Krwawienia międzymiesiączkowe: jakie są przyczyny plamienia między okresem?

Jak wyglądają krwawienia międzymiesiączkowe?

Plamienia między miesiączkami to nic innego jak niewielka ilość wydzieliny z pochwy, którą charakteryzuje czerwonobrązowe lub krwistoczerwone zabarwienie, świadczące o zawartości krwi bądź czysta krew, występująca m.in. podczas okresu. Plamienia między okresami mogą przyjmować zarówno formę małych, pojedynczych plamek, jak i występować w większej ilości, być obfite. Dodatkowo plamienia mogą występować ze skrzepami, ale zawsze są mniej intensywne aniżeli miesiączka.

Co oznacza krwawienia między okresem?

Krwawienie międzymiesiączkowe to krwawienie z dróg rodnych, które pojawia się nagle pomiędzy miesiączkami. Przypadłość ta określana jest również jako plamienie i nie zawsze powinna być powodem niepokoju, gdyż u niektórych kobiet może oznaczać początek owulacji. Niemniej jednak, plamienia między miesiączkami mogą mieć również podłoże patologiczne, a krwawieniom towarzyszyć może silny ból brzucha i/lub podbrzusza. Wówczas należy niezwłocznie udać się do lekarza ginekologa, który ustali przyczynę krwawień i wdroży odpowiednie leczenie.

Przyczyny plamienia międzymiesiączkowego

Okazuje się, że krwawienie międzymiesiączkowe co jakiś czas występuje u każdej kobiety, bez względu na jej wiek. Niemniej jednak może ona mieć zarówno podłoże fizjologiczne, jak i patologiczne. Źródłem krwawień między okresami może być błona śluzowa macicy, a w niektórych przypadkach szyjka macicy, jajnik bądź pochwa. Przyczyny krwawienia między miesiączkami mogą mieć różne podłoże. Najczęstszym źródłem plamień między okresem mogą być zatem:

• stany zapalne bądź rozwijające się infekcje bakteryjne lub grzybicze w pochwie,
• zaburzenia hormonalne, na przykład na tle chorób tarczycy,
• nadżerki,
• endometrioza,
• polipy,
• mięśniaki macicy,
• choroby nowotworowe (m.in. rak szyki macicy oraz rak jajnika).

Krwawienia między okresem mogą mieć również przyczyny czynnościowe, a więc związane z zaburzeniami hormonalnymi. Przyczyną w tym przypadku może być:

• menopauza,
• niedojrzały układ płciowy i hormonalny,
• zaburzenia pracy tarczycy,
• zespół policystycznych jajników,
• antykoncepcja hormonalna – rozpoczęcie bądź przerwanie przyjmowania tabletek antykoncepcyjnych,
• ciąża bądź poronienie.

Wśród innych przyczyn krwawień międzymiesiączkowych wymienić należy:

• zaburzenia krzepliwości krwi,
• monoskładnikową dietę,
• przyjmowanie niektórych leków, między innymi tych, które odpowiadają za działanie rozrzedzające krwi np. aspiryna,
• mikrourazy powstałe po stosunku seksualnym.

Warto wskazać, że pojedyncze epizody krwawienia międzymiesiączkowego są zupełnie naturalnym zjawiskiem i nie powinny one stanowić powodu do niepokoju. W tym znaczeniu fizjologiczne plamienia pomiędzy okresami pojawiają się zazwyczaj w połowie cyklu. Takim krwawieniom często towarzyszy ból podbrzusza i/lub brzucha. Niemniej jednak często występujące plemienia, należy skonsultować z ginekologiem, gdyż mogą świadczyć o chorobach układu rozrodczego.

Przyczyny krwawień między miesiączkami można ustalić na podstawie wyglądu krwi. Brunatne upławy wskazują zazwyczaj na niepokojące sygnały i dolegliwości. Czarne krwawienie z kolei może oznaczać wady anatomiczne miednicy, a także być oznaką zalegającej, starej krwi. Jasna czerwona, rzadka oraz świeża krew natomiast może wskazywać na stany zapalne oraz infekcje dróg rodnych kobiety. Krew, która połączona jest z gęstym śluzem sygnalizować może z kolei niedobór witamin, wskazywać na dietę monoskładnikową bądź świadczyć o stosowaniu środków antykoncepcyjnych. Co ważne, przyczyną krwawienia między miesiączkami może być również silny stres, który trwa przez dłuższy czas.

Leczenie krwawienia międzymiesiączkowego

Celem ustalenia przyczyny krwawienia międzymiesiączkowego, należy skonsultować się z lekarzem ginekologiem. Co ważne, najlepiej zgłosić się do lekarza w trakcie trwania plamienia, gdyż w żaden sposób nie utrudnia i nie przeszkadza ono w badaniu, natomiast obecność krwawienia pomoże w ustaleniu przyczyny oraz źródła. W przypadku plamienia diagnostyka polega przede wszystkim na dokładnym wywiadzie z pacjentką, pobraniu wymazu cytologii, a także wykonanie dopochwowego USG. Warto również wskazać, że udając się na konsultację, warto ze sobą mieć kalendarzyk miesiączkowy oraz wypisać wszystkie dolegliwości, jakie towarzyszą plamieniu.

Leczenie krwawienia międzymiesiączkowego nie zawsze jest stosowane. Plamienie między miesiączkami, które jest stałym elementem cyklu oraz naturalną częścią fizjologii nie podlega leczeniu, może być ono bowiem związane np. z owulacją. Niemniej jednak w przypadku obfitego krwawienia z dróg rodnych między miesiączkami, któremu towarzyszy silny ból należy natychmiast skonsultować się z lekarzem. W przypadku patologicznego podłoża problemu związanego z plamieniem zazwyczaj stosowane jest leczenie farmakologiczne. Zastosowanie mają leki regulujące stężenie hormonów, przeciwzapalne, a także antybiotyki. Z kolei w przypadku mięśniaków macicy, ciąży pozamacicznej czy nowotworów narządów rodnych konieczne może się okazać leczenie operacyjne.

Ile trwa krwawienie międzymiesiączkowe?

Krwawienia międzymiesiączkowe z reguły są krótkotrwałe, zazwyczaj nie utrzymują się dłużej niż 3 dni. Niemniej jednak w zależności od indywidualnych cech mogą wydłużyć się do kilkudniowych krwawień i upławów, trwających od 8 do nawet 14 dni. Towarzyszące dłuższym plamieniom objawy i silny ból brzucha lub podbrzusza należy niezwłocznie skonsultować z lekarzem ginekologiem, gdyż mogą by one objawem poważniejszych schorzeń.

Krwawienia międzymiesiączkowe często pojawiają się przy antykoncepcji. Tabletki antykoncepcyjne stanowią jedną z najpopularniejszych metod zapobiegania ciąży, a ich stosowanie przyczynia się do wyregulowania cyklu menstruacyjnego. Dlatego też wiele kobiet zastanawia się, jak liczyć cykl przy tabletkach antykoncepcyjnych, gdyż pojawiające się plamienia mogą być przyczyną nieprawidłowych wyliczeń. Co więcej, warto dowiedzieć się, jaka zależność występuje między antykoncepcją a szczepieniami. Co ważne, w przypadku, kiedy istnieje podejrzenie, że stosowana antykoncepcja hormonalna może być osłabiona działaniem leków lub pominięciem tabletki, warto zastosować metody antykoncepcji niehormonalnej.