skutki uboczne to m.in.:

• pocenie się (w tym poty nocne);

• suchość w ustach;

• ból głowy;

• kołatanie serca;

• szumy uszne;

• zaburzenia erekcji, zaburzenia orgazmu;

• zaburzenia krwawienia miesiączkowego;

• zmniejszenie masy ciała lub zwiększenie masy ciała;

• wymioty, biegunka, zaparcia;

• ziewanie;

• drżenia, senność, zwiększenie napięcia mięśniowego, mrowienie;

• dezorientacja;

• zwiększenie stężenia cholesterolu we krwi;

• zwiększona częstość oddawania moczu, problemy z oddawaniem moczu;

• zwiększone stężenie prolaktyny we krwi;

• ogólny obrzęk skóry;

• nadmierna utrata włosów;

• nadwrażliwość na światło

• zatrzymanie moczu;

• skrócenie oddechu;

• wymiotowanie krwią;

• uczucie oderwania od rzeczywistości, uczucie nadmiernego pobudzenia, zgrzytanie zębami, apatia;

• nadmierne zatrzymanie wody w organizmie;

• zmniejszenie stężenia sodu we krwi;

• myśli i zachowania samobójcze;

• zmniejszona liczba płytek krwi;

• skurcze i niekontrolowane ruchy mięśni;

• zmniejszenie ciśnienia tętniczego krwi;

• ciężkie bóle brzucha lub pleców;

• nieprawidłowe wydzielanie mleka u kobiet;

• niewyjaśnione bóle mięśni, osłabienie, tkliwość (rabdomioliza);

• eozynofilia płucna;

• pęknięte żyły;

• i inne.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie działania niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Prefaxine — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Prefaxine należy skontaktować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Występują określone przeciwwskazania do przyjmowania tych kapsułek. Należą do nich:

• uczulenie na wenlafaksynę lub jakikolwiek inny składnik preparatu;

• jednoczesne przyjmowanie leków z: grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy IMAO (stosowane w leczeniu depresji lub choroby Parkinsona).

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów, u których występują lub występowały w przeszłości:

• wysokie ciśnienie krwi (nadciśnienie tętnicze);

• choroby oczu (np.: niektóre rodzaje jaskry, podwyższone ciśnienie w gałce ocznej);

• napady drgawek (padaczka);

• zmniejszone stężenie sodu we krwi (hiponatremia);

• zaburzenia rytmu serca;

• choroby serca;

• zaburzenia krwawienia (skłonność do powstawania siniaków lub do krwawień);

• przypadku dużego stężenia cholesterolu;

• zachowania agresywne;

• mania, zaburzenia dwubiegunowe (u pacjenta lub kogoś z jego bliskich);

• myśli i zachowania samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych;

• przyjmowanie takich leków obecnie jak: buprenorfina (lek opioidowy stosowany w leczeniu ostrego lub przewlekłego bólu), leki przeciwzakrzepowe (np. warfaryna).

Wszelkie wątpliwości należy skonsultować z lekarzem prowadzącym. To on określa poziom bezpieczeństwa prowadzenia terapii u pacjenta.

Prefaxine — interakcje z innymi lekami

Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że wenlafaksyna może wchodzić z nimi w interakcję i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Przede wszystkim nie wolno jednocześnie przyjmować leków z grupy nieodwracalnych inhibitorów monoaminooksydazy IMAO. Pomiędzy stosowaniem tych leków powinno być minimum 14 dni odstępu.

Istnieje ryzyko wystąpienia zespołu serotoninowego w przypadku jednoczesnego stosowania wenlafaksyny z poniższymi środkami farmakologicznymi:

• leki zawierające metadon (stosowany w leczeniu uzależnienia od leków opioidowych lub silnego bólu);

• leki zawierające: fentanyl, tramadol, petydynę, tapentadol, buprenorfina, pentazocyna (stosowane w leczeniu silnego bólu);

• leki zawierające linezolid (antybiotyk stosowany w leczeniu zakażeń);

• leki zawierające subutraminę (stosowana w odchudzaniu);

• leki zawierające dekstrometorfan (stosowany w leczeniu kaszlu);

• leki zawierające błękit metylenowy (stosowany w leczeniu wysokiego stężenia methemoglobiny we krwi);

• leki zawierające odwracalny IMAO moklobemid (stosowany w leczeniu depresji);

• inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny (SNRI);

• selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI);

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;

• leki zawierające lit;

• tryptanu (stosowane w migrenowych bólach głowy);

• preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;

• leki przeciwpsychotyczne;

• leki zawierające tryptofan (stosowane w zaburzeniach snu i w depresji).

Dodatkowo ostrożności wymaga stosowanie z lekiem Prefaxine takich środków farmakologicznych jak:

• leki przeciwpsychotyczne (np.: tiorydazyna);

• leki przeciwhistaminowe (stosowane w leczeniu alergii);

• leki przeciwarytmiczne (np.: sotalol, amiodaron, chinidyna, dofetylid, stosowane w leczeniu zaburzeń rytmu serca);

• antybiotyki (np. erytromycyna, moksfloksacyna);

• doustne środki antykoncepcyjne;

• metoprolol (lek beta-adrenolityczny stosowany w leczeniu nadciśnienia i chorób serca);

• haloperydol lub rysperydon (leki stosowane w leczeniu zaburzeń psychicznych);

• ketokonazol (lek przeciwgrzybiczy).

Wszystkie te substancje wraz z potencjalnymi interakcjami zostały wypisane w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybrany z tych leków decyduje lekarz prowadzący.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)