Wypełnij wywiad, opłać konsultację, kod do
Bactrim to lek przeciwbakteryjny. W jego składzie znajdują się substancje czynne sulfametoksazol i trimetoprim w skojarzeniu proporcji 5:1. Takie połączenie tych substancji znane jest w medycynie jako ko-trimoksazol. Preparat może być wykorzystywany w terapii u osób dorosłych, młodzieży, a także dzieci po skończeniu 6. tygodnia życia. Bactrim wykazuje skuteczne działanie na drobnoustroje, które są wrażliwe na zawarte w leku substancje czynne. Preparat dostępny jest w postaci tabletek lub syropu. O przepisaniu konkretnej postaci leku zawsze decyduje lekarz.
W przypadku syropu dawka leku wynosi kolejno 200 mg + 40 mg/5 ml (sulfametoksazol i trimetoprim). Jedna tabletka zawiera 400 mg + 80 mg substancji czynnych.
Skład leku różni się w zależności od jego postaci. W syropie znajdują się takie składniki jak: sulfametoksazol, trimetoprim, sorbitol, polisorbat, celuloza zdyspergowana, parahydroksybenzoesan metylu, parahydroksybenzoesan, propylu, esencja waniliowa, esencja bananowa i woda oczyszczona.
Tabletki Bactrim w swoim składzie zawierają: sulfametoksazol, trimetoprim, stearynian magnezu, powidon, dokuzynian sodu i karboksymetyloskrobia sodowa.
Pacjent powinien zapoznać się ze składem danej postaci leku, ponieważ nie można przyjmować go w sytuacji, gdy u chorego występuje uczulenie na jakikolwiek składnik preparatu.
Jest kilka podstawowych wskazań do stosowania leku Bactrim. Preparat rekomendowany jest na takie schorzenia jak:
zakażenie przewodu pokarmowego (w tym biegunka podróżnych, dur brzuszny);
zapalenie ucha środkowego;
zakażenie dróg oddechowych (gdy odnotuje się zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli);
zakażenia układu moczowego;
leczenie wrzodu miękkiego.
Ponadto środek Bactrim rekomenduje się w leczeniu i profilaktyce zapalenia płuc wywołanego przez bakterię Pneumocystis jirovecii u dzieci i dorosłych. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów, którzy cierpią na poważne zaburzenia odporności, które mogą być wywołane innymi jednostkami chorobowymi.
Lek Bactrim wykazuje działanie przeciwdrobnoustrojowe. Polega ono na hamowaniu aktywności wyselekcjonowanych enzymów bakteryjnych. Dzięki temu ogranicza się rozwój drobnoustrojów oraz infekowanie kolejnych komórek w organizmie człowieka. Ponadto Bactrim po skojarzeniu ze sobą substancji czynnych wykazuje silne działanie bakteriobójcze. Wykazuje skuteczność w przypadku takich drobnoustrojów jak bakterie gram-ujemne oraz bakterie gram-dodatne. Szczegółowy wykaz bakterii wrażliwych na działanie Bactrim znajduje się na ulotce dołączonej do opakowania. Lek dobierany jest w leczeniu na podstawie rozpoznania szkodliwego drobnoustroju.
Dawkowanie leku różni się w zależności od leczonego schorzenia. Każdorazowo postać preparatu oraz harmonogram jego dawkowania powinien być ustalany przez lekarza na podstawie przeprowadzonych badań. Pacjent powinien stosować się do wskazań lekarza i we własnym zakresie nie zmieniać dawki przyjmowanego leku. Rekomenduje się przyjmowanie syropu lub tabletek po posiłku. Tabletki należy popić płynem. Szczegółowe wytyczne dotyczące dawkowania leku w konkretnych grupach wiekowych oraz różnych schorzeń znajdują się na ulotce dołączonej do opakowania. Bardziej rygorystyczne wytyczne dotyczą m.in. pacjentów z niewydolnością nerek i z zaburzeniami czynności wątroby. W przypadku długotrwałego leczenia pacjent powinien regularnie poddawać się badaniom czynności nerek, moczu oraz krwi.
Dla przykładu przy zapaleniu płuc rekomenduje się dawkę nieprzekraczającą 100 mg/kg mc pacjenta sulfametoksazolu na dobę oraz 20 mg/kg mc trimetoprimu na dobę. Dawki dzieli się na cztery równe i podaje co sześć godzin przez 14 dni.
Dzieci do 12. roku życia stanowią grupę, w której niezbędne jest zachowanie zwiększonej ostrożności w trakcie terapii. Szacuje sie, że średnia dobowa dawka w przypadku dziecka wynosi 30 mg sulfametoksazolu na kilogram masy ciała oraz 6 mg trimetoprimu na kilogram masy ciała. Podaje się ją w dwóch dawkach podzielonych.
U pacjentów powyżej 12. roku życia dawkowanie zależy od stanu pacjenta. Jeżeli osoba ta nie posiada zaburzeń czynności nerek, to rekomendowane dawki prezentują się następująco:
800 mg + 160 mg - zwykła dawka
1000 mg + 200 mg - wysoka dawka przy ciężkich zakażeniach;
400 mg + 80 mh - minimalna dawka leku.
Minimalne dawki leku wprowadza się przy leczeniu długotrwałym. Wówczas pacjent powinien otrzymywać najmniejszą możliwą dawkę, która wykazuje skuteczne działanie terapeutyczne. W ten sposób można zadbać o skuteczne leczenia oraz zwiększone bezpieczeństwo pacjenta.
Pacjenci powinni zwracać uwagę na to, aby nie przedawkować leku Bactrim. Może to prowadzić do niepokojących objawów, w szczególności takich jak: ból głowy, wymioty, zaburzenie umysłowe i wzrokowe, zawroty głowy, biegunka, nudności. Ciężkie objawy przedawkowania to: bezmocz, krwiomocz i krystaluria. Jeżeli dojdzie do takiej sytuacji, to pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
Bactrim to lek przeciwbakteryjny. W jego składzie znajdują się substancje czynne sulfametoksazol i trimetoprim w skojarzeniu proporcji 5:1. Takie połączenie tych substancji znane jest w medycynie jako ko-trimoksazol. Preparat może być wykorzystywany w terapii u osób dorosłych, młodzieży, a także dzieci po skończeniu 6. tygodnia życia. Bactrim wykazuje skuteczne działanie na drobnoustroje, które są wrażliwe na zawarte w leku substancje czynne. Preparat dostępny jest w postaci tabletek lub syropu. O przepisaniu konkretnej postaci leku zawsze decyduje lekarz.
W przypadku syropu dawka leku wynosi kolejno 200 mg + 40 mg/5 ml (sulfametoksazol i trimetoprim). Jedna tabletka zawiera 400 mg + 80 mg substancji czynnych.
Skład leku różni się w zależności od jego postaci. W syropie znajdują się takie składniki jak: sulfametoksazol, trimetoprim, sorbitol, polisorbat, celuloza zdyspergowana, parahydroksybenzoesan metylu, parahydroksybenzoesan, propylu, esencja waniliowa, esencja bananowa i woda oczyszczona.
Tabletki Bactrim w swoim składzie zawierają: sulfametoksazol, trimetoprim, stearynian magnezu, powidon, dokuzynian sodu i karboksymetyloskrobia sodowa.
Pacjent powinien zapoznać się ze składem danej postaci leku, ponieważ nie można przyjmować go w sytuacji, gdy u chorego występuje uczulenie na jakikolwiek składnik preparatu.
Jest kilka podstawowych wskazań do stosowania leku Bactrim. Preparat rekomendowany jest na takie schorzenia jak:
zakażenie przewodu pokarmowego (w tym biegunka podróżnych, dur brzuszny);
zapalenie ucha środkowego;
zakażenie dróg oddechowych (gdy odnotuje się zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli);
zakażenia układu moczowego;
leczenie wrzodu miękkiego.
Ponadto środek Bactrim rekomenduje się w leczeniu i profilaktyce zapalenia płuc wywołanego przez bakterię Pneumocystis jirovecii u dzieci i dorosłych. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów, którzy cierpią na poważne zaburzenia odporności, które mogą być wywołane innymi jednostkami chorobowymi.
Lek Bactrim wykazuje działanie przeciwdrobnoustrojowe. Polega ono na hamowaniu aktywności wyselekcjonowanych enzymów bakteryjnych. Dzięki temu ogranicza się rozwój drobnoustrojów oraz infekowanie kolejnych komórek w organizmie człowieka. Ponadto Bactrim po skojarzeniu ze sobą substancji czynnych wykazuje silne działanie bakteriobójcze. Wykazuje skuteczność w przypadku takich drobnoustrojów jak bakterie gram-ujemne oraz bakterie gram-dodatne. Szczegółowy wykaz bakterii wrażliwych na działanie Bactrim znajduje się na ulotce dołączonej do opakowania. Lek dobierany jest w leczeniu na podstawie rozpoznania szkodliwego drobnoustroju.
Dawkowanie leku różni się w zależności od leczonego schorzenia. Każdorazowo postać preparatu oraz harmonogram jego dawkowania powinien być ustalany przez lekarza na podstawie przeprowadzonych badań. Pacjent powinien stosować się do wskazań lekarza i we własnym zakresie nie zmieniać dawki przyjmowanego leku. Rekomenduje się przyjmowanie syropu lub tabletek po posiłku. Tabletki należy popić płynem. Szczegółowe wytyczne dotyczące dawkowania leku w konkretnych grupach wiekowych oraz różnych schorzeń znajdują się na ulotce dołączonej do opakowania. Bardziej rygorystyczne wytyczne dotyczą m.in. pacjentów z niewydolnością nerek i z zaburzeniami czynności wątroby. W przypadku długotrwałego leczenia pacjent powinien regularnie poddawać się badaniom czynności nerek, moczu oraz krwi.
Dla przykładu przy zapaleniu płuc rekomenduje się dawkę nieprzekraczającą 100 mg/kg mc pacjenta sulfametoksazolu na dobę oraz 20 mg/kg mc trimetoprimu na dobę. Dawki dzieli się na cztery równe i podaje co sześć godzin przez 14 dni.
Dzieci do 12. roku życia stanowią grupę, w której niezbędne jest zachowanie zwiększonej ostrożności w trakcie terapii. Szacuje sie, że średnia dobowa dawka w przypadku dziecka wynosi 30 mg sulfametoksazolu na kilogram masy ciała oraz 6 mg trimetoprimu na kilogram masy ciała. Podaje się ją w dwóch dawkach podzielonych.
U pacjentów powyżej 12. roku życia dawkowanie zależy od stanu pacjenta. Jeżeli osoba ta nie posiada zaburzeń czynności nerek, to rekomendowane dawki prezentują się następująco:
800 mg + 160 mg - zwykła dawka
1000 mg + 200 mg - wysoka dawka przy ciężkich zakażeniach;
400 mg + 80 mh - minimalna dawka leku.
Minimalne dawki leku wprowadza się przy leczeniu długotrwałym. Wówczas pacjent powinien otrzymywać najmniejszą możliwą dawkę, która wykazuje skuteczne działanie terapeutyczne. W ten sposób można zadbać o skuteczne leczenia oraz zwiększone bezpieczeństwo pacjenta.
Pacjenci powinni zwracać uwagę na to, aby nie przedawkować leku Bactrim. Może to prowadzić do niepokojących objawów, w szczególności takich jak: ból głowy, wymioty, zaburzenie umysłowe i wzrokowe, zawroty głowy, biegunka, nudności. Ciężkie objawy przedawkowania to: bezmocz, krwiomocz i krystaluria. Jeżeli dojdzie do takiej sytuacji, to pacjent powinien niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym.
Ze względu na skład leku i specyfikę jego działania, istnieją określone przeciwwskazania do włączania Bactrim do terapii. Przede wszystkim lek nie powinien być przyjmowany przez osoby, które wykazują uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek składnik preparatu. Ponadto przeciwskazania do stosowania Bactrim to m.in.:
ciężkie uszkodzenie miąższu wątroby;
przyjmowanie substancji dofetylid w innym preparacie medycznym;
zaburzenia czynności nerek (w tym przede wszystkim: ciężka niewydolność nerek).
Lek jest przeciwwskazany także u dzieci poniżej 6. tygodnia życia. Później można go wprowadzić do terapii, jednak tylko z zachowaniem szczególnej ostrożności. Decyzję o tym każdorazowo podejmuje lekarz prowadzący.
Jak każdy preparat medyczny, tak i Bactrim może powodować występowanie niepokojących działań niepożądanych. Bardziej narażone na nie są osoby z grup ryzyka, w tym osoby z podeszłym wieku, przyjmujące inne leki lub cierpiące na inne poważne schorzenia. Skutki uboczne nie występują u każdego pacjenta i skala ich nasilenia oraz objawy mają charakter indywidualny.
Do przykładowych działań niepożądanych związanych z przyjmowaniem preparatu Bactrim należą m.in.:
reakcje skórne (np. złuszczające zapalenie skóry, rumień, wysypka, świąd, wykwity polekowe);
podwyższona aktywność niektórych enzymów;
wymioty i mdłości;
zwiększone stężenie kreatyniny w surowicy krwi;
zwiększone stężenie azotu mocznikowego w krwi;
zaburzenia czynności nerek;
zakażenia grzybicze;
rzekomobłoniaste zapalenie jelit;
drgawki;
pokrzywka;
biegunka;
zapalenie wątroby;
podwyższone stężenie bilirubiny;
zapalenie błony naczyniowej oka;
alergiczne zapalenie mięśnia sercowego;
obrzęk naczynioruchowy;
guzkowe zapalenie tętnic;
zapalenie naczyń płucnych;
ostre zapalenie trzustki;
martwicze zapalenie naczyń;
śródmiąższowe zapalenie nerek;
aseptyczne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych;
bóle stawów;
zapalenie naczyń mózgowych;
i inne.
Wszystkie potencjalne skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania zostały wymienione w ulotce załączonej do opakowania przez producenta. Pacjent zobowiązany jest do dokładnego zapoznania się z jej treścią.
W określonych przypadkach warto zachować szczególną ostrożność w trakcie terapii z wykorzystaniem leku Bactrim. Jeżeli podczas przyjmowania preparatu wystąpią niepokojące reakcje skórne lub poważne skutki uboczne, to należy natychmiast przerwać stosowanie leku i skontaktować się z lekarzem.
Ponadto zwiększona ostrożność wymagana jest u:
osób w podeszłym wieku;
pacjentów z astmą oskrzelową lub ciężką alergią;
pacjentów z dusznościami i nasileniem kaszlu;
pacjentów z zaburzeniami czynności tarczycy.
Pacjent powinien poinformować lekarza o wszystkich przyjmowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości lekach. Wszystko dlatego, że Bactrim może wchodzić z nimi w interakcję i zmieniać ich działanie. Może to zaburzyć prowadzoną terapię oraz powodować występowanie działań niepożądanych. Szczególną uwagę należy zwrócić na preparaty medyczne, w których składzie znajdują się takie substancje jak:
dapson;
cyklosporyna;
amantadyna;
fenytoina;
dofetylid;
digoksyna;
kumaryna;
klozapina;
lamiwudyna;
memantyna;
pirymetamina;
metrotreksat;
pioglitazon;
rozyglitazon;
repaglinid;
doustne leki przeciwcukrzycowe;
leki moczopędne;
leki zwiększające poziom potasu w surowicy krwi;
pochodne sulfonylomocznika.
Jednocześnie nie jest wskazane jednoczesne stosowanie Bactrimu z preparatami zawierającymi paklitaksel i amiodaron. Może to zwiększać ryzyko występowania skutków ubocznych. W takich sytuacjach lekarz powinien rekomendować alternatywny lek w leczeniu.
Preparat Bactrim nie jest wskazany w okresie ciąży i karmienia piersią. Dokładny wpływ substancji czynnych na płód oraz na karmione dziecko nie jest znany, jednak u części pacjentek zaobserwowano zwiększone ryzyko samoistnego poronienia. Decyzję o wdrożeniu środka Bactrim do terapii u kobiet w ciąży lub w okresie laktacji podejmuje lekarz. Korzyści z tym związane muszą znacznie przewyższyć ewentualne ryzyko. Standardowo jednak rekomenduje się zastosowanie bezpieczniejszego leku.
Na ten moment nie jest znany negatywny wpływ leku Bactrim na zdolność pacjentów do prowadzenia pojazdów oraz do obsługi maszyn. Jeżeli jednak po zażyciu leku zaobserwujesz u siebie negatywne działania niepożądane lub nie będziesz czuć się pewnie, to rekomenduje się zaniechanie aktywności prowadzenia pojazdu.