Fevarin

Fevarin — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Fevarin to selektywny inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI). To skuteczny lek przeciwdepresyjny. W swoim składzie zawiera fluwoksaminę. Jej działanie polega na hamowaniu procesu wychwytu zwrotnego serotoniny. W konsekwencji ten neuroprzekaźnik dłużej oddziałuje na synapsę i pobudza komórki odbierające informację.

Ponadto lek wykazuje nieznaczną zdolność wiązania z receptorami alfa- i beta-adrenergicznymi, histaminowymi, muskarynowymi w układzie cholinergicznym, dopaminergicznymi i serotoninergicznymi. To wszystko sprawia, że Fevarin wykazuje działanie przeciwdepresyjne, które polega m.in. na uspokojeniu, łagodzeniu lęku i poprawie samopoczucia pacjenta. Ze względu na skład i działanie lek ten dostępny jest tylko na receptę i przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych, dzieci i młodzieży.

Podstawowe wskazania do stosowania leku Fevarin to:

• leczenie depresji (ciężkie epizody depresyjne);
• leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (np.: nawracające natrętne myśli, zachowania przymusowe i natrętne wyobrażenia).

Fevarin — ile kosztuje? Czy jest refundowany?

Obecnie preparat Fevarin dostępny jest w dwóch opakowaniach. Różnią się ilością tabletek powlekanych oraz stężeniem substancji czynnej. Cena leku zależy od wybranego wariantu, marży narzuconej przez daną aptekę oraz stopnia refundacji. Przy pełnej odpłatności wynosi ona średnio:

• Fevarin (50 mg, 60 tabletek powlekanych) - 38,40 PLN;
• Fevarin (100 mg, 30 tabletek powlekanych) - 38,40 PLN.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Fevarin podlega całościowej lub częściowej refundacji. Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia we wskazaniach wymienionych w decyzji. Ponadto w ramach częściowej odpłatności mogą kupić go pozostali pacjenci w takich wskazaniach jak: upośledzenia umysłowe lub choroby psychiczne. Wówczas uśredniona cena leku po refundacji to:

• Fevarin (50 mg, 60 tabletek powlekanych) - 28,50 PLN;
• Fevarin (100 mg, 30 tabletek powlekanych) - 28,50 PLN.

Fevarin — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem tabletek Fevarin jest fluwoksamina. Substancje pomocnicze to: skrobia kukurydziana, mannitol, sodu stearylofumaran, skrobia żelowana, krzemionka koloidalna bezwodna, makrogol 6000, hypromeloza, dwutlenek tytanu, talk.

Fevarin — jak dawkować?

Stosowania i dawkowanie należy dostosowywać ostrożnie, indywidualnie do potrzeb pacjenta. Ten powinien postępować zgodnie z zaleceniami lekarza. W przypadku wątpliwości należy ponownie skontaktować się z lekarzem lub farmaceutą. Tabletki należy połykać bez rozgryzania, popijając wodą. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

Standardowe dawkowanie u osób dorosłych to:

• leczenie depresji: dawka początkowa na poziomie od 50 lub 100 mg na dobę;
• leczenie zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych: dawka początkowa od 50 mg na dobę.

Jeżeli dawki początkowe nie są wystarczające i nie ma oczekiwanej poprawy, to niezbędne może być korzystne stopniowe zwiększanie dawki do maksymalnie 300 mg na dobę. Przy przyjmowaniu dawki powyżej 150 mg na dobę należy przyjmować dawkę podzieloną. Poniżej tego stężenia zaleca się, aby całkowitą dobową dawkę większą przyjmować w dawce pojedynczej najlepiej wieczorem.

W przypadku dzieci i młodzieży powyżej 8. roku życia lek stosuje się w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Zaleca się rozpocząć dawkowanie od 25 mg na dobę, przyjmowanych przed snem. Co 4-7 dni lekarz może zwiększać dawkę o kolejne 25 mg. Zależy to od reakcji organizmu na leczenie. Zwiększanie uzyskuje się aż do osiągnięcia najmniejszej skutecznej dawki. Maksymalna dawka dobowa w tej grupie pacjentów to 200 mg, przy czym dawki powyżej 50 mg należy przyjmować w dwóch dawkach podzielonych.

Fevarin — jak stosować w ciąży i okresie karmienia?

Lek Fevarin nie powinien być stosowany u kobiet w okresie ciąży lub podejrzewających ciążę. Lekarz może podjąć taką decyzję, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Największe zagrożenie występuje w ostatnim trymestrze ciąży. U noworodka mogą pojawiać się poważne działania niepożądane takie jak m.in.: zespół przetrwałego nadciśnienia płucnego noworodka, napady padaczkowe, trudności z oddychaniem, trudności z karmieniem, obniżenie stężenia cukru we krwi, niestabilność temperatury ciała, nieprawidłowe napięcie mięśni, sinica, drgawki, drżenie, zdenerwowanie, senność, ospałość, problemy ze snem, wymioty, ciągły płacz. U kobiety może wystąpić obfite krwawienie z pochwy tuż po porodzie.

Leku tego nie należy podawać kobietom w okresie karmienia piersią. Substancja czynna przenika do mleka matki i może powodować działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli lekarz wdroży Fevarin w terapii, to kobieta powinna przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Fevarin — możliwe działania niepożądane

Podczas leczenia preparatem Fevarin mogą pojawiać się skutki uboczne. Ich rodzaj i nasilenie zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu pacjenta. Do odnotowywanych dotychczas działań niepożądanych należą m.in.:

• pobudzenie psychoruchowe, nerwowość, lęk;
• jadłowstręt psychiczny (anoreksja);
• suchość w ustach;
• kołatanie serca, przyspieszona czynność serca;
• zawroty głowy;
• ból głowy;
• senność lub bezsenność;
• nadmierne pocenie się;
• nudności;
• wymioty;
• niestrawność;
• złe samopoczucie, wyczerpanie;
• ból brzucha;
• zaparcia;
• skórne reakcje nadwrażliwości (np.: obrzęk naczynioruchowy, świąd, wysypka);
• zaburzenia czynności wątroby;
• bóle stawów lub mięśni;
• mania;
• nieprawidłowy wytrysk nasienia;
• drgawki;
• zaburzenia ruchowe, zaburzenia koordynacji ruchowej;
• agresja;
• dezorientacja, omam;
• niedociśnienie ortostatyczne;
• niespodziewany wyciek mleka z piersi (mlekotok):
• nadwrażliwość na światło;
• zaburzenia oddawania moczu, nietrzymanie moczu;
• nieprawidłowe wydzielanie hormonu antydiuretycznego;
• objawy przypominające złośliwy zespół neuroleptyczny;
• myśli i zachowania samobójcze;
• zwiększenie lub zmniejszenie masy ciała;
• zaburzenia miesiączkowania;
• rozszerzenie źrenic;
• jaskra;
• zaburzenia smaku;
• zaburzenia snu;
• zaburzenia czucia;
• krwawienia z przewodu pokramowego;
• cieżkie reakcje skórne;
• i inne.

Wszystkie te skutki uboczne wraz z częstotliwością występowania zostały wymienione w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Fevarin — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Fevarin należy dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania oraz skonsultować się z lekarzem. Nie należy stosować preparatu, jeżeli u pacjenta występują:

• nadwrażliwość na substancję czynną lub jakikolwiek inny składnik;
• przyjmowanie leków zawierających ramelteon;
• przyjmowanie leków zawierających tyzanidynę;
• przyjmowanie pimozydu (lek neuroleptyczny stosowany w schizofrenii i innych chorobach psychiatrycznych);
• przyjmowanie inhibitorów monoaminooksydazy (MAOI) obecnie lub w ciągu ostatnich dwóch tygodni.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować ostrożność. Każdy przypadek powinien być indywidualnie zdiagnozowany przez lekarza. Należy zastosować środki ostrożności, jeżeli u pacjenta występują lub występowały:

• ciąża lub podejrzenie ciąży;
• choroba serca (np. zaburzenia rytmu serca, przebyty zawał serca);
• jaskra;
• cukrzyca;
• zaburzenia czynności wątroby;
• zaburzenia czynności nerek;
• leczenie elektrowstrząsami (obecnie);
• mania (uczucie euforii lub nadmiernego pobudzenia);
• padaczka lub występowanie drgawek;
• krwawienie lub zwiększone ryzyko krwawień;
• wiek poniżej 18. roku życia;
• przyjmowanie leków zawierających buprenorfinę (możliwe wystąpienie zespołu serotoninowego);
• myśli samobójcze, pogłębienie depresji lub zaburzeń lękowych po zastosowaniu leku Fevarin.

W trakcie leczenia mogą wystąpić poważne działania niepożądane, w tym m.in.: zespół Stevensa-Johnsona, rumień wielopostaciowy czy toksyczna martwica naskórka. Należy o tym niezwłocznie poinformować lekarza prowadzącego.

Z czym nie łączyć Fevarinu?

Lekarz powinien mieć wiedzę o tym, jakie leki obecnie lub w niedalekiej przeszłości stosował pacjent. Jest to związane z tym, że fluwoksamina może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Preparatu Fevarin nie wolno łączyć z takimi środkami jak:

• inhibitory monoaminooksydazy (MAOI);
• pimozyd;
• tyzanidyna;
• ramelteon.

Ponadto szczególną uwagę zachowuje się w przypadku takich preparatów jak:

• leki przeciwzakrzepowe (np.: warfaryna, klopidogrel, nikumalon lub inne leki zapobiegające zakrzepom krwi);
• leki stosowane w leczeniu alergii (np.: astemizol, terfenadyna, cyzapryd);
• niesteroidowe leki przeciwzapalne i kwas acetylosalicylowy;
• inne leki przeciwdepresyjne, w tym m.in.: trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, benzodiazepiny, neuroleptyki, leki przeciwpsychotyczne, selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (np. cytalopram), inhibitory monoaminooksydazy (np. moklobemid), tryptofan, lit;
• tryptany (stosowane w leczeniu migreny);
• preparaty zawierające ziele dziurawca zwyczajnego;
• metadon (stosowany w leczeniu bólu i objawów odstawienia);
• sildenafil (stosowany w leczeniu zaburzeń erekcji);
• meksyletyna (stosowana w leczeniu zaburzeń rytmu serca);
• takryna (stosowana w leczeniu choroby Alzheimera);
• teofilina (stosowana w leczeniu astmy i zapalenia oskrzeli);
• ropinirol (stosowany w chorobie Parkinsona);
• karbamazepina, fenytoina (stosowane w leczeniu padaczki);
• propranolol (stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego i chorób serca);
• tramadol (lek przeciwbólowy);
• buprenorfina lub buprenorfina z naloksonem;
• cyklosporyna (stosowana w celu hamowania działania układu immunologicznego).

Wszystkie te substancje wraz z potencjalnymi interakcjami zostały wymienione w ulotce dołączonej do produktu leczniczego. O możliwości jednoczesnego przyjmowania wybranych leków decyduje lekarz prowadzący. Należy postępować zgodnie z jego zaleceniami.

Czym zastąpić Fevarin?

Obecnie Fevarin nie ma zamiennika. Oznacza to, że nie można zamienić go 1:1. Lekarz może podjąć decyzję o wdrożeniu innego leku przeciwdepresyjnego, biorąc pod uwagę indywidualne potrzeby pacjenta.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)