Alergia na sierść zwierząt – przyczyny, objawy i leczenie

Alergia na sierść – przyczyny

Alergia na sierść jest dosyć często spotykaną formą uczulenia. Uczulenie na sierść to po prostu odpowiedź ludzkiego układu odpornościowego na alergen, co skutkuje różnego rodzaju objawami. Jednym z nich jest zwiększona produkcja śluzu w organizmie, czego efektem mogą być problemy z oddychaniem, np. astma, a także reakcje zapalne o różnym stopniu nasilenia. Najwięcej zdiagnozowanych przypadków dotyczy uczulenia na sierść kotów i psów. Rzadziej występujące rodzaje to alergia na sierść świnki morskiej, królika, a także alergia na pierze wywołana obecnością ptaków domowych. Sprawdź, czym jest alergia oddechowa.

Skoro przypadłość powszechnie nazywana jest uczuleniem na sierść zwierząt, to alergenem rzeczywiście jest sierść? Otóż nie! W przypadku zwierząt alergenami są białka znajdujące się w:

• ślinie,
• moczu,
• wydzielinach gruczołów łojowych i potowych,
• naskórku.

Wymienione substancje przenoszone są na ogół na sierści pupila obecnego w mieszkaniu. Osiadają na meblach, dywanach, unoszą się w powietrzu, przez co trudno zupełnie się od nich odizolować, nawet jeśli dbamy o czystość i higienę. Co więcej, na kontakt z alergenem mogą być również narażone osoby nieposiadające czworonogów, ponieważ sierść ze złuszczonym naskórkiem i resztkami wydzielin kota czy psa może być przeniesiona z zewnątrz np. na ubraniu.

Alergia na sierść – objawy

Kontakt z sierścią zawierającą alergeny może wywołać reakcje zróżnicowane pod względem nasilenia. Można podzielić je na dwie, podstawowe kategorie, czyli reakcje nagłe, gwałtowne oraz przewlekłe, które stopniowo zaburzają prawidłowe funkcjonowanie układu oddechowego, prowadząc w konsekwencji do rozwoju poważniejszych zaburzeń i powikłań, np. do astmy oskrzelowej.

Najczęstsze objawy uczulenia na sierść zwierząt są:

• rumień lub pokrzywka,
• świąd skóry,
• nieżyt nosa połączony z wodnistą wydzieliną,
• kichanie,
• kaszel,
• zaczerwienienie i łzawienie oczu,
• uporczywe swędzenie i pieczenie w jamie ustnej, gardle i nosie.

W rzadkich przypadkach kontakt z alergenem może wywołać niebezpieczne objawy, takie jak obrzęk krtani, uczucie duszności, a nawet wstrząs anafilaktyczny, który charakteryzuje się gwałtownym spadkiem ciśnienia krwi. Tego rodzaju objawy wymagają natychmiastowej interwencji medycznej. W przypadku osób, które w przeszłości miały wstrząs anafilaktyczny wywołany alergią, zalecane jest noszenie przy sobie penów z dawką adrenaliny.

Alergia na sierść – leczenie

O ile alergia kontaktowa wywołana np. kosmetykami jest łatwa do kontrolowania, a wyeliminowanie czynnika alergennego nie stanowi większego problemu, tak w przypadku alergii na sierść zwierząt całkowite odizolowanie się jest niemal niemożliwe. Podejrzenie uczulenia najlepiej skonsultować z alergologiem, który po przeprowadzeniu szczegółowego wywiadu zleci testy skórne. Badanie nie jest skomplikowane i polega na podskórnym wprowadzeniu alergenu i obserwacji reakcji organizmu. Pojawienie się zaczerwienienia i rumienia to jasny sygnał, że mamy do czynienia z reakcją alergiczną. Jeśli testy nie dają jednoznacznej diagnozy, zalecane są dodatkowe badania, czyli test RAST przeprowadzany z krwi.

Stwierdzenie alergii umożliwia podjęcie właściwej ścieżki leczenia, która pomoże złagodzić lub całkowicie wyeliminować niepożądane objawy. Wśród metod leczenia wymienia się między innymi leczenie objawowe oraz leczenie odczulające, tzw. immunoterapia.

Leczenie objawowe polega na przyjmowaniu leków na alergię. W tej grupie znajdują się przede wszystkim leki antyhistaminowe zmniejszające wydzielanie histaminy, łagodząc tym samym objawy uczulenia. Najczęściej przepisywane leki antyhistaminowe bazują na cetyryzynie, loratadynie i desloratadynie. Inne leki pomocne w leczeniu alergii na sierść zwierząt to np. leki obkurczające naczynia krwionośne stosowane miejscowo w postaci kropli, a także stosowane donosowo kortykosteroidy.

Sprawdzonym, choć długotrwałym sposobem na walkę z alergią jest leczenie odczulające, najczęściej w formie zastrzyków. Wskutek podawania coraz większych dawek alergenu następuje osłabienie nasilenia i rzadsze występowanie objawów uczulenia. Należy podkreślić, że immunoterapia nie jest zalecana poniżej 5. roku życia, a najlepsze efekty obserwuje się u dzieci.