Moloxin

Właściwość	Wartość
Dostępność	na receptę
Wskazania	zakażenia bakteryjne
Postać	tabletki powlekane
Dawka	400 mg
Substancja czynna	moksyfloksacyna

Moloxin — co to za lek, jak działa, w jakim celu się go stosuje?

Zgodnie z klasyfikacją medyczną lek Moloxin to antybiotyk o działaniu bakteriobójczym. Zawiera w swoim składzie chemioterapeutyk moksyfloksacynę. Ma postać tabletek powlekanych. Ze względu na skład, działanie i przeznaczenie lek Moloxin dostępny jest tylko na receptę po wcześniejszej konsultacji medycznej. Moksyfloksacyna po dostaniu się do organizmu hamuje aktywność enzymów bakteryjnych, zaburzając strukturę kwasu nukleinowego DNA bakterii. Prowadzi to do zahamowania podziałów i do śmierci komórki bakteryjnej, co pomaga organizmowi w wyleczeniu.

Lek Moloxin przeznaczony jest dla osób dorosłych i nie zaleca się jego podawania u dzieci i młodzieży poniżej 18. roku życia. Podstawowe wskazania do stosowania moksyfloksacyny w tej postaci to leczenie zaburzeń bakteryjnych wywołanych przez bakterie wrażliwe na moksyfloksacynę, w tym:

• ostre bakteryjne zapalenie zatok;
• pozaszpitalne zapalenie płuc (z wyjątkiem ciężkich przypadków);
• zaostrzenie przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (w tym zapalenie oskrzeli);
• zapalenie narządów miednicy mniejszej o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu (w tym: zakażenie górnego odcinka dróg rodnych, zapalenie jajowodów, zapalenie błony śluzowej macicy);
• zakończenie leczenia osób z pozaszpitalnym zapaleniem płuc lub powikłanym zakażeniem skóry i tkanek miękkich.

Ile kosztuje Moloxin?

Obecnie lek Moloxin dostępny jest w trzech wariantach opakowania. Różnią się one liczbą tabletek i zawierają takie samo stężenie substancji czynnej. Przy pełnej odpłatności uśredniona cena preparatu w aptece to:

• Moloxin (tabletki powlekane, 400 mg, 5 szt.) - 41,00 PLN;
• Moloxin (tabletki powlekane, 400 mg, 7 szt.) - 45,55 PLN;
• Moloxin (tabletki powlekane, 400 mg, 10 szt.) - 56,95 PLN.

Czy lek Moloxin jest refundowany?

Zgodnie z obowiązującymi przepisami lek Moloxin nie podlega refundacji na żadnym poziomie niezależnie od wskazania medycznego i wieku pacjenta. W praktyce oznacza to, że pacjent musi pokryć całkowity koszt zakupu tego preparatu w aptece.

Moloxin — czy istnieją zamienniki?

Na rynku dostępna jest ograniczona ilość leków, które mogą być uznawane za zamienniki dla preparatu Moloxin w tabletkach. Przede wszystkim jest to Moxifloxacin Aurovitas dostępny na receptę. Leki pojawiające się na polskim rynku, to m.in.: Floxamic, Avelox, Floxitrat, Moxinea, Moxifloxacin MSN. 

Moloxin — jak dawkować?

Stosowanie i dawkowanie leku Moloxin należy omówić z lekarzem prowadzącym. W razie wątpliwości trzeba zwrócić się do lekarza lub farmaceuty. Preparat przeznaczony jest do przyjmowania doustnego. Poniżej standarbdowe dawkowanie u osób dorosłych:

• 1 tabletka powlekana 400 mg raz na dobę;
• tabletkę połyka się w całości, popijając dużą ilością płynu;
• lek można stosować niezależnie od posiłków;
• preparat Moloxin powinno się przyjmować codziennie o tej samej porze. 

W przypadku pacjentów w podeszłym wieku, z małą masą ciała lub z zaburzeniami czynności nerek nie jest konieczne modyfikowanie dawkowania. Pacjenci z tej grupy wymagają jednak szczególnych środków ostrożności. 

Czas trwania leczenia zależy od rodzaju zakażenia i zazwyczaj wygląda następująco;

• nagłe zaostrzenie przewlekłego zapalenia oskrzeli - od 5 do 10 dni;
• ostre zapalenie zatok (ostre bakteryjne zapalenie zatok) - 7 dni;
• zakażenia płuc (zapalenie płuc) z wyjątkiem szpitalnego zakażenia - 10 dni;
• lekkie do umiarkowanego zakażenia górnego odcinka dróg rodnych - 14 dni;
• pozaszpitalne zakażenia płuc - od 7 do 14 dni;
• zakażenia skóry i tkanek miękkich - od 7 do 21 dni.

Szczegóły w tym zakresie ustala lekarz prowadzący. To on decyduje o tym, czy lek można przyjmować w skojarzeniu z innymi środkiem, a także powinien wskazać, że stosowanie moksyfloksacyny u dzieci i młodzieży jest zabronione. Nie wolno stosować większej niż zalecana dawki leku Moloxin. Nie wpływa to na poprawę skuteczności leczenia i może powodować działania niepożądane. W takiej sytuacji należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem prowadzącym.

Moloxin — stosowanie leku w ciąży i okresie karmienia piersią

Nie należy stosować leku Moloxin u kobiet w ciąży, podejrzewających ciążę lub starających się o dziecko. Jeżeli pacjentka jest w ciąży, to powinna natychmiast poinformować o tym lekarza. Lek Moloxin może negatywnie wpływać na rozwój płodu. Przeciwwskazane jest również podawanie tego preparatu u kobiet w okresie karmienia piersią. Substancja czynna może przenikać do mleka matki i powodować zagrożenie dla dziecka. Jeżeli wdrożenie środka Moloxin w tej grupie pacjentek jest konieczne, to należy przerwać karmienie piersią ze względów bezpieczeństwa.

Moloxin — działania niepożądane

U pacjentów przyjmujących lek Moloxin mogą występować działania niepożądane. Nie dotyczy to każdej osoby. Rodzaj i nasilenie skutków ubocznych zależy od indywidualnych predyspozycji organizmu. W przypadku ciężkich objawów niepożądanych należy niezwłocznie skontaktować się z lekarzem. Dotyczy to takich skutków ubocznych jak:

• nieprawidłowo szybkie bicie serca;
• ciężka wysypka skórna (np. martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona);
• objawy piorunującego zapalenia wątroby (w tym: zażółcenie białkówek oczu, ciemne zabarwienie
  moczu, szybkie pogorszenie się samopoczucia, swędzenie skóry, zaburzenia myślenia, bezsenność, skłonność do krwawień);
• ostra uogólniona osutka krostkowa (czerwona, łuszcząca się, uogólniona wysypka z guzkami pod ksórą i pęcherzami);
• zespół związany z zaburzeniem wydalania wody i niskim poziomem sodu;
• zapalenie naczyń krwionośnych;
• obrzęk, w tym obrzęk dróg oddechowych;
• drgawki;
• utrata przytomności z powodu znacznego zmniejszenia poziomu cukru we krwi (śpiączka hipoglikemiczna);
• problemy związane z układem nerwowym (uczucie pieczenia, mrowienia, drętwienia, ból);
• depresja;
• inne zaburzenia psychiczne;
• ciężka biegunka z krwią i śluzem w kale (możliwe rzekomobłoniaste zapalenie jelita grubego);
• ból i obrzęk ścięgien (zapalenie ścięgien);
• rabdomioliza (nieprawidłowy rozpad tkanki mięśniowej z takimi objawami jak: tkliwość lub ból mięśni, osłabienie, złe samopoczucie, ciemne zabarwienie moczu, wysoka temperatura);
• przemijająca utrata widzenia;
• dyskomfort lub ból oczu;
• Torsade de pointes - zagrazające życiu nieregularne bicie serca;
• zwiększenie lub zmniejszenie stężenia cukru we krwi u pacjentów z cukrzycą;
• niewydolność nerek. 

Inne odnotowywane dotychczas działania niepożądane jak m.in.:

• biegunka;
• nudności;
• ból głowy;
• wymioty;
• zawroty głowy pochodzenia ośrodkowego;
• ból żołądka i brzucha;
• zaburzenia rytmu serca;
• zwiększenie aktywności enzymów wątrobowych;
• zakażenia wywołane przez oporne bakterie lub grzyby, np. pleśniawki w jamie ustnej i pochwie wywoływane przez grzyby Candida (kandydoza);
• zaburzenia żołądkowe (zgaga, niestrawność);
• zaburzenia snu (bezsenność, senność);
• zaburzenia smaku;
• wysypka;
• mała liczba niektórych krwinek białych (neutrofilów, leukocytów);
• zaparcie;
• świąd;
• zaburzenia czynności wątroby;
• złe samopoczucie;
• kołatanie serca;
• ból stawów;
• drżenie;
• nadmierne pocenie się;
• niepokój;
• splątanie i dezorientacja;
• nieregularne i szybkie bicie serca;
• trudności w oddychaniu, objawy astmy;
• uczucie mrowienia i drętwienia;
• ból pleców, klatki piersiowej, kończyn, okolic miednicy;
• zmniejszenie apetytu i ilości przyjmowanych pokarmów;
• rozszerzenie naczyń krwionośnych;
• pokrzywka;
• zmniejszenie krzepliwości krwi;
• mała liczba krwinek czerwonych (niedokrwistość);
• zwiększone stężenie tłuszczów we krwi;
• zaburzenia widzenia (np. niewyraźne widzenie, podwójne widzenie);
• zmniejszenie liczby płytek krwi niezbędnych w procesie krzepnięcia krwi;
• zapalenie błony śluzowej żołądka;
• zwiększenie stężenia bilirubiny we krwi;
• ból mięśni;
• reakcja alergiczna;
• dławica piersiowa;
• sucha skóra;
• wysokie ciśnienie tętnicze krwi;
• omamy;
• kurcze mięśni;
• drżenie mięśni;
• zapalenie błony śluzowej jamy ustnej;
• szumy uszne;
• niskie ciśnienie tętnicze krwi;
• zaburzenia czynności nerek;
• zapalenie wątroby;
• obrzęk;
• zaburzenia mowy;
• osłabienie mięśni;
• omdlenie;
• zaburzenia równowagi, zła koordynacja ruchowa;
• trudności w połykaniu;
• zaburzenia koncentracji;
• zaburzenia czucia skórnego;
• żółtaczka;
• niezwykłe sny;
• chwiejność emocjonalna;
• zwiększenie stężenia kwasu moczowego we krwi;
• zaburzenia słuchu, w tym głuchota;
• zwiększenie wrażliwości skóry;
• zwiększenie krzepliwość krwi;
• sztywność mięśni;
• i inne.

Wszystkie skutki uboczne wraz z częstotliwością ich występowania wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. Wszelkie objawy niepożądane należy zgłaszać lekarzowi prowadzącemu.

Jakie są przeciwskazania do stosowania Moloxin?

Przed rozpoczęciem stosowania leku Moloxin należy skonsultować się z lekarzem oraz dokładnie zapoznać się z ulotką dołączoną do opakowania. Przeciwwskazane jest przyjmowanie tego preparatu, jeżeli u pacjenta występują lub występowały w przeszłości:

• uczulenie na moksyfloksacynę, inne antybiotyki z grupy chinolonów lub jakikolwiek inny składnik leku;
• ciąża;
• okres karmienia piersią;
• wiek poniżej 18. roku życia;
• występujące w przeszłości problemy ze ścięgnami na skutek przyjmowania innych antybiotyków z grupy chinolonów;
• bardzo wolna czynność serca (bradykardia);
• zaburzenia równowagi elektrolitowej;
• stany związane z nieprawidłowym rytmem serca;
• zaburzenia rytmu serca i arytmie;
• osłabienie pracy serca (niewydolność serca);
• ciężka choroba wątroby lub aktywność enzymów wątrobowych przewyższająca górną granicę normy 5 razy;
• stosowanie jakichkolwiek leków, które mogą powodować zmiany w zapisie EKG.

Jeżeli występuje jakiekolwiek przeciwwskazanie z tej listy, to należy niezwłocznie poinformować o tym lekarza. Wszystko po to, aby w czasie trwania leczenia zachować najwyższy standard bezpieczeństwa i zmniejszyć ryzyko poważnych działań niepożądanych.

Kiedy zachować szczególną ostrożność stosując Moloxin?

W określonych przypadkach należy zachować ostrożność. Każdy pacjent powinien podlegać indywidualnej diagnostyce. Szczególnej uwagi wymagają osoby, u których występują takie stany lub choroby jak:

• poszerzenie dużego naczynia krwionośnego (tętniak aorty lub dużej tętnicy obwodowej);
• występujące w rodzinie przypadki: tętniaka aorty, rozwarstwienia aorty lub wrodzonej choroby zastawki serca;
• inne czynniki ryzyka choroby tkanki łącznej, w tym: zespół Ehlersa-Danlosa, zespół Marfana, zespół Turnera, zespół Sjögrena, olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic, zapalenie tętnic Takayasu, nadciśnienie tętnicze lub potwierdzona miażdżyca tętnic, choroba Behceta, reumatoidalne zapalenie stawów (choroba stawów), zapalenie wsierdzia;
• niedomykalność zastawek serca;
• padaczka lub stany mogące powodować drgawki;
• problemy ze zdrowiem psychicznym;
• miastenia (choroba osłabiająca mięśnie);
• niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (rzadka choroba dziedziczna);
• powikłane zakażenie górnej części dróg rodnych u kobiety (np. ropień jajowodu, jajnika lub w obrębie miednicy);
• lekkie do umiarkowanych zakażeń górnego odcinka dróg rodnych;
• cukrzyca;
• ciężka wysypka skórna lub łuszczenie się skóry, pęcherze i owrzodzenie jamy ustnej kiedykolwiek po przyjęciu substancji czynnej moksyfloksacyny.

Ponadto w trakcie przyjmowania leku Moloxin u pacjenta występuje zwiększone ryzyko wystąpienia takich stanów jak:

• kołatanie serca lub nieregularne bicie serca;
• zaburzenia czynności serca;
• ciężka, nagła reakcja alergiczna (reakcja anafilaktyczna lub wstrząs anafilaktyczny);
• długotrwałe, ciężkie i potencjalnie nieodwracalne ciężkie działania niepożądane, w tym: nieprawidłowe odczucia, bóle mięśni, ścięgien, stawów kończyn górnych i dolnych, zaburzenia zmysłów, zaburzenia wzroku, depresja, trudności w chodzeniu, zaburzenia pamięci, ciężkie zaburzenia snu, silne zmęczenie, parestezje, zaburzenia słuchu i inne;
• zapalenie wątroby o szybkim i ciężkim przebiegu;
• objawy uszkodzenia nerwów, czyli neuropatii, w tym: mrowienie, ból, drętwienie, pieczenie i osłabienie w obrębie dłoni, nóg, stóp;
• problemy psychiczne;
• ciężka i długotrwała biegunka;
• ból i obrzęk stawów oraz stan zapalny lub zerwanie ścięgien;
• tętniak i rozwarstwienie aorty (objawy: silny ból brzucha, pleców lub w klatce piersiowej);
• hipoglikemia;
• hiperglikemia;
• nagłe duszności, obrzęk kostek, kołatanie serca;
• zwiększona wrażliwość skóry na światło słoneczne;
• ciężkie reakcje skórne.

Zwiększone ryzyko występowania tego typu niekorzystnych działań występuje u pacjentów w podeszłym wieku lub z zaburzeniami czynności nerek. W ich przypadku lekarz powinien zalecić dodatkowe środki ostrożności już od momentu rozpoczęcia leczenia lekiem przeciwbakteryjnym Moloxin. Wszelkie wątpliwości w zakresie przyjmowania preparatu należy omówić z lekarzem, a następnie należy stosować go zgodnie z jego zaleceniami. Wszystko po to, aby zadbać o bezpieczeństwo terapii.

Z czym nie łączyć Moloxin?

Lekarz ma obowiązek poinformowania lekarza o wszystkich lekach stosowanych obecnie lub w niedalekiej przeszłości. Jest to związane z tym, że preparat Moloxin może wchodzić w interakcje z innymi środkami farmakologicznymi, wzajemnie zmieniając swoje działanie i powodując skutki uboczne. Przeciwwskazane jest jednoczesne przyjmowanie leków, które wpływają na zmiany w zapisie EKG. Należą do nich m.in.:

• trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne;
• leki przeciwarytmiczne (np.: hydrochinidyna, amiodaron, chinidyna, dyzopiramid, ibutylid, dofetylid, sotalol);
• leki przeciwpsychotyczne (np.: pimozyd, fenotiazyny, haloperydol, sertindol, sultopryd);
• niektóre leki przeciwhistaminowe (np.: astemizol, terfenadyna, mizolastyna);
• niektóre leki stosowane w leczeniu zakażeń (np.: erytromycyna podawana dożylnie, sparfloksacyna, sakwinawir, pentamidyna, halofantryna i inne leki przeciwmalaryczne);
• winkamina podawana dożylnie;
• beprydyl;
• fidemanil;
• cyzapryd. 

Ponadto szczególnej uwagi wymagają takie środki farmakologiczne jak:

• leki zawierające glin lub magnez, w tym leki zobojętniające sok żołądkowy;
• wybrane leki moczopędne zmniejszające stężenie potasu we krwi;
• niektóre leki przeczyszczające i lewatywy;
• glikokortykosteroidy;
• leki zawierające dydanozynę;
• leki zawierające żelazo lub cynk;
• leki zawierające sukralfat;
• leki przeciwzakrzepowe, w tym warfaryna;
• amfoterycyna B;
• węgiel aktywny.

Wszystkie te substancje wymieniono w ulotce dołączonej do opakowania. O możliwości jednoczesnego stosowania wybranych leków z tej listy z preparatem Moloxin decyduje lekarz prowadzący. Należy stosować się do jego zaleceń, aby uniknąć niekorzystnych interakcji pomiędzy substancjami czynnymi.

Moloxin — skład leku

Podstawowy składnik leku Moloxin jest substancja czynna moksyfloksacyna. Pozostałe substancje pomocnicze to: kroskarmeloza sodowa, celuloza mikrokrystaliczna, magnezu stearynian w rdzeniu tabletki, makrogol 4000, hypromeloza 6 mPa∙s, tlenek żelaza czerwony E172, dwutlenek tytanu E171.

Pytania pacjentów o lek (FAQ)