Miażdżyca u osób starszych: objawy i leczenie
Arterioskleroza, określana również miażdżycą, to przewlekła choroba, która rozwija się latami, nie dając żadnych objawów. Z tego względu bardzo często miażdżyca jest diagnozowana wówczas, kiedy doszło już do nieodwracalnych zmian w tętnicach i naczyniach krwionośnych. Oznacza to, że miażdżyca zaczyna rozwijać się już u nastolatków, a nawet u dzieci, ale objawy najczęściej pojawiają się dopiero u osób po 40.-50. roku życia lub starszych. Przyczyną miażdżycy w podeszłym wieku jest nie tylko wieloletnie niszczenie tętnic i odkładanie się złogów tłuszczowych, ale również choroby, które pojawiają się u osób starszych. Z tego względu czynnikiem ryzyka wystąpienia zmian miażdżycowych jest podeszły wiek, gdyż to właśnie u starszych osób najczęściej diagnozowana jest miażdżyca. Nieleczone schorzenie grozi poważnymi powikłaniami, dlatego też niezwykle istotne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia. Pojawiają się zatem pytania, jakie są objawy miażdżycy u osób starszych i jak leczyć zmiany miażdżycowe w podeszłym wieku?
Objawy miażdżycy u osób starszych
Miażdżyca to choroba tętnic i naczyń krwionośnych, w wyniku której dochodzi do odkładania się blaszek miażdżycowych i utrudnionego przypływu krwi. Do nadmiernego odkładania się złogów w naczyniach krwionośnych w największym stopniu przyczynia się cholesterol LDL, potocznie określany złym cholesterolem. W przebiegu choroby dochodzi do zmniejszenia elastyczności tętnic, a także zwężeniu ich światła przez odkładanie się blaszek miażdżycowych i utrudnionego przepływu krwi, co prowadzi do niedokrwienia narządów wewnętrznych. Miażdżyca jest chorobą przewlekłą, która dotyczyć może całego organizmu. Oznacza to, że wystąpić może miażdżyca kończyn dolnych, aorty czy mózgu. W tym znaczeniu objawy występujące w przebiegu choroby zależą od rodzaju miażdżycy.
O miażdżycy kończyn dolnych i przewlekłym niedokrwieniu nóg świadczyć mogą objawy w postaci:
- bladości i oziębienia skóry na kończynach dolnych,
- nadmiernego rogowacenia naskórka,
- kłucia, drętwienia i mrowienia w okolicy stóp,
- zmian zwyrodnieniowych paznokci,
- zaniku owłosienia i mięśni w stopie w przypadku długotrwałego niedokrwienia,
- sinienia nogi po opuszczeniu kończyny.
W schyłkowej fazie przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych, która może wystąpić u osób starszych, są owrzodzenia, ogniska martwicy i zgorzel, które najczęściej zlokalizowane są na pierwszym i piątym palcu, a rzadziej na pięcie czy grzbiecie stopy. Co ważne jednak, zmiany martwicze zazwyczaj pojawiają się w wyniku uderzenia, skaleczenia, otarcia lub oparzenia.
W przypadku miażdżycy aorty z kolei pojawić się mogą objawy, wśród których wymienia się:
- ból w klatce piersiowej,
- trudności z koncentracją,
- szybszą męczliwość, pojawiającą się nawet przy niewielkim wysiłku fizycznym,
- trudności z zapamiętywaniem,
- pogorszenie samopoczucia.
Dodatkowo w przebiegu zmian miażdżycowych aorty pojawić się mogą również mniej oczywiste, niecharakterystyczne objawy. W tym znaczeniu osoby starsze uskarżać się mogą na uczucie duszności, wzdęcia, nudności i wymioty, utratę apetytu, a także ból promieniujący w kierunku nóg.
Miażdżyca dotyczyć może tętnic szyjnych. W przypadku miażdżycy tętnicy szyjnych objawami choroby są:
- dezorientacja,
- przejściowe niedowłady,
- trudności z mówienie,
- zaburzenia pamięci,
- omdlenia,
- przejściowe problemy z prawidłowym widzeniem,
- silne bóle oraz zawroty głowy.
Miażdżyca może dotyczyć również naczyń krwionośnych w mózgu. U osób starszych objawami miażdżycy mózgu są zazwyczaj:
zaburzenia równowagi,
nawracające bóle głowy, którym mogą towarzyszyć zawroty,
zaburzenia czucia w kończynach,
spadek siły mięśniowej,
zaburzenia widzenia,
drżenie mięśni,
obniżone samopoczucie,
problemy z pamięcią oraz koncentracją,
mikroudary, czyli przemijające ataki niedokrwienne.
Co ważne, w przebiegu zaawansowanej miażdżycy mózgu pojawić się mogą również objawy w postaci zaburzeń emocjonalnych i psychicznych, które mogą być mylone z początkowym stadium choroby psychicznej. Z tego względu nietypowe objawy nie powinny być w żadnym przypadku bagatelizowane, lecz zgłoszone lekarzowi i poddane diagnostyce.
Leczenie miażdżycy u osób starszych
Wdrożenie odpowiedniego leczenia wiąże się z koniecznością rozpoznania miażdżycy, która przez wiele lat może rozwijać się bez dawania jakichkolwiek objawów. Z tego względu osoby w podeszłym wieku i znajdujące się w grupie ryzyka powinny profilaktycznie wykonywać badania na miażdżycę, które pozwolą na wczesne wykrycie zmian miażdżycowych w naczyniach krwionośnych.
Leczenie miażdżycy stanowi proces kompleksowy. Terapia zazwyczaj obejmuje farmakoterapię pod postacią statyn, leków przeciwzakrzepowych I rozszerzających naczynia krwionośne, a także medykamentów zmniejszających lepkość krwi oraz agregację płytek. Niemniej jednak równie istotne jest wdrożenie zmian żywieniowych i wprowadzenie diety przy miażdżycy, a także rzucenie palenia i zwiększenie aktywności fizycznej w życiu starszej osoby poprzez ćwiczenia przy miażdżycy. Dodatkowo niezwykle istotne jest wdrożenie leczenia chorób współistniejących, które zwiększają ryzyko wystąpienia zmian miażdżycowych, do których należą: cukrzyca, nadciśnienie tętnicze oraz hipercholesterolemia. W przypadku zaawansowanych zmian miażdżycowych konieczne może okazać się leczenie operacyjne, które polega na poszerzeniu wewnątrznaczyniowym ścian naczynia, usunięciu nagromadzonej blaszki miażdżycowej bądź wszczepieniu by-passów. Należy jednak wskazać, że u niektórych osób starszych, ze względu na choroby współistniejące, leczenie operacyjne nie zawsze jest możliwe.
Źródła:
- Giec L., „Choroba niedokrwienna serca”, Wyd. Lek. PZWL, Warszawa 2003
- Bielecki K., „Wiek jako czynnik ryzyka leczenia chirurgicznego chorych w podeszłym wieku”, Postępy Nauk Medycznych 11/2008
- Beręsewicz A., Skierczyńska A., „Miażdżyca - choroba całego życia i całej populacji krajów cywilizacji zachodniej”, Choroby Serca i Naczyń, 2006, tom 3, nr 1
- Pasierski T., „Patogeneza miażdżycy i występowania zdarzeń wieńcowych”, Postępy Nauk Medycznych 1/2002