Perazin

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	schizofrenia, ostre zaburzenia psychotyczne
Postać	tabletki
Dawka	25 mg, 50 mg, 100 mg, 200 mg
Substancja czynna	perazyna

Perazin — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną lek Perazin to środek neuroleptyczny z grupy pochodnych fenotiazyny. Preparat ma postać tabletek i zawiera substancję czynną perazynę. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie lek Perazin dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej.

Substancja czynna wykazuje umiarkowane działanie uspokajające, przeciwautystyczne, przeciwytwórcze i aktywizujące. Po dostaniu się do organizmu łagodzi różnego typu objawy psychotyczne i prowadzi do uspokojenia pacjenta. Odnotowywano również działanie spazmolityczne, przeciwhistaminowe i przeciwwymiotne. 

Preparat Perazin przeznaczony jest dla osób dorosłych i młodzieży od 16. roku życia. Podstawowe wskazania medyczne do stosowania leku Perazin to:

• różne postacie schizofrenii;
• ostre zaburzenia psychotyczne, w tym katatoniczne z towarzyszącymi objawami pobudzenia psychoruchowego, manii i urojeń. 

Ile kosztuje Perazin?

Obecnie lek Perazin dostępny jest w jednej postaci i w czterech wariantach stężenia substancji czynnej. Przy pełnej odpłatności uśredniona cena preparatu w aptece to:

• Perazin 25 mg (tabletki, 25 mg, 20 szt.) - 3,65 PLN;
• Perazin 25 mg (tabletki, 25 mg, 30 szt.) - 7,00 PLN;
• Perazin 25 mg (tabletki, 25 mg, 50 szt.) - 5,25 PLN;
• Perazin 50 mg (tabletki, 50 mg, 30 szt.) - 6,10 PLN;
• Perazin 100 mg (tabletki, 100 mg, 30 szt.) - 11,45 PLN;
• Perazin 200 mg (tabletki, 200 mg, 30 szt.) - 21,50 PLN.

Czy lek Perazin jest refundowany?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Perazin podlega całościowej lub częściowej refundacji w wybranych wskazaniach medycznych z wyłączeniem Perazin 25 mg (30 szt.). Za darmo otrzymują go pacjenci poniżej 18. oraz powyżej 65. roku życia, a także osoby w takich wskazaniach jak: choroby psychiczne lub upośledzenie umysłowe. Częściowe koszty muszą pokryć tylko w przypadku opakowania Perazin 25 mg (20 szt.), gdy kosztuje ono średnio 1,40 PLN dla osób z chorobami psychicznymi lub upośledzeniem umysłowym.

Perazin — czy istnieją zamienniki?

Jedynym bezpośrednim zamiennikiem dla leku Perazin są tabletki Pernazinum. One również zawierają perazynę w takiej samej postaci i dostępne są tylko na receptę. O możliwości ich stosowania decyduje lekarz prowadzący, przy czym należy dostosować odpowiednie stężenie substancji czynnej.

Perazin — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Perazin musi być zgodne z zaleceniami. W razie wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Lek przeznaczony jest do stosowania doustnego. Poniżej standardowe dawkowanie:

• dawka początkowa to od 40 do 100 mg na dobę;
• na dalszym etapie leczenia stopniowo zwiększa się dawkę do 300 lub do 600 mg na dobę w dawkach podzielonych;
• maksymalna dawka lecznicza wynosi 800 g na dobę w dawkach podzielonych;
• dawka podtrzymująca wynosi od 75 do 300 mg na dobę.

W przypadku pacjentów ambulatoryjnych leczenie rozpoczyna się od najmniejszych skutecznych dawek, a następnie dawkę zwiększa się aż do uzyskania pożądanej reakcji organizmu. Nie zaleca się nagłych zmian dawkowania. Optymalne działanie przeciwpsychotyczne uzyskuje się po 1-3 tygodniach leczenia. U pacjentów z zaburzeniami czynności wątroby wskazane jest zmniejszenie dawek perazyny. Podobnie postępuje się w przypadku osób w podeszłym wieku (powyżej 65 lat).

Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Perazin. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane ze względu na przedawkowanie substancji czynnej. Objawy przedawkowania to m.in.: trudności w mówieniu, zaburzenia ostrości widzenia, niezborność ruchów, stany splątania, drżenia mięśniowe, zatrzymanie akcji serca i układu krążenia, duszność, bezdech, zaburzenia termoregulacji organizmu. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem.

Perazin — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Przeciwwskazane jest stosowanie leku Perazin u kobiet w ciąży oraz podejrzewających ciążę. Substancja czynna perazyna przenika przez barierę łożyskową i może powodować poważne zagrożenie dla rozwoju dziecka. Przed przepisaniem tego preparatu należy upewnić się, że pacjentka nie jest w ciąży.

Nie wolno też podawać tego leku u kobiet w okresie karmienia piersią. Perazyna przenika do mleka matki i może powodować poważne działania niepożądane ze strony dziecka. Jeżeli prowadzenie terapii jest konieczne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Perazin — działania niepożądane

U pacjentów stosujących lek Perazin mogą występować skutki uboczne. Nie dotyczy to każdego przypadku. Rodzaj i nasilenie działań niepożądanych zależą od indywidualnych predyspozycji organizmu i stanu zdrowia pacjenta. Należy natychmiast zwrócić się o pomoc do lekarza w przypadku wystąpienia złośliwego zespołu neuroleptycznego. Tak samo postępuje się w przypadku innych ciężkich działań niepożądanych. 

Ponadto w trakcie leczenia odnotowywano takie działania niepożądane jak m.in.;

• obrzęk błony śluzowej nosa;
• trudności w oddawaniu moczu;
• zmiana ciśnienia wewnątrzgałkowego;
• zaparcia;
• mlekotok, czyli wydzielanie się mleka u mężczyzny lub kobiety (bez ciąży);
• suchość błon śluzowych jamy ustnej;
• nasilone pragnienie;
• przyrost masy ciała;
• zaburzenia czynności seksualnych (np. zaburzenia erekcji, ejakulacji);
• dezorientacja;
• otępienie;
• zaburzenia czynności ruchu (dyskinezy, zespół objawów parkinsonizmu), w tym ruchy mimowolne, nadmierna ruchliwość, zmniejszona ruchliwość czy ruchy pląsawicze;
• zwiększone występowanie koszmarów nocnych, zaburzenia snu, ogólny niepokój;
• ciężkie reakcje nadwrażliwości na światło;
• napady drgawek;
• zmiany czucia w dłoniach i stopach;
• zaburzenia myślenia i pamięci;
• zaburzenia świadomości, w tym: iluzje, omamy wzrokowe, słuchowe, dotykowe i inne;
• zapaść naczyniowa;
• przerost gruczołów piersiowych u mężczyzn;
• zastój w drogach żółciowych (cholestaza);
• zmiany skórne typu rumienia (toczeń rumieniowaty);
• spadek poziomu granulocytów we krwi;
• obrzęki;
• zaburzenia oddychania;
• dolegliwości żołądkowo-jelitowe, w tym: nudności i zgorzelinowe zapalenie jelit;
• objawy pozapiramidowe objawiające się niezdolnością do spokojnego pozostawania w pozycji siedzącej;
• złośliwy zespół neuroleptyczny;
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi;
• zaburzenia rytmu serca;
• fałszywe wyniki testów ciążowych;
• krwawienie z nosa;
• zaburzenia miesiączkowania;
• powiększenie gruczołów piersiowych u kobiet;
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i żółtaczka;
• zmniejszenie liczby płytek krwi;
• zmniejszenie liczby leukocytów;
• zmiany skórne o charakterze pokrzywki lub podrażnienia;
• obniżenie ciśnienia tętniczego krwi.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane warto zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Perazin?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Perazin należy skonsultować się z lekarzem prowadzącym, a także dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. 

Przeciwwskazania do przyjmowania tych tabletek to:

• uczulenie na perazynę lub którykolwiek z pozostałych składników leku, inne leki przeciwpsychotyczne, w tym zwłaszcza pochodne fenotiazyny;
• stany śpiączkowe;
• ciężkie uszkodzenie szpiku kostnego lub komórek krwi;
• złośliwy zespół neuroleptyczny w wywiadzie;
• ciąża;
• okres karmienia piersią;
• niewydolność wątroby;
• stany depresyjne;
• guzy zależne od prolaktyny ze względu na zwiększone wydzielanie prolaktyny pod wpływem perazyny;
• ostre zatrucie: lekami nasennymi, opioidami, innymi lekami neuroleptycznymi, lekami przeciwdepresyjnymi, lekami uspokajającymi, alkoholem.

Jeżeli występuje jakiekolwiek przeciwwskazanie z tej listy, to należy niezwłocznie poinformować lekarza. Wszystko po to, aby zadbać o bezpieczeństwo terapii i zmniejszyć ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Perazin?

W określonych sytuacjach należy zachować szczególne środki ostrożności w trakcie stosowania leku Perazin. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnostyce. Szczególnej uwagi wymagają pacjenci, u których występują takie choroby lub stany zdrowia jak:

• uszkodzenie mięśnia sercowego w wywiadzie;
• choroba Parkinsona;
• napady drgawkowe w wywiadzie;
• ciężkie niedociśnienie lub nagły spadek ciśnienia w przypadku zmiany pozycji ciała (hipotonia ortostatyczna);
• zmniejszenie liczby białych ciałek krwi (leukopenia) i inne zaburzenia układu krwiotwórczego;
• zaburzenia oddawania moczu;
• przerost prostaty;
• zwężenie odźwiernika;
• jaskra z wąskim kątem przesączania;
• czynna choroba wrzodowa oraz przewlekłe choroby wątroby;
• guz chromochłonny nadnerczy;
• nadczynność tarczycy;
• miastenia;
• zaburzenia czynności ruchu, ruchy pląsawicze (dyskinezy);
• zaburzenia czynności układu pozapiramidowego (ruchy mimowolne, zmniejszona ruchliwość, drżenie mięśniowe, sztywność);
• nowotwory sutka;
• ostrą niedokrwistość;
• zaburzenia tworzenia się nowych krwinek (hemopoeza).

Ponadto należy natychmiast przerwać stosowanie leki i jak najszybciej skontaktować się z lekarzem, gdy wystąpią objawy złośliwego zespołu neuroleptycznego, w tym sztywność mięśniowa i podwyższenie ciepłoty ciała do 40°C. Należy natychmiast przeprowadzić badanie krwi, jeżeli w trakcie terapii u pacjenta wystąpią:

• zaburzenia świadomości, omamy wzrokowe, iluzje, omamy słuchowe, dotykowe i inne (delirium);
• depresja;
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych i żółtaczka;
• zmiany skórne o charakterze pokrzywki lub podrażnienia;
• krwawienia z nosa;
• zmiany w obrazie krwi (zmniejszenie liczby leukocytów, zmniejszenie liczby płytek krwi).

W trakcie leczenia lekarz powinien zalecić:

• stałe monitorowanie stężenia glukozy we krwi u pacjentów z cukrzycą;
• wykonanie prób czynnościowych wątroby na początku leczenia i następnie po 6 miesiącach;
• monitorowanie czynności układu krążenia, ciśnienia tętniczego krwi oraz obserwację ewentualnych niemiarowości pracy serca.

Wszelkie wątpliwości w zakresie terapii należy omówić z lekarzem prowadzącym, a następnie postępować zgodnie z jego zaleceniami. W ten sposób zmniejsza się ryzyko działań niepożądanych oraz zwiększa skuteczność leczenia.

Z czym nie łączyć Perazin?

Pacjent ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że preparat Perazin może wchodzić w interakcje z innymi lekami, wzajemnie zmieniając swoje działanie lub powodując skutki uboczne.

Szczególnej uwagi wymagają takie środki farmakologiczne jak:

• leki przeciwpadaczkowe (np.: karbamazepina, fenytoina);
• lekami blokującymi receptory beta-adrenergiczne;
• leki nasenne i uspokajające;
• leki o działaniu przeciwcholinergicznym (np.: triheksyfenidyl, atropina);
• doustne leki przeciwzakrzepowe;
• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (np.: amitryptylina, imipramina);
• leki przeciwcukrzycowe;
• inhibitory MAO;
• środki antykoncepcyjne;
• narkotyczne leki przeciwbólowe i inne środki przeciwbólowe oraz przeciwgorączkowe;
• leki przeciwdepresyjne z grupy selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (np.: sertralina, fluwoksamina, fluoksetyna);
• leki upośledzające czynność szpiku kostnego (np.: chloramfenikol, aminofenazon, fenylbutazon);
• cymetydyna;
• lewodopa;
• węglan litu.

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybranych preparatów ze środkiem Perazin decyduje lekarz prowadzący. Należy stosować się do jego zaleceń, aby zmniejszyć ryzyko występowania niekorzystnych interakcji pomiędzy substancjami czynnymi. Ponadto w trakcie terapii nie powinno się spożywać alkoholu ze względu na ryzyko nasilenia działania leku i powikłań oddechowych.

Perazin — skład leku

Podstawowy składnik leku Perazin to substancja czynna perazyna. Pozostałe składniki pomocnicze to: magnezu węglan ciężki, powidon K30, magnezu stearynian, kroskarmeloza sodowa.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)