Preparat Aerius to lek przeciwhistaminowy, który stosuje się w leczeniu i łagodzeniu objawów związanych z alergicznym zapaleniem błony śluzowej nosa oraz przewlekłą pokrzywką idiopatyczną.
|
Dostępność:
|
na receptę
|
|
Wskazania:
|
alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa, przewlekła pokrzywka idiopatyczna
|
|
Postać:
|
tabletki, syrop (roztwór doustny)
|
|
Dawka:
|
5 mg (tabletki), 0,5 mg/ml (roztwór doustny)
|
|
Substancja czynna:
|
desloratadyna
|
Aerius — działanie, przeznaczenie
Zgodnie z klasyfikacją medyczną Aerius należy do grupy leków przeciwhistaminowych. Oznacza to, że środek stosowany jest w leczeniu objawów alergicznych. Substancją czynną leku Aerius jest desloratadyna. Substancja ta klasyfikowana jest jako lek przeciwhistaminowy II generacji, w związku z tym nie działa na ośrodkowy układ nerwowy. Desloratadyna to antagonista histaminy, który wybiórczo blokuje obwodowe receptory histaminowe typu 1 (H1). W ten sposób łagodzi się objawy alergiczne i zmniejsza się odczyn alergiczny.
Podstawowe objawy alergii łagodzone przez lek Aerius to m.in.: kichanie, obrzęk, wyciek z nosa, łzawienie oczu, zaczerwienienie oczu, świąd błon śluzowych, pokrzywka oraz zmiany pokrzywkowe. Lek w postaci tabletek przeznaczony jest do stosowania u pacjentów powyżej 12. roku życia. W przypadku młodszych pacjentów podaje się preparat w postaci roztworu doustnego (syrop).
Podstawowe wskazania do stosowania leku Aerius to łagodzenie objawów:
- okresowego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa;
- przewlekłego alergicznego zapalenia błony śluzowej nosa;
- przewlekłej pokrzywki idiopatycznej.
Aerius — ile kosztuje? Czy jest refundowany?
Uśredniona cena leku w aptece to:
- Aerius (0,5 mg/ml, roztwór doustny, 60 ml) - 18,00 PLN;
- Aerius (0,5 mg/ml, roztwór doustny, 150 ml) - 46,90 PLN;
- Aerius (5 mg, 30 tabletek powlekanych) - 38,90 PLN.
Obecnie preparat Aerius dostępny jest w trzech wariantach opakowania. Cena leku zależy od wybranej postaci, opakowania oraz marży narzuconej przez aptekę. Zgodnie z obowiązującymi przepisami środek Aerius nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta.
Aerius — jak dawkować?
Stosowanie i dawkowanie leku Aerius ustala się indywidualnie w zależności od potrzeb pacjenta i jego stanu zdrowia. Lek podaje się w celu łagodzenia objawów związanych z alergią. Ponadto stosowanie środka Aerius ułatwia kontrolę reakcji alergicznej na skutek kontaktu z alergenami.
W przypadku osób dorosłych i młodzieży powyżej 12. roku życia stosuje się standardową dawkę jednej tabletki raz na dobę. Tabletki należy połykać w całości, popijając płynem. Można stosować je niezależnie od posiłków. Przy okresowym alergicznym zapaleniem błony śluzowej należy przerwać stosowanie leku po ustąpieniu objawów, a następnie wznowić, gdy one ponownie wystąpią. Przy chorobie w stanie przewlekłym stosowanie leku może być wskazane w okresie narażenia organizmu na alergen nawet wtedy, gdy objawy nie występują.
Jeżeli wymaga tego sytuacja, to u osób powyżej 12. roku życia można podawać syrop. Wówczas zalecana dawka to 10 ml (dwie pełne łyżki miarowe) raz na dobę. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane związane z przedawkowaniem substancji czynnej.
Aerius — dawkowanie u dzieci
U pacjentów poniżej 12. roku życia stosuje się lek w postaci syropu. Dawkę roztworu doustnego ustala się na podstawie wieku pacjenta. W przypadku dzieci w wieku 1-5 lat zalecana dawka to 2.5 ml (pół łyżki miarowej) raz na dobę. U dzieci w wieku 6-11 lat zalecana dawka to 5 ml (pełna łyżka miarowa) raz na dobę. U pacjentów w wieku 12-18 lat podaje się 10 ml (dwie pełne łyżki miarowe) raz na dobę lub jedną tabletkę na dobę. Po zażyciu syropu należy popić go wodą. Można przyjmować go niezależnie od posiłków.
Aerius — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia
Nie powinno się stosować leku Aerius u kobiet w okresie ciąży. Na ten moment brak wiarygodnych danych na temat bezpieczeństwa stosowania leku w tej grupie pacjentek. Substancja czynna może przenikać do mleka matki i powodować działania niepożądane. Jeżeli wdrożenie preparatu Aerius u kobiet w okresie karmienia piersią jest niezbędne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.
Aerius — możliwe skutki uboczne
Podczas terapii z lekiem Aerius mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczą one każdego pacjenta. Rodzaj i nasilenie skutków ubocznych zależy od indywidualnych predyspozycji organizmu. Należy niezwłocznie poinformować lekarza i przerwać stosowanie leku, jeżeli wystąpią ciężkie reakcje alergiczne (np.: świszczący oddech, trudności w oddychaniu, pokrzywka, swędzenie, obrzęk).
Do innych odnotowywanych dotychczas działań niepożądanych należą m.in.:
- ból głowy;
- suchość w jamie ustnej;
- uczucie zmęczenia;
- zawroty głowy;
- bezsenność lub senność;
- drgawki;
- pobudzenie psychoruchowe;
- omamy;
- nudności;
- niestrawność;
- wymioty;
- bóle brzucha;
- biegunka;
- kołatanie serca;
- tachykardia;
- ból mięśni;
- reakcje nadwrażliwości (np.: obrzęk naczynioruchowy, świąd, duszność, pokrzywka, wysypka, anafilaksja);
- zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;
- zapalenie wątroby;
- zwiększenie stężenia bilirubiny.
Wszystkie te działania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Lek nie wpływa na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługi maszyn. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.
Aerius — przeciwwskazania, środki ostrożności
Przed rozpoczęciem leczenia należy dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania oraz skonsultować się z lekarzem. Podstawowym przeciwwskazaniem do stosowania leku Aerius w dowolnej postaci jest uczulenie na substancję czynną, loratydynę lub jakikolwiek inny składnik. Do tego nie powinno się przyjmować leku Aerius, jeżeli u pacjenta występują:
- dziedziczna nietolerancja galaktozy;
- zespół złego wchłaniania glukozy-galaktozy;
- niedobór laktazy typy Lapp;
- drgawki w wywiadzie medycznym lub rodzinnym;
- ciąża;
- okres karmienia piersią.
Ponadto w określonych sytuacjach należy zachować szczególną ostrożność w trakcie leczenia. Dotyczy to zwłaszcza pacjentów, u których występuje ciężka niewydolność nerek. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza prowadzącego lub farmaceuty.
Aerius — zamienniki lub podobne leki
Jako zamienniki leku Aerius traktowane są inne środki zawierające tę samą substancję czynną w tej samej postaci. Wśród nich znajdują się takie preparaty jak m.in.: Delortan, Daasselta, Jovesto, Dynid, Aleric Deslo Active, Deslodyna, Hitaxa, Alerdes, Azomyr, Dehistar, Clarderin czy Delorissa. Należy jednak dobrać odpowiednią postać i dawkę substancji czynnej.
Aerius — pełny skład leku
W obu postaciach leku podstawowym składnikiem jest substancja czynna desloratadyna. Składniki pomocnicze w tabletkach Aerius to: celuloza mikrokrystaliczna, wodorofosforan wapnia dwuwodny, indygotyna E132, makrogol 400, skrobia kukurydziana, talk, laktoza jednowodna, hypromeloza, dwutlenek tytanu, wosk Karnauba, wosk biały. Pozostałe składniki syropu to: glikol propylenowy E1520, sorbitol, cytrynian sodu dwuwodny, hypromeloza 2910, bezwodny kwas cytrynowy, disodu edetynian, naturalne i sztuczne substancje smakowe (zawierają m.in. alkohol benzylowy), woda oczyszczona.
Aerius — interakcje z innymi lekami
Na ten moment brak szczegółowych informacji na temat interakcji leku Aerius z innymi środkami farmakologicznymi. W związku z tym należy zachować ostrożność podczas łączenia leków i informować o tym lekarza prowadzącego. Ten powinien wiedzieć o wszystkich środkach przyjmowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości.
Pytania pacjentów o lek (FAQ)
Leki Aerius i Hitaxa to zamienniki, które mają taką samą substancję czynną i przeznaczenie, jednak różnią się składnikami pomocniczymi.
Lek Aerius podaje się w łagodzeniu objawów alergicznych do momentu ich ustąpienia. Tabletki można przyjmować o dowolnej porze niezależnie od posiłków.
Wśród skutków ubocznych leku Aerius znajdują się senność i bezsenność. Nie dotyczy to jednak każdego pacjenta.
W trakcie leczenia lekiem Aerius należy unikać spożywania alkoholu, ponieważ może on wpływać na działanie preparatu i zwiększać ryzyko występowania działań niepożądanych.
