Wypełnij wywiad, opłać konsultację, kod do
|
Dostępność: |
na receptę |
|
Wskazania: |
cukrzyca typu 2, nadwaga, otyłość |
|
Postać: |
roztwór do wstrzykiwań |
|
Dawka: |
2,5 mg, 5 mg, 7,5 mg, 10 mg, 12,5 mg, 15 mg |
|
Substancja czynna: |
tirzepatyd |
Lek Mounjaro to podwójny agonista receptorów GIP i GLP-1 o wydłużonym działaniu. Za mechanizm działania preparatu odpowiada substancja czynna tirzepatyd. Środek wykazuje skuteczne działanie w leczeniu otyłości, leczeniu nadwagi oraz leczeniu cukrzycy jako wsparcie dla ćwiczeń fizycznych i uzupełnienie diety. Lek można stosować w monoterapii oraz w skojarzeniu z innymi preparatami.
Preparat Mounjaro podaje się w monoterapii przy cukrzycy, gdy stosowanie metforminy uważa się za niewłaściwe lub nie daje ono satysfakcjonujących efektów. Lek Mounjaro obniża stężenie glukozy we krwi tylko wtedy, gdy jest ono wysokie.
Stosowanie Mounjaro pomaga w kontrolowaniu masy ciała. Stosuje się go w przypadku uzupełnienia diety, która zawiera obniżoną wartość kaloryczną oraz jest połączona ze zwiększoną aktywnością fizyczną. Wówczas preparat wspiera wysiłki prowadzące do utraty masy ciała lub utrzymania masy ciała pożądanej u pacjenta. Wskazania do stosowania leku to wskaźnik początkowy BMI na poziomie:
Decyzję o możliwości zastosowania preparatu Mounjaro podejmuje lekarz prowadzący, który ma na uwadze zdrowie i bezpieczeństwo pacjenta.
Cena leku Mounjaro zależy od marży narzuconej przez daną aptekę oraz wybranej pojemności fiolki. Obecnie preparat nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wieku pacjenta i wskazania medycznego. Uśrednione ceny dostępnych fiolek Mounjaro to:
Na ten moment lek Mounjaro nie ma zamienników na poziomie opakowania. Za podobne leki uznaje się preparaty przeciwcukrzycowe. O ich zastosowaniu decyduje lekarz prowadzący, dbając o bezpieczeństwo pacjenta i skuteczność prowadzonej terapii.
W przypadku preparatu Mounjaro pacjent powinien znać jego skład. Substancją czynną leku jest tirzepatyd. Ponadto w roztworze znajdują się takie substancje pomocnicze jak: chlorek sodu, wodorotlenek sodu, kwas chlorowodorowy stężony, fosforan dwuzasadowy siedmiowodny sodu i woda do wstrzykiwań.
Dawkowanie leku Mounjaro ustalane jest w sposób indywidualny w zależności od potrzeb i stanu pacjenta. Lek należy przyjmować według zaleceń lekarza prowadzącego. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy skonsultować swoją sytuację z lekarzem lub farmaceutą.
Standardowo dawkowanie rozpoczyna się od dawki 2,5 mg przyjmowanej raz w tygodniu. Po okresie czterech tygodni terapii dawkę się podwaja. Po kolejnych czterech tygodniach (lub więcej w zależności od decyzji lekarza) dawkę można zwiększać o kolejne 2,5 mg na tydzień.
Skuteczne dawki podtrzymujące to 5 mg, 10 mg i 15 mg, przy czym 15 mg to maksymalna dawka tygodniowa. Nie należy przyjmować więcej preparatu niż zalecane dawki podtrzymujące. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować niepokojące działania niepożądane.
Preparat w postaci roztworu do wstrzykiwań przeznaczony jest do podawania podskórnie w powłoki jamy brzusznej, górną część ramienia lub udo. Dawka tygodniowa może być przyjmowana o dowolnej porze i niezależnie od posiłku. Rekomenduje się zmianę miejsca podawania leku Mounjaro. Ponadto nie należy podawać go w tym samym miejscu, w którym pacjent przyjmuje insulinę. Przed pierwszym przyjęciem leku należy dokładnie zapoznać się z dołączoną do opakowania instrukcją.
Na ten moment brak szczegółowych danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania roztworu Mounjaro u kobiet w ciąży oraz w okresie karmienia piersią. W związku z tym rekomenduje się zaprzestanie przyjmowania leku w tej grupie pacjentek.
Nie można wykluczyć negatywnego wpływu leku na rozwój noworodka lub niemowlęcia. Jeżeli kobieta przyjmuje lek, to powinna przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa. Lekarz może podjąć decyzję o wdrożeniu preparatu Mounjaro u kobiet w ciąży oraz w okresie laktacji, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko.
U pacjentów przyjmujących lek Mounjaro mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczy to jednak każdego przypadku. Rodzaj oraz skala nasilenia działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji pacjenta. Odnotowywane do tej pory skutku uboczne to m.in.:
Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania zostały wymienione w ulotce dołączonej do produktu leczniczego. Należy dokładnie się z nią zapoznać.
Decyzję o możliwości zastosowania preparatu Mounjaro w terapii podejmuje lekarz i ma ona charakter indywidualny. Podstawowym przeciwwskazaniem do podawania roztworu Mounjaro jest uczulenie na substancję czynną lub którykolwiek składnik preparatu.
W określonych przypadkach należy zachować szczególne ostrożności. Podczas przyjmowania preparatu Mounjaro wzrasta ryzyko wystąpienia takich problemów zdrowotnych jak:
Ponadto ostrożność należy zachować u pacjentów, u których występują takie stany jak:
Jeżeli po rozpoczęciu przyjmowania leku Mounjaro u pacjenta dochodzi do nadmiernej utraty płynów (np. na skutek wymiotów lub biegunki), to należy unikać odwodnienia poprzez regularne picie dużych ilości płynów. Lekarz każdy przypadek rozpatruje osobno, biorąc pod uwagę wszystkie plusy i minusy włączenia preparatu Mounjaro do terapii.
Zawarty w roztworze Mounjaro tirzepatyd może wchodzić w interakcje z innymi lekami i wzajemnie zmieniać swoje działanie. W określonych przypadkach zwiększa się ryzyko wystąpienia objawów niepożądanych związanych z kojarzeniem wybranych substancji czynnych. Jest to związane z tym, że tirzepatyd wpływa na opóźnienie opróżniania żołądka. O przyjmowaniu dowolnych leków należy powiedzieć lekarzowi. To on podejmuje decyzję dotyczącą możliwego ich łączenia.
Szczególną uwagę należy zwrócić na takie środki farmakologiczne jak:
Wszystkie te środki wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania.