Digavar

Digavar — co to za lek, dla kogo jest przeznaczony?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Digavar należy to grupy niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ). Za jego działanie odpowiada substancja czynna aceklofenak. Działanie tej substancji polega na przeciwdziałaniu aktywności cyklooksygenaz. Enzymy te biorą udział w reakcjach prowadzących do powstawania prostaglandyn z lipidów błon komórkowych. Do tego substancja ta hamuje działanie innych mediatorów stanu zapalnego, co prowadzi do zmniejszenia objawów odpowiedzi zapalnej, w tym m.in.: sztywności stawów, bólu i obrzęku, a także ogranicza powstawanie ewentualnych uszkodzeń tkanki łącznej.

Preparat ma postać tabletek powlekanych i dostępny jest tylko na receptę. O zastosowaniu leku decyduje lekarz prowadzący. Preparat przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych. Należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Lek Digavar stosuje się przede wszystkim w łagodzeniu bólu i stanu zapalnego u osób dorosłych w chorobach reumatycznych i zwyrodnieniowych. Podstawowe wskazania to:

• zapalenie stawów (choroba zwyrodnieniowa stawów);

• reumatoidalne zapalenie stawów (choroba autoimmunologiczna powodująca przewlekły stan zapalny stawów);

• zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa (zapalenie stawów kręgosłupa mogące prowadzić do zrostu kręgów).

Ile kosztuje lek Digavar? Cena, refundacja

Obecnie preparat Digavar dostępny jest w trzech wariantach opakowania, które różnią się liczbą tabletek. Lek ten nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Koszt zakupu środka zależy od marży narzuconej przez daną aptekę. Średnio wynosi on:

• Digavar (100 mg, 20 tabletek powlekanych) - 14,50 PLN;

• Digavar (100 mg, 30 tabletek powlekanych) - 19,50 PLN;

• Digavar (100 mg, 60 tabletek powlekanych) - 34,50 PLN.

Digavar — pełny skład leku

Podstawowy składnik leku Digavar to aceklofenak. Pozostałe składniki tabletek to: kroskarmeloza sodowa, celuloza mikrokrystaliczna, krzemionka koloidalna bezwodna, talk, kopowidon K28, distearynian glicerolu typ 1, hypromeloza 2910 6 mPa E464, stearynian polioksylolu 40, makrogol, dwutlenek tytanu E171.

Digavar — stosowanie

Stosowanie leku Digavar ustalane jest indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta. Przyjmowanie leku Digavar powinno być zgodne z zaleceniami lekarza. Należy stosować możliwie najmniejszą dawkę leku w krótkim czasie. Wszystko po to, aby ograniczyć działania niepożądane. Tabletki należy połykać w całości, popijając dużą ilością wody. Można to robić podczas posiłku lub po nim.

Standardowa zalecana dawka u osób dorosłych to dwie tabletki po 100 mg na dobę, przyjmowane jedna rano, a druga wieczorem. Zalecana dobowa dawka to 200 mg i nie należy jej przekraczać. Pacjenci w podeszłym wieku mogą wymagać indywidualnego podejścia. Nie wolno stosować większej niż zalecanej dawki leku. Nie wpływa to na poprawę leczenia i może powodować skutki uboczne związane z przedawkowaniem substancji czynnej.

Digavar — w ciąży i okresie karmienia

Nie powinno się stosować leku Digavar u kobiet w ciąży. Lekarz może podjąć taką decyzję, jednak korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższać ewentualne ryzyko. Największe zagrożenie występuje w ostatnim trymestrze ciąży.

U noworodka mogą występować działania niepożądane, w tym m.in.: problemy z nerkami i sercem, niski poziom płynu owodniowego otaczającego dziecko (małowodzie), zwężenie naczynia krwionośnego (przewodu tętniczego) w sercu dziecka. Ponadto mogą występować komplikacje przy porodzie.

Na ten moment brak danych o tym, że substancja czynna leku Digavar przenika do mleka matki. W związku z tym nie należy stosować preparatu u kobiet w okresie karmienia piersią. Lekarz może to zalecić, jednak wtedy rekomenduje się przerwanie karmienia piersią ze względów bezpieczeństwa.

Digavar — możliwe skutki uboczne stosowania leku Digavar

Podczas terapii lekiem Digavar mogą pojawiać się skutki uboczne. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Jeżeli u pacjenta wystąpią poniższe objawy, to należy natychmiast skontaktować się z lekarzem:

• ostra reakcja alergiczna (wstrząs anafilaktyczny z objawami takimi, jak m.in.: trudności z oddychaniem, gorączka, świszczący oddech, wymioty, ból brzucha, obrzęk twarzy i gardła);

• podejrzenie udaru lub ataku serca;

• ciężkie wysypki skórne (np.: zespół Stevensa-Johnsona, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka);

• niewydolność nerek;

• objawy przypominające zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych (np.: gorączka, wymioty, ból głowy, sztywność karku, czerwona wysypka plamista, wrażliwość na światło);

• czarne smoliste stolce;

• krew w kale (stolcu);

• wymioty zawierające krew lub ciemne cząstki;

• ból w nadbrzuszu (bóle brzucha) lub inne nietypowe objawy dotyczące żołądka;

• niestrawność lub zgaga;

• skrajne zmęczenie, ból stawów, duszność, powtarzające się infekcje i zasinienie skóry.

Ponadto odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• nudności;

• biegunka;

• zawroty głowy;

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych we krwi;

• zaparcia;

• owrzodzenie jamy ustnej;

• wymioty;

• zaparcia;

• zapalenie błony śluzowej żołądka;

• podrażnienie błony śluzowej żołądka;

• gazy (wzdęcia);

• stany zapalne skóry;

• zwiększenie stężenia mocznika we krwi;

• zwiększenie stężenia kreatyniny we krwi;

• wysypka;

• świąd;

• wypukła, czerwona wysypka z okrągłymi zmianami o nieregularnym kształcie;

• duszność;

• zaburzenia widzenia;

• nadwrażliwość;

• małe stężenie żelaza we krwi;

• koszmary senne;

• bezsenność;

• depresja;

• nieprawidłowe zmniejszenie liczby krwinek czerwonych (niedokrwistość/anemia);

• mała liczba płytek krwi;

• mała liczba krwinek białych;

• duże stężenie potasu we krwi;

• zaburzenie smaku w ustach;

• niekontrolowane drżenie (dreszcze);

• uczucie wirowania podczas stania nieruchomo;

• owrzodzenie żołądka;

• zapalenie jamy ustnej;

• zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego;

• zahamowanie czynności szpiku kostnego;

• zapalenie trzustki;

• zwiększone ryzyko krwawienia;

• zaburzenia czynności nerek;

• nadciśnienie tętnicze;

• ogólne złe samopoczucie;

• perforacja ściany żołądka lub jelita;

• nasilenie astmy;

• wrzody;

• ból podczas poruszania oczami;

• zaczerwienienie lub złuszczanie się skóry;

• aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;

• zapalenie nerek;

• i inne.

Wszystkie te skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Digavar — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Digavar należy zachować ostrożność i skontaktować się z lekarzem prowadzącym. Przyjmowanie leku Digavar przeciwwskazane jest w sytuacji, gdy u pacjenta występują:

• uczulenie na aceklofenak lub jakikolwiek inny składnik preparatu;

• uczulenie na kwas acetylosalicylowy lub jakikolwiek inny niesteroidowy lek przeciwzapalny (np.: naproksen, ibuprofen, diklofenak);

• wystąpienie po przyjęciu leku NLPZ lub kwasu acetylosalicylowego takich objawów jak: napad astmy, wypukła, czerwona wysypka o nieregularnym kształcie, swędzenie, katar i kichanie (podrażnienie nosa), ostra reakcja alergiczna (wstrząs anafilaktyczny), świszczący oddech, trudności z oddychaniem, ból i wymioty;

• przebyte lub podejrzewane wrzody żołądka, lub krwawienie z jelita;

• ciężka choroba nerek;

• niewydolność wątroby;

• zaburzenia krążenia krwi (choroba tętnic obwodowych);

• czynne krwawienie lub zaburzenia krwawienia;

• ciąża (chyba że stosowanie leku lekarz uzna za konieczne);

• choroba serca lub naczyń mózgowych (np.: przebyte: zawał serca, udar, mini udar — przemijający atak niedokrwienny);

• zator w naczyniach krwionośnych serca lub mózgu;

• przebyta operacja mająca na celu udrożnienia lub ominięcia zamkniętych naczyń (bypass);

• wiek poniżej 18. roku życia.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować ostrożność. Szczególnie dotyczy to pacjentów, u których występują;

• cukrzyca;

• jakakolwiek choroba nerek lub wątroby;

• dusznica bolesna;

• wysokie ciśnienie krwi;

• zakrzepy krwi;

• podwyższone stężenie cholesterolu lub trójglicerydów we krwi;

• schorzenia przewodu pokarmowego (np.: przewlekła zapalna choroba jelit, choroba Leśniowskiego-Crohna, kiedykolwiek występujące krwawe wymioty lub krwawienie z odbytu, choroba zapalna jelit — wrzodziejące zapalenie jelita grubego);

• porfiria (choroba krwi);

• astma lub inne trudności z oddychaniem;

• ospa wietrzna, półpasiec;

• przebycie ciężkiego zabiegu chirurgicznego;

• palenie papierosów;

• podeszły wiek.

Stosowanie leku Digavar może zwiększać ryzyko wystąpienia zawału mięśnia sercowego. Ponadto mogą pojawiać się reakcje nadwrażliwości oraz ciężkie reakcje alergiczne. W takich sytuacjach należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Wszelkie wątpliwości powinno się z nim skonsultować.

Digavar — interakcje z innymi lekami

Należy poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że aceklofenak może wchodzić w interakcję z innymi środkami i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Szczególnej uwagi wymagają:

• jakiekolwiek inne niesteroidowe leki przeciwzapalne (należy unikać ich łączenia, dotyczy to też selektywnych inhibitorów cyklooksygenazy-2);

• glikozydy nasercowe (stosowane w niewydolności serca i zaburzeniach rytmu serca);

• antybiotyki chinolonowe;

• leki przeciwdepresyjne lub stosowane w chorobie afektywnej dwubiegunowej (lit);

• leki przeciwzakrzepowe (np.: warfaryna, heparyna);

• leki przeciwcukrzycowe (obniżające stężenie cukru we krwi);

• leki stosowane w leczeniu HIV (np.: zydowudyna);

• laki hamujące aktywność układu odpornościowego (np.: takrolimus, cyklosporyna);

• jakiekolwiek steroidy (np.: androgeny, estrogeny, glikokortykosteroidy);

• leki moczopędne;

• leki przeciwnadciśnieniowe (hoipotensyjne);

• mifepryston (antykoncepcja awaryjna, wywoływanie poronień);

• metotreksat (leczenie nowotworów i chorób autoimmunologicznych).

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. W przypadku wątpliwości skontaktuj się z lekarzem. To on decyduje o możliwości jednoczesnego stosowania wybranych środków farmakologicznych.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)