Zwyrodnienie kości śródstopia: objawy, przyczyny i sposoby radzenia sobie

Zwyrodnienie kości śródstopia – przyczyny 

Zwyrodnienie kości śródstopia to choroba o charakterze przewlekłym i postępującym. Główną rolę w jej patogenezie odgrywa degradacja chrząstki stawowej. Jest to struktura, która ma za zadanie chronić powierzchnię kości tworzących dany staw przed wzajemnym tarciem podczas wykonywania ruchów. Kiedy chrząstka ulega uszkodzeniu, uszkodzenia powstają również w obrębie kości, co nasila stan zapalny i powoduje wiele dolegliwości, zwłaszcza bólowych i ograniczających wykonywanie wielu czynności.

Choroby zwyrodnieniowe stawów pojawiają się głównie po 50-60 roku życia, jednak coraz częściej rozpoznawane są również u osób młodszych. Ma to związek m.in. z czynnikami środowiskowymi i stylem życia, które oprócz predyspozycji genetycznych, również odgrywają istotną rolę w patogenezie. Warto więc pamiętać, że dolegliwości stawowe nigdy nie powinny być bagatelizowane, bez względu na to, w jakim wieku jesteś. Dzięki wczesnemu rozpoznaniu problemu możliwe jest odpowiednio szybkie zastosowanie leczenia, które spowolni proces chorobowy i pomoże zachować jak najlepszą sprawność.  Jest to bardzo ważne również w kontekście profilaktyki innych problemów takich jak zwyrodnienie stawu biodrowego, zwyrodnienie łąkotki, czy zwyrodnienie stawu skokowego.
Wśród przyczyn choroby zwyrodnieniowej kości śródstopia warto wymienić:

• niektóre wrodzone wady genetyczne i anatomiczne,
• nieprawidłowe ułożenie stopy np. koślawość lub szpotawość,
• przebyte urazy, kontuzje, złamania kości,
• niektóre choroby ogólnoustrojowe np. cukrzyca,
• nadwaga, otyłość,
• częste narażenie na nadmierne przeciążenia kości i stawów.

Zwyrodnienie kości stóp – objawy

Pierwszym i najważniejszym objawem choroby są bóle zwyrodnieniowe stawów. Wraz z upływem czasu i postępem choroby może pojawić się również ograniczenie ruchomości, uczucie sztywności, osłabienie mięśni, obrzęki i niewielkie guzki. W pierwszych stadiach choroby, objawy pojawiają się głównie podczas wysiłku (np. długiego chodzenia, skakania, biegania, wchodzenia po schodach), a w późniejszych etapach również w stanie spoczynku.

Objawy choroby zwyrodnieniowej kości stóp najczęściej dotyczą stawu skokowo piętowego, skokowo-łódkowatego oraz stawów śródstopia. W przypadku zaobserwowania u siebie niepokojących symptomów wskazana jest konsultacja z lekarzem ortopedą, który na podstawie wywiadu, badania palpacyjnego oraz oceny wyników badań obrazowych postawi odpowiednie rozpoznanie. 

Zwyrodnienie w stopie – leczenie

Niestety choroba zwyrodnieniowa stawów i kości stopy jest problemem nieuleczalnym. Aktualnie medycyna nie dysponuje metodami, które byłyby skuteczne i pozwalały na całkowite cofnięcie powstałych zmian zwyrodnieniowych oraz zatrzymywały rozwój choroby. Wdrażane postępowanie na ma celu zmniejszenie dolegliwości, przywrócenie pacjentowi jak największego komfortu i sprawności.

Leczenie zwyrodnień w stopie polega najczęściej na farmakoterapii (zazwyczaj lekami przeciwbólowymi lub przeciwzapalnymi, np. niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi) i indywidualnie dobranej rehabilitacji. Połącznie tych metod pozwala na zniwelowanie bólu, poprawę funkcjonalności stawów. Dla niektórych pacjentów pomocne mogą być również masaże lecznicze, terapia zimnem (kropterapia), laseroterapia, czy zabiegi z wykorzystaniem działania pola magnetycznego lub fali uderzeniowej.

Oprócz leczenia farmakologicznego i rehabilitacji, bardzo istotną rolę odgrywa również styl życia, unikanie przeciążenia stóp, prawidłowy dobór obuwia oraz dieta. W leczeniu zwyrodnień stawów bardzo ważna jest prawidłowa podaż witaminy D, E i C, a także przeciwutleniaczy, czyli substancji o działaniu przeciwzapalnym i ochraniającym tkanki przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych.

Podsumowanie

Choroby zwyrodnieniowe to powszechny, coraz częstszy problem. Zmiany zwyrodnieniowe mogą powstawać również w obrębie kości śródstopia i innych stawów stopy, dając nieprzyjemne dolegliwości bólowe i zdecydowanie utrudniając codzienne funkcjonowanie. Niestety nie istnieje jedna skuteczna metoda, która zapewniałaby całkowite leczenie. Postępowanie terapeutyczne obejmuje najczęściej farmakoterapię i rehabilitację, które mają na celu zmniejszenie objawów i zachowanie sprawności.  Dla uzyskania jak najlepszych efektów bardzo ważny jest czas od wystąpienia symptomów do rozpoznania problemu i wdrożenia leczenia, dlatego żadne niepokojące sygnały nie powinny być bagatelizowane.