Captopril Jelfa

Captopril Jelfa — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną Captopril Jelfa to lek z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny. Substancją czynną preparatu jest kaptopryl. Substancja ta hamuje powstawanie angiotensyny II, która odpowiedzialna jest za skurcz naczyń oraz pobudza uwalnianie aldosteronu. W efekcie obserwuje się obniżenie ciśnienia tętniczego. Dodatkowo lek wykazuje działanie ochronne na naczynia i wykazuje działanie przeciwmiażdżycowe. Dzięki temu Captopril Jelfa stosowany jest m.in. w leczeniu i profilaktyce chorób układu sercowo-naczyniowego i w leczeniu chorób nerek (nefropatii cukrzycowej i niecukrzycowej). Captopril Jelfa ma postać tabletek i dostępny jest tylko na receptę.

Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Captopril Jelfa to:

• nadciśnienie tętnicze;

• przewlekła niewydolność serca z osłabieniem czynności skurczowej komór (w skojarzeniu z lekami moczopędnymi, glikozydami naparstnicy i lekami beta-adrenolitycznymi);

• nefropatia cukrzycowa;

• nefropatia niecukrzycowa;

• zawał mięśnia sercowego (w leczeniu krótkotrwałym oraz w długotrwałej profilaktyce).

Captopril Jelfa — ile kosztuje? Czy podlega refundacji?

Obecnie preparat dostępny jest w trzech wariantach opakowania. Różnią się one stężeniem substancji czynnej w pojedynczej tabletce. Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Captopril Jelfa nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. Cena leku Captopril Jelfa zależy od marży narzuconej przez aptekę i średnio jest to:

• Captopril Jelfa (12,5 mg, 30 tabletek) - 5,65 PLN;

• Captopril Jelfa (25 mg, 30 tabletek) - 7,70 PLN;

• Captopril Jelfa (50 mg, 30 tabletek) - 16,35 PLN.

Captopril Jelfa — zamienniki lub podobne leki

Na rynku dostępne są leki zawierające tę samą substancję czynną w tej samej postaci co Captopril Jelfa. Należą do nich: Captopril, Captopril-Egis, Captopril Alfofarm, Captopril Polfarmex. Wszystkie dostępne są na receptę. O zasadności ich stosowania decyduje lekarz prowadzący.

Captopril Jelfa — pełny skład leku

Podstawowym składnikiem leku Captopril Jelfa, jest substancja czynna kaptopryl. Pozostałe składniki to: krzemionka koloidalna bezwodna, celuloza mikrokrystaliczna, kwas stearynowy, laktoza jednowodna, kroskarmeloza sodowa.

Captopril Jelfa — jak przyjmować?

Stosowanie leku Captopril Jelfa powinno być zgodne z zaleceniami lekarza. Dawkowanie ustalane jest w zależności od sytuacji pacjenta oraz wskazania medycznego. Maksymalna dawka dobowa substancji kaptopryl to 15 mg.

Leczenie nadciśnienia tętniczego:

• zalecana dawka początkowa to 25-50 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych;

• w odstępach dwutygodniowych można zwiększać dawkę do 100-150 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych, jeżeli jest to konieczne do osiągnięcia docelowego ciśnienia krwi;

• u pacjentów z dużą aktywnością układu renina-angiotensyna-aldosteron leczenie można rozpocząć od mniejszych dawek 6,25 mg lub 12,5 mg;

• lek Captopril Jelfa można podawać jako jedyny w terapii oraz w przypadku leczenia skojarzonego, w tym z tiazydowymi lekami moczopędnymi.

Leczenie niewydolności serca:

• zalecana dawka początkowa wynosi 6,25 mg lub 12,5 mg dwa lub trzy razy na dobę;

• dawkę można zwiększać do 75-150 mg na dobę w zależności od reakcji organizmu pacjenta na leczenie.

Leczenie krótkotrwałe zawału mięśnia sercowego:

• dawka próbna wynosi 6,25 mg, po dwóch godzinach 12,5 mg i po 12 godzinach 25 mg;

• od kolejnego dnia podaje się 100 mg na dobę w dwóch dawkach podzielonych przez 4 tygodnie.

Leczenie długotrwałe zawału mięśnia sercowego:

• zalecana dawka początkowa wynosi 6,25 mg, następnie przez 2 doby podaje się 12,5 mg trzy razy na dobę, a później 25 mg trzy razy na dobę;

• w leczeniu przewlekłym dawka zalecana to 75-150 mg na dobę w dwóch lub trzech dawkach podzielonych.

Leczenie nefropatii cukrzycowej typu I w tym leczenie nefropatii cukrzycowej przebiegającej z białkomoczem:

• zalecana dawka dobowa to 75-100 mg w dawkach podzielonych.

Na ten moment brakuje szczegółowych informacji związanych ze stosowaniem leku Captopril Jelfa u osób poniżej 18. roku życia. Jeżeli lekarz się na to zdecyduje, to musi ściśle nadzorować proces leczenia. Dawka początkowa u dzieci i młodzieży wynosi 0,3 mg/kg masy ciał. W przypadku dzieci z zaburzeniami czynności nerek, wcześniaków, noworodków i niemowląt jest to 0,15 mg/kg masy ciała. Należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarza w zakresie dawkowania leku Captopril Jelfa w każdej grupie pacjentów.

U pacjentów z zaburzeniami czynności nerek lekarz może zalecić stosowanie mniejszych dawek leku. Podobnie może być w przypadku pacjentów w podeszłym wieku. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Captopril Jelfa. Nie wpływ to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane.

Captopril Jelfa — czy można stosować w ciąży i okresie karmienia?

Leku Captopril Jelfa nie powinno stosować się w okresie ciąży, u kobiet podejrzewających ciążę lub ją planujące. Największe ryzyko występuje po pierwszym trymestrze. Wówczas stosowanie preparatu Captopril Jelfa jest bezwzględnie zakazane, ponieważ może to poważnie zaszkodzić dziecku. Substancja czynna przenika do mleka matki. Nie zaleca się stosowania leku Captopril Jelfa w okresie karmienia piersią. Jeżeli jest to konieczne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Captopril Jelfa — możliwe skutki uboczne

Podczas terapii mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczy to każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie skutków ubocznych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu. Należy natychmiast odstawić lek i skontaktować się z lekarzem, jeżeli wystąpią takie objawy jak:

• trudności podczas połykania;

• trudności w oddychaniu;

• uczucie omdlenia;

• reakcje skórne z powstawaniem pęcherzy, owrzodzeń i pokrzywki;

• obrzęk twarzy, języka i krtani.

Ponadto w trakcie leczenia odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.:

• podrażnienie błony śluzowej żołądka;

• nudności, wymioty;

• suchy, uporczywy kaszel i duszność;

• zaburzenia smaku;

• zaburzenia snu;

• wysypka i łysienie;

• świąd z wysypką lub bez wysypki;

• zawroty głowy;

• bóle brzucha, biegunka, zaparcia;

• nagłe zaczerwienienie;

• złe samopoczucie;

• zmęczenie;

• niedociśnienie tętnicze;

• kołatanie serca;

• bladość, obrzęk naczynioruchowy;

• zespół Raynauda;

• dławica piersiowa (ból w klatce piersiowej);

• tachykardia (szybka czynność serca);

• tachyarytmia (zaburzenia rytmu serca);

• zaburzenia czynności nerek (wielomocz, zwiększenie częstości oddawania moczu, skąpomocz, niewydolność nerek);

• zapalenie jamy ustnej/owrzodzenia aftowe;

• bóle głowy i parestezje (uczucie kłucia, mrowienia);

• senność;

• anoreksja (utrata apetytu i wagi);

• powiększenie węzłów chłonnych;

• małopłytkowość (zmniejszenie liczby płytek krwi);

• niedokrwistość (w tym niedokrwistość aplastyczna i hemolityczna);

• zaburzenia autoimmunologiczne;

• dodatnie miano przeciwciał przeciwjądrowych;

• zapalenie trzustki;

• wrzód trawienny;

• pokrzywka;

• nadwrażliwość na światło;

• zespół nerczycowy;

• ginekomastia (powiększenie piersi u mężczyzny);

• skurcz oskrzeli;

• nieżyt błony śluzowej nosa;

• depresja;

• splątanie;

• zatrzymanie czynności serca;

• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i stężenie bilirubiny;

• eozynofilia (zwiększenie ilości pewnego typu krwinek białych);

• hipoglikemia (zmniejszone stężenie cukru w surowicy);

• hiperkaliemia (zwiększone stężenie potasu);

• incydenty naczyniowo-mózgowe (udar, niewyraźne widzenie, omdlenie);

• wstrząs kardiogenny (ostra niewydolność krążenia spowodowana chorobą serca);

• alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych;

• zmiany w wynikach badań laboratoryjnych (np.: zmniejszenie stężenia hemoglobiny, zmniejszenie ilości leukocytów i płytek krwi, zmniejszenie wartości hematokrytu, zwiększenie stężenia kreatyniny i bilirubiny w surowicy, zwiększenie stężenia azotu mocznikowego we krwi, zmniejszenie stężenia sodu w surowicy, zwiększenie stężenia potasu w surowicy, eozynofilia, białkomocz, przyspieszone OB).

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Captopril Jelfa — przeciwwskazania, środki ostrożności

Przed zastosowaniem leku Captopril Jelfa należy skonsultować się z lekarzem oraz zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Podstawowe przeciwwskazania do jego przyjmowania to:

• uczulenie na kaptopryl, inhibitor konwertazy angiotensyny (ACE) lub jakikolwiek inny składnik preparatu;

• dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy (stwierdzony kiedykolwiek);

• obrzęk naczynioruchowy występujący kiedykolwiek po przyjęciu leku z grupy inhibitorów ACE;

• cukrzyca;

• zaburzenia czynności nerek;

• ciąża (zwłaszcza po pierwszym trymestrze);

• przyjmowanie obecnie lub w niedalekiej przeszłości takich leków jak: walsartan, saubitryl, aliskiren.

Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować ostrożność. Każdy przypadek powinien być indywidualnie zdiagnozowany. Ostrożności wymagają zwłaszcza pacjenci, u których występują:

• zaburzenia czynności nerek, zwężenie tętnicy jedynej czynnej nerki lub obustronne zwężenie tętnic nerkowych;

• czynniki ryzyka wystąpienia niedociśnienia tętniczego (np.: ciężkie nadciśnienie tętnicze renino-zależne, objawowa niewydolność serca, zaburzenia wodno-elektrolitowe);

• zwężenie zastawki aortalnej i mitralnej (zastawki serca);

• kardiomiopatia przerostowa (choroba mięśnia sercowego);

• kolagenoza naczyń (choroba tkanki łącznej);

• zaburzenia czynności wątroby;

• zaburzenia rytmu serca;

• dna moczanowa;

• cukrzyca;

• ciąża, podejrzenie ciąży lub planowanie ciąży;

• planowane przeprowadzenie: dializoterapii, leczenie odczulającego, leczenia za pomocą aferezy lipoprotein o małej gęstości (usuwanie cholesterolu we krwi), leczenia lekami immunosupresyjnymi;

• planowanie wykonania zabiegu chirurgicznego lub podawanie znieczulenia z zastosowaniem leków powodujących niedociśnienie;

• przyjmowanie leków stosowanych w leczeniu wysokiego ciśnienia krwi takich jak: aliskiren, antagonista receptora angiotensyny II: telmisartan, walsartan, irbesartan);

• przyjmowanie leków zwiększających ryzyko obrzęku naczynioruchowego takich jak: wildagliptyna, syrolimus, temsyrolimus, ewerolimus, racekadotryl.

W trakcie leczenia wskazana jest regularna kontrola czynności nerek, stężenia elektrolitów we krwi oraz ciśnienia tętniczego. Wszelkie wątpliwości warto skonsultować z lekarzem.

Captopril Jelfa — interakcje z innymi lekami

Pacjent ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że kaptopryl może wchodzić w interakcje z innymi środkami i wzajemnie zmieniać swoje działanie. Szczególną uwagę należy zwrócić na takie preparaty jak:

• antagoniści receptora angiotensyny II;

• leki stosowane w zapobieganiu odrzuceniu przeszczepu (np.: ewerolimus, syrolimus);

• leki przeciwcukrzycowe;

• leki przeciwbólowe, przeciwgorączkowe i przeciwzapalne, w tym niesteroidowe leki przeciwzapalne (np.: piroksykam, diklofenak, kwas acetylosalicylowy, ibuprofen);

• suplementy potasu (w tym substytuty soli kuchennej);

• leki moczopędne oszczędzające potas (np.: amiloryd, triamteren, spironolakton);

• inne leki zwiększające stężenie potasu we krwi (np.: kotrimoksazol, trimetoprim, cyklosporyna, heparyna);

• leki trombolityczne (np. streptokinaza);

• leki przeciwnadciśnieniowe i leki rozszerzające naczynia (np. azotany);

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;

• leki przeciwpsychotyczne;

• leki immunosupresyjne;

• leki zwężające naczynia krwionośne, sympatykomimetyki (np. adrenalina);

• cytostatyki;

• aliskiren;

• lit (stosowany w leczeniu manii i depresji);

• prokainamid;

• allopurynol.

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie wątpliwości skonsultuj z lekarzem. To on zdecyduje o możliwości łączenia ze sobą wybranych preparatów.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)