Czyrak w miejscu intymnym: przyczyny, objawy, jak leczyć

Czym jest czyrak?

Czyrak, nazywany niegdyś furunkułem, to bardzo powszechny problem skórny. Może pojawiać się w każdym miejscu na ciele, gdzie występują mieszki włosowe. Jest to wypełniony ropną treścią guzek na skórze wywołany zwykle zakażenia skóry o podłożu bakteryjnym w okolicy mieszka włosowego i otaczających go tkanek. W wyglądzie przypomina dużą krostę, jednak to głębsza i dużo bardziej bolesna zmiana, szczególnie gdy do rozwoju infekcji dochodzi w miejscach intymnych.

Powstawanie czyraków częściej obserwuje się u kobiet i pojawiają się one na zewnętrznych częściach narządów płciowych, zwykle na wargach sromowych i wzgórku łonowym. U mężczyzn natomiast czyraki można zaobserwować na mosznie, penisie, w pachwinach i na pośladkach. W niektórych przypadkach czyraki pojedyncze łączą się w większe zbiorowisko, w rezultacie czego powstaje czyrak gromadny.

Czyrak w miejscu intymnym — przyczyny

Czyraki w miejscach intymnych powstają na skutek infekcji bakteryjnej. Za ich rozwój odpowiedzialny jest w głównej mierze gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus).

Szacuje się, że nawet 30% osób w populacji jest nosicielem tego drobnoustroju, jednak w prawidłowych warunkach nie wywołuje on objawów chorobowych.

Może być groźny, gdy dojdzie do uszkodzenia skóry lub w przypadku istniejących czynników predysponujących do zakażeń. Bakteria wnika wówczas do wnętrza mieszka włosowego i zaczyna się namnażać, co wywołuje dolegliwości.

Przyczyny powstawania czyraka w strefie intymnej to m.in.:

• niewłaściwa higiena intymna;

• schorzenia, takie jak cukrzyca, niewydolność nerek, atopowe zapalenie skóry;

• obniżona odporność organizmu, np. podczas ciąży czy leczenia immunosupresyjnego;

• leczenie glikokortykosteroidami;

• hospitalizacja;

• wrastające włosy;

• mikrourazy powstające na skutek używania maszynek jednorazowych do golenia.

Czyraki są zaraźliwe, ponieważ infekcja gronkowcem złocistym może być przeniesiona poprzez kontakt z zakażoną skórą. Dlatego warto przestrzegać kilku zasad, aby zminimalizować ryzyko rozprzestrzenienia bakterii. Należy pamiętać o dokładnym myciu rąk mydłem i ciepłą wodą przed i po dotknięciu miejsca, w którym znajduje się zmiana chorobowa. Ponadto przestrzeganie higieny miejsc intymnych oraz dokładne ich osuszanie po myciu, a także unikanie używania tych samych ręczników, co inni domownicy jest kluczowe, dopóki infekcja nie zostanie w pełni wyleczona.

Jak wygląda czyrak w miejscach intymnych?

Czyrak to bolesna zmiana skórna, która przyjmuje kształt guzka, a jego wielkość waha się od rozmiarów pestki wiśni do orzecha włoskiego. Pierwszym objawem rozwijającej infekcji jest najczęściej rumień oraz naciek zapalny w obrębie mieszka włosowego, który następnie przekształca się w guzek koloru sinoczerwonego, a po kilku dniach na jego powierzchni obserwuje się żółtawą lub białawą krostkę, pod którą znajduje się treść ropna. Do symptomów czyraków zalicza się:

• ból i obrzęk;

• zaczerwienienie skóry wokół zmiany;

• ocieplenie miejsca objętego zmianą;

• możliwe jest powiększenie węzłów chłonnych, gorączka.

Czyrak w miejscu intymnym — do jakiego lekarza się udać?

Lekarzem, do którego należy udać się na konsultację w przypadku czyraków, to dermatolog, gdyż czyrak należy do dość typowych zmian skórnych. Najczęściej znikają samoistnie i mają łagodny przebieg, jednak warto wiedzieć, kiedy konieczna jest wizyta u specjalisty.

Wskazaniami do konsultacji lekarskiej są:

• bardzo duże i bolesne guzki, a szczególnie czyraki gromadne i mnogie,

• zmiany zlokalizowane na twarzy,

• towarzysząca gorączka i ogólne złe samopoczucie.

Czyrak w miejscach intymnych — leczenie

Czyraki w większości przypadków opróżniają się samoistnie, jednak proces gojenia zazwyczaj skutkuje pozostawieniem blizny. W leczeniu czyraków stosuje się najczęściej leki o działaniu miejscowym, jednak warto wiedzieć, że u niektórych osób wymagana jest interwencja chirurgiczna.

Leczenie miejscowe

Podstawą w terapii czyraków jest prawidłowa higiena oraz stosowanie środków odkażających na zmienione chorobowo miejsce. Wielu pacjentów wspomaga się także lekami przeciwbólowymi, np. NLPZ, aby zmniejszyć dolegliwości bólowe wywołane czyrakiem. Leczenie miejscowe ogranicza się do okładów, a także różnego rodzaju maści, czy żelów. Wykorzystuje się w tym celu substancje, takie jak:

• kwas borowy (np. Borasol, Maść borna Aflofarm)

• ichtiol (w postaci 2% roztworu lub 10% maści ichtiolowej);

• etakrydyna (np. Rivanol 0,1, Rivel);

• antybiotyki do stosowania miejscowego, takie jak neomycyna (np. Ungunetum Neomycyni, Neomycinum TZF).

Zdarza się, że leczenie czyraka wymaga antybiotykoterapii. W takiej sytuacji lekarz podczas wizyty wypisuje receptę na odpowiedni preparat, najczęściej są to penicyliny lub cefalosporyny, np. cefadroksyl.

Leczenie chirurgiczne

Chirurgiczne leczenie czyraków jest niekiedy konieczne, gdy stan zapalny nie znika pomimo wdrożonej terapii miejscowej, a ropień nie opróżnia się samoistnie. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym, a procedura, którą wykonuje specjalista, polega na niewielkim nacięciu czyraka sterylnym narzędziem i drenażu zgromadzonej ropy, co pozwala na przyspieszenie procesu gojenia.

Należy także, wystrzegać się domowych sposobów na ewakuację treści ropnej, takich jak: wyciskanie czyraka czy nakłuwanie guzka, gdyż zwiększa to ryzyko rozsiewu bakterii i pogorszenia stanu zapalnego.

Występowanie czyraków w miejscach intymnych — jak się przed nimi uchronić?

Czyrakom w okolicach intymnych nie zawsze da się zapobiec, szczególnie w stanach zmniejszonej odporności organizmu. Zaleca się jednak podjęcie pewnych kroków, aby zmniejszyć ryzyko ich wystąpienia. Należą do nich:

• częste mycie rąk, szczególnie przed i po dotykaniu zmiany na skórze;

• używanie delikatnych środków do codziennej higieny intymnej, np. żeli antybakteryjnych;

• codzienna zmiana bielizny, także po każdym większym wysiłku fizycznym;

• regularna wymiana jednorazowych maszynek do golenia;

• niedzielenie się ręcznikami, maszynkami do golenia i innymi przedmiotami osobistymi, które mogą być źródłem przenoszenia gronkowca złocistego.