Davercin

Davercin — co to za lek, dla kogo jest przeznaczony?

Lek Davercin to środek o szerokim spektrum działania. Preparat w postaci żelu oraz roztworu na skórę przeznaczony jest do miejscowego leczenia trądziku pospolitego. Środek w postaci tabletek powlekanych stosuje się w leczeniu zakażeń bakteriami wrażliwymi na działanie erytromycyny.

Ze względu na skład i działanie preparat Davercin w każdej postaci dostępny jest tylko na receptę. Działanie leku polega na hamowaniu syntezy białek bakteryjnych, co uniemożliwia ich wzrost i namnażanie się. Ułatwia to organizmowi walkę ze szkodliwymi drobnoustrojami. Lek przeznaczony jest do stosowania u osób dorosłych, młodzieży i dzieci zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Davercin to:

• trądzik pospolity;

• zakażenia górnych dróg oddechowych (np.: zapalenie zatok, zapalenie gardła);

• zakażenia skóry i tkanek miękkich (np.: róża, ropnie i czyraki);

• zakażenia dolnych dróg oddechowych (np.: ostre zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli);

• zakażenia przewodu pokarmowego wywołane przez Campylobacter spp;

• w stomatologii: angina Vincenta, zapalenie dziąseł;

• inne zakażenia np. płonica.

Środek stosuje się tylko wtedy, gdy lekarz uzna zastosowanie leku za uzasadnione.

Ile kosztuje lek Davercin? Cena, refundacja

Uśredniona cena preparatu w aptece to:

• Davercin (250 mg, 16 tabletek powlekanych) - 22,40 PLN;

• Davercin (25 mg/ml, 30 ml roztworu na skórę) - 35,10 PLN;

• Davercin (25 mg/g, 30 g żelu) - 36,00 PLN.

Preparat Davercin dostępny jest w trzech postaciach. W każdej z nich do wyboru jest jedno opakowanie. Cena leku zależy od marży narzuconej przez daną aptekę oraz wybranego wariantu opakowania. Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek ten nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta.

Davercin — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Davercin w każdej postaci jest antybiotyk erytromycyna. Substancje pomocnicze to: talk, stearynian magnezu, celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa, makrogol 6000, octanoftalan celulozy, dwutlenek tytanu E171. Składniki pomocnicze w roztworze na skórę to: mirystynian izopropylu i etanol 96%. Składniki pomocnicze w żelu na skórę to: glikol propylnowy, izopropanol, dimetylosulfotlenek, hydroksypropyloceluloza i etanol 86%.

Davercin — stosowanie

Dawkowanie leku Davercin ustalane jest indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta i skali nasilenia objawów choroby. Należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.

Lek Davercin w postaci tabletek przeznaczony jest do stosowania doustnego. U osób dorosłych zazwyczaj podaje się dawkę początkową na poziomie 750 mg na dobę. Następnie stosuje się 1000 mg na dobę rano i wieczorem w dawkach podzielonych 500 mg co 12 godzin. W ciężkich zakażeniach dawka może być zwiększona do 2 g na dobę (1 g dwa razy na dobę co 12 godzin). U dzieci dawka początkowa wynosi zazwyczaj 30 mg/kg mc. Następnie podaje się 15 mg/kg mc co 12 godzin. Lek w postaci tabletek podaje się pacjentom, którzy są w stanie przełknąć tabletkę. Młodsze dzieci powinny stosować lek w postaci granulatu do sporządzania zawiesiny doustnej. Lek w postaci żelu oraz roztworu na skórę przeznaczony jest do stosowania miejscowego w leczeniu trądziku pospolitego.

Nie wolno stosować większej niż zalecanej dawki leku Davercin. Nie wpływa to na skuteczność stosowania leku i może powodować podrażnienie skóry oraz inne działania niepożądane.

W przypadku przypadkowego połknięcia leku lekarz może zalecić zastosowanie odpowiedniej metody opróżnienia żołądka (dotyczy żelu lub roztworu na skórę). Należy natychmiast skontaktować się z lekarzem w przypadkowego spożycia leku. W sytuacji przypadkowego kontaktu leku z oczami lub błonami śluzowymi miejsca należy przemyć letnią wodą.

U osób z zaburzeniami czynności nerek, zaburzeniami czynności wątroby oraz w podeszłym wieku wskazana może być modyfikacja dawkowania. Decyzję w tym zakresie podejmuje lekarz prowadzący.

Jak nakładać Davercin?

Davercin w postaci żelu lub roztworu na skórę powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego. Standardowo na zmienione chorobowo miejsca na skórze zwykle smaruje się 2 razy na dobę (rano i wieczorem) niewielką dawkę leku. Żel smaruje się bezpośrednio, a roztwór podaje się na waciku. Lek należy stosować na oczyszczoną i suchą skórę. Po jego aplikacji należy natychmiast dokładnie umyć ręce. Przeciętny okres leczenia wynosi około 4 tygodni.

Davercin — w ciąży i okresie karmienia

Stosowanie leku Davercin u kobiet w ciąży nie jest wskazane. Lekarz może jednak wdrożyć preparat w tej grupie pacjentek, jeżeli korzyści z tym związane znacznie przewyższają ewentualne ryzyko. Substancja czynna erytromycyna może przenikać przez łożysko i powodować działania niepożądane ze strony noworodka, w tym m.in. wady serca dziecka. Substancja czynna może przenikać do mleka matki. W związku z tym leku nie podaje się u kobiet w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to wskazane, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Davercin — możliwe skutki uboczne stosowania leku Davercin

W trakcie terapii mogą występować działania niepożądane. Ich rodzaj i nasilenie zależą od indywidualnej reakcji organizmu oraz stosowanej postaci preparatu Davercin. Lek należy odstawić i skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią takie objawy jak:

• nieprawidłowa akcja serca (np. kołatanie serc, przyspieszone bicie serca, nieprawidłowa praca w zapisie EKG, zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca zwane torsades de pointes);

• zażółcenie skóry i oczu, uczucie zmęczenia, gorączka, ciemne zabarwienie moczu (mogą wskazywać na zapalenie wątroby lub żółtaczkę);

• ciężka biegunka;

• reakcje alergiczne (np.: ciężkie wysypki skórne, nagłe trudności w oddychaniu, mówieniu i połykaniu, bardzo silne zawroty głowy, zapaść, obrzęk warg, twarzy i szyi);

• ciężka reakcja skórna: czerwona, łuszcząca się wysypka z guzkami pod skórą i pęcherzami (osutka krostkowa).

Ponadto w trakcie leczenia obserwowano takie działania niepożądane jak:

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;

• brak niektórych rodzajów krwinek białych;

• stan podgorączkowy, tępe bóle w okolicy lędźwiowej, wysypka skórna, częste oddawanie moczu, krwiomocz, zmniejszona objętość oddawanego moczu (mogą wskazywać na śródmiąższowe zapalenie nerek);

• zawroty głowy, koszmary nocne, urojenia, dezorientacja;

• ból brzucha i pleców (zapalenie trzustki);

• szybka lub nieregularna czynność serca;

• zaburzenia słuchu (szumy uszne, głuchota);

• zakażenia niewrażliwymi na lek bakteriami i grzybami;

• bóle brzucha, biegunka, wymioty, nudności;

• wysuszenie naskórka;

• pieczenie;

• łuszczenie;

• przetłuszczenie skóry;

• rumień;

• swędzenie;

• podrażnienie skóry w miejscu nałożenia produktu leczniczego;

• i inne.

Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów przez pacjenta. Jeżeli jednak wystąpią u niego niepokojące objawy, to warto zrezygnować z tej aktywności. Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania leku. Wybrane z nich mogą pojawić się po zaprzestaniu stosowania leku. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Davercin — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Davercin należy skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazane jest stosowanie tego środka w dowolnej postaci, jeżeli u pacjenta występują:

• uczulenie na cykliczny 11,12 węglan erytromycyny, inne antybiotyki makrolidowe lub jakikolwiek inny składnik preparatu;

• ciężka niewydolność wątroby;

• nieprawidłowo niski poziom potasu lub magnezu we krwi (hipomagnezemia lub hipokaliemia);

• zaburzenia akcji serca w wywiadzie (np.: częstoskurcz komorowy, zaburzenie rytmu serca typu torsades de pointes) lub nieprawidłowość w elektrokardiogramie u pacjenta, lub kogoś z jego bliskiej rodziny;

• jednoczesne przyjmowanie takich leków jak: lomitapid (stosowany w celu zmniejszenia podwyższonego stężenia we krwi), lowastatyna lub synwastatyna (leki stosowane w hipercholesterolemii oraz w miażdżycy tętnic wieńcowych), cyzapryd (lek stosowany w leczeniu dolegliwości żołądkowych), terfenadyna (leki powszechnie stosowane w leczeniu kataru siennego i alergii), pimozyd (stosowany w leczeniu schorzeń psychiatrycznych), dihydroergotamina lub ergotamina.

Ponadto w określonych przypadkach należy zachować szczególne środki ostrożności. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów, u których występują lub występowały:

• uczulenie na antybiotyki makrolidowe (linkomycyna, azytromycyna, klindamycyna);

• miastenia (rzadka choroba powodujące osłabienie mięśni);

• zaburzenia czynności wątroby lub przyjmowanie leków wpływających na wątrobę;

• problemu z sercem;

• przyjmowanie leków powodujących zaburzenia akcji serca.

Do tego należy natychmiast skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią:

• ciężkie reakcje nadwrażliwości;

• objawy nowego zakażenia bakteriami niewrażliwymi na erytromycynę lub grzybami;

• brak łaknienia, ciemna barwa moczu, żółtaczka, bolesność brzucha, świąd;

• ostra, przedłużająca się biegunka.

Wszelkie wątpliwości należy skonsultować z lekarzem.

Davercin — interakcje z innymi lekami

Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że erytromycyna może wchodzić z nimi w interakcje i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Przeciwwskazane jest jednoczesne przyjmowanie preparatu Davercin z takimi lekami jak:

• lowastatyna, synwastatyna (leki obniżające stężenie cholesterolu we krwi);

• astemizol, terfenadyna (leki stosowane w leczeniu alergii);

• ergotamina, dihydroergotamina (lek stosowany w leczeniu migreny);

• pimozyd (leki stosowane w zaburzeniach psychicznych);

• cyzapryd (lek stosowany w zaburzeniach czynności przewodu pokarmowego).

Do tego szczególną uwagę zachowuje się w przypadku takich środków farmakologicznych jak:

• doustne leki przeciwzakrzepowe (np.: warfaryna, rywaroksaban, acenokumarol);

• doustne środki antykoncepcyjne;

• kortykosteroidy podawane w dowolnej postaci;

• digoksyna (lek stosowany w leczeniu zaburzeń rytmu serca);

• teofilina (lek stosowany w leczeniu astmy oskrzelowej);

• fenytoina (lek przeciwpadaczkowy);

• cyklosporyna (lek stosowany po przeszczepach);

• hydroksychlorochina, chlorochina.

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. To lekarz decyduje o możliwości łączenia ze sobą wybranych leków. Należy stosować się do jego zaleceń.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)